Właśnie skończyłam słuchać audiobook. W kolejnych częściach mojej recenzji podaje swoje przemyślenia w zależności od etapu na którym byłam. Wydaje mi się, że trzyma poziom osiągnięty w In My Dreams I Hold a Knife - po przeczytaniu, uważam, że jest słabsza. Do tej pory nie było żadnych irytujących dialogów, niczego co mogłoby mnie zniechęcić. Postaram się odnieść do opisu książki tak żeby nie spojlerować ale zachęcić do przeczytania. Czyta się bardzo szybko, przeskoki między teraźniejszością, a przeszłością są na tyle intrygujące, że nie jestem w stanie jej odłożyć. Nie ma tutaj zbyt wielu imion do zapamiętania w przeciwieństwie do In My Dreams I Hold a Knife jedynie: Shay - główna bohaterka, ok 30 letnia żona mieszkająca w Texasie z mężem, który jest ciągle w rozjazdach, jej mąż - zapomniałam imienia, Jamie - przyjaciel Shay, w jej wieku, autor podcastu true-crime, Laurel - przyjaciółka, Clem - druga przyjaciółka, bardziej buntownicza, Rachel - współlokatorka, która zostaje dosztukowana do paczki oraz jej tata Don - na tą chwilę tylko te osoby wydają się istotne.

50% - czy książka jest czarna jak smoła? Nie, jest mroczna ale nie mam ochoty z płaczem chować się w szafie, której nie mam:D Czy książka opowiada o kulcie? Trochę tak ale nie na zasadzie, którą sobie wyobrażałam - nie ma tam religii, tajemniczych ceremonii ale występuje izolacja i indoktrynacja. Książka biegnie dwutorowo: w czasie rzeczywistym główna bohaterka Shay próbuje razem ze swoim przyjacielem z dzieciństwa Jamie rozwiązać zagadkę śmierci jej 2 przyjaciółek, jej towarzysz jest autorem podcastu true-crime i to właśnie jemu główna bohaterka zwierza się z błędów przeszłości, które mogą ale nie muszą być związane ze śmiercią - samobójczą lub morderstwem jej przyjaciółek. Na tą chwilę przewiduję, że główna bohaterka zginie, a jedyne co pozostanie po niej i pozwoli rozwikłać zagadkę tajnej grupy będą nagrania wywiadów które przeprowadzał jej przyjaciel. Uważam, że główny zły charakter wciąż żyje i chce się pozbyć głównej bohaterki. Być może jej własny mąż jest zaangażowany - na tą chwilę nie jest elementem układanki ale w czasie trwania "wieczornego przyjęcia" był na służbowym wyjeździe i troszeczkę za bardzo irytuje się nieobecnością żony w domu.

75% - w okolicy połowy książki doszło do dramatycznego zwrotu akcji, który był raczej żenujący i marzyłam o tym żeby książka się skończyła. Mimo wszystko dla jednej konwersacji warto ją przeczytać - tej w ogrodzie, gdzie mężczyźni dyskutują o feministkach. Myślę, że się z nimi zgadzam, tego typu mężczyźni traktują wyzwolone kobiety jako łatwy łup, być może niektóre aspekty tej ideologii działają jak miecz obusieczny.

100% - kilka razy się bałam, zwłaszcza w scenie gdzie osoby miały biegać, końcówka była słaba, chyba po prostu nie potrzebuję zakończeń typu kto jak skończył chyba, że miałby to być kolejny zwrot akcji. Jestem zaskoczona, że postać trzecioplanowa nie była uwikłana. Podsumowując całość niestety uważam, że wszystko poszło zbyt łatwo, dostanie się do klubu, kolejnych rezydencji, rozmowy z osobami, które chętnie odpowiadały na pytania było nierealne. Rozpracowanie takiej grupy, w ogóle dostanie się do niej nie może być tak proste, zwłaszcza jeśli nie ma się poparcia kogoś z wewnątrz, być może gdyby trochę popracować nad postacią Nicole i jej motywacją byłoby lepiej ale nie mnie oceniać, sama nie napisałabym nawet w 1/100 tak dobrej książki.

Dla kogo jest ta książka: wydaje mi się, że dla obu płci, całkiem nieźle opisuje stereotypy przypisywane kobietom, cytaty uznanych filozofów są porażające i zastanawiam się jakim cudem nigdy nie byłam uczona o tym w szkole - niby tak walczymy o równouprawnienie, a dalej gloryfikuje się poglądy osób, które jednocześnie uważają kobiety za podludzi. Są tutaj sceny gwałtu, samobójstw ale raczej zasygnalizowane niż rozkładane na części pierwsze. Wydaje mi się, że książka nie powinna trafić w ręce osoby przed 17 rokiem życia ale mogę przesadzać. Raczej polecam ale nie przeczytam ponownie.

Właśnie skończyłam słuchać audiobook. W kolejnych częściach mojej recenzji podaje swoje przemyślenia w zależności od etapu na którym byłam. Wydaje mi się, że trzyma poziom osiągnięty w In My Dreams I Hold a Knife - po przeczytaniu, uważam, że jest słabsza. Do tej pory nie było żadnych irytujących dialogów, niczego co mogłoby mnie zniechęcić. Postaram się odnieść do opisu...