Bardzo mi się podobała, trudno się było od niej oderwać tak wciągnęła. Czekam z niecierpliwością na drugą część😍😍

Bardzo mi się podobała, trudno się było od niej oderwać tak wciągnęła. Czekam z niecierpliwością na drugą część😍😍

Polecam. Oddaje charakter mafii względem kobiet.

Polecam. Oddaje charakter mafii względem kobiet.

Długo zabierałam się za przeczytanie tej książki, a to za sprawą osób z tik toka, które stwierdziły, że będzie fajnie jak jeszcze przed premierą zaspojlerują całą książkę, a nawet zakończenie. A kiedy już zabrałam się za czytanie, to błagałam, aby już się skończyła i nie dlatego, że była słaba, bo autorka całkiem ciekawie poprowadziła fabułę, a dlatego, że w tamtym momencie nastąpił u mnie kryzys z powieściami z wątkiem mafijnym.
„To świat, w którym się rodzisz, i z którego nie ma ucieczki”.
Chociaż Juliette próbowała. Zdawała sobie sprawę, że nawet najbardziej przemyślana ucieczka nie uchroni jej przed prawami rządzącymi w organizacji mafijnej. Jej postać jest tu kluczowa, ale na szczęście autorka nie dała nam niewinnej dziewczynki, lecz prawdziwą kobietę, która potrafi myśleć racjonalnie i walczyć. I to właśnie Julia stała się moją faworytką w tej powieści. Bo jednak w postaci męskiej, czyli Liama miałam kilka uwag. Lecz to nie sprawiło, że nagle fabuła przestała mnie interesować, miał swoje potknięcia, lecz nadrabiał w kolejnym momencie.
Nie będę streszczać fabuły, bo widziałam, że wiele osób już to niepotrzebnie zrobiło. Jednak widać, że autorka nie poleciała typowymi schematami, tylko dodała coś od siebie, co sprawia, że jest to jeden z bardziej udanych debiutów zeszłego roku!
Przyznaję, że były momenty, gdzie autorka mnie zaskoczyła wykreowanym światem mafii, która do delikatnych nie należy. Było mrocznie, bezwzględnie, a w tym wszystkim mięliśmy znane układy, przemoc, ból, tajemnice i kłamstwa. Czyli dla fanów takich klimatów będzie to satysfakcjonująca lektura, po której będą chcieli sięgnąć po kontynuacje. Jednak ja mam mieszane uczucia, bo z jednej strony mi się podobała, ale patrząc na to, że czytałam ją przez dwa tygodnie, to nie powaliła mnie na kolana. Niekiedy opisy mi się dłużyły w nieskończoność, kilka dialogów było lekko mówiąc irracjonalnych i nie pasujących do reszty. Jednak nie zamierzam oceniać tej książki zbyt nisko, bo muszę patrzeć nie tylko na swoje emocje, ale również na całość. A jako, że mi mafia zbrzydła, to nie oznacza, że nie doceniam naprawdę całkiem dobrego debiutu. Zakończenie mówi jedno – trzeba sięgnąć po kontynuacje, lecz akurat ja sobie odpuszczę. Te klimaty już mnie nie cieszą przy czytaniu, ale kto wie, może za jakiś czas mi się znowu odmieni.

Długo zabierałam się za przeczytanie tej książki, a to za sprawą osób z tik toka, które stwierdziły, że będzie fajnie jak jeszcze przed premierą zaspojlerują całą książkę, a nawet zakończenie. A kiedy już zabrałam się za czytanie, to błagałam, aby już się skończyła i nie dlatego, że była słaba, bo autorka całkiem ciekawie poprowadziła fabułę, a dlatego, że w tamtym momencie...

"Sny czasami lubiły zmieniać się w koszmary, gdy tylko traciliśmy czujność"

"Sentymenty w tym cholernym świecie zostaw z boku, bo jeśli tego nie zrobisz, będą pierwszą rzeczą, o którą się potkniesz"

"Wszystko wygląda idealnie, gdy patrzymy na coś z boku i nie widzimy wnętrza. Gdy przyjrzymy się bliżej, możemy dostrzec coś więcej niż same zalety, ale gdy jesteśmy w samym środku wtedy tak naprawdę poznajemy prawdę."

"Upadłam, a gdy upadasz, to albo leżysz, albo podnosisz się silniejszy"

14-letnia Juliette dostała szansę od losu. W czasie napaści na jej rodzinny dom, udało jej się uciec i wyrwać z życia w mafijnym świecie. Po 10 latach wierzy, że ma wszystko o czym marzyła: dom, kochającego męża i kilkumiesięczną córeczkę. Mafia jednak nigdy nie zapomina i nie wybacza. Kobieta zostaje wplątana w grę, w której życie jej córeczki staje się kartą przetargową, a w której rozgrywkę prowadzą gracze o wiele silniejsi od niej. Na drodze Juliette, która po latach przyjęła imię Julii, staje Liam, największy rywal jej ojca, który może okazać się albo jej największym zbawieniem, albo jej największym koszmarem.

Bardzo lubię sięgać po książki naładowane emocjami, a w mojej ocenie "Utracony raj" aż nimi kipiał. To książka od której nie mogłam się oderwać, ponieważ każda kolejna strona budziła we mnie ciekawość dalszego ciągu. Na pewno ogromnym jej plusem jest kreacja głównych bohaterów. Wreszcie dostałam mafioza z krwi i kości, mężczyznę, który nie zna litości, który nawet w obliczu spotkania z kobietą złamaną, czy płaczącym niemowlęciem pozostaje niewzruszony. Autorka przedstawiła go jako mężczyznę groźnego, bezwzględnego, upartego, buzującego poczuciem mocy i władzy. A mimo to, naprawdę dało się go lubić, dało się zrozumieć jego postępowanie. On sam pokazał, że jest skłonny przyznać się do błędu, przeprosić, okazać czułość, wcale nie tracąc przy tym swojej męskości i siły. Odrobinę mniej przekonała mnie do siebie Julia, brakowało mi w jej postawie jakiegoś takiego większego przeżywania sytuacji związanej z jej dzieckiem, bo chociaż wszystkie jej decyzje opierały się właśnie w trosce o dziewczynkę, ona sama potrafiła niejako zapomnieć, wyłączyć się z bycia matką, by stać się kochanką, czy partnerką w interesach Liama. Oczywiście w jej historii nie brakowało momentów poruszających, czy nawet zatrważających. Na pewno wyróżnić muszę genialnie przedstawioną intrygę, w którą kobieta została wplątana i w której duży udział miały najbliższe jej osoby. Nie brakowało mi tu również kilku naprawdę zabawnych dialogów, czy scen, które świetnie rozładowały napięcie, w którym żyła Julia, a które niejako i ja odczuwałam podczas czytania. Ogólnie myślę, że Anna Wójcik świetnie zadbała, by książka ta była pełna emocji i to właśnie od tych pełnych radości, miłości, czułości do tych trudniejszych jak gniew, zniecierpliwienie, rozpacz, strach. Fajnie, że autorka pokazała też nie tylko punkt widzenia głównych bohaterów, ale także innych postaci, co pozwalało spojrzeć na daną sytuację z jeszcze szerszej perspektywy. I chociaż samo zakończenie nie było bardzo zaskakujące, na pewno sprawiło, że już teraz chciałbym przeczytać, jak dalej potoczą się losy głównej bohaterki. Bardzo polecam

"Sny czasami lubiły zmieniać się w koszmary, gdy tylko traciliśmy czujność"

"Sentymenty w tym cholernym świecie zostaw z boku, bo jeśli tego nie zrobisz, będą pierwszą rzeczą, o którą się potkniesz"

"Wszystko wygląda idealnie, gdy patrzymy na coś z boku i nie widzimy wnętrza. Gdy przyjrzymy się bliżej, możemy dostrzec coś więcej niż same zalety, ale gdy jesteśmy w samym...

„Utracony raj” pochłonął mnie w całości od pierwszych stron. Zdecydowanie właśnie takich debiutów potrzebuje świat wydawniczy, a my czytelnicy tak dobrych książek – bo uważam, że warto podkreślić, że książka o której mowa jest właśnie debiutem wydawniczym autorki. W mojej opinii fabuła książki, choć opowiadająca o mafii, jest niezmiernie oryginalna. Autorka podeszła według mnie do tematu z zupełnie innej strony. Jest wiele akcji, mnóstwo emocji i uczuć towarzyszącym bohaterom, ale nie brakuje także brutalności tego świata, intryg i podstępów. Juliette to kobieta zdecydowana, silna i przede wszystkim odważna, a dla odzyskania tego co dla niej najważniejsze nie cofnie się przed niczym. Jest także zadziorna, naturalna i potrafiąca zajść za skórę. Liam to mężczyzna, który ma wszystkich u swoich stóp, pewny siebie i skrywający wiele mrocznych tajemnic.
Relacja jaką stworzyła między bohaterami autorka to coś niesamowitego, choć tak naprawdę można odczuć, że to nie związek jest głównym tematem powieści – tak, właśnie tak wiele się w niej dzieje. Brakowało mi od zawsze w takich książkach autentyczności uczuć pomiędzy postaciami, naturalnego sposobu bycia – wszystko to dostałam w „Utraconym raju”. A zakończenie? Chryste! Nie mogę doczekać się kontynuacji i nie wiem jak wytrzymam aż ponownie będę mogła spotkać się z Juliette i Liamem.

„Utracony raj” pochłonął mnie w całości od pierwszych stron. Zdecydowanie właśnie takich debiutów potrzebuje świat wydawniczy, a my czytelnicy tak dobrych książek – bo uważam, że warto podkreślić, że książka o której mowa jest właśnie debiutem wydawniczym autorki. W mojej opinii fabuła książki, choć opowiadająca o mafii, jest niezmiernie oryginalna. Autorka podeszła według...

Ksiazke czytalo mi sie bardzo dobrze, pioro autorki rowniez bardzo przyjemne, natomiast cala historia i postepowanie glownych bohaterow bylo czasami nielogiczne, ale jak na debiut to uwazam,
ze jest bardzo dobry .
Gdybym wiedziala, ze autorka zakonczy ksiazke w takim
momecie, na pewno nie zaczelabym czytac dopoki nie mialabym drugiego tomu w swoich raczkach.
Jak na razie czekam na dalsza czesc.

Ksiazke czytalo mi sie bardzo dobrze, pioro autorki rowniez bardzo przyjemne, natomiast cala historia i postepowanie glownych bohaterow bylo czasami nielogiczne, ale jak na debiut to uwazam,
ze jest bardzo dobry .
Gdybym wiedziala, ze autorka zakonczy ksiazke w takim
momecie, na pewno nie zaczelabym czytac dopoki nie mialabym drugiego tomu w swoich raczkach.
Jak na...

"Wszyst­ko wy­glą­da ide­al­nie, gdy pa­trzy­my na coś z boku i nie wi­dzi­my wnę­trza. Gdy przyj­rzy­my się bli­żej, mo­że­my do­strzec coś wię­cej niż same za­le­ty, ale gdy je­ste­śmy w samym środ­ku wtedy tak na­praw­dę po­zna­je­my praw­dę".

Mafia "to świat, w którym się rodzisz, i z którego nie ma ucieczki".
Przekonała się o tym Juliette Salvatore. Od najmłodszych lat wiedziała, że próba ucieczki oznacza tylko śmierć, jednak kiedy nadażyła się okazja zaryzykowała.
Przez dziesięć lat wiodła normalne życie. Kochający mąż, cudowny dom, mała córeczka. Przez dziesięć lat żyła z myślą, że jej się udało, a później w jednym momencie okazało się, że to kłamstwo, a przeszłość i świat, od którego uciekła jest bliżej niż myślała.

Juliette zostaje pozbawiona wszystkiego co kocha, traci swój raj, i kiedy jest o krok od utraty życia, niespodziewanie przychodzi ratunek. Pomocną dłoń wyciąga do niej sam "diabeł obleczony skórą czło­wie­ka"- Liam Har­ris, największy wróg jej ojca. Gdy tylko się pojawia "wszystko, co kolorowe, staje się mroczne i szare", a to z czym się zetknie, zatruwa i niszczy. Obcowanie z nim jest równoznaczne z cierpieniem. "Jest ni­czym róża, pięk­na i obie­cu­ją­ca, ale po ze­tknię­ciu za­da­je tylko ból. Nie można za­tra­cić się w jej za­pa­chu, nie czu­jąc bólu".

Czy zawarty między nimi układ i zemsta, której pragną, sprawią, że staną się swoimi sprzymierzeńcami? Czy relacja budowana na kłamstwach i tajemnicach pozwoli oszukać teraźniejszość i zbudować przyszłość?

🔹️ 🔹️ 🔹️

No i co mogę powiedzieć? Dla mnie to kolejny dobry książkowy debiut. Historia mnie wciągnęła, zaciekawiła, i może nie jest to coś, co zwali z nóg, jednak muszę przyznać, że ma w sobie "tę moc"- przynajmniej dla mnie.
Tą historią rządzi brutalny świat mafii, gdzie przemoc, śmierć, bezwzględność, krwawa zemsta grają pierwsze skrzypce. Gdzie nie brakuje tajemnic, kłamstw, mroku, zniszczenia, bólu. Całość przyprawia o szybsze bicie serca, adrenalina buzuje w żyłach, a w głowie ciągle kotłują się pytania czy tajemnica wyjdzie na jaw, czy uda się osiągnąć cel, kto poniesie karę śmierci, jakie sekrety jeszcze wypłyną?
Nie spodziewałam się, że będę tak mile zaskoczona emocjami i tą mroczną wersją. Bohaterowie są skomplikowani, a wybory, których muszą dokonać wcale nie są proste( przynajmniej z tej żeńskiej strony). O zakończeniu wolę nie pisać, zostajemy porzuceni jako czytelnicy w takim momencie, że na już chciało by się sięgnąć po ciąg dalszy.
Podsumowując: dla tych lubiących tą ciemną odsłonę mafii będzie satysfakcjonująca, dla innych może być zbyt przesadzona. Mnie się podobała i czekam na więcej.

"Wszyst­ko wy­glą­da ide­al­nie, gdy pa­trzy­my na coś z boku i nie wi­dzi­my wnę­trza. Gdy przyj­rzy­my się bli­żej, mo­że­my do­strzec coś wię­cej niż same za­le­ty, ale gdy je­ste­śmy w samym środ­ku wtedy tak na­praw­dę po­zna­je­my praw­dę".

Mafia "to świat, w którym się rodzisz, i z którego nie ma ucieczki".
Przekonała się o tym Juliette Salvatore. Od najmłodszych...

" Utracony Raj" ~ A. Wójcik

[...] 𝐖𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐨 𝐰𝐲𝐠𝐥𝐚𝐝𝐚 𝐢𝐝𝐞𝐚𝐥𝐧𝐢𝐞, 𝐠𝐝𝐲 𝐩𝐚𝐭𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐜𝐨𝐬 𝐳 𝐛𝐨𝐤𝐮 𝐢 𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐢𝐝𝐳𝐢𝐦𝐲 𝐰𝐧𝐞𝐭𝐫𝐳𝐚. 𝐆𝐝𝐲 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐣𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐬𝐢𝐞 𝐛𝐥𝐢𝐳𝐞𝐣, 𝐦𝐨𝐳𝐞𝐦𝐲 𝐝𝐨𝐬𝐭𝐫𝐳𝐞𝐜 𝐜𝐨𝐬 𝐰𝐢𝐞𝐜𝐞𝐣 𝐧𝐢𝐳 𝐬𝐚𝐦𝐞 𝐳𝐚𝐥𝐞𝐭𝐲, 𝐚𝐥𝐞 𝐠𝐝𝐲 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐬𝐦𝐲 𝐰 𝐬𝐚𝐦𝐲𝐦 𝐬𝐫𝐨𝐝𝐤𝐮 𝐰𝐭𝐞𝐝𝐲 𝐭𝐚𝐤 𝐧𝐚𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐚𝐣𝐞𝐦𝐲 𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞[...]

Opis autorski :
Z mafii nie da się uciec. Juliette naiwnie wierzyła, że będzie to możliwe.

Juliette od dziecka rozumiała prawa rządzące jej światem. Wiedziała, kim jest jej ojciec i czym się zajmuje. A co gorsza, że kiedyś ona jako jedynaczka będzie musiała przejąć rodzinny biznes i stanąć na czele organizacji mafijnej.
Nie mogła się na to zgodzić.
Niestety Juliette miała związane ręce. Zdawała sobie sprawę, że każda próba ucieczki będzie oznaczała śmierć i to nie tylko dla niej, ale również dla ukochanej matki. Jednak los dał kobiecie szansę, chociaż nie taką, o jakiej marzyła, bo do drogi ku wolności odprowadziły ją martwe oczy matki.

Juliette uciekła.

Dziesięć lat później kobieta prowadzi zwyczajne życie. Ma męża i małą córeczkę, a dramatyczna przeszłość wydaje się jedynie wspomnieniem. Jednak niebezpieczeństwo jest bliżej, niż myślała.
Kiedy Juliette będzie na granicy życia i śmierci, Liam Harris, największy rywal i wróg jej ojca, zaoferuje pomoc. Dziewczyna szybko się przekona, że budowanie przyszłości na kłamstwach ma straszliwą cenę.

[...] 𝐙𝐰𝐢𝐚𝐳𝐞𝐤 𝐛𝐮𝐝𝐨𝐰𝐚𝐧𝐲 𝐧𝐚 𝐤𝐥𝐚𝐦𝐬𝐭𝐰𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐭𝐫𝐰𝐚 𝐩𝐫𝐨𝐛𝐲, 𝐧𝐚 𝐣𝐚𝐤𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐰𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐢𝐨𝐧𝐲[...]

Utracony Raj to książka, która mnie zaciekawiła dosyć bardzo. Po raz pierwszy od dawna spotkałam książkę, w której to główna bohaterka pochodziła z mafijnej rodziny. Biorąc ją do ręki już po opisie mogłam się spodziewać co spotkam w tej historii jednak kompletnie nie sądziłam, że tak potoczą sie losy. Bohaterka kompletnie nie była według mnie dopracowana. Jej zachowanie nie było absolutnie adekwatne do sytuacji w jakich się znalazła. Uważam, ponieważ nie mogę tego stwierdzić w stu procent, że porwanie dziecka to wydarzenie które wstrząsnęło by większością matek. I nie umniejszam jej ruchom ratunku dziecka ale niektóre zachowania byly co najmniej dziwne. Uważam, że ucięto też niepotrzebnie wątek porwania. Liam to bohater mrożący krew w żyłach. Jest bezdusznym, bez względnym człowiekiem którego na pewno poznać bym nie chciała. Jednak jest tak barwną postacią, że na pewno może wzbudzać sinusoide emocji. Pióro autorki jest sympatyczne, urozmaicane opisami, które są jak dla mnie dobrze wyważone. Poboczne wątki choć ukrócone w moim mniemaniu nadają jeszcze lepszego obrazu sytuacją. Całość tworzy całkiem fajny, oryginalny pomysł, do wykończenia również nie mam co sie przyczepić. Myślę, że otwarte zakończenie pozostawia nie dosyć i z czystej ciekawości siegne po II Tom aby sprawdzić co jeszcze przyszykowała autorka.

" Utracony Raj" ~ A. Wójcik

[...] 𝐖𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐨 𝐰𝐲𝐠𝐥𝐚𝐝𝐚 𝐢𝐝𝐞𝐚𝐥𝐧𝐢𝐞, 𝐠𝐝𝐲 𝐩𝐚𝐭𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐜𝐨𝐬 𝐳 𝐛𝐨𝐤𝐮 𝐢 𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐢𝐝𝐳𝐢𝐦𝐲 𝐰𝐧𝐞𝐭𝐫𝐳𝐚. 𝐆𝐝𝐲 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐣𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐬𝐢𝐞 𝐛𝐥𝐢𝐳𝐞𝐣, 𝐦𝐨𝐳𝐞𝐦𝐲 𝐝𝐨𝐬𝐭𝐫𝐳𝐞𝐜 𝐜𝐨𝐬 𝐰𝐢𝐞𝐜𝐞𝐣 𝐧𝐢𝐳 𝐬𝐚𝐦𝐞 𝐳𝐚𝐥𝐞𝐭𝐲, 𝐚𝐥𝐞 𝐠𝐝𝐲 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐬𝐦𝐲 𝐰 𝐬𝐚𝐦𝐲𝐦 𝐬𝐫𝐨𝐝𝐤𝐮 𝐰𝐭𝐞𝐝𝐲 𝐭𝐚𝐤 𝐧𝐚𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐚𝐣𝐞𝐦𝐲 𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞[...]

Opis autorski :
Z mafii nie da się uciec. Juliette naiwnie wierzyła, że będzie to możliwe.

Juliette od dziecka...

Anna Wójcik „Utracony raj”

„To świat, w którym się rodzisz, i z którego nie ma ucieczki”.

Juliette będąc nastolatką ucieka z domu. Jej ojciec to gangster, który nie cofnie się przed niczym. Po dziesięciu latach przeszłość puka do drzwi, co rujnuje normalne życie. Mąż kobiety zabiera dziecko a żonę zostawia bez słowa wyjaśnienia. Największy wróg familii, Liam Harris postanawia wyciągnąć do niej rękę. W końcu pragną jednego: zemsty.

„Szkolony od urodzenia do bycia bestią i pusty w środku”.

Niestety, zawiodłam się... Do strony sto czterdziestej szóstej było super. Szybka akcja, intryga, niebezpieczeństwo - to mi się podobało. Ale później coraz gorzej. Główna bohaterka zirytowała mnie niemiłosiernie. Co robi matka, gdy uprowadzono jej kilkumiesięczne dziecko? Idzie do klubu, wypija litry alkoholu, tańczy z obcym facetem i pozwala na obmacywanie (w dodatku wcześniej została zgwałcona). Nie mam słów, to przechodzi ludzkie pojęcie, a jej wytłumaczenie to: „chciałam się tylko rozerwać”. Nie no spoko, poczekaj Chloe, bo mamusia musi się zabawić. 😵‍💫 Ach, przepraszam... czasem świtało w głowie, że ma córkę. Przecież w takim wypadku liczą się sekundy, bo nie wiadomo, co się dzieje z maleństwem. Dobrym rozwiązaniem byłoby nie dokładać do fabuły dziecka ani wątku z gwałtem. Chęci odnalezienia powinny być priorytetem, a traumy to ona w ogóle nie miała po tak bolesnym incydencie. Jeśli chodzi o Liama to miałam wrażenie, że miewał wahania nastrojów. 🙈
Prosty styl i język na plus, lecz zachowania postaci na minus. 😔

Anna Wójcik „Utracony raj”

„To świat, w którym się rodzisz, i z którego nie ma ucieczki”.

Juliette będąc nastolatką ucieka z domu. Jej ojciec to gangster, który nie cofnie się przed niczym. Po dziesięciu latach przeszłość puka do drzwi, co rujnuje normalne życie. Mąż kobiety zabiera dziecko a żonę zostawia bez słowa wyjaśnienia. Największy wróg familii, Liam Harris...

„Utracony raj”, książka która początkowo mnie zaciekawiła, by później irytować mnie na każdym roku. Czuję się zmęczona, po jej przeczytaniu, a to wszystko dzięki głównej bohaterce.
Generalnie książka jest napisana dobrze. Zdania są logiczne, historia jest prosta w odbiorze.
I pewnie wszystko byłoby świetnie, gdyby nie Juliette i jej irracjonalne zachowanie do sytuacji. W pewnym monecie przestałam już śledzić i skupiać się na fabule ponieważ cała moja uwaga została zastąpiona irytacją.

Dużo wam o tej książkę nie powiem, tak jak wspomiałam, wyżej w ogóle się na niej nie skupiałam. Jednak jeśli nie zwracacie uwagi na zachwiania bohaterów, to ta książka może wam się spodobać.
Dajcie znać czy czytaliście „Utracony raj” i co sądzicie o tej historii.

„Utracony raj”, książka która początkowo mnie zaciekawiła, by później irytować mnie na każdym roku. Czuję się zmęczona, po jej przeczytaniu, a to wszystko dzięki głównej bohaterce.
Generalnie książka jest napisana dobrze. Zdania są logiczne, historia jest prosta w odbiorze.
I pewnie wszystko byłoby świetnie, gdyby nie Juliette i jej irracjonalne zachowanie do sytuacji. W...