Violette, główną bohaterkę książki "Życie Violette" Valerie Perrin, poznajemy w momencie jej narodzin. Nie jest to jednak cudowny moment, na który czeka kochająca rodzina...
Violette od samego początku nie miała lekkiego życia, jednak miała olbrzymią wolę przeżycia i wielką potrzebę miłości i bliskości.
Historia tej dróżniczki, a później opiekunki cmentarza, nie jest łatwa. Nie jest też oczywista.
Valerie Perrin opowiada trudne historie z wyjątkowym spokojem, który dodatkowo podkręca przeżycia głównej bohaterki. Można odnieść wrażenie, że w książce niewiele się dzieje, za to odnajdujemy cała paletę barw i emocji w Violette. Akceptacja życia i jego kolein, piękne słowa o przemijaniu i śmierci- to wszystko znajduje się w tej powieści.
Jeśli potrzebujecie spokoju, refleksji i nadziei - sięgnijcie po "Życie Violette" Valerie Perrin

Violette, główną bohaterkę książki "Życie Violette" Valerie Perrin, poznajemy w momencie jej narodzin. Nie jest to jednak cudowny moment, na który czeka kochająca rodzina...
Violette od samego początku nie miała lekkiego życia, jednak miała olbrzymią wolę przeżycia i wielką potrzebę miłości i bliskości.
Historia tej dróżniczki, a później opiekunki cmentarza, nie jest...

To jedna z tych książek, do których się wraca… Żeby przeżyć to jeszcze raz.

To jedna z tych książek, do których się wraca… Żeby przeżyć to jeszcze raz.

Absolutnie piękna. Nic więcej nie trzeba tu dodawać. 🌸

Absolutnie piękna. Nic więcej nie trzeba tu dodawać. 🌸

Przepiękna książka.

Przepiękna książka.

Cudowna powieść! Będę do niej często wracała!

Cudowna powieść! Będę do niej często wracała!

Wciągająca i urokliwa historia pomimo tragedii i bolesnych przeżyć głównej bohaterki. Pomyślałam sobie nawet że mogłabym pracować na cmentarzu. Okazuje się że można odczarować takie miejsce. Kocham Valerie Perrin i cieszę się, że miałam okazję spotkać ją na targach książki w Krakowie w 2023.

Wciągająca i urokliwa historia pomimo tragedii i bolesnych przeżyć głównej bohaterki. Pomyślałam sobie nawet że mogłabym pracować na cmentarzu. Okazuje się że można odczarować takie miejsce. Kocham Valerie Perrin i cieszę się, że miałam okazję spotkać ją na targach książki w Krakowie w 2023.

Po drugiej książce tej autorki wiem, że gdy zmęczą mnie te szablonowe thrillery, kryminały, czy wszelkiej maści romanse, to trzeba sięgnąć po Valerie Perrin.

Znowu mamy pełnowymiarową i wielowątkową powieść obyczajową.
Tragiczna (choć nie do końca) historia Violette, dla mnie była wciągająca i wzruszająca; ok, dłużyzny też były, choćby opisy tej samej sytuacji, tylko od innej osoby, z innej perspektywy.
Zaskoczeniem była postać męża Violette, lowelasa, lekkoducha i po części maminsynka, któremu jednak autorka na koniec dała "sumienie".
Jest też sporo tzw. prawd życiowych, o których podskórnie wiemy, czy czujemy, ale nie wypełni je sobie uświadamiamy.
Na przykład o Bogu; - "Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo. A to znaczy, że i On kłamie, daje, kocha, odbiera i zdradza. Jest jak każdy".
Miłej lektury, bo warto.

Po drugiej książce tej autorki wiem, że gdy zmęczą mnie te szablonowe thrillery, kryminały, czy wszelkiej maści romanse, to trzeba sięgnąć po Valerie Perrin.

Znowu mamy pełnowymiarową i wielowątkową powieść obyczajową.
Tragiczna (choć nie do końca) historia Violette, dla mnie była wciągająca i wzruszająca; ok, dłużyzny też były, choćby opisy tej samej sytuacji, tylko od...

Spodziewałam się zupełnie innej powieści i chyba to rozczarowanie, które przeżyłam zbyt mocno rzuciło się na mój odbiór tej książki. Opis z tyłu sugeruje, że to będzie piękna powieść, wręcz sielska o cudownym, prostym życiu. Dostajemy jednak naprawdę trudną historię, która w dużej mierze rozgrywa się na cmentarzu. Ja rozumiem zamysł tej książki jednak... nie, nie przemówił on do mnie. Ta część kompletnie mi nie siadła, nużyła mnie niezmiernie, a romantyczna korespondencja między pewnymi dwiema postaciami to coś co mnie wręcz usypiało. Sama historia z córką Violette, z zamkiem - świetna. Mogłabym całą powieść przeczytać na ten temat. Ale reszta? Nie, po prostu nie. Momentami też bardzo pretensjonalna. Gdybyśmy chociaż dowiedzieli się o jakimś złotym remedium jak Violette poradziła sobie z tymi wszystkimi dramatami to myślę, że dałabym ocenę wyżej. Ale to też pozostawione jest takie trochę samo sobie typu Violette po prostu taka jest. Czy polecam? Nie wiem. Myślę, że niektórych może oczarować ale mnie niestety nie.

Spodziewałam się zupełnie innej powieści i chyba to rozczarowanie, które przeżyłam zbyt mocno rzuciło się na mój odbiór tej książki. Opis z tyłu sugeruje, że to będzie piękna powieść, wręcz sielska o cudownym, prostym życiu. Dostajemy jednak naprawdę trudną historię, która w dużej mierze rozgrywa się na cmentarzu. Ja rozumiem zamysł tej książki jednak... nie, nie przemówił...

Nie powiem, wciągnęła mnie bardzo ta książka. Ciekawa powieść, pełna wzruszeń opowieść o życiu i śmierci.

Nie powiem, wciągnęła mnie bardzo ta książka. Ciekawa powieść, pełna wzruszeń opowieść o życiu i śmierci.

Początkowo książka mnie nie porwała, ale im bardziej się w nią zagłębiałam tym bardziej nie mogłam się od niej oderwać. Polecam

Początkowo książka mnie nie porwała, ale im bardziej się w nią zagłębiałam tym bardziej nie mogłam się od niej oderwać. Polecam