"Lisy nie kłamią" Ulricha Huba to już kolejna książka tego niemieckiego autora wydana w Polsce i przyjęta z wielkim entuzjazmem. Nietuzinkowa, fenomenalna, nietypowa, przewrotna opowieść o zwierzętach… Ale czy na pewno tylko o zwierzętach?

Głównymi bohaterami opowieści jest grupa zwierząt, które czekają na swój opóźniony lot w lotniskowej poczekalni, gdzie muszą znosić swoje wzajemne towarzystwo. Okazuje się, że wszystkie loty odwołano i nie wiadomo kiedy i czy w ogóle dojdą one do skutku. Zwierzęta z czasem mają dość swojego towarzystwa, bo jak długo można wytrzymać w obecności hipochondrycznej, uzależnionej od leków, małpy, zdezorientowanej i przesadnie gadatliwej gęsi, gwiazdorzącego tygrysa w okularach przeciwsłonecznych, leniwej pandy i dwóch owiec, które myślą i mówią to samo? Do tego wszystkiego jeszcze pojawia się niezwykle irytujący pies – ochroniarz , który nie chce udzielić żadnej informacji i strasznie się rządzi, przez co działa wszystkim jeszcze bardziej na nerwy.
Zwierzęta są coraz bardziej poirytowane, znudzone i niecierpliwe do momentu, w którym do poczekalni niespodziewanie wpada chytry, rudy lis i zaczyna prowadzić swoją czarującą, momentami nawet dowcipną, grę ze rozdrażnionymi pasażerami. Lis jest pierwszej klasy manipulatorem. Dostarcza naszym bohaterom wielu rozrywek, ale także wprowadza w grupie pewną konsternację, mobilizuje zwierzęta do buntu i zachęca do wyjścia poza teren poczekalni… Kto uwierzy lisowi, a kto go przechytrzy? A może lis rzeczywiście nie do końca kłamie w swych wypowiedziach na temat innych? Może zwyczajnie, wprost wypowiedziane pewne słowa prawdy zawsze bolą każdego z nas? Okazuje się, że mimo wszystko czasami trudno jest spojrzeć tej prawdzie prosto w oczy…
„Lisy nie kłamią” to historia, w której pewnie niejeden człowiek odnajdzie siebie. Bo te wszystkie różne zwierzęta i ich odmienne strony, to odzwierciedlenie naszego społeczeństwa – ze wszystkimi wadami i zaletami, różnorodnymi poglądami, oczekiwaniami, czy marzeniami.
To naprawdę zabawna, przewrotna i błyskotliwa książka, w której ważny jest nie tylko motyw kłamstwa, ale również odwracania uwagi, stereotypów, zachłanności, pychy i pozerstwa. To historia o tym, że często dostrzegamy w innych wady, nie zauważając swoich własnych, lub je po prostu maskując...

"Lisy nie kłamią" Ulricha Huba to już kolejna książka tego niemieckiego autora wydana w Polsce i przyjęta z wielkim entuzjazmem. Nietuzinkowa, fenomenalna, nietypowa, przewrotna opowieść o zwierzętach… Ale czy na pewno tylko o zwierzętach?

Głównymi bohaterami opowieści jest grupa zwierząt, które czekają na swój opóźniony lot w lotniskowej poczekalni, gdzie muszą znosić...

Ksiazka zachecila mnie tytulem. Moja corka uwielbia lisy. Tymczasem nie wiem kto bawil sie lepiej przy czytaniu, ale mam wrazenie, ze ja. Wydaje mi sie, ze to bardziej ksiazka dla 12-latki niz dla 8 -latki, choc ta ostatnia, do konca siedziala zasluchana. Moze nie wierzymy w nasze dzieci? Moze warto podsunac im czasem cos nieco abstrakcyjnego i opowiadajacego o swiecie w sposob mniej cukierkowy? Nie wiem, ocencie sami. Ksiazka rewelacyjna, bo skladniajaca do myslenia, ale na pewno nie dla 6-latkow.

Ksiazka zachecila mnie tytulem. Moja corka uwielbia lisy. Tymczasem nie wiem kto bawil sie lepiej przy czytaniu, ale mam wrazenie, ze ja. Wydaje mi sie, ze to bardziej ksiazka dla 12-latki niz dla 8 -latki, choc ta ostatnia, do konca siedziala zasluchana. Moze nie wierzymy w nasze dzieci? Moze warto podsunac im czasem cos nieco abstrakcyjnego i opowiadajacego o swiecie w...

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. (Współcześni) Niemcy mają specyficzne poczucie estetyki a ta książka jest jej wyrazem. Humor mnie nie porwał a był wręcz miałki i wysilony. Nie na poważnie, nie było w tym niczego zabawnego. Usiłowało być ale nie było. Bo co miało być? Szelmostwa lisa i jego manipulacje? Głupiutkie zachowania zwierząt? A może bąki misia pandy? Hipochondryczna małpa, żrąca tabletki (od tego, ze przeprowadzają na niej doświadczenia)? Czy paranoiczna gęś z natręctwami? Pies, który się postarzał i stracił węch? Nic zabawnego.

Do tego paskudne ilustracje.

I nawet nie podbijam gwiazdek za lisa, bo jest też paskudny: paskudnie narysowany i paskudnie opisany. Książka ani mnie nie ubawiła, ani niczego nie nauczyła. A! Może nauczyła mnie by książki opatrzone etykietą "Hergestellt in Deutschland" traktować z najwyższą podejrzliwością. Niemcy dały nam Bacha, Goethego, Wagnera, Friedricha... i może wystarczy.

Lisy nie kłamią, więc możecie mi wierzyć.

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. (Współcześni) Niemcy mają specyficzne poczucie estetyki a ta książka jest jej wyrazem. Humor mnie nie porwał a był wręcz miałki i wysilony. Nie na poważnie, nie było w tym niczego zabawnego. Usiłowało być ale nie było. Bo co miało być? Szelmostwa lisa i jego manipulacje? Głupiutkie zachowania zwierząt? A może bąki misia pandy?...

„Lisy nie kłamią”… Czyżby?

Głównymi bohaterami opowieści Ulricha Huba jest garstka zwierząt, które muszą znosić swoje wzajemne towarzystwo w poczekalni pewnego lotniska. Sytuacja jest nad wyraz trudna. Wszystkie loty odwołano, nie wiadomo czy dojdą w ogóle do skutku. Na dodatek budynek, w którym funkcjonuje lotniczy port zaczyna się „sypać”, grożąc katastrofą budowlaną. Zwierzęta jednak nie mają zamiaru się stąd ruszyć ani na krok. I tak uciekający powolutku czas i niemiłosierna nuda zaczyna powoli doskwierać każdemu z nich. A ile można czasu wytrzymać w towarzystwie hipochondrycznej małpy, zdezorientowanej gęsi, gwiazdorzącego tygrysa, chrapiącej pandy i dwóch syjamskich owiec? Żeby było mało swoje „trzy grosze” zaczyna podrzucać także ochroniarz pies, działając wszystkim na nerwy jeszcze bardziej. Sytuacja się nieco zmienia, gdy do poczekalni wpada chytry, rudy lis i zaczyna prowadzić swą czarującą, momentami nawet dowcipną tyradę ze zniewolonymi pasażerami. Lis jest nie lada manipulantem. Dostarcza naszym bohaterom wielu rozrywek, ale także wprowadza w grupie pewną konsternację… Kto uwierzy lisowi, a kto go przechytrzy? A może lis rzeczywiście nie do końca kłamie w swych wypowiedziach na temat innych? Może zwyczajnie, wprost wypowiedziane pewne słowa prawdy zawsze bolą każdego z nas? Okazuje się, że mimo wszystko czasami trudno jest spojrzeć tej prawdzie prosto w oczy. A taka postawa może doprowadzić do niejednej katastrofy…

„Lisy nie kłamią” to książka napisana z dużą dozą dobrego humoru, ale też nie jest to lektura łatwa w odbiorze. Ma bardzo filozoficzny charakter. Jest też w niej nieco symboliki. Lektura z pewnością jest warta uwagi. Polecam młodszej młodzieży. Wiele można z niej „wynieść” dobrego.

„Lisy nie kłamią”… Czyżby?

Głównymi bohaterami opowieści Ulricha Huba jest garstka zwierząt, które muszą znosić swoje wzajemne towarzystwo w poczekalni pewnego lotniska. Sytuacja jest nad wyraz trudna. Wszystkie loty odwołano, nie wiadomo czy dojdą w ogóle do skutku. Na dodatek budynek, w którym funkcjonuje lotniczy port zaczyna się „sypać”, grożąc katastrofą budowlaną....

Styl pisarski Urlicha Huba bardzo mi odpowiada. Urzekły mnie dwie poprzednie książki, będące właściwie przewrotnymi i oryginalnymi retellingami biblijnych opowieści - Ostatnia owca i O ósmej na arce. Dlatego ostrzyłam sobie ząbki na kolejną książkę autora, czyli "Lisy nie kłamią".

Tym razem Urlich Hub nie serwuje nam retellingu, ale historia jest nie mniej przewrotna i ciekawa jak poprzednie. Mamy w niej naprawdę barwnych bohaterów, wyrazistych, wręcz komicznie przerysowanych, a pod płaszczem z futerek, wełny czy piór można się dopatrzyć całkiem ludzkich zachowań. I to jest dość czytelnie nie tylko dla dorosłego czytelnika. A jednocześnie można się świetnie bawić w czasie lektury, nie do końca je dostrzegając.

W tej najbardziej wierzchniej warstwie to pełna humoru, po trosze absurdalna opowieść o grupie zwierząt w ograniczonej przestrzeni. Ta absurdalność, nawet abstrakcyjność jest bardzo atrakcyjna i sprawia, że fabuła jest nieprzewidywalna. Jest tu naprawdę masa zwrotów akcji i zaskakujących wydarzeń. Najbardziej jednak wrażenie robią na mnie błyskotliwe dialogi, które poza efektem komicznym wydobywają z tej opowieści jej drugie dno.

Bardzo ciekawie Hub wykorzystuje tu postać lisa - to ogrywając stereotyp, to go kwestionując, przez co nie wiemy, z jaką wersją postaci mamy do czynienia. Ale i dobór pozostałych zwierzęcych bohaterów jest nie bez znaczenia. Niestety, nie mogę tu bardziej naświetlić tematu, gdyż zepsułabym wam zabawę z samodzielnego odkrywania fabuły. Zapewniam jednak, że to bardzo przemyślana historia.

"Lisy nie kłamią" to naprawdę zabawna, przewrotna i błyskotliwa historia, w której ważny jest nie tylko motyw kłamstwa. Opowiada o odwracaniu uwagi, o stereotypach, o zachłanności, pysze. Pojawiają się tu tematy klonowania, życia w ogrodzie zoologicznym czy gatunków chronionych, marzenia o sławie, ukrywanie własnych słabości, ale i przyjaźni. A przede wszystkim o tym, że dostrzegamy w innych wady, maskując jednocześnie własne. To książka doskonała dla tych mniejszych i tych dużo starszych odbiorców, możliwa do czytania i interpretacji na bardzo wielu poziomach i przy swym rozrywkowym kształcie dość refleksyjna. Nikt tak jak Hub nie wydobywa znaczeń z "bajki dla dzieci" i nie zaprasza do pogłębionej rozmowy, zapewniając jednocześnie mnóstwo okazji do śmiechu.

Styl pisarski Urlicha Huba bardzo mi odpowiada. Urzekły mnie dwie poprzednie książki, będące właściwie przewrotnymi i oryginalnymi retellingami biblijnych opowieści - Ostatnia owca i O ósmej na arce. Dlatego ostrzyłam sobie ząbki na kolejną książkę autora, czyli "Lisy nie kłamią".

Tym razem Urlich Hub nie serwuje nam retellingu, ale historia jest nie mniej przewrotna i...

Dla mnie każda kolejna książka Ulricha Huba jest … wydarzeniem i niespodzianką. Każda inna. Teraz w mojej głowie pojawia się myśl: czym autor nas jeszcze zaskoczy? Najnowsza książka o tym, że lisy (ponoć) nie kłamią, podoba mi się. Dlaczegóż? Primo – bo jest wesoło. Nie zawsze, bo jednak pod przykrywką lekkiego potraktowania tematu, pewnej wesołości, autor stara się młodym czytelnikom (i nie tylko) przekazać coś ważnego. Ale – i to kolejny atut, bez jakiegoś zbędnego moralizowania. Secundo: może tylko ja tak mam, ale przy książkach Huba zaczynam kręcić loki. Właśnie tak: bo czytam, czytam rozdział za rozdziałem i się zastanawiam po co to wszystko i w jakim celu. I kręcę przy tym te loki, co łatwe nie jest, bo mam krótkie włosy. Dlaczego na przykład tygrys bez przerwy się obraża, a gęś sprawdza, czy aby na pewno nie zgubiła paszportu? Dlaczego pies ze służby ochrony lotniska jest niezłym gderkiem i wredkiem? U Huba wszystko jest po coś – a gdyby ktoś coś istotnego przegapił – zawsze można z przyjemnością wrócić do lektury. Niby fabuła się rozwija, ale gdzieś jest cel tego wszystkiego. I choć książkę czytałam, sama uśmiechnęłam się do siebie pod nosem na myśl o audiobooku, jakiejś superprodukcji, w której wystąpiłaby grupa lektorów. Może Krzysztof Gosztyła w roli narratora – oj, ten lektor, mistrz słowa, potrafi budować napięcie. A kto jako małpka, gęś, owca? Kto w roli lisa? Ale to takie moje marzenie, dygresja.

To historia, w której pewnie niejeden z nas się odnajdzie. Bo ci wszyscy różnorodni bohaterowie, to szeroki przekrój naszego społeczeństwa – ze wszystkimi wadami i zaletami, poglądami, oczekiwaniami. A wszystko dzieje się w poczekalni pewnego lotniska. Kilkoro stłoczonych zwierząt oczekuje na swoje loty: a dokładnie gęś, małpa, dwie owce, tygrys w okularach słonecznych, niedźwiedź panda. Każdy z bohaterów jest inny. Tygrys jest ponoć gwiazdą reklamy, z szerokim uśmiechem, pewny siebie i przebojowy. Owce są za to bardzo inteligentne, znają języki obce. Gęś bez przerwy gorączkowo grzebie w torebce z krokodylej skóry. Małpka faszeruje się lekami a gruby miś panda nudzi się i drzemie. Co rusz pojawia się pies, który stara się panować nad towarzystwem. I wtedy nagle pojawia się lis i to zmienia wszystko.

Dla mnie każda kolejna książka Ulricha Huba jest … wydarzeniem i niespodzianką. Każda inna. Teraz w mojej głowie pojawia się myśl: czym autor nas jeszcze zaskoczy? Najnowsza książka o tym, że lisy (ponoć) nie kłamią, podoba mi się. Dlaczegóż? Primo – bo jest wesoło. Nie zawsze, bo jednak pod przykrywką lekkiego potraktowania tematu, pewnej wesołości, autor stara się młodym...

Urlich Hub już mnie przyzwyczaił do opowieści metaforycznych, podszytym głębokim sensem, do karykatur rzeczywistości opisanej słowem dla dzieci. To autor wyróżniający się, błyskotliwy, posiadający niepowtarzalny styl - rozpoznawalny po pierwszym zdaniu. I wreszcie, to autor dla każdego, bo jego opowieści dla dzieci, są tak naprawdę opowieściami dla dorosłych.
LISY NIE KŁAMIĄ, to kolejna, mocna pozycja na liście jego dzieł - i chyba najlepsza z tych, które czytałam. Tyle ile jest tu odniesień, uszczypliwości do ludzkiej natury, do kondycji moralnej, intelektualnej i duchowej współczesnego homo sapiens... oj jest w czym wybierać. Cała plejada "gwiazd".
W tej konkretnej książce mamy grupę "zwierząt" czekających na swój lot... lot, który się z niewyjaśnionych przyczyn opóźnia. Tygrys, gęś, dwie owce, małpa i panda, a do tego pies - gwarant bezpieczeństwa na lotnisku... cała ta gromada będzie musiała stworzyć ze sobą relację, a na to wszystko wejdzie na scenę lis... który nie kłamie - bo lisy nie kłamią. A może wszystkie zwierzęta kłamią?
Zaskakująca fabuła, którą Hub bawi się z czytelnikiem, z naszymi oczekiwaniami, z naszymi skojarzeniami - to fantastyczne! Jest w tym inteligencja i przewrotność, które sprawiają, że stajemy się bezpośrednimi uczestnikami całego zamieszania.
Kłamstwo - słowo klucz. Żyjemy w kłamstwie? Dobrze nam w kłamstwach, które tworzymy? Wierzymy w kłamstwa, bo czujemy się bezpieczniej? Chcemy być inaczej, lepiej postrzegani, więc kłamiemy? Ufamy papierkom, które podbił urzędnik - podbił nasz papierek, więc jesteśmy wyjątkowi? Bez papierka od urzędnika jesteśmy nic nie warci? Wierzymy w te kłamstwa biurokracji? Wierzymy w świat, który ktoś dla nas wymyślił? Wierzymy i widzimy tylko tańczące cienie na ścianie jaskini, gdyż do wyjścia odwróceni jesteśmy plecami? Jesteśmy?
LISY NIE KŁAMIĄ w gruncie rzeczy jest książką wstrząsającą, choć pełną humoru - dla dorosłego jest to jednak humor gorzki. Za to cenię Huba, który znalazł swój własny język, język baśni, by opowiedzieć o trudach życia naprawdę.
Na koniec napiszę coś o wydaniu, a wydanie jest świetnie. Twarda okładka, miła w dotyku, gruby, przyjemny papier, piękne szycie i ilustracje Heike Drewelow - ilustracje rewelacyjnie, skrótowe i przez to silne, oddziałujące na wyobraźnię, podkreślające humor opowieści i jej karykaturalny wydźwięk. Dobra rzecz!

kłamią - czy nie kłamią?
7/10
Wydawnictwo Dwie Siostry

Urlich Hub już mnie przyzwyczaił do opowieści metaforycznych, podszytym głębokim sensem, do karykatur rzeczywistości opisanej słowem dla dzieci. To autor wyróżniający się, błyskotliwy, posiadający niepowtarzalny styl - rozpoznawalny po pierwszym zdaniu. I wreszcie, to autor dla każdego, bo jego opowieści dla dzieci, są tak naprawdę opowieściami dla dorosłych.
LISY NIE...

"Lisy nie kłamią" to kolejna książka Ulricha Huba.
Nietypowa, fenomenalna, przewrotna opowieść o zwierzętach.
Ilustrowana przez Heike Drewelow.

Lisy nie kłamią. Inne zwierzęta też nie.
No, może trochę, tylko czasem, z uprzejmości...
Albo z innych powodów. Na przykład z powodu bycia lisem!
Przecież jest się wtedy "kłamcą, oszustem, poszukiwanym przestępcą..."

Mała małpa, wielka panda, dwie identyczne owce, gęś, tygrys
i oczywiście tytułowy lis. Co ich łączy?
Utknęli w lotniskowej poczekalni.

I co, i co?

Fabuły nie zdradzę,
ale powiem, że autor podaje nam krzywe zwierciadło.
Pod futrami i piórami kryją się ludzkie zachowania.

To książka dla dzieci?
Och, nie tylko dla dzieci!

To książka z podwójnym dnem!
Nie tylko o kłamaniu i odwracaniu uwagi.
Także o chuligaństwie, fałszerstwie i kradzieży.
O stereotypach, zachłanności, pysze, pochlebstwach, samosądzie.
O kłusownictwie, klonowaniu i innych eksperymentach na zwierzętach,
o gatunkach chronionych, ogrodach zoologicznych i wolności.
O starzeniu się, chorowaniu (a może hipochondrii?).
O oglądaniu telewizji, tajemnicach, przyjaźni,
o zaufaniu, bezpieczeństwie i bohaterstwie.
O dzieciach, a zwłaszcza ich usypianiu.
I o puszczaniu bąków ;-)

Tyle się kryje pod niewinną opowiastką!
Dużo jawnych / ukrytych tematów do refleksji / rozmów z dziećmi.
Ale Hub jest mistrzem delikatności,
podczas lektury nie dostrzega się kalibru tych tematów;
są podane mimochodem, żartobliwie i bez moralizowania.

Polecam bezapelacyjnie!


https://bajdocja.blogspot.com/2022/03/lisy-nie-kamia.html

"Lisy nie kłamią" to kolejna książka Ulricha Huba.
Nietypowa, fenomenalna, przewrotna opowieść o zwierzętach.
Ilustrowana przez Heike Drewelow.

Lisy nie kłamią. Inne zwierzęta też nie.
No, może trochę, tylko czasem, z uprzejmości...
Albo z innych powodów. Na przykład z powodu bycia lisem!
Przecież jest się wtedy "kłamcą, oszustem, poszukiwanym przestępcą..."

Mała małpa,...

Książka dla dzieci i dla dorosłych. Lekko i zabawnie o poważnych sprawach. Znudzone zwierzęta na lotnisku i czarujący lis to początek historii, po której nieoczekiwanie rodzi się mnóstwo ważnych pytań. O kłamstwie we wszelkich jego postaciach.

Książka dla dzieci i dla dorosłych. Lekko i zabawnie o poważnych sprawach. Znudzone zwierzęta na lotnisku i czarujący lis to początek historii, po której nieoczekiwanie rodzi się mnóstwo ważnych pytań. O kłamstwie we wszelkich jego postaciach.