Książkę czytało się naprawdę dobrze. Bardzo rzetelnie i obiektywnie przedstawione fakty, liczne odwołania do kronik z tamtych czasów i brak nachalnej antychrześcijańskiej propagandy z pewnością zachęcają, żeby książkę przeczytać z uwagą i szacunkiem dla wiedzy autora. Jedyną wadą jest zbyt surowa ocena Ludwika IX, kiedy autor pisze, że poprowadził na śmierć własną rodzinę i krzyżowców, należy pamiętać, że Ludwik IX sam zginął w czasie trwania krucjaty, nie był obłudnikiem, ponieważ choć był surowy dla innych, przede wszystkim był surowy sam dla siebie. Ludwik IX jest chlubą Francji, być może największym chrześcijańskim królem jakiego widziała Europa. Widząc co się dzisiaj dzieje z Francją, można tylko gorzko zapłakać, że Francja już nie otrzymała po jego śmierci władcy, który dorównałby mu w cnotach.

Książkę czytało się naprawdę dobrze. Bardzo rzetelnie i obiektywnie przedstawione fakty, liczne odwołania do kronik z tamtych czasów i brak nachalnej antychrześcijańskiej propagandy z pewnością zachęcają, żeby książkę przeczytać z uwagą i szacunkiem dla wiedzy autora. Jedyną wadą jest zbyt surowa ocena Ludwika IX, kiedy autor pisze, że poprowadził na śmierć własną rodzinę i...

Zaskakująco dobra książka. Autor jest zawodowym historykiem, specjalistą od historii pełnego średniowiecza, a wśród jego prac znajduje się m.in. praca o armii Ludwika IX Świętego. Być może dlatego omawiana pozycja jest tak konkretna i skupia się na szczegółowym opisaniu tytułowej wyprawy. Praca obfituje w informacje i wnioski oparte na analizie mnóstwa źródeł i opracowań, zresztą bibliografia i liczne, dokładne przypisy zajmują tutaj sporo miejsca. Panorama sceny politycznej Morza Śródziemnego w przededniu wyprawy, czy spadek popularności ruchu krucjatowego we Francji w połowie XIII wieku zwięźle wprowadzają w tytułowy temat, jakim są przygotowania, przebieg i następstwa bezsensownej wyprawy Ludwika na Tunis. Wiele tu interesujących i dość unikatowych informacji, np. o obecności oddziałów weneckich i aragońskich najemników na służbie kalifa/emira Tunisu, czy wyprawach stronników obalonych Staufów na Sycylię, podejmowanych właśnie z Afryki Północnej. Autor zajmuje się też kwestią wyboru miejsca wyprawy, a jego wnioski są przekonujące, choć idzie pod prąd wcześniejszej literaturze (miał to być pomysł Ludwika a nie Karola Andegaweńskiego, który był bardziej zainteresowany Grecją). Bardzo interesujący jest również opis powrotu resztek armii drogą lądową przez Włochy i pośmiertna rola Ludwika jako cudownych relikwii. Właściwie jedyne czego zabrakło mi w tej książce to informacja o anty-bizantyjskim traktacie z Viterbo z 1267, która powinna się tu znaleźć. Bardzo polecam zainteresowanym dziejami Morza Śródziemnego.

Zaskakująco dobra książka. Autor jest zawodowym historykiem, specjalistą od historii pełnego średniowiecza, a wśród jego prac znajduje się m.in. praca o armii Ludwika IX Świętego. Być może dlatego omawiana pozycja jest tak konkretna i skupia się na szczegółowym opisaniu tytułowej wyprawy. Praca obfituje w informacje i wnioski oparte na analizie mnóstwa źródeł i opracowań,...

To już kolejna książka o tytule "Ostatnia krucjata" jaką przeczytałem, ale tym razem mowa o wyprawie podjętej przez Ludwika IX Świętego do Tunisu w 1270 roku. Jak autor sam zauważa, jest to problematyczna krucjata ze względu na śmierć króla Francji podczas ekspedycji, przez co historycy skupiali się w dużej mierze na tym zgonie, nie angażując się zbytnio w rozważania opisujące dalszą część wyprawy. W tym wypadku mamy więc do czynienia z pełnym obrazem siódmej krucjaty łącznie z opisem walk po przybyciu króla Sycylii, Karola Andegaweńskiego, negocjacjami pokojowymi oraz powrotu do domu przez wojska francuskie i nowego monarchę, Filipa III. Przede wszystkim podobają mi się refleksje snute przez francuskiego historyka. Rozdział "Dlaczego Tunis?" jest dla mnie najciekawszym, bo autor przedstawia różne koncepcje, dlaczego w ogóle wybrano tak abstrakcyjne miejsce na nową krucjatę. Dokładnie opisano też przygotowania oraz działania wojenne w Afryce. Książka jest bardzo konkretna, autor nie omawia panowania Ludwika IX Świętego, nie przedstawia losów poprzedniej krucjaty zorganizowanej przez monarchy. Król nie pojawia się też w książce jako postać kryształowa, autor punktuje błędy monarchy, począwszy od celu wyprawy, poprzez porę roku podczas której dokonano wyprawy, aż do błędów militarnych związanych chociażby z oczekiwaniem na przybycie brata Karola.

To już kolejna książka o tytule "Ostatnia krucjata" jaką przeczytałem, ale tym razem mowa o wyprawie podjętej przez Ludwika IX Świętego do Tunisu w 1270 roku. Jak autor sam zauważa, jest to problematyczna krucjata ze względu na śmierć króla Francji podczas ekspedycji, przez co historycy skupiali się w dużej mierze na tym zgonie, nie angażując się zbytnio w rozważania...