The Throne of Pain

Naiwny styl pisania to pierwszy problem, jaki mam z tą książką. Wszystko zostało wyjaśnione w tak oderwany sposób, że nie czułeś się częścią tej historii.
Nie polecam czytania, jeśli nie lubisz przesadnie agresywnych scen seksualnych.
Główny problem polegał jednak na tym, że w tej książce rzeczy dzieją się bez żadnego wyjaśnienia i zupełnie niespodziewanie, a tak naprawdę nie mogłam wykryć żadnej rozwijającej się fabuły. W jednej chwili mężczyzna wchodzi do publicznego hotelu, w następnej bohaterka zostaje porwana, w jednej chwili Riley boi się Luciana i przypomina sobie, dlaczego powinna była zobaczyć znaki ostrzegawcze, zanim się do niego zbliżyła (szczerze mówiąc, nie ma większego znaczenia, ponieważ zajmuje jej to mniej niż 1 minutę od zobaczenia Luciana i porwania jej) i w następnej mówi mu "dzień dobry panie". To tylko dwa proste przykłady, ale w książce było ich o wiele więcej tak, że trudno było nawiązać relacje z bohaterką, ponieważ skakała od jednej emocji do drugiej bez niezrozumiałego powodu.

Naiwny styl pisania to pierwszy problem, jaki mam z tą książką. Wszystko zostało wyjaśnione w tak oderwany sposób, że nie czułeś się częścią tej historii.
Nie polecam czytania, jeśli nie lubisz przesadnie agresywnych scen seksualnych.
Główny problem polegał jednak na tym, że w tej książce rzeczy dzieją się bez żadnego wyjaśnienia i zupełnie niespodziewanie, a tak naprawdę...