Nic tu szokującego nie ma. Ot biografie z wplecionymi ciekawostkami, jedne bardziej wciągające, inne mniej:

Jan Kochanowski - czy wiedzieliście, że za życia autora fraszek żyło jeszcze 18 innych Janów Kochanowskich?
Mikołaj Rej - Duchowieństwo nazywało go "rozwiązłym szatanem", napisał "Żywot człowieka poczciwego" ale sam wiódł żywot raczej rozpasły i awanturniczy
Adam Mickiewicz i jego kochanki
Józef Ignacy Kraszewski - wydał 232 powieści, skazany za szpiegostwo
Henryk Sienkiewicz i jego historia od pucybuta do milionera. Od biedaka i dłużnika do celebryty swoich czasów
Arkady Fiedler, podróżnik, miłośnik dziewczyn z Tahiti, reportażysta wojenny z bitwy o Anglię

Nic tu szokującego nie ma. Ot biografie z wplecionymi ciekawostkami, jedne bardziej wciągające, inne mniej:

Jan Kochanowski - czy wiedzieliście, że za życia autora fraszek żyło jeszcze 18 innych Janów Kochanowskich?
Mikołaj Rej - Duchowieństwo nazywało go "rozwiązłym szatanem", napisał "Żywot człowieka poczciwego" ale sam wiódł żywot raczej rozpasły i awanturniczy
Adam...

Bardzo interesujące zestawienie, choć muszę przyznać, że „Sekretne życie autorów lektur szkolnych” czy „Nieznane losy autorów lektur szkolnych” miały więcej "skandalicznych smaczków" :D
W tym tomie najbardziej interesującymi rozdziałami dla mnie były te poświęcone: Januszowi Przymanowskiemu (Pan od "Czterech pancernych i psa") oraz Arkademu Fiedlerowi (Pan od "Dywizjonu 303").

Bardzo interesujące zestawienie, choć muszę przyznać, że „Sekretne życie autorów lektur szkolnych” czy „Nieznane losy autorów lektur szkolnych” miały więcej "skandalicznych smaczków" :D
W tym tomie najbardziej interesującymi rozdziałami dla mnie były te poświęcone: Januszowi Przymanowskiemu (Pan od "Czterech pancernych i psa") oraz Arkademu Fiedlerowi (Pan od "Dywizjonu...

„Szeląg dam od wychodu, nie zjem jeno jaje,
drożej sram, niźli jadam, złe to obyczaje” - pisał Jan Kochanowski (a wiele jego utworów było przez lata niewydawanych - uznawano je za nieprzyzwoite).
Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” przestrzegał przed zbytnim pieniactwem procesowym, a był wyjątkowym pieniaczem - jako strona występował w około pięciuset procesach (jako pozwany i powód, spadkobierca i wierzyciel, dłużnik).
Romans Adama Mickiewicza z Marylą rozkwitł gdy ta była już „zalotną mężatką” („Wawrzyniec Puttkamer był mądry, szlachetny i rozsądny, ale żona nudziła się przy nim.”)i
„Szokujących tajemnic” w książce nie znalazłem, niemniej okazuje się, że autorzy lektur szkolnych,  podręcznikowe „ideały bez skazy” mieli jednak swoje przywary, nałogi, problemy i niewygodne sekrety, zaś ich życie intymne i upodobania erotyczne nie zawsze wyglądały budująco.
„Wprawdzie o wartości pisarza decydują przede wszystkim jego utwory, ale uważam, że absolutnie nie można pomijać jego życiowych zawirowań, gdyż właśnie one bardzo często znajdowały odbicie w twórczości – bez tego wiele kwestii pozostałoby całkowicie niezrozumiałych.” - pisze Sławomir Koper. Trudno się z tym nie zgodzić i książkę warto przeczytać.

„Szeląg dam od wychodu, nie zjem jeno jaje,
drożej sram, niźli jadam, złe to obyczaje” - pisał Jan Kochanowski (a wiele jego utworów było przez lata niewydawanych - uznawano je za nieprzyzwoite).
Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” przestrzegał przed zbytnim pieniactwem procesowym, a był wyjątkowym pieniaczem - jako strona występował w około pięciuset procesach...

Moja podręczna półka z lekturami szkolnymi, które omawiam ze swoimi uczniami od ponad dwudziestu lat, nie jest moim ulubionym miejscem w domu. Od dawna mam poczucie, że zarówno ich treść, jak i interpretacja sprasowały się w moim umyśle na niezbyt zachęcającą papkę. Dlatego zawsze z nadzieją sięgam po książki, które mają moc odświeżyć czy też ożywić lektury, które cytuję już z pamięci długimi fragmentami.

Kolejna już pozycja Sławomira Kopra pt. "Szokujące tajemnice autorów lektur szkolnych" i tym razem mnie w tej mierze nie zawiodła. Autor bowiem nie lubi (podobnie jak i ja zresztą) pomnikowych wizerunków pisarzy i z zacięciem detektywa szuka w ich biografiach faktów, które mogłyby te posągowe postaci uczynić bardziej ludzkimi. A że trudne to wcale nie jest, to wyciąga je na światło dzienne i opisuje ze wszystkim znaną swadą i zaangażowaniem, weryfikując podręcznikowe mity i legendy.

Czym Sławomir Koper zaintrygował mnie tym razem? Przede wszystkim od nowa opowiedzianą historią miłości Mickiewicza i Maryli, w której zaakcentował nieznane mi wcześniej szczegóły, choć od szkoły podstawowej zdaję sobie sprawę z tego, że nasz wieszcz narodowy święty nie był. A puenta do rozdziału jemu poświęconego rozbawiła mnie swoją celnością i błyskotliwością tak, że roześmiałam się na głos. Autor uznał bowiem, że "Adam Mickiewicz w ogóle miał szczęście do mężów swoich kochanek - trafiał na wyjątkowo wyrozumiałych mężczyzn".

Poza Mickiewiczem mocno zszokowało mnie pytanie "Czy Urszulka w ogóle istniała?" i dość szczegółowa analiza dokumentów, które pozostały po Kochanowskim, pod kątem odpowiedzi na nie. Te informacje naprawę rzucają nowe światło na cały cykl trenów!

Z podobną, czyli niesłabnącą ciekawością, zgłębiałam jeszcze tajemnice z życia: Mikołaja Reja, Henryka Sienkiewicza, Gabrieli Zapolskiej, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Janusza Przymanowskiego (autora kultowych "Czterech pancernych i psa") i Arkadego Fiedlera, w przypadku którego autor złamał wszelkie tabu, pisząc o jego seksturystyce (!)

Jeśli więc macie ochotę na książkę napisaną rzetelnie, a jednocześnie z humorem, sięgnijcie po "Szokujące tajemnice"!

Moja podręczna półka z lekturami szkolnymi, które omawiam ze swoimi uczniami od ponad dwudziestu lat, nie jest moim ulubionym miejscem w domu. Od dawna mam poczucie, że zarówno ich treść, jak i interpretacja sprasowały się w moim umyśle na niezbyt zachęcającą papkę. Dlatego zawsze z nadzieją sięgam po książki, które mają moc odświeżyć czy też ożywić lektury, które cytuję...

Bardzo pouczająca lektura. Napisana ciekawie, profesjonalnie (same fakty bez wdawania się w sądy i komentarze) i bardzo szczegółowo. Widać, że autor musiał poświęcić mnóstwo czasu i przewertować setki materiałów archiwalnych, niekiedy prawdopodobnie trudno dostępnych. Oprócz mało znanych faktów z życia sławnych pisarzy i poetów książka zawiera także sporo ogólnej wiedzy historycznej o czasach, w których tworzyli wyżej wymienieni. Dla mnie to nowa i ciekawa wiedza, zachęcająca do dalszych lektur tego rodzaju.

Bardzo pouczająca lektura. Napisana ciekawie, profesjonalnie (same fakty bez wdawania się w sądy i komentarze) i bardzo szczegółowo. Widać, że autor musiał poświęcić mnóstwo czasu i przewertować setki materiałów archiwalnych, niekiedy prawdopodobnie trudno dostępnych. Oprócz mało znanych faktów z życia sławnych pisarzy i poetów książka zawiera także sporo ogólnej wiedzy...

Książka zawiera kilka mniej znanych biografii znanych pisarzy. Są to opowieści, o których nie mówi się głośno, niekiedy skandale podlane erotyką a niekiedy można powiedzieć zwykłe dzieje. Autor podaje nam życiorysy w błyskotliwy sposób z drobnym humorem. Nie jest to nudna lektura.
Brakuje w zestawieniu kobiet (jest jeden wyjątek),a gdzie Orzeszkowa, Dąbrowska? Może w kolejnej książce z cyklu...

Książka zawiera kilka mniej znanych biografii znanych pisarzy. Są to opowieści, o których nie mówi się głośno, niekiedy skandale podlane erotyką a niekiedy można powiedzieć zwykłe dzieje. Autor podaje nam życiorysy w błyskotliwy sposób z drobnym humorem. Nie jest to nudna lektura.
Brakuje w zestawieniu kobiet (jest jeden wyjątek),a gdzie Orzeszkowa, Dąbrowska? Może w...

Każdy, kto kiedykolwiek otworzył podręcznik do języka polskiego doskonale wie, że sylwetki słynnych pisarzy są konstruowane dość osobliwie. Tadeusz "Boy" Żeleński powiedziałby, że wystawiamy autorom lektur szkolnych pomniki, tzn. idealizujemy ich, tworzymy mity, zakłamujemy rzeczywistość. Dlaczego tak się dzieje? Na to pytanie próbował odpowiedzieć m.in. Jerzy Szaniawski w swoim genialnym dramacie pt. Żeglarz. Inni twórcy, tacy jak "Boy" czy współczesny nam Sławomir Koper ujmują ten problem w nieco inny sposób. Zamiast zastanawiać się, dlaczego tak się dzieje, Sławomir Koper aktywnie "odbrązawia" pisarzy, co nierzadko spotyka się z krytyką... Na przykład w komentarzach pod banerami promującymi najnowszą książkę Kopra pojawiają się głosy oburzonych czytelników, którzy sprzeciwiają się "wyciąganiu brudów" na światło dzienne.

Najbardziej zacięty spór z "Boyem" toczył Karol Irzykowski, który w Beniaminku oskarża Żeleńskiego o nieetyczne rozsiewanie plotek, o pisanie na temat nieaktualnych już spektakli teatralnych (co kłóci się z ideą krytyki literackiej, która w przekonaniu Irzykowskiego winna dotykać spraw aktualnych i najnowszych),o żerowanie na cudzych błędach życiowych i o wykorzystywanie skandalu w celu własnych korzyści finansowych (napędzanie sprzedaży książek). „Boy” jednak broni się trafną uwagą, że pisarz: „w miarę przybywania coraz to nowych faktów, rewelacji, oświetleń wstaje przed oczyma każdego pokolenia wciąż nowy i wciąż fascynujący – nie posąg z brązu, ale żywy człowiek". Myślę, że pod ostatnim cytatem podpisałby się również Sławomir Koper.

Szokujące tajemnice autorów lektur szkolnych to najnowsza książka Sławomira Kopra. Jak sam tytuł wskazuje, autor wziął na tapet sylwetki znanych pisarzy, choć już we wstępie podkreślił, że nie są to zwykłe biografie. W omawianej książce znajdziecie przede wszystkim te fakty z życia autorów lektur szkolnych, które nierzadko są wstydliwe. W końcu encyklopedyczne formułki nigdy nie będą tak kuszące jak mało popularne szczegóły z życia danego pisarza. Specyfika ludzkiej natury ciągnie nas do tego, co znajduje się w cieniu, co jest sekretem, zagwozdką lub porażką, wstydem czy kompromitacją. Olga Tokarczuk, mówiąc o literaturze popularnej, wypowiedziała zdanie, które wpasowuje się również w kontekst sporu „Boya” i Irzykowskiego (czy Kopra i Irzykowskiego): „Jeżeli jest coś, co działa na ludzi to znaczy, że należy to wykorzystać”.

Myślę, że Sławomir Koper jest zafascynowany zderzeniem wybitnej twórczości, uszlachetniającej człowieka z szarą prozą codzienności, z którą pisarze często sobie nie radzili, uciekając w płomienne romanse, liczne używki czy alkohol. Szokujące tajemnice autorów lektur szkolnych to fascynująca opowieść o ludzkich słabościach i pokusach, z którymi walczyć muszą nawet najwybitniejsi tego świata. Jest to książka, która z jednej strony bawi, a z drugiej rodzi w naszej głowie bardzo ważne pytania, np. na temat stosowania określonych narracji w szkole, o przekłamywaniu biografii czy wartościowaniu życia człowieka.

Nie powiedziałam nic konkretnego na temat treści książki, ponieważ naprawdę nie chcę pozbawiać Was radości odkrywania. W ramach rekompensaty za to milczenie, załączam spis treści:


„Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę”. Gustaw i Maryla. Prawda i legenda o największej romantycznej miłości Mickiewicza
Ku pokrzepieniu serc i sakiewki. Mały rycerz i jego dziurawe kieszenie. Henryk Sienkiewicz w wersji finansowej
Urszulka w ogóle nie istniała, a Jan Kochanowski nie tylko wielkim poetą był, ale i zamożnym przemysłowcem? To wszystko lipa?
Mikołaj Rej. Pieniacz, żarłok i patriota. Żywot człowieka nie do końca poczciwego.
Gabriela Zapolska. Wszystkie sezonowe miłości autorki „Moralności pani Dulskiej”
Józef Kraszewski. Pracoholik – rekordzista. Największy szpieg wśród pisarzy i najskuteczniejszy agent wpływu warszawskiej finansjery
Janusz Przymanowski. Czterej pancerni i bujda na resorach. Komunistyczna bezpieka na tropach najpopularniejszego pisarza PRL-u.
Tańczący z faktami. „Jedyny prawdziwy polski Indianin”. Stanisław Supłatowicz - Sat – Okh i jego piętrowe konfabulacje.
Amazonia, Tahiti i Madagaskar. Arkady Fiedler. Podróżnik, odkrywca, wieczny emigrant. Dywizjon 303 i Patriotyczny Ruch ocalenia Narodowego.

Każdy, kto kiedykolwiek otworzył podręcznik do języka polskiego doskonale wie, że sylwetki słynnych pisarzy są konstruowane dość osobliwie. Tadeusz "Boy" Żeleński powiedziałby, że wystawiamy autorom lektur szkolnych pomniki, tzn. idealizujemy ich, tworzymy mity, zakłamujemy rzeczywistość. Dlaczego tak się dzieje? Na to pytanie próbował odpowiedzieć m.in. Jerzy Szaniawski w...

Jak to Koper: nic oryginalnego, można przeczytać w zastępstwie Wikipedii. Cytaty mające sprawiać wrażenie erudycyjności. Wątpliwe oceny Autora. Żarty zamieszczone na osobnych stronach tylko nadmuchują objętość, a ich poziom jest żenujący.

Jak to Koper: nic oryginalnego, można przeczytać w zastępstwie Wikipedii. Cytaty mające sprawiać wrażenie erudycyjności. Wątpliwe oceny Autora. Żarty zamieszczone na osobnych stronach tylko nadmuchują objętość, a ich poziom jest żenujący.

Pan Koper po raz kolejny pokazuje, że nie wszyscy pisarze, o których się uczyliśmy, są tak doskonali jak się wydaje. Tak jak nie trawiłam ( i nie czytałam) lektur, tak takie książki bardzo mi odpowiadają.

Pan Koper po raz kolejny pokazuje, że nie wszyscy pisarze, o których się uczyliśmy, są tak doskonali jak się wydaje. Tak jak nie trawiłam ( i nie czytałam) lektur, tak takie książki bardzo mi odpowiadają.

Napisana prostym językiem, czyta się szybko , sporo ciekawostek z życia znanych pisarzy.

Napisana prostym językiem, czyta się szybko , sporo ciekawostek z życia znanych pisarzy.