Zanim przeczytałam książkę Swarupa wpierw obejrzałam film Boyle'a. Pamiętam, że wywarł na mnie ogromne wrażenie. Poruszająca historia, która zawarła w sobie całe cały obraz Indii. Indii różniących się od ludzkich wyobrażeń - nie tych wesołych, roztańczonych, mieniących się tysiącami kolorów, lecz biednych, w których dni są walką o przetrwanie i gdzie na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo.

Taka właśnie jest historia Rama Mohammada Thomasa. Osiemnastoletniego chłopaka - uczestnika popularnego programu "Kto wygra miliard". Uczestnika to mało powiedziane ... zwycięzcy! I tu zaczyna się problem. Jak sierota, bez żadnego wykształcenia i obycia, pracownik podrzędnej knajpy zdołał odpowiedzieć na dwanaście pytań, które nie jednej osobie z dyplomem sprawiłyby kłopot?

By poznać na nie odpowiedź musimy razem z Ramem i Smitą wyruszyć we wzruszającą podróż życia. Dwanaście pytań to tak naprawdę dwanaście niesamowitych historii. Czytamy o chłopcu porzuconym przez matkę, o dzieciństwie na katolickiej plebanii, o pracy u brytyjskiej rodziny.

Kiedy czytałam książkę nie mogłam powstrzymać się od porównań z filmem. To było silniejsze ode mnie. Im bliżej zakończenia uświadamiałam sobie jak bardzo film został okrojony z kluczowych scen. Nie pokazano scen pedofilskich. Miały one istotny wpływ na rozwój emocjonalny bohatera. Pominięcie pewnych momentów z książki jakoś można przeżyć, ale braku konsekwencji reżyserowi nie wybaczę. Jedne postacie występują pod nazwiskami swoich odpowiedników literackich, natomiast inne występuja pod innymi imionami. I tak na przykład mamy tu: Salima, który został Salimem i Nitę, której scenarzysta dał na imię Latika.

Najbardziej jednak zasmuciło mnie przedstawienie Salima. Dlaczego? U Swarupa jest niewinnym dzieckiem, który ma marzenia i nie zbacza z dobrej ścieżki. Jest uczciwy, pracowity oraz utalentowany. Z kolei w filmie Boyle'a mamy nastolatka chciwego, bez skrupułów, gangstera. Wybaczcie mi porównanie, ale to wygląda tak samo jakby w pierwszej części z Voldemorta zrobić dobrego czarodzieja. Po prostu pewnych rzeczy reżyser nie powinien zmieniać.
Podobnie został całkowicie zmieniony wątek Nity. W książce nastoletniej prostytutki, w filmie biednej sieroty takiej jak Salim i Ram. I na koniec jeszcze wątek Prema Kumara. Ważny, ale nie dla reżysera. Kto czytał pewnie wie dlaczego, spoilerować nie będę.

Strasznie podobało mi się zakończenie książki. Klasyczne, ale wzruszające. Takie, które zapada w pamięć. Nie lukrowane jak w filmie, tylko prawdziwe.

Jeżeli ktoś oglądał film, a chciałby przeczytać książkę niech się długo nie zastanawia. Film to jedynie szczątkowe opowiadanie poruszającej historii. Film Was ujął swą głębią i przekazem ? W takim razie ta pozycja was zachwyci bo jest o sto razy lepsza od ekranizacji!

Zanim przeczytałam książkę Swarupa wpierw obejrzałam film Boyle'a. Pamiętam, że wywarł na mnie ogromne wrażenie. Poruszająca historia, która zawarła w sobie całe cały obraz Indii. Indii różniących się od ludzkich wyobrażeń - nie tych wesołych, roztańczonych, mieniących się tysiącami kolorów, lecz biednych, w których dni są walką o przetrwanie i gdzie na każdym kroku czyha...