Bardzo się dłuży i nudzi. W ogóle nie wciąga, trochę jakby zbiór różnych "śmiesznych" historyjek, które mało się ze sobą wiążą, ten żart jednak do mnie nie przemawia.

Bardzo się dłuży i nudzi. W ogóle nie wciąga, trochę jakby zbiór różnych "śmiesznych" historyjek, które mało się ze sobą wiążą, ten żart jednak do mnie nie przemawia.

Początek wciągnął mnie bez reszty, inteligencja i ekstrawagancja głównych postaci zapowiadała czytelniczą ucztę i... dalej było już normalnie, a następnie tak sobie. Książka interesująca, warta przeczytania, ale.... może miałem za duże wymagania?

Początek wciągnął mnie bez reszty, inteligencja i ekstrawagancja głównych postaci zapowiadała czytelniczą ucztę i... dalej było już normalnie, a następnie tak sobie. Książka interesująca, warta przeczytania, ale.... może miałem za duże wymagania?

Rok 1945, we Wrocławiu toczą się walki, Armia Czerwona atakuje. Oficer Abwehry Schielke zostaje wyznaczony do śledztwa. Ma odnaleźć mordercę ludzi powiązanych z wywozem dzieł sztuki. Nawiązuje współpracę z oficerem polskiego wywiadu Dłużynskim, pseudonim Holmes. Tropią mordercę i jednocześnie próbują zapewnić sobie spokojne i dostatnie życie po wojnie.

Rok 1945, we Wrocławiu toczą się walki, Armia Czerwona atakuje. Oficer Abwehry Schielke zostaje wyznaczony do śledztwa. Ma odnaleźć mordercę ludzi powiązanych z wywozem dzieł sztuki. Nawiązuje współpracę z oficerem polskiego wywiadu Dłużynskim, pseudonim Holmes. Tropią mordercę i jednocześnie próbują zapewnić sobie spokojne i dostatnie życie po wojnie.

Ciekawe są dywagacje bohaterów, jak też będzie znajomy im Breslau wyglądał za czasów ich dzieci, wnuków… po czym następuje opis dzisiejszego Wrocławia.
Irytowały mnie nazwy ulic podane w sposób dzisiejszy, nie ówczesny akcji. A mógłby by na ten przykład Dieter jechać po KeiserBrücke, a Maciej po Moście Grunwaldzkim… by zaakcentować przynależność miasta do nacji i odwrotnie.

Ciekawe są dywagacje bohaterów, jak też będzie znajomy im Breslau wyglądał za czasów ich dzieci, wnuków… po czym następuje opis dzisiejszego Wrocławia.
Irytowały mnie nazwy ulic podane w sposób dzisiejszy, nie ówczesny akcji. A mógłby by na ten przykład Dieter jechać po KeiserBrücke, a Maciej po Moście Grunwaldzkim… by zaakcentować przynależność miasta do nacji i odwrotnie.

Odsłuchana jako audiobook. Można by rzec "fajna bajka", gdyby nie to, że prawdziwa historia zna jeszcze bardziej niesamowite wydarzenia, które miały miejsce naprawdę :)

Odsłuchana jako audiobook. Można by rzec "fajna bajka", gdyby nie to, że prawdziwa historia zna jeszcze bardziej niesamowite wydarzenia, które miały miejsce naprawdę :)

Tak książka to moje pierwsze spotkanie z Andrzejem Ziemiańskim. Niezwykle mi się podobała, dobrze się bawiłam przy niej. Bardzo mi się podoba wykreowane przez Ziemiańskiego postacie, dialogi, jego poczucie humoru oraz konstrukcja fabuły. Wiem że to początek mojej przygody z tym autorem.

Tak książka to moje pierwsze spotkanie z Andrzejem Ziemiańskim. Niezwykle mi się podobała, dobrze się bawiłam przy niej. Bardzo mi się podoba wykreowane przez Ziemiańskiego postacie, dialogi, jego poczucie humoru oraz konstrukcja fabuły. Wiem że to początek mojej przygody z tym autorem.

Książkę przesłuchałem w formie audio, czytanej przez Grzegorza Pawlaka i była to bardzo przyjemna lektura. Cieszy mnie, że Fabryka Słów zdecydowała się na wznowienie tej powieści w pięknym odświeżonym wydaniu. Dzięki temu mogłem się z nią w końcu zapoznać. Kiedyś ominąłem ze względu, że jak ogień unikałem książek o tematyce wojennej.

Mimo, że uwielbiam Viriona to po przesłuchaniu Ucieczki aż żałuję, że szermierz natchniony zabiera teraz całą uwagę autora. Z chęcią przeczytałbym jeszcze historię z Holmsem i jego ekipą. Świetny kryminał, powieść wojenno-historyczna oraz komedia w jednym. Gorąco polecam!

Książkę przesłuchałem w formie audio, czytanej przez Grzegorza Pawlaka i była to bardzo przyjemna lektura. Cieszy mnie, że Fabryka Słów zdecydowała się na wznowienie tej powieści w pięknym odświeżonym wydaniu. Dzięki temu mogłem się z nią w końcu zapoznać. Kiedyś ominąłem ze względu, że jak ogień unikałem książek o tematyce wojennej.

Mimo, że uwielbiam Viriona to po...

Zbyt chaotyczna.
Żenujące dialogi w relacjach damsko-męskich.

Zbyt chaotyczna.
Żenujące dialogi w relacjach damsko-męskich.

Nazwisko Andrzeja Ziemiańskiego kojarzy każdy, kto czyta chociaż trochę polskiej fantastyki. Wszak obie najbardziej znane serie tego autora, jak Achaja i Pomnik Cesarzowej Achai, zbierały swego czasu (i zbierają do teraz) bardzo mieszane opinie. Na dodatek cykl o Virionie święci triumfy wśród czytelników. Nic dziwnego, że Fabryka Słów postanowiła przypomnieć fanom pisarza jego inną powieść, wydaną pierwotnie w 2009 roku, czyli Ucieczkę z Festung Breslau.

Trafiamy do będącego częścią Niemiec Wrocławia, zwanego Breslau, w lutym 1945 roku. Coraz bliżej murów miasta są wojska radzieckie, w powietrzu wisi widmo oblężenia miasta. Tymczasem Dieter Schielke, oficer niemieckiej Abwehry, otrzymuje zadanie nie do wykonania – ma się dowiedzieć kto i dlaczego zabija osoby zamieszane w wywóz z Polski rabowanych przez nazistów dzieł sztuki. Pomaga mu w tym polski szpieg, major Maciej Dłużewski, z którym Schielke tworzy parę niczym Mycroft i Sherlock Holmesowie u Arthura Conana Doyle'a. Czas ich goni, bo Rosjanie są coraz bliżej, a po ich wkroczeniu do miasta Abwehra nie będzie miała czego tam szukać.

Ciąg dalszy: https://wiewiorkawokularach.blogspot.com/2022/04/ucieczka-z-festung-breslau-andrzej-ziemianski.html

Nazwisko Andrzeja Ziemiańskiego kojarzy każdy, kto czyta chociaż trochę polskiej fantastyki. Wszak obie najbardziej znane serie tego autora, jak Achaja i Pomnik Cesarzowej Achai, zbierały swego czasu (i zbierają do teraz) bardzo mieszane opinie. Na dodatek cykl o Virionie święci triumfy wśród czytelników. Nic dziwnego, że Fabryka Słów postanowiła przypomnieć fanom pisarza...

Do tej pory jedynymi książkami Andrzeja Ziemiańskiego jakie czytałem, były powieści fantasy, dlatego kompletnie nie wiedziałem czego się spodziewać. Takiej książki prędzej oczekiwałbym po jego imienniku z nazwiskiem na P. Jednakże, zdecydowanie nie żałuję, iż sięgnąłem po ten tytuł i dałem mu szansę, choć opinie na internecie były różnorakie z przewagą tych gorszych. Dawno już nie czytałem książek wojennych, dlatego ta lektura była dla mnie odświeżająca. A już na pewno nie miałem okazji zaznajomić się z taką opowieścią o zmaganiach na froncie, która niewiele traktuje o walkach. Dzięki temu tytuł ten wyróżnia się na tle powieści o podobnym zabarwieniu.

Głównym bohaterem „Ucieczki z Festung Breslau” jest oficer Abwehry, Schielke, pacyfista w każdym calu. Dostaje on bardzo trudne zadanie, polegające na rozwiązaniu zagadki tajemniczych morderstw ludzi, zajmujących się pakowaniem dzieł sztuki do wywozu z miasta. Śledztwo, które przerosło już wielu może otworzyć drogę do wielkiej kariery lub w przypadku niepowodzenia, definitywnie ją zakończyć. Schielke jest postacią charyzmatyczną i zapadającą w pamięć, choć musi ustąpić pola Holmesowie, czyli najlepszemu bohaterowie powieści. Obydwaj panowie są bardzo dobrze napisani, a sceny z ich udziałem należą do najlepszych w całej książce. Nie brakuje jednak również mniej znaczących, za to ciekawych bohaterów, którzy przewijają się na stronicach powieści.

Fabuła książki jest wciągająca, czyta się ją szybko i ciężko się oderwać, gdy już się zacznie, mi osobiście zdarzyło się pochłonąć ponad 200 stron na raz. Wielowątkowość akcji sprawia, że czytelnik się nie nudzi, a ponadto, każdy znajdzie coś dla siebie, zarówno miłośnicy militariów, jak i fani wątków miłosnych. Co do faktów historycznych, nie wypowiem się czy wszystko w książce się zgadzało, ale nie wychwyciłem jakichś rażących błędów. Nie sądzę również, by pisarz tego pokroju, co Andrzej Ziemiański pozwolił sobie na takie zaniedbania i nie przeprowadził porządnego researchu.

„Ucieczkę z Festung Breslau” gorąco polecam fanom wszelkiej maści utworów wojennych, jak i osobom, które poszukują czegoś nowego do przeczytania. Ciekawa fabuła, nietuzinkowe postaci oraz solidne zakończenie sprawiają, że jest to książka, po którą warto sięgnąć.

Do tej pory jedynymi książkami Andrzeja Ziemiańskiego jakie czytałem, były powieści fantasy, dlatego kompletnie nie wiedziałem czego się spodziewać. Takiej książki prędzej oczekiwałbym po jego imienniku z nazwiskiem na P. Jednakże, zdecydowanie nie żałuję, iż sięgnąłem po ten tytuł i dałem mu szansę, choć opinie na internecie były różnorakie z przewagą tych gorszych. Dawno...