Chłopak, który mnie nie chciał - R.J. Lewisa, to książka o dziewczynie i chłopaku z patologicznych rodzin, którzy nie zaznali miłości w tych rodzinach. na
Autor pokazuje rodzącą się przyjaźń między 10- letnią dziewczynką Leah i 13 letnim chłopcem Carterem aż po wielką namiętność między nimi w wieku młodzieńczym.
Leah poszukuje miłości i stałego związku.
Carter ofiaruje jej prawdziwą przyjaźń, a także wielką namiętność, która przeradza się w wspaniały sex.
Carter boi się deklaracji w stosunku do dziewczyny, boi się powiedzieć jej, że ją kocha, że jest dla niego najważniejsza. Świadczą o tym jego czyny. Strach ten jest w nim, no właśnie dlaczego...
Dziewczyna czeka na tę słowną deklarację, bo jako sierota wychowywana przez patologiczną rodzinę nigdy nie słyszała, że ktoś ją kocha, że jest dla kogoś najważniejsza. Zarówno czyny Cartera, jak i jej świadczą o tym, że są złączeni przyjaźnią, seksem i miłością, ale nie wiedzą, co to jest ta prawdziwa miłość.
Obydwoje są bardzo wrażliwymi ludźmi. Carter ma wielki talent muzyczny, który zaczyna rozwijać dzięki Leah, bo sam w siebie nie wierzy. Razem pokonują w swym bardzo młodym życiu wiele trudności, jedno drugiemu daje siłę, aby odciąć się od patologii, jaka była w ich rodzinach.
Jak potoczą się ich dalsze losy, dowiemy się podobno z II tomu.
Jedyne, co mi przeszkadzało w tej książce, to wulgarny język. Autor użył go pewnie dlatego, aby ukazać w jakim środowisku ci młodzi zostali wychowani.

Chłopak, który mnie nie chciał - R.J. Lewisa, to książka o dziewczynie i chłopaku z patologicznych rodzin, którzy nie zaznali miłości w tych rodzinach. na
Autor pokazuje rodzącą się przyjaźń między 10- letnią dziewczynką Leah i 13 letnim chłopcem Carterem aż po wielką namiętność między nimi w wieku młodzieńczym.
Leah poszukuje miłości i stałego związku.
Carter ofiaruje jej...

Ta książka nie jest zła książka, ale mnie akurat nie udało sie z nią zgrać. Czasami tak bywa, że lektura nie jest dla mnie i z tym tytułem akurat tak bylo. Choć całość jest w dobrze poprowadzona, to caly czas czegoś mi brakowało. Opinia bez ratingu bo ciezko mi ocenić, książkę, która ciężko mi sie czytało.

Ta książka nie jest zła książka, ale mnie akurat nie udało sie z nią zgrać. Czasami tak bywa, że lektura nie jest dla mnie i z tym tytułem akurat tak bylo. Choć całość jest w dobrze poprowadzona, to caly czas czegoś mi brakowało. Opinia bez ratingu bo ciezko mi ocenić, książkę, która ciężko mi sie czytało.

"Nie­odwza­jem­nio­na mi­łość to prze­pis na zła­ma­ne serce".
.
"Chłopak, który mnie nie chciał" to pierwszy tom serii Carter.
.
Jejku jaka ta historia była piękna. Pełna bólu i cierpienia, ale piękna.
Jestem w niej totalnie zakochana i moja dusza romantyczki oddychała pełną piersią czytając tę książkę.
.
Na początku, zanim wzięłam się za tę książkę, to podchodziłam do niej z dystansem, ponieważ przeczytałam wiele różnych opinii. Nie wiedziałam czy przypadnie mi do gustu, ale tak jak wspomniałam wyżej, jestem zakochana i nie mogę się doczekać aż sięgnę po kontynuację.
.
"Chłopak, który mnie nie chciał" to książka, która zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Sięgając po nią, nie sądziłam, że doświadczę tylu skrajnych emocji. Po przeczytaniu tytułu oraz opisu i zobaczeniu okładki byłam przekonana, że będzie to historia o nieodwzajemnionej miłości. Lekka, bez jakiś większych fajerwerków. Nawet nie wiecie jakie było moje zdziwienie gdy zaczęłam czytać i już na początku okazało się, że nie jest to łatwa historia. Od pierwszego rozdziału autorka zrzuca na czytelnika "bombę", ale robi to w taki sposób, że czytałam książkę z zapartym tchem i ciekawością. Przeskakiwałam z rozdziału na rozdział z ekspresowym tempie. Z jednej strony nie mogłam się doczekać zakończenia, a z drugiej nie chciałam się rozstawać z tą historią oraz jej bohaterami.
.
Leah i Carter nie mają łatwego dzieciństwa. Mogłabym żec, iż ich dzieciństwo to jedna wielka patologia. Wiele przeszli i zawsze trzymali się razem. Co by się nie działo to jedno nie zostawiało drugie. Zawsze mogli na siebie liczyć. I takiej przyjaźni im zazdrościłam. Oczywiście ich relacja nie jest w pełni zdrowa, ale to jakie mieli rodziny i co musieli przejść za dzieciaka, nie mogło skończyć się zdrową relacją.
.
"Chłopak, który mnie nie chciał" to powieść, która na pewno zostanie w mojej głowie na dłużej. W sumie już została, ponieważ trochę czasu od jej przeczytania minęło, a ja nadal o niej myślę. Bardzo ją Wam polecam!
.
Chętnie bym obejrzała film na podstawie tej książki, albo coś podobnego.

"Nie­odwza­jem­nio­na mi­łość to prze­pis na zła­ma­ne serce".
.
"Chłopak, który mnie nie chciał" to pierwszy tom serii Carter.
.
Jejku jaka ta historia była piękna. Pełna bólu i cierpienia, ale piękna.
Jestem w niej totalnie zakochana i moja dusza romantyczki oddychała pełną piersią czytając tę książkę.
.
Na początku, zanim wzięłam się za tę książkę, to podchodziłam do...

Piękna historia. Dawno nie czytałam tak dobrej książki . Lekka nie za długa . Od razu zaczynam czytać 2 tom.

Piękna historia. Dawno nie czytałam tak dobrej książki . Lekka nie za długa . Od razu zaczynam czytać 2 tom.

📚Opinia 📚

"Nie­odwza­jem­nio­na mi­łość to prze­pis na zła­ma­ne serce".

Piękna okładka - to pierwsze co pomyślałam, patrząc na książkę „Chłopak, który mnie nie chciał” i po trochu sugerując się nią, byłam przekonana, że czeka mnie lekka historia o niespełnionej miłości. Kompletnie nie spodziewałam się tego, co w niej znalazłam, a znalazłam naprawdę wiele, mimo tego, iż książka jest naprawdę krótka i jak dla mnie zdecydowanie za krótka!

Ale od początku...

Nie będę ściemniać - początek był taki sobie. Niby intrygujący, ale jednocześnie trochę zniechęcający. Cieszę się jednak, że nie odpuszczałam i czytałam dalej, bo z każdym kolejnym rozdziałem działo się więcej i więcej, by w ostateczności sprawić mi sporo bólu.

Opowieść Leah i Cartera zaczyna się, gdy oboje jeszcze byli dziećmi. Mieszkali po sąsiedzku w nieciekawym miejscu, w rodzinach, którym można było zarzucić wiele złego. I to właśnie tam nawiązali przyjaźń, choć ze strony Leah zawsze było to coś więcej... I to „więcej” było największym problemem, zwłaszcza wtedy, gdy oboje byli już dorośli i przez sytuację, w której się znaleźli, zamieszkali razem..

Tak naprawdę cała ta książka do jedna wielka opowieść. Opowieść o rodzącym się uczuciu i przyjaźni. I choć bardzo chciałabym widzieć to inaczej, to przede wszystkim opowieść o uzależnieniu od drugiej osoby. O tym, że chcąc mieć choć odrobinę, nie dajemy sobie szansy na pełnię szczęścia.

Cartera określiłabym jako młodego mężczyznę, który chciał mieć ciastko i zjeść ciastko. Z jednej strony pragnął Leah tylko dla siebie, z drugiej nie chciał się w pełni zaangażować. Tak naprawdę nie dowiedziałam się tak dokładnie, dlaczego taki był, mogę się jedynie domyślać.

Myślę, że ta książka ma naprawdę duży potencjał. Może nie do końca wykorzystany - chciałabym więcej rozdziałów ze strony Cartera - wejść do jego głowy i zrozumieć jego postępowanie.

Nie ma co ukrywać - relacja bohaterów była toksyczna. Była trudna i bolesna. To jedna z takich książek, których zakończenia domyślasz się od samego początku, niemniej śledzisz tekst uważnie, by zrozumieć, dlaczego to nie mogło skończyć się inaczej.

Podobała mi się. Nie była idealna, zwłaszcza że była taka krótka, ale wciągnęła mnie i spędziłam z nią udane chwile. Zdecydowanie chciałabym wiedzieć co dalej i mam wielką nadzieję, że kolejny tom ukaże się w niedalekiej przyszłości.

Polecam!

📚Opinia 📚

"Nie­odwza­jem­nio­na mi­łość to prze­pis na zła­ma­ne serce".

Piękna okładka - to pierwsze co pomyślałam, patrząc na książkę „Chłopak, który mnie nie chciał” i po trochu sugerując się nią, byłam przekonana, że czeka mnie lekka historia o niespełnionej miłości. Kompletnie nie spodziewałam się tego, co w niej znalazłam, a znalazłam naprawdę wiele, mimo tego, iż...

„Chłopak, który mnie nie chciał” @author.rjlewis . Książka o której nie mam zdania. Prosta, przewidywalna.. taka, która niczym mnie nie zachwyciła. Nie wiem czy to przez małą ilość stron, ale..nie zżyłam się z bohaterami, nie polubiłam ich, nie znienawidziłam. Są mi kompetnie obojętni. Co jest naprawdę dziwne.
Zabierając się tą książkę, nie miałam żadnych oczekiwań, a jednak po zakończeniu został niedosyt i pustka. Wrażenie, jakbym jej nie przeczytała. Mieliście tak kiedyś? 🙈🫣
Nie wiem czy to wina małej ilości stron, czy braku przekonującej teści, ale przecież czytałam już „cienkie” książki i miały w sobie „to coś”. Pobudzały jakiekolwiek emocje, a tu ich brakło.
.
Sam pomysł był obiecujący. Leah I Carter. Oboje pochodzą z biednych i nieciekawych rodzin. Oboje robili wszystko, aby jak najmniej czasu spędzać w domu. Oboje uciekali. On przed ojcem, który się nad nim znęcał. Ona przed wujkiem i ciotką.
Leah wzdychała na widok chłopaka, który budzi respekt na osiedlu. On za to nie zwracał na nią uwagi, do momentu, gdy zaczął łączyć ich sekret.
.
Podobało mi się środowisko z jakich wywodzili się bohaterowie. Zepsute, ciężkie i zostawiające ślad. Coś niego. Ich irracjonalne i toksyczne zachowanie było zrozumiałe, jednak niedostrzeganie tego co ważne i dające poczucie bezpieczeństwa, już nie.
Czasami ich nie rozumiałam. Momentami nudziły mnie stworzone problemy i brak realizacji w rozwiązaniu ich.
Najciekawsze okazały się ostatnie strony, które nieco rozjaśniły zachowanie Cartera,m. Jednak chyba nie zachęciło mnie to na tyle, abym miała ochotę poznać dalsze losy bohaterów 🙃🙈
.

„Chłopak, który mnie nie chciał” @author.rjlewis . Książka o której nie mam zdania. Prosta, przewidywalna.. taka, która niczym mnie nie zachwyciła. Nie wiem czy to przez małą ilość stron, ale..nie zżyłam się z bohaterami, nie polubiłam ich, nie znienawidziłam. Są mi kompetnie obojętni. Co jest naprawdę dziwne.
Zabierając się tą książkę, nie miałam żadnych oczekiwań, a...

„Miłość jest skomplikowana i niesie ze sobą wielkie zagrożenie. Miażdży logiczne argumenty i zagłusza ten cichutki głos, który ostrzega cię przed konsekwencjami”.

▫️Tytuł: Chłopak, który mnie nie chciał. Tom 1
▫️Seria: Carter
▫️Autor: R.J. Lewis @author.rjlewis
▫️Wydawnictwo: NieZwykłe @wydawnictwoniezwykle @niezwyklezagraniczne
▫️Premiera: 17.11.2022 r.
▫️▫️▫️
(Współpraca reklamowa @wydawnictwoniezwykle)
▫️▫️▫️

Historia młodzieńczym zauroczeniu, miłości i przyjaźni w towarzystwie walki o przetrwanie. Takich sytuacji doświadczyli Leah i Carter, gdy los zetknął ich w swoim sąsiedztwie podczas gdy oboje uciekali od swojej miernej codzienności. Ona nieustannie zamknięta we własnym pokoju ukrywająca się przed wujkiem i ciotką. Carter dla własnego bezpieczeństwa uciekał z dala od przemocy jaka szerzyła się w murach jego rodzinnego domu. Oboje rozpoczynają wchodzić w dorosłe życie z ogromnym wachlarzem doświadczeń czego czytelnik może być świadkiem sięgać po książkę. To z pewnością historia, która zmusza do przemyśleń na temat młodzieńczej miłości i zbyt szybkiej konieczności zapomnienia o dzieciństwie by bezkompromisowo wejść w świat dorosłych.

Książka przedstawia rok za rokiem najważniejsze momenty życia nastolatków opowiadając o ich zmieniającej się relacji. Na początku byłyśmy szczerze zainteresowane tokiem wydarzeń jakie spotykają Leah i Cartera. Z czasem niestety gdy historia nie zaczęła nabierać tempa uświadomiliśmy sobie że lektura jest poważniejsza, zmuszająca do rozmyślań i przeanalizowania wielu sytuacji. Przede wszystkim po przeczytaniu książki nieustannie powtarzamy sobie pytanie - jak cienka jest granica między przyjaźnią a miłością damsko-męską? Czy da się zapanować nad uczuciami? Ukierunkować je według własnych preferencji? „Chłopak, który mnie nie chciał” zdaje się odpowiadać na powyższe pytania.

Chociaż opis książki sugeruje motyw chorobliwej zazdrości, musimy temu zaprzeczyć. Opowieść jest zdecydowanie spokojniejsza, dopiero jej koniec przynosi emocje jakie zaskakują, ale dają cień nadziei obiecując kontynuację, która rozwieje wszelkie wątpliwości. Leah to drobna dziewczyna o niskiej samoocenie, która wydaje się pragnąc w życiu jedynie miłości i spokoju. Carter wydaje się być lekkoduchem, nie potrafiącym przyznać się do własnych uczuć , a przynajmniej postrzega je przez pryzmat własnych przykrych doświadczeń i wzorców. Zamknięty we własnym muzycznym świecie nie uzewnętrzniając emocji. Życie ich nie rozpieszcza, mają tylko siebie ale czy docenią to jaką szansę dał im los? Czy wykorzystają podarowane okazję do osiągnięcia szczęścia? Tylko pytanie czy oboje definiują chociaż w podobny sposób.

„Bardzo szybko nauczyłam się, że muszę być wredna, inaczej mnie tu zadepczą. Dręczyciel łaknie lęku ofiary. Jeśli się postawisz, masz szansę coś wywalczyć. Szkoda zachodu na kogoś, kto za bardzo się rzuca”.

Świadomie nie nazwiemy dla Was relacji jaka łączy bohaterów , gdyż nie chcemy psuć wam zabawy w odkrywaniu powiązań między Leah i Carterem. Książkę polecamy również i nastolatkom, gdyż nie znajdziecie w niej gorszących scen. Lektura silnie skupia się na psychologicznej relacji tworząc spokojną powieść jaka może nie każdego zadowolić – szczególnie czytelników szukających mocniejszych wrażeń.

@wydawnictwoniezwykle dziękujemy za egzemplarz oraz współpracę! 😊🖤❤️

Książka dostępna na stronie:
https://wydawnictwoniezwykle.pl/chlopak-ktory-mnie-nie-chcial

„Miłość jest skomplikowana i niesie ze sobą wielkie zagrożenie. Miażdży logiczne argumenty i zagłusza ten cichutki głos, który ostrzega cię przed konsekwencjami”.

▫️Tytuł: Chłopak, który mnie nie chciał. Tom 1
▫️Seria: Carter
▫️Autor: R.J. Lewis @author.rjlewis
▫️Wydawnictwo: NieZwykłe @wydawnictwoniezwykle @niezwyklezagraniczne
▫️Premiera: 17.11.2022 r.
▫️▫️▫️
(Współpraca...

Spodziewałam się łatwiejszej i lżejszej książki, a tutaj nic nie jest proste, łatwe i przyjemne... Ciężkie przeżycia, patologiczne zachowania, to coś, z czym oboje od dzieciństwa mieli do czynienia na codzień. Ale mieli też siebie - swoją przyjaźń, wsparcie, lojalność, troskę i zrozumienie. Dla Leah to jednak nie była tylko przyjaźń... Kochała Cartera od zawsze, on jednak widział w niej tylko przyjaciółkę. Czy jest szansa, że to się odmieni?

Ta powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie - nie mam za sobą podobnych przejść, a jednak utożsamiałam się z bohaterami. Ich losy wzbudziły we mnue bardzo wiele różnorakich emocji. Współczułam im z całego serca. Nie mogę doczekać się dalszego ciągu.

Spodziewałam się łatwiejszej i lżejszej książki, a tutaj nic nie jest proste, łatwe i przyjemne... Ciężkie przeżycia, patologiczne zachowania, to coś, z czym oboje od dzieciństwa mieli do czynienia na codzień. Ale mieli też siebie - swoją przyjaźń, wsparcie, lojalność, troskę i zrozumienie. Dla Leah to jednak nie była tylko przyjaźń... Kochała Cartera od zawsze, on jednak...

Jest to jedna z tego rodzaju książek, o której nie wiem co mam napisać.

Jest krótka, więc czytanie jej nie zajęło mi zbyt dużo czasu. Jednak zupełnie nie umiem jej ocenić. Nie lubię mieć oczekiwań względem książek, ale tutaj zdecydowanie spodziewałam się czegoś innego.

To była trochę dziwna książka, a może zwyczajnie ja jej nie zrozumiałam. Podobał mi się pomysł przyjaciół od dzieciństwa. Czegoś co połączyło dwie zagubione osoby, które wychowywały się w niełatwych warunkach. Jednak chyba zbyt dużo toksyczności było w tej relacji między głównymi bohaterami. Gdzie żadne nie umiało wyrwać się z tego błędnego koła. Z jednej strony to rozumiem bo wynikało to z środowiska z jakiego się wywodzili. Z drugiej zaś nie do końca do mnie to przemówiło. Ale to moje subiektywne odczucia.

Zakończenie mnie trochę zaskoczyło. Chciałabym wierzyć, że daje ono jakąś nadzieję bohaterom. Bo przez całość książki to raczej te negatywne aspekty i toksyczność przeważały w ich życiu.

Jestem już jakiś czas po lekturze i w dalszym ciągu nie umiem się określić w ocenie tej książki. Choć myślę, że dam szansę kontynuacji. Że zwykłej ciekawości.

Jest to jedna z tego rodzaju książek, o której nie wiem co mam napisać.

Jest krótka, więc czytanie jej nie zajęło mi zbyt dużo czasu. Jednak zupełnie nie umiem jej ocenić. Nie lubię mieć oczekiwań względem książek, ale tutaj zdecydowanie spodziewałam się czegoś innego.

To była trochę dziwna książka, a może zwyczajnie ja jej nie zrozumiałam. Podobał mi się pomysł...

„Uzależniliśmy się od siebie, każde z innych powodów. Teraz musimy odnaleźć własne ja.”

Leah podkochuje się w Carterze, odkąd skończyła dziesięć lat. Pamięta dzień, kiedy go ujrzała i już wtedy wiedziała, że jest on kimś wyjątkowym.
Zabierając się za tę książkę, nie spodziewałam się, że będzie ona tak trudna. Bowiem życie Leah i Cartera, dalekie jest od szczęśliwego dzieciństwa. I właśnie to ich połączyło. Dziewczyna wspierała go w trudnych chwilach i można ją nazwać jego pierwszą fanką.
On - półsierota wychowywana przez ojca pijaka.
Ona - mieszka z wujostwem, które nie kryje się z tym, że wujek sprzedaje ciało swojej żony. Co więcej, wszystko wskazuje na to, że gdy Leah osiągnie odpowiedni wiek, to dołączy do rodzinnego biznesu. I tu pojawia się Carter, który nigdy do tego nie dopuści.
Pierwszy raz od dawna, czytałam o postaciach, prawdziwych do bólu. Leah choć jest silna, jednocześnie jest naiwna. W jej głowie od lat jest wizja, w której tworzy z Carterem związek. Jednak chłopak wyraźnie podkreśla, że ze strony dziewczyny interesuje go jedynie przyjaźń.
Cóż, nie do końca tak jest, ale wmawiaj to sobie, jeśli ci się lepiej śpi Carter.
Nim zdążymy mrugnąć, nasza dwójka pakuje się w toksyczną relację, która z góry skazana jest na porażkę. Dlaczego? Bo Leah by „mieć” Cartera godzi się na coś, co jest z nią sprzeczne. Co więcej, można by nawet powiedzieć, że okłamuje chłopaka, twierdząc, że nie będzie żadnych uczuć. Carter z kolei, mimo początkowych oporów, w końcu daje za wygraną i bierze to, czego obecnie pragnie.
Podczas czytania miałam ochotę krzyczeć, parę razy zwalczyłam chęć rzucenia książką. Parę razy zwyzywałam Cartera.
Parę razy przewróciłam oczyma na Leah.
Parę razy miałam ochotę przytulić Leah i powiedzieć jej, że musi postawić w końcu siebie na pierwszym miejscu.
I jakieś dwa, trzy razy miałam ochotę przytulić Cartera.
A co najważniejsze, przez cały czas było mi ich żal.
Mieli trudny start, jednak robili wszystko, by się od tego odciąć. Jednak doprowadziło to ich do uzależnienia. Funkcjonowali jak jeden organizm, jak stare małżeństwo po przejściach, przecież nawet razem mieszkali, a mimo to, Carterowi nie przeszłoby przez gardło to, że powinni być w związku.
Leah i Carter zabierają nas w podróż w poszukiwaniu lepszego jutra. Carter to osiągnie, ale czy tak naprawdę to będzie lepsze jutro? A może zamiast zyskać, straci?
Mimo iż tematyka jest dość trudna, historię czytało mi się bardzo dobrze i płynnie. Co prawda, znalazło się kilka momentów, w których poczułam się zażenowana, ale nie wiem czy jest to wina tłumaczenia, czy może po prostu jestem za stara na pewne teksty.
Zakończenie daje nadzieję na to, że w drugiej części pewne rzeczy się zmienią, ale przyznam, że obawiam się, że teraz będzie sytuacja odwrotna. Że to Carter będzie gonił, a Leah będzie uciekać. Jednak czy tak faktycznie będzie, przekonamy się w drugiej części.

„Uzależniliśmy się od siebie, każde z innych powodów. Teraz musimy odnaleźć własne ja.”

Leah podkochuje się w Carterze, odkąd skończyła dziesięć lat. Pamięta dzień, kiedy go ujrzała i już wtedy wiedziała, że jest on kimś wyjątkowym.
Zabierając się za tę książkę, nie spodziewałam się, że będzie ona tak trudna. Bowiem życie Leah i Cartera, dalekie jest od szczęśliwego...