Rowley znowu tworzy swoje opowieści i znowu są straszne i przerażające. Jest tylko jedna, w której on występuje. Te opowieści są o różnych potworach i dziwnych stworzeniach i czasami naprawdę jest strasznie.
Najbardziej podobała mi się przygoda, w której występuje Rowley. Opowiada ona o Gregu i Rowleyu.

Michał lat 10

Rowley znowu tworzy swoje opowieści i znowu są straszne i przerażające. Jest tylko jedna, w której on występuje. Te opowieści są o różnych potworach i dziwnych stworzeniach i czasami naprawdę jest strasznie.
Najbardziej podobała mi się przygoda, w której występuje Rowley. Opowiada ona o Gregu i Rowleyu.

Michał lat 10

Grega powinno się odstrzelić jak chorego konia, forreal.

Grega powinno się odstrzelić jak chorego konia, forreal.

W sumie w tych strasznie strasznych opowieściach nie ma nic strasznego.... Choć są takie >disturbing moments"< jak np babcia pochowana żywcem lub podwójny prank dokonany na żartownisiu, który się rzucił z latarni morskiej i się zabił....

Mi najbardziej podeszło opowiadanko "Piwnica", w którym chłopiec żył w lepiance z gliny gdzieś na odludziu. Jego tata spedzał długie godziny i całe dnie w piwnicy. Gdy chłopak dorósł, rodzice opowiedzieli mu o cywilizowanym świecie, który opuścili, by syn nie dostał się po władzę szklanych ekranów.

Ech, który rodzic by nie chciał swojego dziecka ustrzec od współczesnych zdobyczy technologii :D

W sumie w tych strasznie strasznych opowieściach nie ma nic strasznego.... Choć są takie >disturbing moments"< jak np babcia pochowana żywcem lub podwójny prank dokonany na żartownisiu, który się rzucił z latarni morskiej i się zabił....

Mi najbardziej podeszło opowiadanko "Piwnica", w którym chłopiec żył w lepiance z gliny gdzieś na odludziu. Jego tata spedzał długie...

Świetna książka dla młodszych czytelników którzy uwielbiają straszne historyjki. książka w przezabawny sposób przedstawia nam historie o wilkolakach, płatających figle duchach , i szkieletach.

Świetna książka dla młodszych czytelników którzy uwielbiają straszne historyjki. książka w przezabawny sposób przedstawia nam historie o wilkolakach, płatających figle duchach , i szkieletach.

Historyjki ani śmieszne ani zabawne. Jestem w stanie uwierzyć iż napisał je Rowley. Za to autor powinien dostać nagrodę, iż potrafił napisać historyjki tak jak by napisała je zmyślona przez niego postać. Zaś same historyjki najlepiej ocenił Greg pod koniec książki :).

Historyjki ani śmieszne ani zabawne. Jestem w stanie uwierzyć iż napisał je Rowley. Za to autor powinien dostać nagrodę, iż potrafił napisać historyjki tak jak by napisała je zmyślona przez niego postać. Zaś same historyjki najlepiej ocenił Greg pod koniec książki :).

Niby miała być straszna ale nie była wcale. Trochę słaba, ni śmieszna ni straszna. Taka żeby była. Rozczarowanie. Szybko się czyta. Dla małych dzieci. Tylko tyle potrafię napisać o tej nieco tandetnej książce... :(

Niby miała być straszna ale nie była wcale. Trochę słaba, ni śmieszna ni straszna. Taka żeby była. Rozczarowanie. Szybko się czyta. Dla małych dzieci. Tylko tyle potrafię napisać o tej nieco tandetnej książce... :(

Ani nie smieszy ani nie straszy. Może I jestem stary ramol, ale tak szczerze to byłem autentycznie zażenowany- i uwaga, uwaga, czas na młodzieżowy wtręt- poziomem cringu niektórych zawartych tutaj opowiastek. Dzieciak słuchał tak w sumie pół na pół i sam ocenił książkę na średnią. I taka ocena końcowa- średnia.

Ani nie smieszy ani nie straszy. Może I jestem stary ramol, ale tak szczerze to byłem autentycznie zażenowany- i uwaga, uwaga, czas na młodzieżowy wtręt- poziomem cringu niektórych zawartych tutaj opowiastek. Dzieciak słuchał tak w sumie pół na pół i sam ocenił książkę na średnią. I taka ocena końcowa- średnia.

No więc mamy tutaj zestawienie różnych historii z potworami typu zombie, wampiry, wilkołaki. Sam Rowley i Greg pojawiają się w ostatnim rozdziale. Niemal z każdego z nich płynie jakiś morał.
Nie można zarzucić autorowi, Jeffowi Kinneyowi braku humoru i błyskotliwości, jednak to jest humor dla dzieci, do mnie to już nie przemawia.
Najpewniej odpuszczę sobie części o Rowley, a z chęcią będę kupował te o Gregu, bo nadal są genialne, nie są gorsze od starszych części.

No więc mamy tutaj zestawienie różnych historii z potworami typu zombie, wampiry, wilkołaki. Sam Rowley i Greg pojawiają się w ostatnim rozdziale. Niemal z każdego z nich płynie jakiś morał.
Nie można zarzucić autorowi, Jeffowi Kinneyowi braku humoru i błyskotliwości, jednak to jest humor dla dzieci, do mnie to już nie przemawia.
Najpewniej odpuszczę sobie części o Rowley,...

Wydaje wam się, że bać można się tylko raz do roku, a książki o duchach, wampirach i innych strasznych bohaterach czytać tylko w Halloween? Zdecydowanie nie! Mroczne historie można czytać cały rok. Gdyby tak nie było to horrory nie były by tak chętnie kupowane przez resztę dni w roku. A jednak jest inaczej. Dzieci też lubią bać się umiarkowanie nie tylko ostatniego dnia października, niektóre lubują się w niesamowitych opowieściach i właśnie takim czytelnikom polecam książkę „Rowley przedstawia: Strasznie straszne opowieści” Jeffa Kinney’a.
Bohatera opowiadającego mroczne historie na pewno znacie już z „Dzienniczka Cwaniaczka”. Jeśli nie to polecam całą serię, bo dzięki niej nawet najbardziej odporne na czytanie dzieciaki znikną w lekturze. Zwłaszcza, że absurd goni w nich absurd, śmiechu całe mnóstwo, bo Rowley razem ze swoim kumplem Gregiem to chodzące magnesy na kłopoty. Taką cechę mają też wymyśleni przez niego bohaterzy.
Książka należ do tych z gatunku szkatułkowych: bohater opowiada o wymyślonych przez siebie historiach. Każda ma przerazić. Do tego poruszają one odmienne problemy. Czasami ich rozwiązanie jest zaskakująco proste. Zaserwowane przez Rowley’a opowieści pełna są szkieletorów, zombie, wampirów, demonów, mumii, a nawet rodziców odcinających dziecko od cywilizacji i dostępu do technologii. Przyjaciel Grega ma zaskakujące pomysły. Widać jego obeznanie w literaturze i wie, że we współczesnym świecie horrorem może być wadliwe urządzenie lub zabranie dziecku smartfona. Co może się stać, żeby ludzkość była zagrożona lub bohater czuł się zniewolony przez nieżyjącego przyjaciela? Czasami wystarczy, że naukowcy tworzący wynalazki, opracowujący nowe technologie technicy nie wystarczająco dobrze przetestują nowy wynalazek lub z powodu pośpiechu, goniących terminów puszczą swoje dzieło do użytku. Tak jest ze skanerem dla ludzi na lotnisku, w jednym z opowiadań. Okazuje się, że po zeskanowaniu stają się oni szkieletami. Początkowo są przerażeni, ale sława, zmniejszone koszty (nie trzeba jeść, pić, ubierać się) sprawiają, że wizja takiej przyszłości jest zachwycająca. Szybko okazuje się, że świat jest pełen szkieletów. Co zrobić, aby to się zmieniło? Czy jest jakieś rozwiązanie? Zdecydowanie tak. Przeczytajcie, a przekonacie się, co proponuje Rowley.
W innych opowieściach poznamy gryzące dziecko, które dostaje diagnozę wampiryzmu. Okazuje się, że diagnoza pozwala na wyrozumiałość i możliwość chodzenia do szkoły, mimo gryzienia przez dziecko nauczycieli. Historia ta uzmysłowi młodym czytelnikom, że każdy jest inny i każdy z nas czasami zachowuje się dziwnie. Do tego lekarze mogą się mylić, więc diagnozy nie są takie ważne. Najważniejsze jest to, jakie znajomości zawrzemy.
W innej historii bohater tak bardzo tęskni za swoim zmarłym przyjacielem, że ten wraca do niego zza światów. Szybko odkryje, że czasami lepiej pogodzić się ze stratą niż, żeby ich obecność zniszczyła nam życie.
„Rowley przedstawia” to lektura dla czytelników niezależnie od wieku. Można ją czytać w każdej porze roku. Do tego jak już zauważyliście ma wiele pouczających przesłań, dzięki czemu dydaktyzm nie jest nachalny.
Całość wzbogacona licznymi ilustracjami autora. Prosta kreska zdecydowanie przyciąga uwagę czytelników. Dobrze wplecione w tekst rysunki urozmaicają czytanie i sprawiają, że dzieci i młodzież chętniej sięga po książkę. Plusem są tu też niedługie rozdziały zawierające kolejne, niezależne opowieści. Zdecydowanie polecam!
http://annasikorska.blogspot.com/2021/11/jeff-kinney-rowley-przedstawia.html

Wydaje wam się, że bać można się tylko raz do roku, a książki o duchach, wampirach i innych strasznych bohaterach czytać tylko w Halloween? Zdecydowanie nie! Mroczne historie można czytać cały rok. Gdyby tak nie było to horrory nie były by tak chętnie kupowane przez resztę dni w roku. A jednak jest inaczej. Dzieci też lubią bać się umiarkowanie nie tylko ostatniego dnia...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam