Miło jest wrócić do komiksów, w których się zaczytywałem będąc małym brzdącem. Rewelacja! :) Na pewno przeczytam wszystkie komiksy z tej serii wydawniczej.

Miło jest wrócić do komiksów, w których się zaczytywałem będąc małym brzdącem. Rewelacja! :) Na pewno przeczytam wszystkie komiksy z tej serii wydawniczej.

Wracam do pominiętego wcześniej tomu, jako, że Egmont najwyraźniej nie umie w chronologię.

Piętnasty tom kolekcji był dla mnie miłym zaskoczeniem - bo oprócz przypomnienia sobie wielu historii, które czytałem >20 lat temu, poznałem też kilka nowych.

Tytułowy "Skarb Pizarra" to fantastyczna, długa opowieść przygodowa typu "Sknerus szuka skarbów" - czyli to, co fani Barksa i Rosy lubią najbardziej. Wraz z Diodakiem przekona się też, że praca, którą się lubi może być najlepszą rozrywką.

Ponownie zobaczymy też historie, w których Donald świetnie odnajduje się w nowej pracy - tym razem jako strażak i spec od przeprowadzek. Wraz z siostrzeńcami wybiorą się też na kilka przygód - chociażby do Afryki i na szczyt Matterhorn.

Nieszczególnie podobał mi się za to komiks z Dumbo - zrobiony do cudzego scenariusza. Nijak nie spina mi się z Barksowskim Kaczogrodem. Mamy tu zwyczajnie nachalną promocję innej marki Disneya.

Pomijając ten jeden komiks, wciąż mamy jednak do czynienia z tomem pełnym fantastycznych historii.

Wracam do pominiętego wcześniej tomu, jako, że Egmont najwyraźniej nie umie w chronologię.

Piętnasty tom kolekcji był dla mnie miłym zaskoczeniem - bo oprócz przypomnienia sobie wielu historii, które czytałem >20 lat temu, poznałem też kilka nowych.

Tytułowy "Skarb Pizarra" to fantastyczna, długa opowieść przygodowa typu "Sknerus szuka skarbów" - czyli to, co fani Barksa...

Carl Barks niewątpliwie był wielkim autorem, rysownikiem i scenarzystą. Jednak dla mnie osobiście, co powtarzam na łamach mojego bloga nieraz, ważniejszy był Don Rosa. Z drugiej strony warto znać podstawy, na których Rosa się wzorował, bowiem, prace Barksa przeszły do legendy. Tworzył on przygody Kaczogrodu przez blisko 50 lat, czyli w zasadzie połowę swego życia bowiem dożył 99 lat. W tym albumie znajdują się przygody napisane w latach 1958-1959, i o dziwo większości z nich nie znałem lub zwyczajnie nie pamiętałem. Zatem była to dla mnie dość dziewicza podróż, co było ciekawym doznaniem.

Tytułowy "Skarb Pizarra" to jedna z tych przygód, gdzie Sknerus rusza na poszukiwanie legendarnych skarbów czy zaginionych miast. I jak to u Barksa bywa jest sporo gagów, lekka nuta historyczna, ale brak mi tutaj szerszego tła. To co robił doskonale Rosa, czyli obudowywał świat Kaczych Opowieści szerszym komentarzem historycznym, nawiązując do wielu wydarzeń, postaci i miejsc. Tutaj niby to jest, ale jakoś tak zrobione bardzo na skróty. Dlatego o wiele lepiej czytało mi się inne historyjki z tego albumu, gdzie skupiałem się po prostu na humorze sytuacyjnym, rywalizacji Gogusia z Donaldem o względy Daisy, czy wybrykach siostrzeńców.

Jakoś takie komiksy Barksowi lepiej wyszły. Sprawa z pierwszym dniem wiosny i wędkarstwem, gdzie Donald wpadał w tarapaty, czy nadmorski piknik z Daisy albo poszukiwanie kopalni pewnego bogacza na zlecenie wujka Sknerusa. Tam jest sporo prostych opowieści, nieraz jadących na powtarzalnych schematach, ale to się sprawdza. To jest właśnie kwintesencja komiksów Barksa. Oczywiście nieraz eksperymentował, dorzucał nowe postacie do Kaczogrodu, a nawet zmieniał scenariusze nadsyłane mu przez Disneya. Widać to głównie przy Diodaku i Babci Kaczce, gdzie zdecydowanie rozwinął tych bohaterów, względem zbyt prostych pomysłów studia, chcących czasem zwyczajnie odcinać kupony od lubianych postaci. Zatem Barks dużo dał od siebie budując Kaczogród, tchnął w niego życie, choć nigdy nie chciał wprowadzić historycznej osi czasu do tego uniwersum. To zrobił dopiero Don Rosa i za to będę mu wdzięczny do końca życia.

Carl Barks niewątpliwie był wielkim autorem, rysownikiem i scenarzystą. Jednak dla mnie osobiście, co powtarzam na łamach mojego bloga nieraz, ważniejszy był Don Rosa. Z drugiej strony warto znać podstawy, na których Rosa się wzorował, bowiem, prace Barksa przeszły do legendy. Tworzył on przygody Kaczogrodu przez blisko 50 lat, czyli w zasadzie połowę swego życia bowiem...

Jest bardzo dobrze. Co prawda, niektóre kaczogrodzkie historie nie porywają aż tak bardzo, jakbym chciała, lecz wiele razy miło się zaskoczyłam.

https://kulturalnemedia.pl/literatura/skarb-pizarra-i-kaczki-recenzja/

Jest bardzo dobrze. Co prawda, niektóre kaczogrodzkie historie nie porywają aż tak bardzo, jakbym chciała, lecz wiele razy miło się zaskoczyłam.

https://kulturalnemedia.pl/literatura/skarb-pizarra-i-kaczki-recenzja/

Bogactwo postaci i pełne przygód opowieści. Dominują tu krótkie formy, w których najlepiej sprawdza się Barks. Kolejny powrót do przeszłości dla fanów Kaczogrodu, znowu w najlepszym możliwym wydaniu.

Bogactwo postaci i pełne przygód opowieści. Dominują tu krótkie formy, w których najlepiej sprawdza się Barks. Kolejny powrót do przeszłości dla fanów Kaczogrodu, znowu w najlepszym możliwym wydaniu.

Dobrze, że raz na jakiś czas (czytaj: przy okazji wydania kolejnego tomu "Kaczogrodu" od Egmontu) można na chwilę zapomnieć o poważnych sprawach, które spędzają nam sen z powiek. Przenoszę się zatem do mojego osobistego świata i chwytam zbiór komiksów Carla Barksa "Skarb Pizarra"z lat 1958-1959 - tutaj nic złego nie może się stać.

W środku standardowo ponad dwieście stron Barksa. Tym razem pojawił się dość ciekawy miks postaci - oprócz wiodących prym Donalda, Sknerusa i siostrzeńców mamy również Gęgula, Lisa Chytrusa, Wilka Bardzozłego, a nawet słonika Dumbo, których raczej nie widywałem w takim zestawieniu. No cóż, przynajmniej uświadomiłem sobie, że Carl Barks to nie tylko gadające kaczory. Mimo wszystko moimi faworytami są zawsze klasyczne dziesięciostronicówki w stylu "Donald + siostrzeńcy", których w tym tomie jest od groma. Co więcej, jeden z nich - "Piknik na skraju plaży" to wypisz-wymaluj niemal identyczny scenariusz co "Dziewczyny lubią stokrotki" - widocznie Barks uznał, że pomysł był bardzo dobry i warto do niego wrócić po latach. Nawet komiks tytułowy - "Skarb Pizarra" to ledwie dwudziestostronicowa, niezbyt rozwleczona historia. I w sumie dobrze, już dawno mówiłem, że w krótszych formach Barks sprawdza się najlepiej - i zdania nie zmieniłem.

Moje top 3: "Łatwe zlecenie", "Pierwszy dzień wiosny", "Odpowiedzialny i opiekuńczy".

Fajnie, że doczekałem czasów, w których mogę skompletować komiksy będące częścią mojego dzieciństwa. Oby te czasy były spokojniejsze dla wszystkich.

Do następnego...

Dobrze, że raz na jakiś czas (czytaj: przy okazji wydania kolejnego tomu "Kaczogrodu" od Egmontu) można na chwilę zapomnieć o poważnych sprawach, które spędzają nam sen z powiek. Przenoszę się zatem do mojego osobistego świata i chwytam zbiór komiksów Carla Barksa "Skarb Pizarra"z lat 1958-1959 - tutaj nic złego nie może się stać.

W środku standardowo ponad dwieście stron...

Najnowszy tom Kaczogrodu to po prostu jeszcze więcej tego, za co kochamy tą serię. Czyli przede wszystkim za humor i przygody. A wszystko to w ponadczasowych opowieściach dla całej rodziny.
Ten tom nosi tytuł „Skarb Pizarra”

O albumie możemy przeczytać, że:
Tytułowy komiks – najdłuższy w tomie – opowiada o jednej z najważniejszych wypraw Sknerusa. Najbogatszy kaczor świata wyjeżdża wraz z Donaldem i jego siostrzeńcami w Andy, aby odnaleźć zaginione inkaskie kopalnie złota. Po cenny kruszec nie zawsze trzeba jednak tak daleko podróżować – w historyjce „Złoto dla zuchwałych skautów” okazuje się, że można na niego trafić nawet w Kaczogrodzie. A kiedy nagrodą jest piknik w towarzystwie pięknej Daisy, warto poświęcić czas na szukanie czegoś mniej cennego, na przykład muszelek na plaży. Kaczory odbywają też kilka innych podróży.

Podstawą tej serii są dwie rzeczy: krótkie i zaskakujące historie komediowe i dłuższe, przygodowe opowieści w stylu Indiany Jonesa. W tych drugich też zresztą nie brak humoru. Barks pokazuje nam jednak, jak między jednymi i drugimi porusza się z wprawą i talentem. Umie coś obśmiać, potrafi z czegoś zażartować, ale i jest w stanie wywołać zaciekawienie czy zaskoczenie. Przygody wciągają, podróże są odpowiednio egzotyczne, a humor trafiony. Do tego mamy świetne rysunki i świetne wydanie. Po prostu dobry komiks dla każdego, niezależnie od wieku.

Najnowszy tom Kaczogrodu to po prostu jeszcze więcej tego, za co kochamy tą serię. Czyli przede wszystkim za humor i przygody. A wszystko to w ponadczasowych opowieściach dla całej rodziny.
Ten tom nosi tytuł „Skarb Pizarra”

O albumie możemy przeczytać, że:
Tytułowy komiks – najdłuższy w tomie – opowiada o jednej z najważniejszych wypraw Sknerusa. Najbogatszy kaczor świata...

Z KACZKAMI PO SKARBY

Co prawda niedawno końca dobiegło wydawanie jednej znakomitej serii z disnejowskimi Kaczkami – mowa oczywiście o rewelacyjnej kolekcji dzieł Dona Rosy – jednak równie znakomita kolekcja Carla Barksa ukazuje się nadal. Tym razem, po kilku tomach zbierających dużo starsze prace, dostajemy album z nieco nowszymi, bo pochodzącymi z lat 50. XX wieku opowieściami. Jak zawsze jednak komiks trzyma poziom, a to co oferuje, dostarcza niezapomnianych wrażeń czytelnikom w każdym wieku.

Przygotujcie się na kolejne przygody, skarby i… kłopoty. Wyruszcie na poszukiwanie ukrytego w Andach miasta, śledźcie poszukiwania na plaży i zobaczcie, jak Donald chce łapać… delfiny! Jakby tego było mało, czekają na Was Święta, kolejne szalone odkrycia i dużo, dużo więcej!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/02/kaczogrod-skarb-pizarra-i-inne-historie.html

Z KACZKAMI PO SKARBY

Co prawda niedawno końca dobiegło wydawanie jednej znakomitej serii z disnejowskimi Kaczkami – mowa oczywiście o rewelacyjnej kolekcji dzieł Dona Rosy – jednak równie znakomita kolekcja Carla Barksa ukazuje się nadal. Tym razem, po kilku tomach zbierających dużo starsze prace, dostajemy album z nieco nowszymi, bo pochodzącymi z lat 50. XX wieku...