Ronnie to zbuntowana siedemnastolatka, która jest zmuszona przez matkę, by wraz z młodszym bratem spędzić wakacje u ojca. Dziewczyna popadła w złe towarzystwo i wpakowała się w wiele kłopotów, uważa, że wyjazd jest bezsensowny i niepotrzebny. Oprócz tego, że musi opuścić Nowy Jork i na dwa miesiące zamieszkać w małym nadmorskim miasteczku w Karolinie Północnej nastolatka musi przebywać wraz z ojcem, z którym nie rozmawiała od trzech lat i którego nie ma ochoty widzieć. Przyzwyczajona do zgiełku dużego miasta, wielu imprez i otaczających ją z każdej strony znajomych musi zostawić swój świat i w spokojnym, cichym miasteczku spróbować porozumieć się z ojcem, do którego w dalszym ciągu czuje żal, że zostawił rodzinę. Ojciec Ronnie – utalentowany pianista z dnia na dzień zrezygnował z pracy nauczyciela w Nowym Jorku i pozostawiając żonę i dzieci przeniósł się do Wrightsville.

Ronnie spodziewa się najgorszych wakacji w swoim życiu, w jednym pokoju z młodszym bratem i w jednym domu z ojcem, z którym przez ostatnie lata nie miała żadnego kontaktu. Tymczasem dziewczyna poznaje nowych przyjaciół i Willa – przystojnego siatkarza, który pracuje jako mechanik i pomaga w tutejszym Oceanarium. Ronnie nie spodziewa się zmian, które nadejdą i nie myśli o tym, że przez pobyt u ojca może zmienić się nie tylko ich relacja, ale również ona sama.

Czy Ronnie pozna dobrych ludzi? Czy dziewczyna pogodzi się z ojcem i dogada z młodszym bratem? Kim stanie się dla niej Will? Jak wyjazd na dwa miesiące z ogromnego miasta do spokojnego nadmorskiego miasteczka zmieni siedemnastolatkę?

Nicholas Sparks pisze powieści, w których miłość nie jest idealna i łatwa, a bohaterowie przeżywają trudne chwile i muszą pogodzić się z bolesną przeszłością. W przypadku tej książki było podobnie. Autor napisał historię nie tylko o nastoletniej miłości i szczęściu, ale także o muzyce, prawdziwej przyjaźni, gniewie, próbach wybaczenia, dawaniu drugich szans, cierpieniu i ostatnich pożegnaniach. Książka to przyjemna lektura, w której znajdują się także trudniejsze momenty. Powieść piękna, wzruszająca, wciągająca i zdecydowanie warta uwagi.

Ronnie to zbuntowana siedemnastolatka, która jest zmuszona przez matkę, by wraz z młodszym bratem spędzić wakacje u ojca. Dziewczyna popadła w złe towarzystwo i wpakowała się w wiele kłopotów, uważa, że wyjazd jest bezsensowny i niepotrzebny. Oprócz tego, że musi opuścić Nowy Jork i na dwa miesiące zamieszkać w małym nadmorskim miasteczku w Karolinie Północnej nastolatka...

Moje drugie spotkanie z twórczością Sparksa i ponownie jakże udane. Ronnie wraz ze swoim młodszym bratem przyjeżdżają do swojego ojca na wakacje. Ronnie się buntuje i nie jest zadowolona z tego pomysłu. Ma za złe ojcu, że trzy lata temu ich zostawił. Jednak z czasem okazuje się, że prawda jest zupełnie inna. W między czasie Ronnie wpada w niemałe tarapaty, ale poznaje także Willa. Okazuje się, że ojciec Ronnie jest śmiertelnie chory, Will wyjeżdża na studia do collegu, a ona z bratem ma wrócić do Nowego Jorku. Jest to opowieść o miłości, stracie, żałobie, wierze, sile ducha, przebaczeniu, nadziei, drugich szansach, konfliktach z rodzicami, a przede wszystkim - o relacjach międzyludzkich.

Moje drugie spotkanie z twórczością Sparksa i ponownie jakże udane. Ronnie wraz ze swoim młodszym bratem przyjeżdżają do swojego ojca na wakacje. Ronnie się buntuje i nie jest zadowolona z tego pomysłu. Ma za złe ojcu, że trzy lata temu ich zostawił. Jednak z czasem okazuje się, że prawda jest zupełnie inna. W między czasie Ronnie wpada w niemałe tarapaty, ale poznaje...

Lubię Sparksa za pisarski warsztat. Ta jego książka jest też przemyślana. Powinna być więc wysoka ocena a tymczasem im bliżej końca tym bardziej się nudziłem. Jakoś tak opowieść zmierzała sobie do końca, jakby ktoś bohaterom książki ich własny los nieodwołalnie wywróżył... Jak za taki "hit" to poniżej moich oczekiwań. Jako plus który doceniam odnotowałbym spójny świat wypełniony postaciami.

Polecam jedynie osobom czytającym 4 książki na rok, którym przyniesie radość jasny styl, profesjonalne prowadzenie akcji i satysfakcjonujące zakończenie. Ja czytam 4 książki na miesiąc, znam nieco lepsze historie i fachowość pisania nie oznacza dla mnie ekscytacji przy czytaniu.

Lubię Sparksa za pisarski warsztat. Ta jego książka jest też przemyślana. Powinna być więc wysoka ocena a tymczasem im bliżej końca tym bardziej się nudziłem. Jakoś tak opowieść zmierzała sobie do końca, jakby ktoś bohaterom książki ich własny los nieodwołalnie wywróżył... Jak za taki "hit" to poniżej moich oczekiwań. Jako plus który doceniam odnotowałbym spójny świat...

Książka napisana przepięknie, raz śmieszy, a raz wywołuje płacz. Opowiada historię ojca i córki, skupiając się głównie na ich relacjach, co mnie urzekło. Szkoda, że książka kończy się tak, ale życie nie zawsze jest łaskawe i ta książka to pokazuje. Żadne słowa jej nie oddadzą, ją po prostu trzeba przeczytać, bo jest tego warta.

Książka napisana przepięknie, raz śmieszy, a raz wywołuje płacz. Opowiada historię ojca i córki, skupiając się głównie na ich relacjach, co mnie urzekło. Szkoda, że książka kończy się tak, ale życie nie zawsze jest łaskawe i ta książka to pokazuje. Żadne słowa jej nie oddadzą, ją po prostu trzeba przeczytać, bo jest tego warta.

Trudno jest mi uwierzyć, że w tak szybkim tempie przeczytam książkę autorstwa Nicholasa Sparksa pod tytułem „Ostatnia piosenka”. Szczerze się przyznam, że po raz pierwszy sięgnęłam po nią będąc w gimnazjum bądź w liceum. W tej chwili jest mi nawet ciężko sobie przypomnieć kiedy to było. Ale dawniej i teraz czytało mi się ją bardzo szybko. Jednakże mam wrażenie, że obecnie zapoznawałam się z nią w oka mgnieniu. Stwierdzam fakt, że Nicholas Sparks jak rzadko, który zagraniczny autor potrafi doprowadzić mnie do łez. Za pierwszym razem jak czytałam „Ostatnią piosenkę” tak i teraz przepłakałam przez ponad ostatnich sto stron. Książka jest cudowna. Naprawdę. Z ręką na sercu.
Podsumowując „Ostatnia piosenka” Nicholasa Sparksa jest naprawdę świetną książką. Jak zacznie się ją czytać nie idzie się od niej oderwać. Ja jestem tego przykładem. Wczoraj przeczytałam ponad dwieście kartek. A dzisiaj ją dokończyłam. Naprawdę dawno nie udało mi się przeczytać tak szybko jakiejkolwiek książki. I nie wstydzę się przyznać, że płakałam na końcu. Każdy musi się z nią zapoznać. Bo moim skromnym zdaniem rzadko, która książka jest opisana ze stratą rodzica. Przynajmniej w tym emocjonalnym sensie. Fakt na pewno dużo jest takich publikacji. Ale właśnie ta skradła moje serce. Polecam ją przeczytać każdemu. Bo naprawdę warto. I jestem zdania, że wszyscy powinni przeczytać tą książkę. Bez wyjątku. Nie ważne czy to młodzież czy osoby dorosłe.

Trudno jest mi uwierzyć, że w tak szybkim tempie przeczytam książkę autorstwa Nicholasa Sparksa pod tytułem „Ostatnia piosenka”. Szczerze się przyznam, że po raz pierwszy sięgnęłam po nią będąc w gimnazjum bądź w liceum. W tej chwili jest mi nawet ciężko sobie przypomnieć kiedy to było. Ale dawniej i teraz czytało mi się ją bardzo szybko. Jednakże mam wrażenie, że obecnie...

Niesamowicie spodobały mi się dialogi pomiędzy poszczególnymi bohaterami, naprawdę przyjemnie się to czytało. Historia bardzo intrygująca, tajemnicza, a zarazem tak prosta. Książka napisana z oklepaną fabułą, ale jak napisana! Nie nudziła, mimo że przez jakąś połowę opowieści nie działo się nic wielkiego. W pewnym momencie bardzo zadziwia, bo czytelnik nie spodziewa się takiego zwrotu akcji. Lekka i idealna na wolne wieczory. Koniec, jakiego można było się spodziewać, ale napisany w piękny sposób.
Zwraca uwagę na ważne sprawy, rodzinę i dorastanie. Bardzo życiowa książka i myślę, że każdy znalazłby w niej cząstkę siebie.

Niesamowicie spodobały mi się dialogi pomiędzy poszczególnymi bohaterami, naprawdę przyjemnie się to czytało. Historia bardzo intrygująca, tajemnicza, a zarazem tak prosta. Książka napisana z oklepaną fabułą, ale jak napisana! Nie nudziła, mimo że przez jakąś połowę opowieści nie działo się nic wielkiego. W pewnym momencie bardzo zadziwia, bo czytelnik nie spodziewa się...

Początkowo sądziłam, że nie będę czytać Sparksa, bo to przecież tylko płytki romansidła. Skusiłam się jednak na tą pozycję i zdecydowanie nie żałuję. Oprócz typowego obrazu miłości nastolatków i dość przewidywalnej akcji skłoniła mnie do przemyśleń, a także wylania wielu łez. Zdecydowanie warto sięgnąć dla zaobserwowania relacji między bohaterami.

Początkowo sądziłam, że nie będę czytać Sparksa, bo to przecież tylko płytki romansidła. Skusiłam się jednak na tą pozycję i zdecydowanie nie żałuję. Oprócz typowego obrazu miłości nastolatków i dość przewidywalnej akcji skłoniła mnie do przemyśleń, a także wylania wielu łez. Zdecydowanie warto sięgnąć dla zaobserwowania relacji między bohaterami.

Zbuntowana Ronnie zostaje zesłana na wakacje do swojego ojca, od którego odwróciła się po rozwodzie rodziców. Początkowo nie akceptuje jego towarzystwa i robi wszystko, by ich relacje nie uległy poprawie. Jedynie jej brat Jonah akceptuje ojca i spędza z nim całe dnie, podczas gdy Ronnie włóczy się po miasteczku z podejrzanym towarzystwem. Wśród miejscowej młodzieży góruje Marcus. Mężczyzna wygląda na dość niebezpiecznego i niezrównoważonego psychicznie, w dodatku chce poderwać Ronnie, psując jej relacje z Blaze. Ronnie wpada w kłopoty nie ze swojej winy i w tym momencie okazuje się, że Steve jest dla niej prawdziwym wsparciem. W przeciwieństwie do matki, potrafi do niej dotrzeć, wie, kiedy powinien zadawać pytania, a kiedy milczeć. Nie osądza swojej córki, wierzy jej i ufa, co otwiera mu furtkę do lepszych kontaktów z nastolatką.

W międzyczasie Ronnie poznaje Willa, sympatycznego siatkarza i ochotnika w pobliskim oceanarium. Wraz z nim Ronnie pilnuje gniazda żółwi morskich przed zjedzeniem jaj przez szopy. Tak zaczyna się ich przyjaźń i nieśmiała, wakacyjna miłość. Will dostrzega w Ronnie jej opiekuńczość i stanowczość. Uważa, że nie jest ona taka, jak inne dziewczyny, pusta i płytka. Ronnie zaś ma mieszane uczucia, co do nowego znajomego, ponieważ do tej pory trzymała się z daleka od bogatych rówieśników, a trzeba przyznać, że rodzice Willa są dość zamożni. Okazuje się jednak, że Willowi nie obca jest praca czy zmartwienia. To bardzo zbliża do siebie bohaterów.

W powieści Nicholasa Sparksa młodzieńcza miłość w piękny sposób przeplata się z miłością rodzicielską. W tym miejscu należy pochwalić Sparksa za wykorzystanie zmian narracyjnych i przytaczanie myśli nie tylko Ronnie czy Willa, ale również Steve’a. W ten sposób można dostrzec różne punkty widzenia, zarówno ludzi młodych, przed którymi życie stoi otworem i ludzi dorosłych i doświadczonych, których życie chyli się ku końcowi.

Nie można stwierdzić, że jedynie choroba zmusiła Steve’a do bycia bardziej wyrozumiałym dla swoich dzieci. To, w jaki sposób dzielnie się z nią zmagał nie dając swoim pociechom odczuć, że coś jest nie tak, zasługuje na ogromny szacunek. Myślę jednak, że i przed rozstaniem był dla nich bardziej przyjaźnie nastawiony, pozwalał im żyć swoim życiem, nie wytrząsał się nad ich błędami. Bardzo podobała mi się jego postać i chętnie poznałabym go, gdyby istniał naprawdę.

Ostatnia piosenka wywarła na mnie pozytywne wrażenie i diametralnie zmieniłam zdanie odnośnie twórczości Sparksa. Bardzo chciałabym sięgnąć po inne jego powieści.

Całość na: http://zyjlepiej.com/ostatnia-piosenka/

Zbuntowana Ronnie zostaje zesłana na wakacje do swojego ojca, od którego odwróciła się po rozwodzie rodziców. Początkowo nie akceptuje jego towarzystwa i robi wszystko, by ich relacje nie uległy poprawie. Jedynie jej brat Jonah akceptuje ojca i spędza z nim całe dnie, podczas gdy Ronnie włóczy się po miasteczku z podejrzanym towarzystwem. Wśród miejscowej młodzieży góruje...

Ja mam tak, że często (jak nie zawsze) wczuwam się w bohaterów.Tym razem było tak samo, a książka naprawdę mnie wzruszyła.

Ja mam tak, że często (jak nie zawsze) wczuwam się w bohaterów.Tym razem było tak samo, a książka naprawdę mnie wzruszyła.

Książkę nadal zamierzam przeczytać, ale niedawno obejrzałam film. Recenzję znajdziecie tutaj:
https://miedzyksiazkaifilmem.blogspot.com/2018/08/ostatnia-piosenka-nicholas-sparks.html

Książkę nadal zamierzam przeczytać, ale niedawno obejrzałam film. Recenzję znajdziecie tutaj:
https://miedzyksiazkaifilmem.blogspot.com/2018/08/ostatnia-piosenka-nicholas-sparks.html