Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi diabeł, Jason Halton lub po prostu zaborczy seksiak. Jak kto woli, jednak przejdźmy do czegoś, co bardziej oświetli wam definicję słowa diabeł. „The second devil” to historia, która skradła moje serce od pierwszych stron i nie potrafiłam się oderwać od niej, dzięki czemu pół nocy spędziłam na czytaniu jej. Styl pisania Zuzy nie dość, że jest bardzo przyjemny, a klimat tej książki sprawił, że przepadłam. Jakoś rok temu przeczytałam pierwszego diabła i z perspektywy czasu duża liczba przekleństw by mi nie pasowała, więc z tyłu głowy miałam podobne myśli co do tej części, jednak nie. Zuza ponownie nas zaskoczyła i w tym tomie jest ich zdecydowanie mniej, co nie znaczy, że nie ma ich wcale. Kolejna rzecz to opisy! Dużo opisów, dzięki czemu poznajemy myśli i emocje bohaterów, co myślę, że zależy każdemu czytelnikowi. Ta historia jest pełna emocji i nie da się na niej nudzić. Nie raz czułam radość, nie raz smutek (a nawet popłynęły mi kropelki łez),a czasami i złość, co nie powinno być zdziwieniem. Ale jeśli dalej nie jesteście zdecydowani na sięgnięcie po tę pozycję, to zapraszam dalej, gdyż przedstawię wam Jasona i Maylę. Tę dwójkę nie da się nie pokochać. „Opieram obie dłonie o blat, zamykając ją w klatce. Kurwa, odsuń się Jason, bo będziesz tego żałował. — Odejdź — mówi słabo.” Zazwyczaj zaczynam od swoich odczuciach, które czułam przy poznawaniu dziewczyn, jednak stwierdziłam, że Jason na początek to lepsza opcja. Halton to diabeł, w którymkolwiek znaczeniu tego nie odbierzecie. Jego osoba nie zyskała mojej sympatii od samego początku, dlatego musiałam czytać więcej i więcej, aby wreszcie go poznać i pokochać. Jason jest osobą zaborczą, zimną, a mówiąc, że jest tu motyw „touch her and I’ll k&ll you”, nie kłamałam. Natomiast pod tą całą maską kryje się chłopak z masą bólu. A to, jak nazywa ją „Jaskółką” czy to, co dla niej robi, choć jej nienawidzi jest całkiem całkiem urocze. No i oczywiście, dla niej był w stanie zrobić wszystko, nawet jeśli oznaczało to wyjawienie dziewczynie kilku tajemnic. „Odzyskałem spokój. A teraz znów straciłem. — Jason, ja... — Jesteś moim piekłem, jaskółko — przerywam jej.” Maylę pokochałam od razu. Zraniona przez chłopaka dziewczyna, która wraca do miasta. Kocham to, że była nową sobą, ale cząstki jej starej „ja” została, bo to nie tylko sprawia faktu, że jest to prawdziwe, ale także naświetla nam perspektywę jej pewnych zachowań. „— W chuj tęskniłem, jaskółko — szepcze prosto w moje wargi. Uwielbiam, gdy mnie tak nazywa. Tylko on może wypowiadać to jedno słowo w taki sposób, bym straciła kompletnie głowę. — Nie widziałeś mnie zaledwie pół dnia — droczę się, choć sama nie przespałam ani jednej minuty w nocy. — Czyżbyś nie należał do cierpliwych? — Nie prowokuj mnie — ostrzega poważnie, po czym całuje mnie czule. — Następnym razem zawiozę cię do szkoły.” No i nareszcie dochodzimy do momentu, na który czekałam wieki. Czyli Jason i Mayla razem. Kocham to, jak Zuza opisała rozwój ich relacji. Poznawali się wzajemnie, odkrywali się, a w tym wszystkim dowiadujemy się co tak właściwie, i co najważniejsze, oznacza „Jaskółka”. Razem doświadczają nowych uczuć, przeżyć, których wcześniej nie mieli szansy poczuć. A każde z nich stawało się lepszą wersją siebie. Jason Halton zdecydowanie skradł moje serce, o czym pewnie wspomnę nie raz, bardziej od Nathana z 1 tomu, jednak coś czuję, że następne diabły zapewnią nam trochę rozrywki.