Powiedzieć, że Baranowski tworzy wielopoziomowy wiersz to w zasadzie nic nie powiedzieć. To liryczne drapacze chmur! Co jeden tekst to lepszy, bogatszy! A trzeba dodać, że w zasadzie są to miniatury poetyckie. Kilka wersów poecie wystarcza, by zbudować całą opowieść, jak np. w „Rzeczachpospolitych”, gdzie nakładają się na siebie różne płaszczyzny czasowe, mamy aluzje i nawiązania do przeszłości, która koresponduje z tym co tu i teraz. Żonglerka słowem i semantyką, podtekstem itd. Robi wrażenie!

Świetnie się czyta „Exity”. To ekscytująca lektura, liryczna księga (raczej niespełnionego jednak) wyjścia. Podmiot Baranowskiego, mimo pewnego luzu w sposobie opowieści, jest niezwykle poważny. I, jak przypuszczamy, szczery. Bez żadnych wątpliwości wierzymy w jego relacje, podążamy za nim, podpatrujemy jak sobie radzi.

Drugą część stanowi szkic literacki o istocie kultury w kontekście migracji.

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2021/08/exity-pawe-baranowski.html

Powiedzieć, że Baranowski tworzy wielopoziomowy wiersz to w zasadzie nic nie powiedzieć. To liryczne drapacze chmur! Co jeden tekst to lepszy, bogatszy! A trzeba dodać, że w zasadzie są to miniatury poetyckie. Kilka wersów poecie wystarcza, by zbudować całą opowieść, jak np. w „Rzeczachpospolitych”, gdzie nakładają się na siebie różne płaszczyzny czasowe, mamy aluzje i...