Przygoda może, ale nie musi oznaczać wyprawę, podróż, wspinanie po górach. W tym przypadku to właśnie oznacza.

Bardzo podobały mi się w książce pierwsze i ostatnie strony. Pod koniec ksiązki autor pisze, że dla osób prowadzących osiadły, monotonny tryb życia, nawet wyjazd na wycieczkę do Krakowa może być przygodą. Tak, oczywiście, że może. Nie rozumiem tylko, dlaczego niemal w każdym innym rozdziale książki autor wyraża się lekceważąco o turystyce zorganizowanej (czyli takiej z biur podrózy) czy o wspinaniu sie po sztucznych ściankach w sali gimnastycznej. Bardzo mnie wkurza takie podejście. Uważam, że każdy ma prawo decydować o tym, jak, gdzie i z kim lubi wypoczywać. I nikomu nic do tego! Nie każdy ma siłę, możliwości, a przede wszystkim ochotę zostać podróznikiem czy taternikiem na miarę autora.

Z podróżami jest również tak: jeśli wysłalibyśmy w to samo miejsce autora tej książki, Wojciecha Cejrowskiego i Martynę Wojciechowską, to podejrzewam, że każde z nich pisałoby nie tylko inaczej, ale również o zupełnie innych rzeczach, ludziach, wydarzeniach. Co innego jest ważne dla każdego z nas. I to właśnie jest fascynujące!
Styl pisania autora niezbyt przypadł mi do gustu.

Nie, książka nie jest zła. Zawiera kilka fajnych ciekawostek, jak np. to, że merlin jest pod wodą szybszy niż gepard na lądzie, a renifery nie lubią być głaskane :(

Przygoda może, ale nie musi oznaczać wyprawę, podróż, wspinanie po górach. W tym przypadku to właśnie oznacza.

Bardzo podobały mi się w książce pierwsze i ostatnie strony. Pod koniec ksiązki autor pisze, że dla osób prowadzących osiadły, monotonny tryb życia, nawet wyjazd na wycieczkę do Krakowa może być przygodą. Tak, oczywiście, że może. Nie rozumiem tylko, dlaczego...