Kolejna ciepla opowieść o Misi - malej dziewczynce, która kocha zwierzęta i rozumie ich mowę. Jesteśmy z Laurą jej fanami i uwielbiamy jej świat. Tym razem Misia podejmie się rozwiązania poważnego problemu jakim jest śmiecenie w lesie. Książka przekazuje wartości związane z dbałością o przyrodę i uczy wrażliwości. Polecam !

Kolejna ciepla opowieść o Misi - malej dziewczynce, która kocha zwierzęta i rozumie ich mowę. Jesteśmy z Laurą jej fanami i uwielbiamy jej świat. Tym razem Misia podejmie się rozwiązania poważnego problemu jakim jest śmiecenie w lesie. Książka przekazuje wartości związane z dbałością o przyrodę i uczy wrażliwości. Polecam !

W maju 2017 r. nakładem wydawnictwa Zielona Sowa ukazała się „Weterynarz z Lipowej Kliniki” pierwsza część przygód rudowłosej dziewczynki rozumiejącej mowę zwierząt, która okazała się być początkiem serii „Misia i jej mali pacjenci”. Większość napisanych przez Anielę Cholewińską-Szkolik i zilustrowanych przez Agnieszkę Filipowską tomów ma format nieco mniejszy od A4 i składa się z 4 opowiadań, kilka części jest nieco mniejsza gabarytowo i obfitsza treściowo, bo zawierająca więcej składających się na jedną historię rozdziałów. Do nich zaliczyć można „Tajemnice lasu”, która w sposób wyjątkowy opowiada o sprawach naprawdę ważnych, bo związanych z ekologią.
W wydanym pod koniec listopada 2021 r. tomie autorki poruszają przede wszystkim temat śmiecenia w lesie i skutków tego bezmyślnego zachowania. Pozostawiane przez ludzi w nieodpowiednich miejscach odpadki to nie tylko problem estetyczny, ale przede wszystkim zagrożenie oddziałujące na wszystko co dookoła: glebę, wody (również te gruntowe),florę i faunę. W kolejnych rozdziałach opowieści czytelnik spotyka skrzywdzone przez śmieci zwierzęta: Popika, ukochanego psa Misi, który rani łapkę o kawałek rozbitej butelki, koszatkę z poharatanym przez puszkę brzuszkiem, sójkę, która ledwo wyszła z życiem ze spotkania z reklamówką czy mrówkami, którym ktoś celowo zniszczył kopiec. Przez całą opowieść bierze również udział w licznych działaniach szkolnego kółka leśnego, które angażują Misię równie mocno, co niesienie pomocy przedstawicielom braci mniejszej. To, co robi leśniczy Łukasz Fiołek ze swoimi podopiecznymi, jest godne podziwu. To, jak autorki w snutą przez siebie opowieść wplatają wątki psychologiczne, np. tęsknotę pozostawionego w domu psiaka czy zbiorowe posądzanie o wszelkie zło kogoś, kogo nie znamy i kogo obawiamy się, ponieważ żyje w odmienny i często niezrozumiały dla nas sposób, powinno być nagrodzone gromkimi brawami. To, jak tekst współpracuje z szatą graficzną, przede wszystkimi pięknymi ilustracjami, zasługuje na szczególne uznanie. Ważne jest, aby dzieci rozumiały, że swoim zachowaniem mogą wpływać na to, co dookoła, że powinny postępować tak, żeby jak najmniej ingerować w środowisko naturalne i zdawały sobie sprawę z tego, że każde, nawet najmniejsze stworzenie odczuwa ból, strach czy tęsknotę. Wielbiciele Misi, których przybywa wraz z każdym nowym tomem, wiedzą, jak ważne jest ich zachowanie i w stosunku do środowiska, i do wszystkich zwierząt, dlatego seria o rudowłosej dziewczynce jest tak wyjątkowa. Sztuką jest propagować miłość do przyrody i zwierząt wśród dzieci. Autorki osiągnęły w niej mistrzostwo robiąc to w bardzo pogodny, zrozumiały i miły dla oka sposób.
„Misia i jej mali pacjenci” to seria, która lubi każdy czytelnik kochające zwierzęta. Jej część pt. „Tajemnice lasu” z pewnością przyciągnie do niej również tych, którym piękno otaczającego świata nie jest obojętne. Ta wyjątkowa, stworzona z wyczuciem i rozwagą opowieść pokazuje, że każdy człowiek, również dziecko, ma realny wpływ na to, jak wygląda i funkcjonuje świat. Misia poruszył i zmobilizował do działania widok dzikich wysypisk. Jej wielbicieli również powinien.

W maju 2017 r. nakładem wydawnictwa Zielona Sowa ukazała się „Weterynarz z Lipowej Kliniki” pierwsza część przygód rudowłosej dziewczynki rozumiejącej mowę zwierząt, która okazała się być początkiem serii „Misia i jej mali pacjenci”. Większość napisanych przez Anielę Cholewińską-Szkolik i zilustrowanych przez Agnieszkę Filipowską tomów ma format nieco mniejszy od A4 i...

Przygody Misi czytamy i lubimy już od jakiegoś czasu, jednak do tej pory trafiałyśmy na książki z trzema opowieściami. Dlatego, gdy dotarły do nas „Tajemnice lasu”, byłam zaskoczona, że publikacja wygląda inaczej niż te, które znamy. Ma nieco mniejszy format, za to opowieści jest w niej więcej. I to zapisuję jej na duży plus, bo książkę czytałyśmy aż trzy wieczory, podczas gdy krótsze książeczki z Misią wystarczały nam na jedno czytanie. Co więcej, każdy kolejny rozdział jest kontynuacją poprzedniego, a wszystkie tworzą spójną i bardzo przyjemną w odbiorze całość.

Bardzo podoba mi się tematyka. W książkach z Misią jest ona w ogóle interesująca, bo zawsze chodzi o pomoc zwierzętom, niemniej w tej części autorka poszła o krok dalej i podjęła się tematu śmiecenia w lesie. A to temat bardzo na czasie, niestety nieustannie od wielu lat.

Misia i Ewcia są już uczennicami, a szkoła to miejsce, gdzie na dziewczynki czeka wiele atrakcji. Jedną z nich jest kółko leśne, na którym zaprzyjaźniają się z leśniczym i starszym kolegą – Pawłem. To ostatnie nie od początku jest takie oczywiste, przyjaciółki muszą najpierw lepiej poznać chłopaka, by mu zaufać. Tak w zasadzie to poznać i jego, i jego psa, któremu Misia pomaga w swojej klinice.

Bardzo podoba mi się motyw wprowadzenia postaci tajemniczego mężczyzny mieszkającego w lesie w niewielkim domku. Na temat nieznajomego powstaje wiele plotek, ale to właśnie Misi uda się odkryć, z kim tak naprawdę ma do czynienia.

A czy uda się dotrzeć do osoby, która notorycznie zaśmieca las? Na pewno nie będzie to łatwe zadanie. Ale gdy za śledztwo weźmie się trójka zdeterminowanych dzieciaków, to wszystko jest możliwe :)

Bardzo polecam. Przyjemnie się czyta i ogląda, bo ilustracje też są genialne. Ale to nie dziwi, wszak ich autorką jest Agnieszka Filipowska.

Przygody Misi czytamy i lubimy już od jakiegoś czasu, jednak do tej pory trafiałyśmy na książki z trzema opowieściami. Dlatego, gdy dotarły do nas „Tajemnice lasu”, byłam zaskoczona, że publikacja wygląda inaczej niż te, które znamy. Ma nieco mniejszy format, za to opowieści jest w niej więcej. I to zapisuję jej na duży plus, bo książkę czytałyśmy aż trzy wieczory, podczas...

Nachodzi nowy rok szkolny, czas zmian i wyzwań dla Misi. Dziewczynka zapisuje się do kółka przyrodniczego, które prowadzi sam leśniczy. Wraz z przyjaciółką będą zajmować się problemem śmieci w lesie, będą próbować odkryć, kto robi coś tak niestosownego. Czy im się uda? Czy odkryją, kto zaśmieca las?

Misia to urocza dziewczynka kochająca przyrodę i zwierzęta. Jej przygody są nie tylko ciekawe, ale również bardzo wartościowe. Tym razem wraz z Misią będziemy rozwiązywać problem ze śmieciami w lesie. Książka będzie doskonałym początkiem rozmowy o tym, a moim zdaniem powinno się rozmawiać z dziećmi od najmłodszych lat, aby śmieci zawsze trafiały do kosza. Wtedy, jak już nasz maluch dorośnie, dla niego będzie to czymś naturalnym, a dzięki temu planeta troszkę czystsza.

Ilustracje śliczne, kolorowe, przyciągające wzrok i zachęcające do poznania treści.

Tekst jest ciekawy i wciągający a przy tym zrozumiały dla dziecka.

„Misia i jej mali pacjenci. Tajemnice lasu” to książka, którą warto dołączyć do domowej biblioteczki. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/01/wydawnictwo-zielona-sowa-ksiazka-pt.html

Nachodzi nowy rok szkolny, czas zmian i wyzwań dla Misi. Dziewczynka zapisuje się do kółka przyrodniczego, które prowadzi sam leśniczy. Wraz z przyjaciółką będą zajmować się problemem śmieci w lesie, będą próbować odkryć, kto robi coś tak niestosownego. Czy im się uda? Czy odkryją, kto zaśmieca las?

Misia to urocza dziewczynka kochająca przyrodę i zwierzęta. Jej przygody...

Tę małą rudowłosą dziewczynkę doskonale już znam. Towarzyszy mi od lat i mam do niej szczególny sentyment, gdyż Misia ma tak samo na imię, jak moja trzyletnia chrześnica. W zasadzie bohaterkę książki poznałam szybciej, niż kochaną Michalinkę.

Misia jest pogodnym dzieckiem, które najbardziej na świecie lubi zwierzęta oraz przyrodę. Prowadzi lecznicę i w przyszłości chce zostać weterynarzem. Rozumie mowę zwierząt, ale jest to tajemnica. Nie może znieść działań człowieka na rzecz szkody w środowisku naturalnym. Dlatego, gdy zauważa, że ktoś regularnie wywozi do lasu odpady po remoncie, koniecznie chce odnaleźć sprawcę i dać mu nauczkę.

Tym razem książeczka wygląda inaczej niż poprzednie części serii. Historyjek jest dziewięć, a nie tak, jak do tej pory miało miejsce - tylko trzy, są też one znacznie dłuższe i łączą się w jedną całość. Prócz Misi, w książeczce występuje również Ewcia – jej przyjaciółka, którą mogliśmy czasem widzieć w poprzednich historyjkach. Tym razem poznajemy również Pawła – ich kolegę z kółka leśnego, leśniczego, a także tajemniczego, zarośniętego, budzącego lęk pana mieszkającego na odludziu.

Bardzo cenię sobie tę serię, ponieważ każda książeczka zawiera w sobie morał. Tym razem autorka skupiła się na problemie śmieci. Zapewne nie jest Wam miło, gdy podczas spaceru w lesie napotykacie śmieci, mi również nie jest wtedy miło, wręcz przeciwnie, jest we mnie gniew. Nie rozumiem, jak ludzie mogą zachowywać się w ten sposób. Czy im przyjemnie się spaceruje wśród takiego otoczenia? Czy nie wiedzą, że takim zachowanie robią krzywdę zarówno roślinom, jak i zwierzętom oraz ludziom? Uważam, że powinni się oni wstydzić, a dbania o środowisko należy uczyć nasze pociechy od najmłodszych lat. Ta książeczka właśnie w tym pomaga. Nie mogę również, nie wspomnieć o przepięknych ilustracjach autorstwa Agnieszki Filipowskiej. Nie można od nich oderwać wzroku. Piękne barwy i kształty odwzorowujące fabułę.

Polecam zarówno dla dziewczynek, jak i dla chłopców!

Tę małą rudowłosą dziewczynkę doskonale już znam. Towarzyszy mi od lat i mam do niej szczególny sentyment, gdyż Misia ma tak samo na imię, jak moja trzyletnia chrześnica. W zasadzie bohaterkę książki poznałam szybciej, niż kochaną Michalinkę.

Misia jest pogodnym dzieckiem, które najbardziej na świecie lubi zwierzęta oraz przyrodę. Prowadzi lecznicę i w przyszłości chce...

Ciekawa historia, chociaż wydawała mi się chwilami dość nużąca. Mocno rozbudowana fabularnie. Język i styl pisania zdecydowanie na plus.

Ciekawa historia, chociaż wydawała mi się chwilami dość nużąca. Mocno rozbudowana fabularnie. Język i styl pisania zdecydowanie na plus.