,,Preskot" nie jest książką łatwą w odbiorze. Opowiada o tym, że dobrze mieć przy sobie przyjaciela, szczególnie wtedy gdy w naszym życiu dzieje się inaczej niż byśmy tego chcieli.

Nasz tytułowy bohater jest ogromny jak tygrys, bardzo rozmowny, a co najważniejsze...całkowicie niewidzialny! Jest miłośnikiem żelek, kąpieli w dużej ilości piany i jazdy na deskorolce.

Jest najlepszym przyjacielem Jacksona, rezolutnego i dojrzałego jak na swój wiek 10-latka. Pomaga chłopakowi, gdy jego rodzice mają problemy i się kłócą. Na domiar złego do tego dochodzą jeszcze stosy rachunków i pustki w lodówce, które nie wróżą niczego pozytywnego. Chłopiec boi się, że sytuacja będzie podobna do tej kilka lat wcześniej, gdy razem z mamą, tatą, młodszą siostrą Robin i labradorką Arethą był zmuszony wyprowadzić się z domu i zamieszkać w furgonetce.

W książce pojawiają się nie tylko momenty wzruszenia, ale także smutku, żalu i braku zrozumienia. Pozycja jednak ukazuje nam wiele ważnych i cennych lekcji, z których na co dzień powinniśmy korzystać.

Uważam, że książka nie zawsze musi być lekka i przyjemna, a ,,Preskot" momentami taki właśnie jest, ale bije przy tym ogromnym ciepłem.

,,Preskot" nie jest książką łatwą w odbiorze. Opowiada o tym, że dobrze mieć przy sobie przyjaciela, szczególnie wtedy gdy w naszym życiu dzieje się inaczej niż byśmy tego chcieli.

Nasz tytułowy bohater jest ogromny jak tygrys, bardzo rozmowny, a co najważniejsze...całkowicie niewidzialny! Jest miłośnikiem żelek, kąpieli w dużej ilości piany i jazdy na deskorolce.

Jest...

Mocno dziwna książka , jakby czegoś zabrakło . Dobre momenty , trafne dialogi , kilka zabawnych tekstów i temat bezdomności w tle.

Mocno dziwna książka , jakby czegoś zabrakło . Dobre momenty , trafne dialogi , kilka zabawnych tekstów i temat bezdomności w tle.

9/10 [20/2k23]

„Wydawało mi się, że jeśli nie będę o tym mówił, to już się nigdy nie powtórzy”.

10-letni Jackson - który otrzymał imię na cześć gitary jednego z rodziców - jest rezolutnym chłopcem; nad wiek dojrzałym, z rozwiniętym zmysłem obserwacji i zainteresowaniami oscylującymi wokół biologii oraz fascynującego świata zwierząt. Jego mała rodzina złożona z rodziców, młodszej siostry Robin i suczki Arethy przechodzi przez trudny okres. Prawdziwy test dla bliskości, prawdomówności oraz umiejętności przetrwania nieuchronnie nadciągającego kryzysu. Tata Jacksona boryka się z poważnymi problemami zdrowotnymi i w związku z postępującym chorobą musiał zrezygnować z pracy. Mimo że mama dosłownie dwoi się i troi, dzieląc czas pomiędzy kilka etatów w różnych miejscach, nie są w stanie opłacić zaległego czynszu za wynajmowane mieszkanie i wkrótce muszą się z niego wyprowadzić. Duma nie pozwala dorosłym poprosić rodziny czy przyjaciół o pomoc, więc zamieszkują w aucie, borykając się po raz kolejny nie tylko z chwilową bezdomnością, ale też głodem i poczuciem porażki. Mimo niesprzyjających okoliczności rodzice nie są w stanie zdobyć się na całkowitą szczerość wobec własnych dzieci i wbrew wszystkiemu usiłują podtrzymać optymistyczny obraz. Zaklinają rzeczywistość, chwytając się niekonwencjonalnych rozwiązań. A Jackson rozumie i widzi więcej, niż im się wydaje. Choć jest sceptyczny wobec tego, czego nie można wytłumaczyć nauką, pewnego dnia zaczyna widzieć dużego kota z czapką bejsbolową na głowie. Ten niezwykły towarzysz nie tylko porusza się na tylnych łapach, ale też mówi i posiada dwie słabości: kąpiele w wannie oraz fioletowe żelki. Kim jest Preskot i jaką rolę odegra w pozbawionym stabilności życiu Jacksona?

„- Nie mam zielonego pojęcia, dlaczego twoja rodzina odczuła potrzebę posiadania psa - oznajmił Preskot, patrząc na nią podejrzliwie. - Czemu nie kota? Zwierzęcia z fantazją? Prezencją? Godnością?”.

„Preskot” to niezwykła historia, która już od pierwszych zdań jednakowo urzeka pierwszoosobową narracją dziecka oraz konceptem na wymyślonego przyjaciela. Przepełniona magią i ciepłem, a przy tym niepozbawiona specyficznego poczucia humoru, który uosabia przede wszystkim Preskot. Przeciwstawnie wobec niego zachowuje się nasz główny bohater, któremu niejednokrotnie zarzucano brak dziecięcej spontaniczności oraz wyobraźni. Jackson starał się analizować większość rzeczy i mogło to po części wynikać z przeszłych doświadczeń jego rodziny, o których chłopiec pomimo upływu lat wciąż pamiętał. Swoista destabilizacja stylu życia nieoczekiwanie przyniosła mu ukojenie: futrzanego przyjaciela o ciekawej percepcji, który pojawiał się dokładnie wtedy, kiedy Jackson najbardziej go potrzebował – nawet gdy początkowo temu żarliwie zaprzeczał. Chłopiec mógł wypierać obecność Preskota, jednak nie był w stanie pozbyć się poczucia bezradności oraz żalu wobec rodziców, którzy nie potrafili zdobyć się na pełną szarość wobec swoich pociech. Nieunikniona konfrontacja z realiami rzeczywistości musiała jednak nastąpić zanim doszło do jakiejkolwiek poprawy. Jest tutaj sporo prozy zmagań z codziennością, ale też pewnej uniwersalności. Jestem przekonana, że ta historia trafi do serc zarówno dzieci, jak i dorosłych, bowiem autorka nie traktuje swoich czytelników z góry, pozostawiając pole do interpretacji oraz imaginacji. Niektóre kwestie pozostają subtelnie niedopowiedziane, ale w żaden sposób nie zaburza to odbioru. Jesteśmy w stanie czerpać z lektury „Preskota” zarówno momenty wzruszenia, jak i wartościowy przekaz wraz z nadzieją na lepsze jutro, niezależnie od tego z której strony nadciągnie pomoc.

„- Powiedz prawdę temu, kto jest najważniejszy - odparł Preskot. - Czyli sobie”.

Transparentność wynikająca z odpuszczenia i całkowitej szczerości (również wobec samego siebie),wyparcie zastąpione otwartością a także pociecha płynąca z obecności drugiej istoty w momencie utraty zaufania czy braku kontroli nad zaistniałą sytuacją… Czasem wystarczy tylko tyle, by na zachmurzonym niebie pojawiło się długo wyczekiwane słońce. „Preskot” całkowicie ujął moje serce i do dnia dzisiejszego pozostaję pod jego niezaprzeczalnym urokiem. Tak, jak bezdomność nie zdarza się nagle, tak magia pojawia się zupełnie nieoczekiwanie najczęściej objawiając się jako… miłość i troska. Nie zawsze próba ochronienia dzieci przed problemami świata dorosłych odnosi pozytywny skutek, jednak lekcja o tym, że rodzice mogą się mylić i popełniać błędy jest niezwykle cennym odkryciem.

„Preskot i ja nie rozmawialiśmy zbyt wiele podczas tamtych tygodni w samochodzie. Zawsze był ktoś w pobliżu, kto mógłby słyszeć. Ale to było w porządku. Wiedziałem, że jest obok i to wystarczało. Czasami nie potrzeba nic więcej”.

A teraz… po prostu cieszmy się magią, póki możemy.

„Wymyśleni przyjaciele są jak książki. Zostajemy stworzeni, ktoś się nami cieszy, trochę się zużywamy, wycieramy, gnieciemy, aż zostajemy odłożeni na później, w razie gdybyśmy byli potrzebni”.

IG: zlizujelitery

9/10 [20/2k23]

„Wydawało mi się, że jeśli nie będę o tym mówił, to już się nigdy nie powtórzy”.

10-letni Jackson - który otrzymał imię na cześć gitary jednego z rodziców - jest rezolutnym chłopcem; nad wiek dojrzałym, z rozwiniętym zmysłem obserwacji i zainteresowaniami oscylującymi wokół biologii oraz fascynującego świata zwierząt. Jego mała rodzina złożona z rodziców,...

Gdy kiedyś oglądałam na półkach księgarni publikacje Katherline Applegate pierwszą sprawą, o której pomyślałam była niesamowita okładka.
Jak mnie czarują te wydania!🤩
Wysmakowane, estetyczne, pełne magii i symboliki.

Poznajcie kolejna z książek, którą miałam przyjemność poznać przy okazji współpracy z wydawnictwem @dwiesiostry -"Preskot".

Nie bez powodu okładka zaskakuje.
Widzicie tego wielkiego puszystego futrzaka?
Oto właśnie tytułowy bohater.😊
Wyjątkowy nie tylko przez swoją ogromną posturę ale również umiejętność posługiwania się ludzkim głosem!
Jeśli to wydaje Ci się zbyt mało niesamowite: spójrz...
Widzisz go?

No właśnie. Preskot jest niewidzialny.

Na łamach kolejnej z książek autorka nadała mu niezwykła funkcje.🤫
Ma wspierać i ułatwiać trudną rzeczywistość, którego rzeczywistość doświadczyła ogromnymi trudami. Jackson razem ze swoją rodziną staje się jedna z wielu, którym doskwiera ubóstwo. Rachunki gonią rachunki, pusta lodówka staje się powodem burczącego brzucha i tmw taki sposób... zamieszkuja samochód.

Opowieść trwa kreowana niejako oczami chłopca, który żyje w świecie pełnym niedopowiedzeń.
W końcu nikt nie chce rozmawiać z nim o problemach, uświadamiać ani tłumaczyć każdego etapu zmian jego otoczenia.
Trwa wiec w lęku, niepewności aż w końcu pojawia się On.

Blyskotliwa opowieść fantastycznej autorki zaskakuje jednoczesną prostolinijnoscia.
Utrata zaufania i brak bliskich relacji pokazane są w zaskakującej narracji wyjątkowo trafnie, a w połączeniu z fantastyczną postacią Preskota, stają się tłem dla naprawdę wartościowych dla 10-latka momentów.

Po raz kolejny jestem oczarowana ujęciem tematu.
Trudny, zaskakujący, może zbyt banalny?
A jednak tłumaczy i edukuje, tworząc równocześnie zaskakujacy i piękny świat bez obaw.

Niewątpliwie sądzę, że połączenie talentu autorki i sposobu wydania stworzyło naprawdę magiczną książkę, która dodaje otuchy i barw. 🤍

Gdy kiedyś oglądałam na półkach księgarni publikacje Katherline Applegate pierwszą sprawą, o której pomyślałam była niesamowita okładka.
Jak mnie czarują te wydania!🤩
Wysmakowane, estetyczne, pełne magii i symboliki.

Poznajcie kolejna z książek, którą miałam przyjemność poznać przy okazji współpracy z wydawnictwem @dwiesiostry -"Preskot".

Nie bez powodu okładka...

Przeczytana powieść kojarzy mi się z książką Petera Carnavasa ,,O dzieciach, które kochają książki''. Tam też występowała bieda, ale i wielka miłość do książek i do siebie w rodzinie. Była opowiedziana bardzo ciepło i przepojona uczuciem. Tu spotykamy nędzę, biedę , głód, bezradność ,ucieczkę przed życiem. Książka przepojona nicością, zieje chłodem. Na pierwszym miejscu lansuje się bezdomność i niepewność jutra. Co dalej z nami? Godnymi podziwu są dzieci, puszczone samopas ,które wbrew wszystkiemu radzą sobie po swojemu jak mogą. Wyszukują drobne prace jak np. wyprowadzanie psów, żeby kupić coś do jedzenia. Często głodne dzielą kawałek chleba czy chrupki na drobne okruchy i grają w grę kto je zdobędzie i zje, rzucając do przysłowiowego kosza. Serce się kraje, ale taka jest smutna rzeczywistość. Nie wszyscy rodzą się bogatymi i zaradnymi. W książce Carnavasa rodzina uciekała z biedy w świat marzeń ,jakim były książki. Tu chłopiec Jackson w chwilach grozy ,niemocy i zagubienia wędruje w świat fantazji, wyobrażając sobie olbrzymiego żywego kota Preskota wielkości człowieka. Rozmawia z nim i daje upust wszelkim swoim uczuciom, obawom.
Piękna ,choć bardzo trudna książka.
Dzieci muszą znać prawdę z każdej strony ,a nie tylko lukrowane życie . Dlatego takie książki są potrzebne.
Dopełniając całość lektury, żeby bardziej wizualnie zobrazować dzieciom takie sytuacje, pojechaliśmy z darami do jednej z noclegowni w naszym mieście. Serce musi drgnąć w drobnych istotach ,żeby na przyszłość stało się wrażliwsze na takie sytuacje. Bieda występuje nie tylko w książkach. Teraz dzieci już to wiedzą.

Przeczytana powieść kojarzy mi się z książką Petera Carnavasa ,,O dzieciach, które kochają książki''. Tam też występowała bieda, ale i wielka miłość do książek i do siebie w rodzinie. Była opowiedziana bardzo ciepło i przepojona uczuciem. Tu spotykamy nędzę, biedę , głód, bezradność ,ucieczkę przed życiem. Książka przepojona nicością, zieje chłodem. Na pierwszym miejscu...

Poruszająca historia o biedzie, bezdomności i potrzebie posiadania prawdziwego przyjaciela w najtrudniejszych chwilach życia, opowiedziana z perspektywy 10-letniego chłopca. Uświadamia czytelnikowi, że problemy finansowe i głód mogą dotyczyć każdego, także ludzi, którym na pierwszy rzut oka niczego nie brakuje. Trochę czuję niedosyt zakończeniem historii, ponieważ jest zbyt otwarte i tak naprawdę nie wiadomo, czy rodzina całkowicie i trwale wyszła na prostą. Mam jednak nadzieję, że tak właśnie się stało. Polecam "Preskota" wszystkim czytelnikom, bez względu na wiek.

Poruszająca historia o biedzie, bezdomności i potrzebie posiadania prawdziwego przyjaciela w najtrudniejszych chwilach życia, opowiedziana z perspektywy 10-letniego chłopca. Uświadamia czytelnikowi, że problemy finansowe i głód mogą dotyczyć każdego, także ludzi, którym na pierwszy rzut oka niczego nie brakuje. Trochę czuję niedosyt zakończeniem historii, ponieważ jest zbyt...

"Preskot" to książka przepełniona humorem, ale również trudnymi tematami wywołującymi wzruszenie. Bezdomność, bieda, głód, poważne problemy zdrowotne, a do tego wymyślony kot, który pojawia się w nieoczekiwanych momentach. Nie jest to łatwa i przyjemna historia, ale przedstawia życie takim, jakie jest, a ja jestem zwolenniczką przekazywania dzieciom, iż życie nie zawsze jest kolorowe. Jedno jest pewne - kiedy mamy wokół siebie najbliższych, wszystko staje się prostsze.

"Preskot" to książka przepełniona humorem, ale również trudnymi tematami wywołującymi wzruszenie. Bezdomność, bieda, głód, poważne problemy zdrowotne, a do tego wymyślony kot, który pojawia się w nieoczekiwanych momentach. Nie jest to łatwa i przyjemna historia, ale przedstawia życie takim, jakie jest, a ja jestem zwolenniczką przekazywania dzieciom, iż życie nie zawsze...

Jeśli święcie wierzyliście, wierzycie, że blisko Was jest niewidoczny dla innych przyjaciel (mi pomagał Duch Lasu i Kryspin),jeśli chcecie zrozumieć wrażliwość dziecka, które ucieka czasem w wyobraźnię, jeśli chcecie pokazać dzieciom, że w życiu bywa trudno, że rodzina może popaść w tarapaty, że ważne jest bycie razem, szczera rozmowa - to książka dla Was. Dla całej Waszej rodziny.

Jeśli święcie wierzyliście, wierzycie, że blisko Was jest niewidoczny dla innych przyjaciel (mi pomagał Duch Lasu i Kryspin),jeśli chcecie zrozumieć wrażliwość dziecka, które ucieka czasem w wyobraźnię, jeśli chcecie pokazać dzieciom, że w życiu bywa trudno, że rodzina może popaść w tarapaty, że ważne jest bycie razem, szczera rozmowa - to książka dla Was. Dla całej Waszej...

Fajna książka. Szybko ją przeczytałam. Za szybko. Polecam

Fajna książka. Szybko ją przeczytałam. Za szybko. Polecam

Świetna książka

Świetna książka