Trzecia część serii zajmuje się seryjnym mordercą, który okalecza swoje ofiary w niecodzienny sposób. Wszystko wskazuje na to,że ma to stanowić wiadomość, tylko do kogo? Krok po kroku śledczy typują podejrzanego, ratownika medycznego Philipa. Czy jego problemy w pracy wynikają z nietypowego hobby po pracy? A może to zupełnie nie tak?

Choć już w poprzednich częściach było widać znakomity warsztat i styl autorki, to tom trzeci podnosi poprzeczkę. Akcja toczy się błyskawicznie, nie pozwalając nam ani na chwilę uspokoić oddechu.

Trzecia część serii zajmuje się seryjnym mordercą, który okalecza swoje ofiary w niecodzienny sposób. Wszystko wskazuje na to,że ma to stanowić wiadomość, tylko do kogo? Krok po kroku śledczy typują podejrzanego, ratownika medycznego Philipa. Czy jego problemy w pracy wynikają z nietypowego hobby po pracy? A może to zupełnie nie tak?

Choć już w poprzednich częściach było...

Chyba oczekuję realizmu w kryminałach. Pierwsza myśl, jaka mi przyszła do głowy to ta, że to zbyt nieprawdopodobne.

Chyba oczekuję realizmu w kryminałach. Pierwsza myśl, jaka mi przyszła do głowy to ta, że to zbyt nieprawdopodobne.

Trzeci tom podobny do drugiego, akcja się rozwija przy kolejnym śledztwie. Jedyne czego nie mogę zaakceptować, to działania samej Jany, to się kłóci z "zasadą" kryminału.

Trzeci tom podobny do drugiego, akcja się rozwija przy kolejnym śledztwie. Jedyne czego nie mogę zaakceptować, to działania samej Jany, to się kłóci z "zasadą" kryminału.

Znacie ten ból gdy leży książka, którą bardzo chcecie czytać, a czasu jak na lekarstwo?
Kiedy każda wolna chwila jest dla Was na wagę złota, bo czeka historia, którą chcecie poznać?
Ja dokładnie tak miałam z #popierwszenieszkodzić @emelieschepp
To trzeci tom serii z Janą i nie tylko. Zauważyłam, że to na niej najwięcej się w moich wypowiedziach skupiam, a w książkach ważne role odgrywa jeszcze kilka innych osób. Nie mamy tu jednoosobowej narracji.
Ja jak zwykle dałam się wciągnąć w życie bohaterki, które i tym razem było mocno naznaczone tym co przeszła w dzieciństwie. Do tego była oczywiście zagadka kryminalna, choć życie Jany jest jak kryminał 🤔 więc właściwie dostałam takie dwa nurty w tym klimacie.
Dla ciekawych intrygi, powiem, że i tym razem Autorka zafundowała świetny rollercoaster pomysłów. Mamy seryjnego mordercę, tajemnicę pewnej śmierci, ale tu 🤐 aby nie pozbawiać Was zaskoczenia, szantaż... i jeszcze sporo drobniejszych zdarzeń, które dodają lekturze i emocji i smaczku.
Wielowątkowość zdecydowanie jest jednym z atutów tej serii.
Całość ma swoje niezłe tempo, ale i tak po raz kolejny sam finisz wręcz zabierał mi oddech. @emelieschepp potrafi w zakończenia jak nikt!!!

Tę serię uważam za moje odkrycie ubiegłego roku, a pióro Autorki stało się jednym z moich ulubionych. Wiem, że na każdą kolejną książkę będę czekać z wypiekami na twarzy.

Jeśli macie ochotę na dobry kryminał, lubicie gdy mrok wypływa nie tylko w zbrodni, kochacie silne bohaterki, które są jak #jackreacher w spódnicy to zapraszam do lektury 😀 bo #wartojakpieron

Moja ocena to niezmiennie 10/10

Znacie ten ból gdy leży książka, którą bardzo chcecie czytać, a czasu jak na lekarstwo?
Kiedy każda wolna chwila jest dla Was na wagę złota, bo czeka historia, którą chcecie poznać?
Ja dokładnie tak miałam z #popierwszenieszkodzić @emelieschepp
To trzeci tom serii z Janą i nie tylko. Zauważyłam, że to na niej najwięcej się w moich wypowiedziach skupiam, a w książkach ważne...

"Po pierwsze nie szkodzić" to tytuł, który mocno sugeruje tematykę, której podjęła się autorka, Emelie Schepp w swej serii kryminałów z prokuratorką Janą Berzelius. Służba zdrowia. Przemęczona, przepracowana, wypalona. Najmniejszy błąd z ich strony może skutkować czyimś "być albo nie być".

Powtarzające się brutalne ataki na kobiety w ich mieszkaniach budzą zainteresowanie policji. Sprawa trafia do Jany i współpracujących z nią inspektora Henrika Levina oraz Mii Bolander. Coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się pojedynczymi i przypadkowymi atakami, zaczyna przypominać makabryczny schemat.

Prokuratorka Jana Berzelius niezmiennie intryguje: stojąc po stronie praworządności, kilkukrotnie przekroczyła jej granicę, broniąc własnej prywatności i prawdy o niej, która mogłaby zniszczyć wszystko, na co tak ciężko pracowała. W każdej części obserwujmy jej usilnie, nie zawsze zgodne z prawem starania, by przeszłość nigdy nie ujrzała światła dziennego. Jednocześnie uczestniczymy w kolejnym pasjonującym dochodzeniu, które rozrasta się niczym Hydra, tworząc skomplikowaną i złożoną zagadkę kryminalną. Czy ma to coś wspólnego z niebezpiecznym przestępcą, który zbiegł ze szpitala, czy z ratownikiem medycznym, któremu zdarzyło się popełnić i zatuszować swój błąd? Błąd, który bezpośrednio wiąże się z Janą.

"Po pierwsze nie szkodzić" to tytuł, który mocno sugeruje tematykę, której podjęła się autorka, Emelie Schepp w swej serii kryminałów z prokuratorką Janą Berzelius. Służba zdrowia. Przemęczona, przepracowana, wypalona. Najmniejszy błąd z ich strony może skutkować czyimś "być albo nie być".

Powtarzające się brutalne ataki na kobiety w ich mieszkaniach budzą zainteresowanie...

Jestem głęboko zakochana w Janie Berzelius i nerwowej Mii Bolander :) Jasne, że przerysowane ;) ale jakie fajne! Główny wątek świetny, poboczny równie dobry. Fascynowały mnie nawet osobiste perypetie bohaterów! Już wypożyczyłam kolejną część! :)

Jestem głęboko zakochana w Janie Berzelius i nerwowej Mii Bolander :) Jasne, że przerysowane ;) ale jakie fajne! Główny wątek świetny, poboczny równie dobry. Fascynowały mnie nawet osobiste perypetie bohaterów! Już wypożyczyłam kolejną część! :)

Moja kolejna wizyta w Norrköpingu oczami Emelie Schepp przyniosła ogrom zaskoczeń. To szwedzkie miasto nie może spać spokojnie, bo w "Po pierwsze nie szkodzić" na arenę życia mieszkańców wkracza seryjny morderca lubujący się w sadyzmie. Makabra nie do opisania. Motyw ciężki do zinterpretowania. I przerażenie, które pada na ekipę śledczą, która musi odrzucić problemy prywatne i zacząć szukać sprawcy, nim dorwie kolejną osobę. Tym razem autorka sponiewierała doszczętnie zarówno niewinnych bohaterów powieści, jak i moje serce sprzedane dawno temu brutalnym kryminałom.

W "Po pierwsze nie szkodzić" to już kwintesencja tego, co najbardziej lubię w gatunku. Czyli śledztwo związane z seryjnym mordercą, który w bestialski sposób traktuje swoje ofiary, a droga do odnalezienia sprawcy jest pełna dziur, które ciężko załatać. Oprócz tego nadal jak zahipnotyzowana obserwowałam poczynania Jany, która pomimo traum i krzywd nadal jest skupiona, działa instynktownie, pozostając chłodną i surową dla otaczających ją ludzi. W tym tomie na dalszy plan zeszły rozterki i zakręty życiowe pozostałych członków załogi, co uważam, że tylko zaplusowało dla treści, która w porównaniu z poprzednimi tomami, jest zdecydowanie bardziej dynamiczna i wręcz zaskakuje z każdym rozdziałem. Dodatkowym atutem są fragmenty pamiętnika, które wprowadzają jeszcze większe zamieszanie i rodzą kolejne pytania.

Schepp pozostała jednak wierna swojemu schematowi fabularnemu, ale jej pióro w tej całej surowości typowej dla szwedzkiej literatury nabrało soczystości, wyostrzył się sarkazm i mocniej są zaakcentowane emocje poszczególnych postaci. Ujęło mnie jej niestereotypowe podejście do kreacji postaci, które już w pierwszym tomie zaowocowało moją sympatią do śledczych, a w tej części oprócz samego zabójcy, zaintrygował mnie ratownik medyczny o przerośniętym ego Philip Engström. Dzięki jego wątkowi możemy się dowiedzieć, jak wyglądają akcje ratunkowe oraz jak ten zawód wpływa na psychikę i do czego może to prowadzić. Historia w "Po pierwsze nie szkodzić" powodowała, że czułam się, jak w wannie z przyjemnie ciepłą wodą i nie miałam zamiaru z niej wychodzić, dopóki nie dojdzie do finału. Autorka ciekawie posplatała wątki, napięcie ściskało mi trzewia, a rozwiązania sprawy nie mogłam się domyślić na żadnym etapie.

Po "pierwsze nie szkodzić" to powieść o odpowiedzialności za swoje czyny, o bólu, stracie i winie. A jeśli dodatkowo lubicie brutalne kryminały, to ta intensywność akcji was zadowoli i nie da wam się wyspać. Ja jestem zachwycona i już patrzę w stronę czwartego tomu, bo nie chce opuszczać tego pełnego jeszcze wielu nieodkrytych tajemnic miasta.

Justyna Dudkiewicz
www.zaciesz.com

Moja kolejna wizyta w Norrköpingu oczami Emelie Schepp przyniosła ogrom zaskoczeń. To szwedzkie miasto nie może spać spokojnie, bo w "Po pierwsze nie szkodzić" na arenę życia mieszkańców wkracza seryjny morderca lubujący się w sadyzmie. Makabra nie do opisania. Motyw ciężki do zinterpretowania. I przerażenie, które pada na ekipę śledczą, która musi odrzucić problemy...

Świetna, oryginalna seria. Książkę czytało się z zapartym tchem. Super.

Świetna, oryginalna seria. Książkę czytało się z zapartym tchem. Super.

Po pierwsze nie szkodzić to 3. tom serii z prokurator Jana Berzelius. Tom 1. Naznaczeni na zawsze, był ciekawy, dobrze się go czytało. Może nie był to najlepszy kryminał świata, ale tez nie było żadnych zgrzytów, nie żałowałam czasu poświęconego na lekturę.
Gdy sięgałam po Biały trop oczekiwałam lektury co najmniej takiej, jak część 1.
Niestety. 2. tom jest znacznie gorszy od 1. Ba, nie można o nim powiedzieć niczego dobrego. W związku z tym byłam bardzo ciekawa, jaki będzie tom 3.
Nie jest to hit jeżeli chodzi o kryminał, ale czytało się nieźle, były nawet bardzo dobre momenty. Tym razem nie żałuję czasu poświęconego na lekturę, sięgnę po kolejne części serii. Jednak zupełnie nie rozumiem dlaczego autorka jest tak nierówną pisarką.
Wszystko zaczyna się gdy w jednym z mieszkań w Norrköping znalezione zostają zwłoki zamordowanej kobiety. Znajduje je ratownik pogotowia. Ale to dopiero początek. W błyskawicznym tempie dochodzi do kolejnego morderstwa. Rozpoczyna się śledztwo. Bardzo szybko wychodzi na jaw, że tym, co łączy obie ofiary jest osoba w/w ratownika medycznego Philipa Engströma. Na scenę wkracza znana z poprzednich tomów prokurator Jana Berzelius. Szybko wychodzi na jaw, że dwa zabójstwa to dopiero początek.
Jak się okaże, sprawa ma wiele aspektów i obok kryminalnej dot. zabójstw (i nie tylko) ma także inne, mniej kryminalne, a bardziej społeczne wątki. To typowe dla skandynawskich książek. Obok dobrego wątku kryminalnego mnóstwo, równie ważnych odniesień społeczno-obyczajowych. Nie inaczej jest z Po pierwsze nie szkodzić.
Ten tom, podobnie, jak i wcześniejsze, ciężko się czyta przynajmniej na początku. Autorka ma specyficzny styl. Trzeba go poznać, przyzwyczaić się do sposobu narracji. Gdy to nastąpi, lektura jest ciekawą przygodą. Schepp ma bardzo ciekawe pomysły na fabułę, w której za każdym razem, wątek kryminalny jest tylko pretekstem do ukazania problemu społecznego, ale także perypetii prywatnych pani prokurator.
W sumie nie zniechęcam, a lubiących skandynawskie kryminały, ich całą konstrukcję mogę nawet zachęcić do lektury Po pierwsze nie szkodzić. Trop obyczajowy bardzo dobry wątek kryminalny niezły, ciekawie skonstruowany. Jest kilka drobnych niedociągnięć, ale można na nie przymknąć oko. Nie jest to kryminał roku, ale warto po niego sięgnąć.

Po pierwsze nie szkodzić to 3. tom serii z prokurator Jana Berzelius. Tom 1. Naznaczeni na zawsze, był ciekawy, dobrze się go czytało. Może nie był to najlepszy kryminał świata, ale tez nie było żadnych zgrzytów, nie żałowałam czasu poświęconego na lekturę.
Gdy sięgałam po Biały trop oczekiwałam lektury co najmniej takiej, jak część 1.
Niestety. 2. tom jest znacznie gorszy...

#zannkuczytamdozimy #czytam_se
⠀
"Nawet nie prze­szło jej przez myśl, by zo­sta­wić ich ży­wych. Li­tość by­ła­by błę­dem, który prze­śla­do­wał­by ją do końca życia. Przez cały czas sta­no­wi­li­by dla niej za­gro­że­nie."
⠀
Znacie jakieś bezwzględne morderczynie? Zazwyczaj mówi się więcej o mężczyznach, a przecież płeć przeciwna może być równie okrutna.
⠀
To moje trzecie spotkanie z Janą Berzelius i wydaje mi się, że najlepsze do tej pory. Dużo się dzieje, ale nie za dużo, co bardzo lubię. Autorka wzbudza ciekawość powoli, by stopniowo ją zaspokajać. Ten zabieg jest fantastyczny!
Wspólnym mianownikiem tej części jest Philip Engström, czyli pielęgniarz pogotowia ratunkowego, który dziwnym trafem zjawia się jako pierwszy przy zgłoszeniach, które się ze sobą wiążą.
Pojawiają się kolejne morderstwa, a dowodzenie nad śledztwem przejmuje właśnie Jana Berzelius, która ma jeszcze inne problemy na głowie.
Jak poradzi sobie ze wszystkim? Czy wytrzyma ten maraton, czy jeden błąd okaże się tym ostatnim?
O tym oczywiście już nie napiszę, a polecę Wam poznać całą serię.

#zannkuczytamdozimy #czytam_se
⠀
"Nawet nie prze­szło jej przez myśl, by zo­sta­wić ich ży­wych. Li­tość by­ła­by błę­dem, który prze­śla­do­wał­by ją do końca życia. Przez cały czas sta­no­wi­li­by dla niej za­gro­że­nie."
⠀
Znacie jakieś bezwzględne morderczynie? Zazwyczaj mówi się więcej o mężczyznach, a przecież płeć przeciwna może być równie okrutna.
⠀
To moje trzecie...