"Straciłem poczucie celu, rzeczywistość przesłaniają ciężkie, oławine chmury. Moje mordercze instynkty raz są, raz ich nie ma, potem znów są i tak w kółko"

"Chcę pić krew tej dziewczyny jak szampan, zanurzam twarz w tym, co zostało z jej brzucha i ocieram żarłoczną szczękę o pęknięte żebro"

"...byłem zajęty robieniem naszyjnika z kręgów jakiejś dziewczyny(....) i chodziłem po całym mieszkaniu z kostną ozdobą na szyi"

"Pusta w środku głowa (Christie) z resztkami mózgu i wyłupanymi oczyma, leży w rogu salonu pod fortepianem: mam zamiar zrobić z niej lampion na Halloween - oszczędzę na dyni."

"Zdarłem skórę i większość mięśni z jej twarzy, która teraz jest tylko czaszką z długimi splotami jasnych włosów padających po bokach(....) część wnetrzności jest rozsmarowana na ścianie, reszta leży zbita w kulki układające się na szklanym blacie stoliczka do kawy w długie, wężowate kształty przypominające zmutowane tasiemce"


Drodzy Czytelnicy, oto Patrick Bateman dwudziestosiedmioletni nowojorczyk - człowiek sukcesu, zatrudniony w zarządzie firmy Pierce & Pierce na Wall Street, świetnie zarabiający, zamieszkujący luksusowy apartament, otoczony pięknymi kobietami - mężczyzna który odzwierciedla stereotyp spełnionych marzeń o karierze, o życiu - który.... dokonuje przerażające zbrodnie na włóczęgach, przypadkowo spotkanych mężczyznach, koleżankach i prostytutkach!
Początkowo nic nie wskazuje na jego szczególny, defekt psychiczny, nakazujący mu z zimną krwią, bez jakichkolwiek skrupułów mordować przypadkowe ofiary. Patrick wydaje się być normalnym facetem, mającym stałą partnerkę, grupę znajomych, chadzającym prawie codziennie do kosmetyczki, znającym się na panującej modzie. Nic nie wskazuje na jakiekolwiek aberracje. Jednak z czasem(nie tak szybko) poznajemy jego drugie mroczniejsze oblicze, dzięki czemu lektura przeradza się w krwawy thriller, z rozszalałym psychopatą, który z błyskiem w oku zabija swoje ofiary przy czym nie oszczędza nam drastycznych, graficznych opisów przemocy jak wpuszczenie szczura do pochwy ofiary czy smażenie piersi innej.

Muszę przyznać, że Bret Easton Ellis stworzył nader osobliwe dzieło o postaci owładniętej obsesją wyglądu ludzi i zjawisk, postaci opisującej w najdrobniejszych szczegółach wszystko co posiada, wszystko co nosi na sobie, co je. Sposób przedstawienia przemocy jest tutaj logiczną konynuacją narracji głównego bohatera, dlatego też Patrick z obsesyjną dokładnością i przyprawiającą o mdłości szczegółowością opisuje jak spędza dnie i noce. Nie brakuje tutaj plastycznych opisów przemocy i wyuzdanego seksu, co jest wręcz odrażające. Nim dojdziemy jednak do poczynań naszego bohatera, czeka nas 150 stron udręki, pustych rozmów o wszystkim i właściwie niczym, dowiemy się wszystkiego o panującej modzie w nowbogackiej klasie yuppies, doświadczymy prezentacji godnych pozazdroszczenia wizytówek i sprowadzenia kobiet do "laskojadów".

AMERICAN PSYCHO jest dziełem traktującym o rozkładzie, mówi bowiem o rozpadzie osobowości w skrajnym stadium psycho- i socjopatii w społeczeństwie pozbawionym jakiegokolwiek klimatu moralnego czy moralnej perspektywy.Pomimo, że książka została napisana ponad 20 lat temu, nie straciła na autentyczności, wystarczy włączyć telewizję i obejrzeć kilka programów.

POWIEŚĆ DLA SZALEŃCÓW O SZALEŃCY!
tak ujęłabym treść owej książki, w jednym krótkim zdaniu. Każdy czyta na własną odpowiedzialność.

"Straciłem poczucie celu, rzeczywistość przesłaniają ciężkie, oławine chmury. Moje mordercze instynkty raz są, raz ich nie ma, potem znów są i tak w kółko"

"Chcę pić krew tej dziewczyny jak szampan, zanurzam twarz w tym, co zostało z jej brzucha i ocieram żarłoczną szczękę o pęknięte żebro"

"...byłem zajęty robieniem naszyjnika z kręgów jakiejś dziewczyny(....) i...