Nikt nie wiedział czego się spodziewać. Zarówno fani "Opowieści z Narnii", jak i czytelnicy zupełnie niezaznajomieni z twórczością C.S.Lewisa, nie mogli wiedzieć, co na nich czeka w ostatniej powieści autora. Podobno Lewis uważał ją za swoją ulubioną. I wcale nie ma się co dziwić - książka porusza i zadziwia. Okrucieństwem, siłą i brutalną prawdą o egoistycznej istocie miłości.

Jest to historia brzydkiej kobiety o niepospolitym intelekcie, która pokonując wszelkie przeciwności i próby, na które wystawia ją bezwzględny los, staje się najlepszym władcą, jaki kiedykolwiek sprawował pieczę nad krainą Glome.
Z reguły nikt nie lubi brzydkich bohaterów - z jednej prostej przyczyny - nie chcemy się z nimi identyfikować. Orual daje nam jednak taką siłę, że nie sposób tego zignorować.

Opowieść zainspirowana została mitem o Erosie i Psyche. Lewis zmienił go nieznacznie i dzięki temu udało mu się wydobyć z niego całą esencję. Przez wszystkie rozdziały śledzimy losy Orual - najstarszej córki porywczego i zimnokrwistego króla Glome. Orual sama opisuje przeszłe zdarzenia. Możemy być dzięki temu świadkami długoterminowych przemyśleń jakie zalęgły się w jej głowie i zmieniały się z perspektywą czasu.

W Glome najbardziej ze wszystkich boskich istot czci się Ungit – piękną, lecz okrutną boginię, zamieszkującą Szarą Górę. Kiedy królestwo zaczynają dotykać klęski urodzaju i plagi, wśród ludu roznosi się wieść, że przyczyną tych nieszczęść jest Istra, która swoją nieziemską urodą sprowokowała zazdrość gniew bogini.

W książce poruszane są kwestie szeroko rozumianej wiary - czy to w bóstwa, czy w samego siebie. Przepiękny, lecz nieprzesadnie skomplikowany język, jakim operuje C.S. Lewis sprawia, że z łatwością przenosimy się do świata Glome. I choć dzieło moim zdaniem mogłoby wgryźć się jeszcze głębiej w niektóre wątki, niewiele więcej mam mu do zarzucenia. Smak melancholii, jaki opowieść po sobie pozostawia trwa w umyśle jeszcze na długo po zamknięciu książki.

Nikt nie wiedział czego się spodziewać. Zarówno fani "Opowieści z Narnii", jak i czytelnicy zupełnie niezaznajomieni z twórczością C.S.Lewisa, nie mogli wiedzieć, co na nich czeka w ostatniej powieści autora. Podobno Lewis uważał ją za swoją ulubioną. I wcale nie ma się co dziwić - książka porusza i zadziwia. Okrucieństwem, siłą i brutalną prawdą o egoistycznej istocie...