Autorka przeplata proste wiejskie wesele z powojenna rzeczywistością, obawami i troskami prostych ludzi. Szybko zachodzącymi zmianami i podziałami jakie tworzą się przez nowo nastały ustrój polityczny. Jednocześnie robi to w sposób subtelny, nie odwracając uwagi od toczacych się wydarzeń.

Autorka przeplata proste wiejskie wesele z powojenna rzeczywistością, obawami i troskami prostych ludzi. Szybko zachodzącymi zmianami i podziałami jakie tworzą się przez nowo nastały ustrój polityczny. Jednocześnie robi to w sposób subtelny, nie odwracając uwagi od toczacych się wydarzeń.

Jest w tej prostej nowelce coś co urzeka. Być może to fakt, że takiego świata już nie ma? Być może prostota zawartych w niej bohaterów? Od początku - Maria Dąbrowska zabiera nas na wiejskie wesele do podwarszawskich Pawłowic. Domyślny czytelnik, zauważy, że historia przedstawia czasy współczesne autorce czyli lata 50 XX wieku. Okres przemian ustrojowych w powojennej Polsce połączony z prostym wiejskim życiem. Nowelka zestawia postacie prostych, wiejskich ludzi wraz z ich do bólu prostą logiką i zabobonnym i pobożnym myśleniem z beznamiętnym realizmem "nowoczesnych i oczytanych" postępowców. W nowelce odnajdziemy ukryty przekaz polityczny - nie jest on jednak nazbyt narzucający się. Mi osobiście w książce podobał się realizm czynności, obaw i nadziei zwłaszcza prostej ludności. W dzisiejszych czasach brakuje takie prostego podejścia do życia i ta książka takie odczucia we mnie wzbudza. Możemy w niej zanurzyć się w tym całym "wiejskim nastroju", który przechodzi w sielankę. Oprócz tego autorka przedstawia stronę praktyczną wielkiego przedsięwzięcia jakim jest wesele. Tekst "Na wsi wesele" przywodzi mi na myśl "Wesele" Wyspiańskiego - nie znajdziemy w nim jednak nawiązania do symboliki tak jak w dziele młodopolskiego autora.
Reasumując - to dosyć prosta nowelka, która pokazuje realne życie na wsi w powojennej Polsce. Myślę, że można ją polecić ludziom, którzy chcieliby się wyrwać z pędu obecnych czasów i nieco zatrzymać. Niestety świata i ludzi przedstawionych w nowelce już nie ma, co jest niezwykle smutne.

Jest w tej prostej nowelce coś co urzeka. Być może to fakt, że takiego świata już nie ma? Być może prostota zawartych w niej bohaterów? Od początku - Maria Dąbrowska zabiera nas na wiejskie wesele do podwarszawskich Pawłowic. Domyślny czytelnik, zauważy, że historia przedstawia czasy współczesne autorce czyli lata 50 XX wieku. Okres przemian ustrojowych w powojennej Polsce...

Książeczka z serii KOLIBER zawiera trzy dobre opowiadania Marii Dąbrowskiej. Pierwsze opowiadanie to: Na wsi wesele, Najdalsza droga, Tu zaszła zmiana. Wszystkie trzy to interesujące historie. Najbardziej utożsamiać się będę z ostatnim opowiadaniem. Ileż to człowiek tych zmian widział z okna swojego pokoiku ?

Książeczka z serii KOLIBER zawiera trzy dobre opowiadania Marii Dąbrowskiej. Pierwsze opowiadanie to: Na wsi wesele, Najdalsza droga, Tu zaszła zmiana. Wszystkie trzy to interesujące historie. Najbardziej utożsamiać się będę z ostatnim opowiadaniem. Ileż to człowiek tych zmian widział z okna swojego pokoiku ?

Książka o krajaniu kiełbasy i salcesonu. Ale ma też wady

Książka o krajaniu kiełbasy i salcesonu. Ale ma też wady

Ta książka z serii "Koliber" (Książka i Wiedza, 1988) zwiera trzy znakomite opowiadania Marii Dąbrowskiej. Są to w kolejności: "Na wsi wesele" (najdłuższe opowiadanie z roku 1954),"Najdalsza droga" (z roku 1925) oraz "Tu zaszła zmiana..." (z 1951). Wszystkie ciekawe. Bez wyjątku.
To opowiadania o przełomowych chwilach, momentach, wydarzeniach, o zmianach rozmaitego charakteru i kalibru. Te przeobrażenia w opowiadaniach mogą dotyczyć pojedynczych osób, rodzin, całych społeczności lub okolicy w której się mieszka. Czasem te zmiany są trudne do zrozumienia, zaakceptowania i można się w nich pogubić. Czytelnik opowiadań też na pewno niejedną zmianę przeżył w życiu, ją obserwował albo właśnie obserwuje. Czasem można pomyśleć sobie jak jedna z bohaterek: "Czy my zgłupieli, czy świat zwariował? Czego my doczekamy." Świat oraz ludzkie życie nieustannie się zmieniają, widzą to lub przeżywają na własnej skórze bohaterowie nowel. Michał z pierwszego opowiadania mówi: "A czy świat był kiedy jednaki? Każdego dnia jest inny..." Rozmaite przemiany w tychże opowieściach (międzyludzkie, lokalne, narodowe, społeczne) wywołują u bohaterów różne reakcje, emocje, przemyślenia. W drugim opowiadaniu jeden z mężczyzn takie oto słowa wypowiada: "Do wszystkiego dobrego droga daleka, to i do tej jakiej zrozumiałości miedzy ludźmi tyż nieblisko". Wiele w tym prawdy niestety. A czas płynie i wszystko się zmienia oraz przeistacza. Może na lepsze? Nadzieja umiera ostatnia.
Świetna książka i rewelacyjny wybór trzech opowiadań. Słowo się rzekło - jeśli rewelacyjny, to ocena 8/10. Warto przekonać się samemu, czy tak jest w istocie i czy ocena to zasłużona. Zachęcam do tego gorąco i polecam książkę w równym stopniu gorąco.

Ta książka z serii "Koliber" (Książka i Wiedza, 1988) zwiera trzy znakomite opowiadania Marii Dąbrowskiej. Są to w kolejności: "Na wsi wesele" (najdłuższe opowiadanie z roku 1954),"Najdalsza droga" (z roku 1925) oraz "Tu zaszła zmiana..." (z 1951). Wszystkie ciekawe. Bez wyjątku.
To opowiadania o przełomowych chwilach, momentach, wydarzeniach, o zmianach rozmaitego...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Marii Dąbrowskiej i niestety muszę przyznać, że jestem rozczarowany. Albo "Na wsi wesele" nie jest najlepszą wizytówką talentu autorki, albo niestety proza Dąbrowskiej to nie moja bajka.

Podczas czytania miałem uczucie zbyt dużego chaosu, natłoku coraz to nowszych postaci, wszystko to kotłowało się i mieszało. Miałem wrażenie, że w jak najkrótszej historii autorka starała się upchnąć jak najwięcej bohaterów i wątków. Stara się ona ująć obraz współczesnej wsi, ale zrobiła to w sposób nieciekawy w odróżnieniu od np. Prusa i jego znakomitego "Antka".

Wynudziłem się. Nie podobała mi się treść, nie przypadli mi do gustu bohaterowie, nie zrobiły też na mnie wrażenia ani język ani stylistyka utworu.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Marii Dąbrowskiej i niestety muszę przyznać, że jestem rozczarowany. Albo "Na wsi wesele" nie jest najlepszą wizytówką talentu autorki, albo niestety proza Dąbrowskiej to nie moja bajka.

Podczas czytania miałem uczucie zbyt dużego chaosu, natłoku coraz to nowszych postaci, wszystko to kotłowało się i mieszało. Miałem wrażenie, że w jak...

To jest króciutkie, ale naprawdę świetne opowiadanie. Zarówno sposób opisania przygotowań do wesela jak i wiele dość gorzkich refleksji i spostrzeżeń skłania do zadumy. Warto.

To jest króciutkie, ale naprawdę świetne opowiadanie. Zarówno sposób opisania przygotowań do wesela jak i wiele dość gorzkich refleksji i spostrzeżeń skłania do zadumy. Warto.

Czytając utwór Dąbrowskiej dziś, wiele lat po jego napisaniu, mamy coraz większe poczucie jego historyczności. Doskonale podpatrzony i pełen plastyki opis weselnych godów na podwarszawskiej wsi, treść rozmów, jakie toczą między sobą postaci opowiadania, obraz ich poglądów, trosk i niepokojów, jest już dziś i będzie stawać się z każdym rokiem coraz bardziej literackim dokumentem z dziedziny historii obyczajów i przemian społecznych. Chcąc jednak uzmysłowić sobie rolę, jaką utwór ten odegrał w chwili ukazania się, należy przypomnieć także ówczesny klimat polityczny i sytuację literatury.

Czytając ten utwór można sobie przeciwstawić dwie wersje wesela wczoraj i dziś. Jak to wygląda i wyglądało na przestrzeni lat.

Czytając utwór Dąbrowskiej dziś, wiele lat po jego napisaniu, mamy coraz większe poczucie jego historyczności. Doskonale podpatrzony i pełen plastyki opis weselnych godów na podwarszawskiej wsi, treść rozmów, jakie toczą między sobą postaci opowiadania, obraz ich poglądów, trosk i niepokojów, jest już dziś i będzie stawać się z każdym rokiem coraz bardziej literackim...

Interesujące opowiadanie

Interesujące opowiadanie

suuuuper opowiadanko!!!! po raz pierwszy czytałam w październiku1992r.(przed weselem kuzyna)i od tej pory każdego roku w pazdzierniku uwielbiam czytać to opowiadanko!!!!-fajny jest ten opis przygotowań do wiejskiego wesela!

suuuuper opowiadanko!!!! po raz pierwszy czytałam w październiku1992r.(przed weselem kuzyna)i od tej pory każdego roku w pazdzierniku uwielbiam czytać to opowiadanko!!!!-fajny jest ten opis przygotowań do wiejskiego wesela!