Nie wiem czego się spodziewałam, ale chyba liczyłam, że będzie to romans z dramatem (jakimś małym) w tle. Nic bardziej mylnego, naprawdę historia Kennedy i Jaxa była smutna, każde z nich sporo przeszło i niestety bardzo cierpieli. Widać, było ich próby radzenia sobie, ale czytanie o tym jak było im ciężko łamało serce. Nie zliczę, ile razy się wzruszyłam czytając, ale też uśmiechałam się przy niektórych dialogach. Connor był perełką w ten książce, jego dialogi były śmieszne i pasowały do niego.

Nie wiem czego się spodziewałam, ale chyba liczyłam, że będzie to romans z dramatem (jakimś małym) w tle. Nic bardziej mylnego, naprawdę historia Kennedy i Jaxa była smutna, każde z nich sporo przeszło i niestety bardzo cierpieli. Widać, było ich próby radzenia sobie, ale czytanie o tym jak było im ciężko łamało serce. Nie zliczę, ile razy się wzruszyłam czytając, ale też...

Uwielbiam wszystkie książki Cherry, przy tej to się nie zmienia, jednak mam wrażenie, że do żywiołów trochę jej brakuje

Uwielbiam wszystkie książki Cherry, przy tej to się nie zmienia, jednak mam wrażenie, że do żywiołów trochę jej brakuje

Zdecydowanie nie dla mnie. Za bardzo sie ciągnie, nic specjalnego sie nie dzieje. Taki obyczajowy romans.

Zdecydowanie nie dla mnie. Za bardzo sie ciągnie, nic specjalnego sie nie dzieje. Taki obyczajowy romans.

„Południowe Sztormy" to historia o Kennedy, kobiecie zmagającej się z ogromnym bólem po stracie córki i rozpadzie małżeństwa. Jej ucieczka od bóli prowadzi ją do małego miasteczka, gdzie spotyka Jaxa, tajemniczego sąsiada o ponurym wizerunku.

Autorka w mistrzowski sposób ukazuje emocjonalne zmagania głównych bohaterów, zwłaszcza w kontekście straty, traumy i walki z własnymi demonami. Historia pochłania od pierwszych stron i przenika emocjami. Czytając o cierpieniu Kennedy i Jaxa, trudno oderwać się od tej opowieści, która sprawia, że łzy i uśmiechy towarzyszą czytelnikowi na przemian.

Narracja pełna jest wspomnień z dzieciństwa bohaterów, co pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć ich życiowe wybory i zachowania. Momentami książka staje się emocjonalną bombą, w której czytelnik odczuwa głęboki ból bohaterów, ale także doświadcza chwil ulgi i nadziei. 🩵

To historia pełna bólu, miłości i nadziei. Autorka stworzyła niezwykłą opowieść, której emocjonalna głębia i realistyczne postacie poruszają czytelnika do głębi. Dla miłośników powolnych, emocjonalnych romansów, ta książka to absolutny must-read. 🔥🩵

Po więcej recenzji zapraszam na IG: czytelnik.recenzent

„Południowe Sztormy" to historia o Kennedy, kobiecie zmagającej się z ogromnym bólem po stracie córki i rozpadzie małżeństwa. Jej ucieczka od bóli prowadzi ją do małego miasteczka, gdzie spotyka Jaxa, tajemniczego sąsiada o ponurym wizerunku.

Autorka w mistrzowski sposób ukazuje emocjonalne zmagania głównych bohaterów, zwłaszcza w kontekście straty, traumy i walki z...

Zachęcona dwiema książkami autorki sięgnęłam po tę pozycję. Niestety zawiodłam się bardzo😑 totalnie nie czułam bohaterów, ich autentyczności, a szczególnie Kennedy, to wszystko było mdłe i bez polotu. Przemęczyłam książkę I nikt mnie nie namówi na kolejne tomy 🤣🤣

Zachęcona dwiema książkami autorki sięgnęłam po tę pozycję. Niestety zawiodłam się bardzo😑 totalnie nie czułam bohaterów, ich autentyczności, a szczególnie Kennedy, to wszystko było mdłe i bez polotu. Przemęczyłam książkę I nikt mnie nie namówi na kolejne tomy 🤣🤣

Przeczytane, a w zasadzie przemęczone! Książka po prostu straszna! Schematyczna, naiwna, banalna po prostu słodko-pierdząco cukierkowa. Postacie tak mocno oklepane, że aż łzy wyciska. Jeśli pisałaby to nastolatka dałabym 3/10, ale że dorosła kobieta z jakimś już tam dorobkiem literackim pokusiła się o wypisywanie takich sztampowych historii to się nie godzi.
Czekam na walentynkową ekranizację z Karolakiem.

Przeczytane, a w zasadzie przemęczone! Książka po prostu straszna! Schematyczna, naiwna, banalna po prostu słodko-pierdząco cukierkowa. Postacie tak mocno oklepane, że aż łzy wyciska. Jeśli pisałaby to nastolatka dałabym 3/10, ale że dorosła kobieta z jakimś już tam dorobkiem literackim pokusiła się o wypisywanie takich sztampowych historii to się nie godzi.
Czekam na...

Nie oceniaj książki po okładce. Mówili. A "Południowe sztormy" tak łatwo wrzucić w określony typ historii. Byłam więc dość sceptyczna i nie nastawiałam się specjalnie.

Okazało się, że książka jest pełna zaskoczeń zupełnie nie powiązanych z okładką 🤭
Kiedyś chyba próbowałam się z piórem Autorki ale chyba nie było z tego miłości skoro nie pamiętam no i jestem na tyle leniwa, żeby to sprawdzić 😉

"Południowe sztormy" to powieść w której przeplata się wiele przeróżnych emocji. Począwszy od fajnych postaci, które mimo swoich traum i czasem nawet mimo chłodu jakim w czytelnika uderzają i tak się je lubi. Idąc dalej, to co bardzo mi się spodobało, to sytuacyjny humor, który ma swoje odzwierciedlenie w dialogach. Często prychnęłam pod nosem. Wszystkie te pozytywne emocje przeplatają się z ciężkimi, bardzo trudnymi i bolesnymi historiami. Jestem pewna, że gdybym ją czytała a nie słuchała to nie raz bym się spłakała.

Okładka obiecuje też dużo sexów. I jak dla mnie, to fajnie że nie ma to pokrycia w treści książki. Nie ma tam wulgarów ani natręctw. Jest zmysłowo, lekko i delikatnie.

Książkę odsłucham z polecenia
i jestem za ten wybór bardzo wdzięczna. Myślę, że z chęcią zapoznam się z pozostałymi tomami w serii.

Nie oceniaj książki po okładce. Mówili. A "Południowe sztormy" tak łatwo wrzucić w określony typ historii. Byłam więc dość sceptyczna i nie nastawiałam się specjalnie.

Okazało się, że książka jest pełna zaskoczeń zupełnie nie powiązanych z okładką 🤭
Kiedyś chyba próbowałam się z piórem Autorki ale chyba nie było z tego miłości skoro nie pamiętam no i jestem na tyle...

Fajna książka i nie za długa. Czyta się dość szybko ale wiadomo nie dla każdego. Fajnym aspektem jest to, że poznajemy historię z punktu widzenia 2 przyjaciół. Tragedia ich rozdzieliła aby potem znowu połączyć.

Fajna książka i nie za długa. Czyta się dość szybko ale wiadomo nie dla każdego. Fajnym aspektem jest to, że poznajemy historię z punktu widzenia 2 przyjaciół. Tragedia ich rozdzieliła aby potem znowu połączyć.

Południowe Sztormy
Kompas
Tom 1

Małżeństwo Kennedy się rozpada, kończy je mąż kobiety. I sugeruje kobiecie, żeby ułożyć sobie życie gdzie indziej. Kobieta jest załamana i zagubiona. Postanawia wyjechać do swojej siostry i jej męża. Siostra oferuje jej, własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow.
Dla Kennedy to prawdziwy nowy początek nowego życia.

Natychmiast się przekonuje, że natura i małomiasteczkowy klimat są dokładnie tym, czego potrzebowała.
Pewnego dnia odwiedza ją niewątpliwie bardzo przystojny facet, który nakazuje kobiecie opuścić teren jego posiadłości. Odwiedzają ją jeszcze bardzo namolni mieszkańcy, którzy koniecznie chcą zajrzeć do domu Kennedy i dowiedzieć się coś o jej życiu. Czy jest możliwość, żeby ona i Pan Charakterek mieli, że sobą coś wspólnego? 🤔
Czy jest szansa, że wreszcie się do niej uśmiechnie szczęście? 🤔
Na te pytania znajdziecie odpowiedzi jak sięgnięcie po książkę 📖 ♥️.

Jest to pierwszy tom serii i już wiem, że ta seria będzie świetna. Sięgnęłam po ta książka, ponieważ moją uwagę przykuła okładka, ten facet przyciąga wzrok. Historia opisana w książce dla mnie była świetna i przez nią nie przespałam nocy, bo musiałam skończyć czytać. I to zakończenie, przez które nie da się żyć, bo nie wiadomo, co będzie dalej. Liczy po cichu, że Kennedy będzie szczęśliwa.

Polecam Wam ogromnie 😍 😁.

Bardzo dziękuję wydawnictwu za egzemplarz ❤️.

Południowe Sztormy
Kompas
Tom 1

Małżeństwo Kennedy się rozpada, kończy je mąż kobiety. I sugeruje kobiecie, żeby ułożyć sobie życie gdzie indziej. Kobieta jest załamana i zagubiona. Postanawia wyjechać do swojej siostry i jej męża. Siostra oferuje jej, własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow.
Dla Kennedy to prawdziwy nowy początek nowego życia.

Natychmiast się...

To pióro typowe dla Brittainy, ale jak zestawię ten tytuł z "Wodą, która niesie cisze" to czegoś mi jednak brakuje.

To pióro typowe dla Brittainy, ale jak zestawię ten tytuł z "Wodą, która niesie cisze" to czegoś mi jednak brakuje.