Pawlikowska-Jasnorzewska była mistrzynią w obserwowaniu przyrody - a ta odwzajemniała się jej pięknymi widokami, które stawały się podstawą do analizy wszystkich odcieni miłości, które towarzyszyły poetce. W tym wydaniu wszystko to jest otoczone przepięknymi kwiatowymi grafikami, więc jest to uczta dla serca i wzroku. Jedyna wada to brak biografii poetki, choćby bardzo krótkiej - na pewno mogłoby to pomóc jeszcze lepiej spojrzeć na świat przez jej kwiatowe okulary.

Pawlikowska-Jasnorzewska była mistrzynią w obserwowaniu przyrody - a ta odwzajemniała się jej pięknymi widokami, które stawały się podstawą do analizy wszystkich odcieni miłości, które towarzyszyły poetce. W tym wydaniu wszystko to jest otoczone przepięknymi kwiatowymi grafikami, więc jest to uczta dla serca i wzroku. Jedyna wada to brak biografii poetki, choćby bardzo...

Przecudne.

Przecudne.

Bardzo liryczny i melodyjny tomik poezji. Poezję zazwyczaj kojarzę z takim typem wierszy i takim klimatem malowania piękna i zachwytu lekkim piórem.

Bardzo liryczny i melodyjny tomik poezji. Poezję zazwyczaj kojarzę z takim typem wierszy i takim klimatem malowania piękna i zachwytu lekkim piórem.

Ta licząca sobie ponad trzysta stron książka to zbiór wierszy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. W przepięknej oprawie graficznej i świetnym designie, który przeniesie czytelnika w różany, delikatny jak trzepot motylich skrzydeł świat jej poezji. Za jedyny minus uznałbym brak noty od wydawcy bądź skróconej biografii autorki. Czytało mi się cudownie.

Ta licząca sobie ponad trzysta stron książka to zbiór wierszy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. W przepięknej oprawie graficznej i świetnym designie, który przeniesie czytelnika w różany, delikatny jak trzepot motylich skrzydeł świat jej poezji. Za jedyny minus uznałbym brak noty od wydawcy bądź skróconej biografii autorki. Czytało mi się cudownie.

Bardzo ładna oprawa graficzna.

Bardzo ładna oprawa graficzna.

Wciąż roz­my­ślasz. Upar­cie i skry­cie.
Pa­trzysz w okno i smu­tek masz w oku...
Prze­cież mnie ko­chasz nad ży­cie?
Sam mó­wi­łeś prze­szłe­go roku...
Śmie­jesz się, lecz coś tkwi poza tym.
Pa­trzysz w nie­bo, na rzeź­by ob­ło­ków...
Prze­cież ja je­stem nie­bem i świa­tem?
Sam mó­wi­łeś prze­szłe­go roku...

Dla mnie osobiście największa poetka miłości. Maria Pawlikowska - Jasnorzewska w  swoich wierszach przekazuje mnóstwo emocji zaskakując czytelnika puentą. Jej poezja należy do kanonu dzieł niezwykle refleksyjnych ale z drugiej strony też niebywale naturalnych… W swoich wierszach oprócz miłości często porusza tematy istnienia, przemijania czy śmierci. 

Lektura jej wierszy już lata temu ukazała mi, że poezję można pokochać, można ją czytać, delektować się nią i nad nią rozmyślać. I choć nie jest to książka, którą przeczyta się od razu w całości, przyjemnie było delektować się fragmentami przy filiżance ciepłej herbaty.

I nie da się pominąć tego, że wydanie jest tak piękne,  że z łatwością może być pomysłem na prezent nie tylko dla zagorzałego książkoholika. Dla mnie osobiście była  pretekstem do odkrycia na nowo dzieł wybitnych i ważnych…

Wciąż roz­my­ślasz. Upar­cie i skry­cie.
Pa­trzysz w okno i smu­tek masz w oku...
Prze­cież mnie ko­chasz nad ży­cie?
Sam mó­wi­łeś prze­szłe­go roku...
Śmie­jesz się, lecz coś tkwi poza tym.
Pa­trzysz w nie­bo, na rzeź­by ob­ło­ków...
Prze­cież ja je­stem nie­bem i świa­tem?
Sam mó­wi­łeś prze­szłe­go roku...

Dla mnie osobiście największa poetka miłości. Maria Pawlikowska...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska pisze poezję głęboką, piękną, przeszywającą. Podczas czytania odczuwałam wszystkie emocję- od radości po smutek. Nie sądziłam, że tak mogę pokochać poezję i że daje ona tyle przyjemności.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska pisze poezję głęboką, piękną, przeszywającą. Podczas czytania odczuwałam wszystkie emocję- od radości po smutek. Nie sądziłam, że tak mogę pokochać poezję i że daje ona tyle przyjemności.