Na wstępie wita nas wzruszająca fotografia dwojga zakochanych, młodych ludzi. Skąd wiem, że zakochanych? To widać po spojrzeniach prosto w oczy, delikatnych, rozświetlonych uśmiechach, po klimacie zdjęcia, który wiernie to zauroczenie oddaje. Zakochani to Paweł Słonia i Maria Lortz. On, student, podchorąży, nauczyciel, społecznik. Na samym początku wojny dostał się do radzieckiej niewoli i został zamordowany w Katyniu. Jego narzeczona, Maria, długo łudziła się, że Paweł wróci. Zbrodnia katyńska była wszak otoczona tajemnicą. Gdy jednak w końcu poznała prawdę, nigdy nie wyszła za mąż. Powiecie, taka miłość się nie zdarza? Zdarza się, ta jednak została brutalnie przerwana, nie pozwolono jej się spełnić. Maria zmarła w 1981 roku. Po młodych zakochanych pozostał pakiet listów odnalezionych po wielu latach zupełnym przypadkiem. Listów pisanych przez Pawła do Marii w latach 1933-1939 i to one właśnie opowiadają romantyczną historię niedokończonej miłości…

Listy są słodkie, pełne troski i uczucia, zdające sprawozdanie z każdego punktu dnia. Maria jest tytułowana: „My sweet Mary”, „Moja niezmiernie słodka”, „Moja jedyna”, „Moja najdroższa Meruniu”. Paweł kreśli się jako: „Twój Drań Paweł”, „Wierny Tobie”, „Kochający”, „Bardzo Cię oczekujący”, a nawet nieoczekiwanie, w nawiasie, „Mąż”. Pisze o sobie, o codzienności, a owe dość szczegółowe informacje – sprawozdania, co chwila przerywa głos uczucia, potok czułości. Dzisiaj nie piszemy listów. W trakcie lektury tej książki cisnęło mi się na usta pełne żalu pytanie – dlaczego?

To epistolarna opowieść miłosna, a także kronika życia młodego chłopaka w ostatnim dziesięcioleciu przed wojenną apokalipsą. Są tutaj lata studenckie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, obfitujące, i owszem, w „colloquia” oraz liczne, nie zawsze interesujące zajęcia i egzaminy. A jednak Paweł urozmaica sobie czas spacerami po Krakowie w towarzystwie kolegów, wymienianych tutaj z imienia i nazwiska, a później przybliżanych nam w przypisach na dole strony. Paweł uczestniczy też w wydarzeniach publicznie ważnych, jak 600 rocznica koronacji Kazimierza Wielkiego czy pogrzeb Marszałka Piłsudskiego na Wawelu, a także regularnie w mszach świętych i chórze.

Sporo tu też o szkoleniu wojskowym w oświęcimskich koszarach. Widać, że młodzi rekruci dostawali nieźle w kość, jednak listy Pawła są pogodne, a niejeden raz potrafi też zaśmiać się z samego siebie. Dzieli się też wrażeniami z lektur oraz z oglądanych pasjami w kinie filmów. Jest kinomanem, a także wielbicielem teatru i muzyki.

Jest świadkiem rozruchów antysemickich na uniwersytecie w 1934 roku i jego komentarz nieco rozczarowuje, choć niewątpliwie trzeba wziąć pod uwagę kampanię propagandową, która zaczynała się wówczas niepokojąco nasilać oraz jego młody wiek. Maria musiała mieć jakiś kompleks niższości, jak możemy się domyślać z powodu braku wykształcenia i niższego statusu materialnego. Uspokajające słowa w tym względzie Paweł wypowiada niejeden raz.

Czytając te listy, tak intymne, nieprzeznaczone przecież dla obcych oczu, mam wrażenie zaglądania przez dziurkę od klucza do czyjegoś życia. A jednak, choć trochę wstyd, to nie mogę się powstrzymać, gdyż przy okazji czytam żywą historię lat przedwojnia, chłonę tamten klimat, oglądam Kraków oczami młodego studenta, który cieszy się życiem, przepełniony miłością snuje plany na przyszłość, nie mając pojęcia, bo i skąd, że nie będzie dla niego przyszłości. My, mając tego świadomość, wiedząc wszystko o katyńskiej zbrodni, o strzałach w potylicę i bezimiennych mogiłach w katyńskim lesie, długo skrywanych w kłamliwej narracji, czujemy żal, smutek i dyskomfort. Ta miłość powinna się spełnić. Tymczasem Paweł ani nie zdążył obronić pracy na uniwersytecie, ani nie zdążył się ożenić z ukochaną. Z jego ostatniego listu tchnie takim smutkiem i bezradnością, jakby jakiś szósty zmysł podpowiadał mu, że to wszystko nie może skończyć się szczęśliwie. To list pisany już z obozu jenieckiego w Kozielsku. Paweł zaopatrzył go w zwrotny adres korespondencyjny, ale zapewne żadnego listu od narzeczonej nie doczekał. Takie zderzenia z historią, za sprawą konkretnych ludzkich losów, są najcenniejsze, ponieważ zamieniają suche, podręcznikowe fakty w życie, każą nam przeżywać, współodczuwać, a później nie pozwalają zapomnieć.
Książkę przeczytałam dzięki portalowi: https://sztukater.pl/

Na wstępie wita nas wzruszająca fotografia dwojga zakochanych, młodych ludzi. Skąd wiem, że zakochanych? To widać po spojrzeniach prosto w oczy, delikatnych, rozświetlonych uśmiechach, po klimacie zdjęcia, który wiernie to zauroczenie oddaje. Zakochani to Paweł Słonia i Maria Lortz. On, student, podchorąży, nauczyciel, społecznik. Na samym początku wojny dostał się do...

Mam słabość do powieści pisanych w formie listów, toteż kiedy usłyszałam o pozycji "Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew", stworzonej z pisanych w latach 30-tych XX wieku epistoł studenta, Pawła Słani do narzeczonej, podejrzewałam, że będzie to coś w sam raz dla mnie. I nie pomyliłam się.
Z powstaniem tej książki wiąże się zresztą niesamowita historia – otóż pewnego dnia podczas porządków w Izbie Regionalnej w Piekarach Śląskich natrafiono na niepozorne, kartonowe pudełko z wyżej wspomnianą korespondencją i jako że stanowiła ona bardzo ciekawe świadectwo minionej epoki, postanowiono ją zdigitalizować, korzystając z pomocy wolontariuszy. Z czasem okazało się, że wspomnianych listów zachowało się więcej i w pewnym momencie pojawił się pomysł, by wydać je w formie książki. Ostatecznie zawarto w niej łącznie 153 listy, dodano też m.in. biografie bohaterów, fotografie, a także kilka słów na temat zbrodni katyńskiej.
„Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew” bardzo wciąga i w ciekawy sposób przybliża realia ówczesnego życia. Paweł Słania wspomina m.in. pogrzeb marszałka Piłsudskiego, podróż ostatnim cudem techniki – luxtorpedą, a także filmy, które w ówczesnym czasie grano w kinach 😊 Ta książka to swoista podróż w czasie, dzięki której możemy dowiedzieć się jak wyglądała polska rzeczywistość tuż przed wybuchem II wojny światowej.
Muszę przyznać, że zżyłam się z bohaterami i całego serca życzyłam im szczęśliwego zakończenia, niestety przyszło im żyć w trudnych czasach, które nie oszczędzały prawie nikogo.
Polecam, zwłaszcza wielbicielom historii!

Mam słabość do powieści pisanych w formie listów, toteż kiedy usłyszałam o pozycji "Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew", stworzonej z pisanych w latach 30-tych XX wieku epistoł studenta, Pawła Słani do narzeczonej, podejrzewałam, że będzie to coś w sam raz dla mnie. I nie pomyliłam się.
Z powstaniem tej książki wiąże się zresztą niesamowita historia – otóż pewnego...

Ta przepięknie wydana przez @wydawnictwohm książka to opowieść o bohaterach ,którzy istnieli naprawdę ,młodzi ,zakochani,pełni nadziei na dobrą przyszłość …i wtedy nastał wrzesień 1939r ,a z nim pogrzebane marzenia. Niewątpliwym atutem jest rys biograficzny Pawła Słani i Marii Lortz oraz fotografie , a same listy pozwalają poznać nie tylko bohaterów ,ale i zrozumieć czasy w których żyli. To historia pięknego uczucia ,dwojga których dzieli wykształcenie i pochodzenie, którzy decydują się trwać przy sobie mimo przeszkód ,czasem było nawet zabawnie np gdy Paweł poprosił narzeczoną o przeczytanie Potopu Sienkiewicza. Najsmutniejszy i najbardziej wstrząsający jest ostatni list z Kozielska ,pozornie jest bardzo skrótowy i widać ,że Paweł starał się uspokoić rodzinę ,ale tak wyraźnie różni się od wcześniejszych Jego listów … może przeczuwał jak to się skończy 🙈🤔 Nie możemy tego zmienić ,ani naprawić ,ale winni jesteśmy o tych ludziach pamiętać ,a ta książka jest cenna bo skupia się na jednostce , nie skupia się na zbrodniczym zakończeniu życia ,a na tym jakie ono było wcześniej i co ten człowiek mógł osiągnąć 🥲 To piękna i wartościowa książka , oceniam 8/10 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 i polecam miłośnikom literatury faktu i historii.

Ta przepięknie wydana przez @wydawnictwohm książka to opowieść o bohaterach ,którzy istnieli naprawdę ,młodzi ,zakochani,pełni nadziei na dobrą przyszłość …i wtedy nastał wrzesień 1939r ,a z nim pogrzebane marzenia. Niewątpliwym atutem jest rys biograficzny Pawła Słani i Marii Lortz oraz fotografie , a same listy pozwalają poznać nie tylko bohaterów ,ale i zrozumieć czasy w...

Lisioł Katyński
.
Lisioł musi przyznać, że zachowanie pamięci historycznej o zamordowanych osobach jest niezwykle skomplikowanym przedsięwzięciem. W Katyniu w 1940 roku NKWD rozstrzelało 21 768 Polaków, jednym z nich był Paweł Słania. To właśnie jemu poświęcona jest książka „Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew. Listy Pawła Słani do narzeczonej Marii Lortz z lat 1933-1939”. Lisioł patronuje tej pozycji, ponieważ uważa, że pamięć o danym człowieku, który zginął w tak tragiczny sposób, powinna sięgać dalej niż jego imię i nazwisko. Przecież, zanim zginął w Katyniu, Paweł Słania miał swoje życie, plany i marzenia. O tym jest właśnie ta książka, o człowieku z krwi i kości.
.
W pierwszej części książki dowiadujemy się nieco więcej o mieszkańcach Piekar Śląskich, którzy zginęli w Katyniu. Następnie zagłębiamy się w to, jak w ogóle doszło do tego, że mnóstwo ludzi w tym Marcin Halski z Wydawnictwa HM podjęły się trudu przepisywania listów Pawła Słani, aby ocalić je od zapomnienia. Dzięki pracy tych wolontariuszy możemy dzisiaj zapoznać się z zawartością przedstawianej książki. Zapewne spodziewacie się czegoś nudnego. Nic w tym stylu! Otóż przedstawione listy Pawła Słani to listy miłosne! Dobrze czytacie! To tak, jakby na Waszych oczach rozgrywała się historia miłosna z okresu międzywojennego. Dla fascynatów tamtego okresu przedstawiony materiał historyczny jest wręcz bezcenny. Paweł ma tendencję do zwierzania się ze wszystkiego swojej ukochanej – poznajemy więc codzienność tamtych czasów, rozrywki, głębokie uczucia, oraz przemyślenia człowieka z nauczycielskimi ambicjami.
.
Prócz listów miłosnych, w książce znajdziemy też trochę listów do rodziny oraz zdjęcia. Wszystko razem sprawia, że Paweł Słania ponownie staje się żywy. Jest to opowieść miłosna z ponurym zakończeniem, tutaj nie ma niestety zaskoczenia. Katyń jest niemiłosierny, co nawet Lisioła potrafi zasmucić. Jednak książka warta jest poznania, pozwala zbliżyć się do historii tak blisko, że wręcz możecie poczuć zapach gorącego, pamiętnego lata roku 1939. Odważcie się wniknąć w lata międzywojenne, dotknąć miłości pomiędzy dwojgiem ludzi i być może nawet zapłakać, że tego zakończenia nie da się zmienić.

Lisioł Katyński
.
Lisioł musi przyznać, że zachowanie pamięci historycznej o zamordowanych osobach jest niezwykle skomplikowanym przedsięwzięciem. W Katyniu w 1940 roku NKWD rozstrzelało 21 768 Polaków, jednym z nich był Paweł Słania. To właśnie jemu poświęcona jest książka „Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew. Listy Pawła Słani do narzeczonej Marii Lortz z lat...

Książka "Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew. Listy Pawła Słani do narzeczonej Marii Lortz z lat 1933-1939" to - jak już sam tytuł na to wskazuje - zbiór listów młodego człowieka do ukochanej kobiety. Stanowią one główną część publikacji, która poprzedzona jest częścią wstępną, przedstawiającą między innymi życiorysy Pawła i Marii. Za całokształt odpowiedzialny jest opiekun Izby Regionalnej w Piekarach Śląskich - Łukasz Żywulski.

Piekarzanin. Student Uniwersytetu Jagiellońskiego. Oficer rezerwy Wojska Polskiego. Ale przede wszystkim - zakochany bez pamięci młody mężczyzna. W listach nieustannie zapewnia "Mary" o swoim bezgranicznym uczuciu, wyraża tęsknotę, snuje plany ich wspólnej przyszłości. Poza tym opowiada jej o codzienności i życiu akademickim w Krakowie czy też o doświadczeniach wojskowych. Pragnie dzielić z nią każdą chwilę.

Zebrana korespondencja jest niewielkim wycinkiem lokalnej historii, ale jednocześnie jest zapisem dziejów miłości silniejszej niż odległość i czas. Silniejszej niż śmierć.

Trudno nie uronić łzy, znając już od początku tragiczny finał losu Pawła. Jednak smutek i żal nie są jedynymi uczuciami towarzyszącymi lekturze. Pojawiają się momenty zadumy, refleksji, uniesienia, zaciekawienia, a nawet rozbawienia. Wszystko za sprawą daru snucia opowieści, jakim cechują się teksty autora listów.

Historia Pawła i Marii zajęła w moim sercu szczególne miejsce. Mam nadzieję, że pamięć o nich będzie żyła na wieki.

Książka "Zanim ziemia katyńska wchłonęła jego krew. Listy Pawła Słani do narzeczonej Marii Lortz z lat 1933-1939" to - jak już sam tytuł na to wskazuje - zbiór listów młodego człowieka do ukochanej kobiety. Stanowią one główną część publikacji, która poprzedzona jest częścią wstępną, przedstawiającą między innymi życiorysy Pawła i Marii. Za całokształt odpowiedzialny jest...