Druga część równie dobra jak pierwszy tom. Dom w Bielinach znowu nas zaskoczy a czujność jednego z rodzeństwa uchroni rodzinę przed mała katastrofą.

Druga część równie dobra jak pierwszy tom. Dom w Bielinach znowu nas zaskoczy a czujność jednego z rodzeństwa uchroni rodzinę przed mała katastrofą.

Przyjemnie wrócić do Bielin, tym razem w literaturze dla młodzieży serii Klubu Kwiatu paproci.
Dzieci w nowym domu i otoczeniu poznają słowiańskie postacie, które ni zawsze są przyjazne, ale wcale im to nie przeszkadza, mają z tego frajdę, choć nie zawsze jest bezpieczne to dla nich.

Przyjemnie wrócić do Bielin, tym razem w literaturze dla młodzieży serii Klubu Kwiatu paproci.
Dzieci w nowym domu i otoczeniu poznają słowiańskie postacie, które ni zawsze są przyjazne, ale wcale im to nie przeszkadza, mają z tego frajdę, choć nie zawsze jest bezpieczne to dla nich.

Kolejna część przygód rodzeństwa Lipowskich, którzy po przeprowadzce do Bielin muszą stawić czoła pewnemu demonowi. Demonowi sprytnemu i przebiegłemu, któremu udaje się oszukać wszystkich poza 8letnią Tosią. Akcja tej historii rozgrywa się w Królestwie Polskim gdzie nadal panują stare wierzenia, a słowiańskia magia przeplata się z dzisiejszą technologią. I tutaj właśnie rodzeństwo Lipowskich musi odkryć co takiego ukrywa ich niania i czemu ich najmłodsza siostrzyczka dziwnie się zachowuje. Jest to opowieść pełna ciepła, magii i przestróg. Przede wszystkim zaś upomnienie, by nie kłamać, bo wtedy nawet gdy popadniesz w prawdziwe tarapaty nikt nie zechce ci uwierzyć. Pozycja niby dla dzieci, a ja bawiłam się doskonale. Polecam!

Kolejna część przygód rodzeństwa Lipowskich, którzy po przeprowadzce do Bielin muszą stawić czoła pewnemu demonowi. Demonowi sprytnemu i przebiegłemu, któremu udaje się oszukać wszystkich poza 8letnią Tosią. Akcja tej historii rozgrywa się w Królestwie Polskim gdzie nadal panują stare wierzenia, a słowiańskia magia przeplata się z dzisiejszą technologią. I tutaj właśnie...

Ogólnie uwielbiam całą serię, więc i tak przy każdym tomie będzie najlepsza ocena. Książka ta ukazuje to w co wieżyli nasi pradziadowie. Przez czytanie tego, bardzo zainteresowałem się wiarą słowiańską, bustwami i tym o czym większość już zapomniała - czyli, naszą historią. Pochłaniając książkę nie zabraknie humoru.

Polecam :) WARTO PRZECZYTAĆ

Ogólnie uwielbiam całą serię, więc i tak przy każdym tomie będzie najlepsza ocena. Książka ta ukazuje to w co wieżyli nasi pradziadowie. Przez czytanie tego, bardzo zainteresowałem się wiarą słowiańską, bustwami i tym o czym większość już zapomniała - czyli, naszą historią. Pochłaniając książkę nie zabraknie humoru.

Polecam :) WARTO PRZECZYTAĆ

Bohaterowie z Bielin przeżywają kolejne przygody i poznają świat słowiańskiej mitologii na własnej skórze. Czy nas wciagnęło? Tak. Czy mogło być straszniejsze? Syn twierdzi, że tak. Ale dla wrażliwszych dzieci, książka jest napisana w sam raz. Polecam. Przypomniały mi się stare horrory, po których do tej pory nie mogę się pozbierać i wszędzie świecę światło. ;) U was może być podobnie.

Bohaterowie z Bielin przeżywają kolejne przygody i poznają świat słowiańskiej mitologii na własnej skórze. Czy nas wciagnęło? Tak. Czy mogło być straszniejsze? Syn twierdzi, że tak. Ale dla wrażliwszych dzieci, książka jest napisana w sam raz. Polecam. Przypomniały mi się stare horrory, po których do tej pory nie mogę się pozbierać i wszędzie świecę światło. ;) U was może...

Słabsza niż część 1. Tosi zachowanie zdecydowanie nieadekwatne do wieku, zresztą w 1 części miałam ten sam zarzut. Książkę wysłuchałam, niestety lektor - dla mnie osobiście - fatalny. Ciężko słuchało się wypowiedzi bohaterów. Zwłaszcza głosy dorosłych były... mało dorosłe. Pierwsza część pod tym względem wypadła duuuuużo lepiej.

Słabsza niż część 1. Tosi zachowanie zdecydowanie nieadekwatne do wieku, zresztą w 1 części miałam ten sam zarzut. Książkę wysłuchałam, niestety lektor - dla mnie osobiście - fatalny. Ciężko słuchało się wypowiedzi bohaterów. Zwłaszcza głosy dorosłych były... mało dorosłe. Pierwsza część pod tym względem wypadła duuuuużo lepiej.

Czytałam serię Kwiat Paproci, a teraz z przyjemnością sięgnęłam po podobną serię, tylko dla dzieci. Fajna.

Czytałam serię Kwiat Paproci, a teraz z przyjemnością sięgnęłam po podobną serię, tylko dla dzieci. Fajna.

Na pewno fascynująca lektura dla 7, 8-latka. W tej części dzieciakami opiekuje się bardzo dziwna, podejrzana niania. Tosia przygląda się pani Srogiej z dystansem i brakiem zaufania. Najmniejsze maleństwo wprost za nią przepada, ale co jest nie tak? Dowiecie się sami:)

Na pewno fascynująca lektura dla 7, 8-latka. W tej części dzieciakami opiekuje się bardzo dziwna, podejrzana niania. Tosia przygląda się pani Srogiej z dystansem i brakiem zaufania. Najmniejsze maleństwo wprost za nią przepada, ale co jest nie tak? Dowiecie się sami:)

Bardzo ciekawy rozwój sytuacji, przygody rodzeństwa są wciągające. Jednak ten tom również nie do końca nadaje się dla dzieci strachliwych. Obrazki które mi przypadły do gustu, mogą wystraszyć dziecko, książka jest napisana językiem zbyt trudnym dla przeciętnego 7-8 latka, ponadto dla osoby która nie czytała serii kwiatu paproci, wiele elementów się nie klei i może wydawać się urwane z choinki.

Bardzo ciekawy rozwój sytuacji, przygody rodzeństwa są wciągające. Jednak ten tom również nie do końca nadaje się dla dzieci strachliwych. Obrazki które mi przypadły do gustu, mogą wystraszyć dziecko, książka jest napisana językiem zbyt trudnym dla przeciętnego 7-8 latka, ponadto dla osoby która nie czytała serii kwiatu paproci, wiele elementów się nie klei i może wydawać...

Rodzeństwo Lipowskich z mamą na dobre osiadło w Bielinach w domu cioci Mirki – byłej szeptuchy z problemami z pamięcią, wielbicielki kwiecistej podomki i czarnego kota Farfocla. Po pozbyciu się Biedy wiedzie im się o wiele lepiej, co nie znaczy, że za węgłem nie czyhają nowe problemy natury demoniczno-słowiańskiej. W końcu to Bieliny! Być może nie byłoby tak źle, gdyby ośmioletnia Tosia nie obraziła się za traktowanie po dziecięcemu. Sprzeciwiła się zatrudnieniu niani, odgoniła wszystkie milsze, by w końcu zostać oko w oko z panią Srogą. Prócz złowrogiego nazwiska nowej niani niczego nie można zarzucić – mała Dąbrówka ją uwielbia, mama i ciocia cenią, rodzeństwo nie widzi w niej niczego podejrzanego, jedynie Tosia się martwi, bo to przez jej podstęp i humory pani Sroga została zatrudniona. Czy Tosia ma rację i niania z nienaturalnym uśmiechem i ciasnym koczkiem na czubku głowy nie do końca jest człowiekiem? A jeśli faktycznie nie jest, to co knuje. Czy aby na pewno coś złego?
Kto z Was posiada rodzeństwo, ten zapewne wie, że relacje te nie należą do najłatwiejszych nawet w najbardziej kochającej się rodzinie. Wszak mówimy o organizmach żywych posiadających odrębny sposób życia i postrzegania świata. Również i rodzina Lipowskich nie różni się pod tym względem od innych rodzin - dlatego gorliwe zapewnienia Tosi, że z panią Srogą jest coś nie tak - nie zostają przyjęte z uwagą i zrozumieniem. Bycie młodszą siostrą, ze skłonnością do koloryzowania rzeczywistości, również nie ułatwia sytuacji. Tosia postanawia działać na własną rękę ufając swojemu przeczuciu. Działając w pojedynkę można jednak narazić się na wiele niebezpieczeństw i gdyby nie przychylne siły działające w świecie Tosia mogłaby się wpakować w niezłe kłopoty. Na szczęście, pomimo początkowych oporów, rodzinne więzy zwyciężają i rodzeństwu Lipowskich udaje się połączyć siły. W samą porę! W momencie, kiedy sytuacja staje się coraz bardziej niebezpieczna, a w grę wchodzi życie najmłodszego dziecka - małej Dąbrówki, już nie tylko Tosia dostrzega działanie złych mocy, ale również i pozostali członkowie rodziny.
Tajemnicę Dąbrówki czyta się bardzo dobrze – nie tylko ze względu na lekko detektywistyczną nutę i śledztwo małej Tosi, ale przede wszystkim dzięki opisom Bielin i świata wokół domu cioci Mirki oraz postaci, które go zaludniają, w tym kota (a może nie kota?) Farfocla, złośliwego kozła Pimpusia czy troskliwego, choć nieco gderliwego bzionka opiekującego się starym krzakiem bzu przy zapuszczonej szklarni. Pojawiają się także inne tajemnicze stworzenia z bestiariusza słowiańskiego, tak chętnie czytywanego przez Tosię. Zło próbuje udawać dobro, więc potrzeba czujnych oczu i uważnego serca by dostrzec to, co istotne. I nie przegapić tego, co najważniejsze.

Rodzeństwo Lipowskich z mamą na dobre osiadło w Bielinach w domu cioci Mirki – byłej szeptuchy z problemami z pamięcią, wielbicielki kwiecistej podomki i czarnego kota Farfocla. Po pozbyciu się Biedy wiedzie im się o wiele lepiej, co nie znaczy, że za węgłem nie czyhają nowe problemy natury demoniczno-słowiańskiej. W końcu to Bieliny! Być może nie byłoby tak źle, gdyby...