Skoro zaczynasz czytać tę opinię, to prawdopodobnie kochasz książki. Jeśli tak jest, to zastanów się chwilę, czy potrafiłbyś tę miłość wyrazić w pięknych i niezwykłych słowach. Zamknąć w rzeczywistości między jawą a snem; między chaosem a pedantycznym porządkiem; między sercem, a duszą. W taki właśnie świat zabiera czytelnika Borges. Rzuca go na wodę niezwykłych doznań dając mu jedynie garść symboli i busolę doświadczeń, którą każdy z nas chowa w sercu i na jej podstawie odczytuje świat. Najpierw na horyzoncie gdzieś w oddali widzisz ogród o rozwidlających się ścieżkach. Nieco się boisz, ale wciąga Cię ten nieznany świat. Idziesz przed siebie, nagle zauważając, że ten ląd składa się z wielu tysięcy książek. Co więcej Ty właśnie, poznając to miejsce, rozpoczynasz kolejną unikalną treść, która posłuży tym, którzy zajrzą tu po Tobie, bo właśnie wydeptujesz swoją własną drogę poznania. Nie dziwi cię to, że „Tlon, Uqbar, Orbis Tertius” nie zostały jeszcze do końca odkryte, bo to Ty chcesz dojść do prawdy. Po chwili ze zdziwieniem patrzysz w oczy Don Kichota, który jest taki sam a jednak inny od tego, którego znasz. Przed Tobą jakieś koliste ruiny i człowiek, który jakby był częścią Ciebie. Zastanawiasz się czy nie zaryzykować i nie zagrać w loterii o śmierć i życie, ale już przed oczami Masz niebotyczną „Bibliotekę Babel”. W końcu docierasz w samo serce ogrodu Przesiadywałbyś tu wieki, ale przygoda wzywa.
Podążasz dalej i spotykasz wielu ludzi o różnych doświadczeniach, którzy chcą właśnie Tobie opowiedzieć swoją historię. Zaskoczą Cię nie tylko wyznania człowieka z blizną, ale też wielu innych. Każdy rozmówca zostawi po sobie niezapomniany ślad.
Nagle otwierasz oczy i znów jesteś w swoim domu w ciepłych kapciach. Jest tylko jedna różnica w porównaniu do chwili, kiedy zasiadłeś w fotelu. Skończyłeś właśnie czytać „Fikcje”, czyli dzieło, choć krótkie, to niezapomniane, które zabrało Cię w nieznane miejsca, których nigdy nie zapomnisz mój drogi Czytelniku.

Skoro zaczynasz czytać tę opinię, to prawdopodobnie kochasz książki. Jeśli tak jest, to zastanów się chwilę, czy potrafiłbyś tę miłość wyrazić w pięknych i niezwykłych słowach. Zamknąć w rzeczywistości między jawą a snem; między chaosem a pedantycznym porządkiem; między sercem, a duszą. W taki właśnie świat zabiera czytelnika Borges. Rzuca go na wodę niezwykłych doznań...