Od kiedy prawie rok temu przeczytałem „Futu.re”, wiedziałem, że w końcu muszę sięgnąć po „Metro”. I wreszcie przeczytałem pierwszą część. Jest to fascynująca wizja postapokaliptycznej przyszłości, gdzie garstka ocalałych ludzi żyje pod ziemią, w moskiewskim metrze. Podobały mi się odniesienia do rzeczywistej historii XX wieku, np. to że faszyzm, komunizm czy fanatyzm religijny przetrwały mimo upadku ludzkości. Do gustu przypadły mi także bardzo długie wypowiedzi bohaterów, gdzie oprócz opisów sytuacji poszczególnych stacji metra, zawarte zostały też ponadczasowe kwestie ludzkich zachowań. Fajne było też to, że wewnątrz powieści umieszczona została mapka tytułowego metra, do której mogłem w każdej chwili zerknąć, żeby zobrazować sobie tamten świat i wędrówkę głównego bohatera
O ile na początku Artem stanowił, według mnie, tło do wizji świata w 2033 roku, o tyle pod koniec zbyt wiele miejsca zajmowały jego przeżycia i rozterki jako cierpiętnika, co z kolei uważam za minus. Mimo tego uważam, że to bardzo dobra powieść i już zacieram ręce na kolejne tomy trylogii Glukhovsky’ego oraz na książki, których akcja toczy się w tym samym uniwersum.

Od kiedy prawie rok temu przeczytałem „Futu.re”, wiedziałem, że w końcu muszę sięgnąć po „Metro”. I wreszcie przeczytałem pierwszą część. Jest to fascynująca wizja postapokaliptycznej przyszłości, gdzie garstka ocalałych ludzi żyje pod ziemią, w moskiewskim metrze. Podobały mi się odniesienia do rzeczywistej historii XX wieku, np. to że faszyzm, komunizm czy fanatyzm...