Bardzo wciągająca książka
Główna bohaterka miała wszystko,była sławna ,bogata
i w jednym momencie świat jej się zawalił z wyżyn spadła na niziny
Porwanie dziecka dla którego potrafiła zrezygnować ze sławy, to było ponad jej siły.
Borykanie się z losem i zwykła codzieność i wiara w odnalezienie dziecka to jest temat tej książki
P O L E C A M

Bardzo wciągająca książka
Główna bohaterka miała wszystko,była sławna ,bogata
i w jednym momencie świat jej się zawalił z wyżyn spadła na niziny
Porwanie dziecka dla którego potrafiła zrezygnować ze sławy, to było ponad jej siły.
Borykanie się z losem i zwykła codzieność i wiara w odnalezienie dziecka to jest temat tej książki
P O L E C A M

Super

Super

po całkiem zachęcającym Prologu nastąpił zupełnie rozczarowujący ciąg dalszy napisany odrzucająco infantylnym, pretensjonalnym językiem rodem z tureckich ckliwych seriali

po całkiem zachęcającym Prologu nastąpił zupełnie rozczarowujący ciąg dalszy napisany odrzucająco infantylnym, pretensjonalnym językiem rodem z tureckich ckliwych seriali

Piękna historia! Uczy, żeby nigdy się nie poddawać, bo za rogiem czeka lepsze jutro. Ta książka na długo pozostanie w moim sercu.

Piękna historia! Uczy, żeby nigdy się nie poddawać, bo za rogiem czeka lepsze jutro. Ta książka na długo pozostanie w moim sercu.

Poruszająca opowieść, dobrze się czyta. Polecam

Poruszająca opowieść, dobrze się czyta. Polecam

Lubię czytać powieści p. Stryjewskiej. Jej historie są ciekawe, pełne emocji i wzruszeń.
"Skradziona kołysanka" jednak mnie rozczarowała. Żadnych zaskoczeń, fabuła była mocno przewidywalna. Bardzo łatwo domyśliłam się, jak rozwinie się ta historia.
Szkoda, że tak łatwo.

Lubię czytać powieści p. Stryjewskiej. Jej historie są ciekawe, pełne emocji i wzruszeń.
"Skradziona kołysanka" jednak mnie rozczarowała. Żadnych zaskoczeń, fabuła była mocno przewidywalna. Bardzo łatwo domyśliłam się, jak rozwinie się ta historia.
Szkoda, że tak łatwo.

O CZYM JEST TA POWIEŚĆ?
O człowieczeństwie, o nieprzewidywalności życia, raz wszystko mamy, by w najmniej oczekiwanym momencie stracić to co najcenniejsze i stać się nikim – zwłaszcza dla siebie. To też historia o poszukiwaniu sensu w momencie największego upadlania, bycia na dnie. Tak łatwo ocenić drugiego człowieka, obrzucić go wzgardliwymi spojrzeniami, obelgami i epitetami. Skreślić jako człowieka, choć wcale go nie znamy, ani tym bardziej życia oraz tego co stało się przyczyną obecnej sytuacji. Oceniamy go tylko po tym, co sobą prezentuje. W tym marnym obrazie jednak tli się iskra nadziei. Dla mnie piękno tej powieści tkwi w bardzo namacalnym realizmie. Trochę tak jakbym z ukrycia przyglądała się cudzemu życiu. Po raz kolejny dostałam dawkę prawdy: w emocjach, sytuacjach i ludziach. Ktoś kiedyś powiedział, że najlepsze scenariusze pisze życie – nie zawsze są one piękne, wręcz przeciwnie często usłane bólem i goryczą. Ale takie właśnie jest życie. Nieprzewidywalne, nigdy nie wiemy, co nam przyniesie. W powieściach Anny Sryjewskiej jest też miejsce na nadzieje, nie jest ona lukrowana, lecz taka zwyczajna, normalna, pochodząca z głębin pragnienia serca i to sprawia, że pokrzepia oraz otula ciepłem. Czytając tę historię na każdym jej etapie odczuwałam różne emocje, a emocjonalny rollercoaster to jest to, co w książkach kocham. Dzięki temu nie jest to pusta opowieść, która po przeczytaniu ucieka w zapomnienie. Wręcz przeciwnie pozostawia miejsce na refleksje. Dziękuje autorce za kolejna wspaniała, życiową powieść.

O CZYM JEST TA POWIEŚĆ?
O człowieczeństwie, o nieprzewidywalności życia, raz wszystko mamy, by w najmniej oczekiwanym momencie stracić to co najcenniejsze i stać się nikim – zwłaszcza dla siebie. To też historia o poszukiwaniu sensu w momencie największego upadlania, bycia na dnie. Tak łatwo ocenić drugiego człowieka, obrzucić go wzgardliwymi spojrzeniami, obelgami i...

Znam wcześniejsze historie opisane w książkach Anny Stryjewskiej i cieszę się, kiedy czytam po raz kolejny jej nieszablonową opowieść. Bez schematów, zaskakującą, z wyrazistymi sylwetkami bohaterów. Po raz kolejny otrzymujemy opowieść, z którą się płynie, której zdarzenia i poszczególne wątki odczuwa wręcz namacalnie, w której narracja toczy się dwutorową czasoprzestrzenią - przywoływanych wspomnień i współczesnych wydarzeń w życiu głównej bohaterki Barbary. A jesteśmy świadkami wielkiego upadku.

Świat sławy, blichtru, stabilnego finansowo życia przełamuje zdarzenie, które całkowicie załamuje Barbarę - utalentowaną wokalistkę słynnego polskiego zespołu. W tym dawnym życiu Barbara była wielką gwiazdą, żoną wspaniałego, znanego w wielkim światku muzycznym męża. Piękny dom, kochana córeczka. Ten idylliczny obrazek zaczyna nadszarpywać romans i wydarzenie, które doprowadzi Barbarę na skraj nerwowego załamania i bolesnego upadku.

W warstwie kilku lat później Barbara to kobieta pogubiona, próbująca znaleźć właściwą ścieżkę życia. To kobieta usilnie pragnie zapomnieć o przeszłości, ale pewna melodia, którą nuci jedna z dziewczynek uczących się w szkole, w której pracuje Barbara, powraca nadzieja na odzyskanie spokoju w głębi duszy, jednak czy na pewno?

Muszę przyznać, że ta opowieść budzi wiele refleksji. Autorka porusza też ważny temat, pokazuje do czego zdolna jest kobieta w obliczu otaczającej jej niesprawiedliwości. Barbara z czasem pogodziła się z sytuacją, ale nigdy nie straciła nadziei. Chociaż miewa chwile zwątpienia, stacza się na dno moralne, a w pewnym momencie dochodzi do ściany bezradności, ma wokół siebie osobę, która nigdy się od niej nie odwróciła, nie oceniała. Wręcz przeciwnie - dopingowała do zmian.

W tej opowieści dobro zwycięża. Ale długa była do niego droga i wyboista. Polecam, bardzo!

https://motylliteracki.blogspot.com/2022/07/skradziona-koysanka-anna-stryjewska.html

Znam wcześniejsze historie opisane w książkach Anny Stryjewskiej i cieszę się, kiedy czytam po raz kolejny jej nieszablonową opowieść. Bez schematów, zaskakującą, z wyrazistymi sylwetkami bohaterów. Po raz kolejny otrzymujemy opowieść, z którą się płynie, której zdarzenia i poszczególne wątki odczuwa wręcz namacalnie, w której narracja toczy się dwutorową czasoprzestrzenią...

Bez bicia przyznaję, że zazwyczaj stronię od obyczajówki, jednak w tym wypadku nie miałam wyjścia - zostałam skazana na tę książkę i postanowiłam podjąć to wyzwanie. Zazwyczaj nie piszę też recenzji książek (chyba że chodzi o początkujących pisarzy),ale tu również zrobiłam wyjątek.
Przede wszystkim, pani Stryjewska pisze w taki sposób, że czytając "Kołysankę" czułam się, jakbym zamiast książki czytała magazyn plotkarski. Nie ma w tym żadnej głębi, brak odkrywczości, świeżości. Niestety, jeśli chodzi o język, konstruowanie zdań - poziom bardzo niski. W kilku miejscach miałam wrażenie, że autorka kopiowała niektóre fragmenty i wklejała je do swojej książki (mam tu na myśli popularną encyklopedię internetową). Dialogi to coś, nad czym koniecznie trzeba popracować! Są nienaturalne, bawią zamiast wzruszać.
Historia Barbary jest do bólu przewidywalna. Po dwudziestu stronach lektury założyłam już pewien scenariusz zakończenia i sprawdził się on w 100%. Spodziewałam się tego, dlatego liczyłam, że książka zachwyci warstwą psychologiczną - kolejne rozczarowanie. W Polsce jest wiele autorek, które piszą powieści obyczajowe na znacznie wyższym poziomie. I moim zdaniem to one, a nie pani Stryjewska, zasługują na tak dobre recenzje.

Bez bicia przyznaję, że zazwyczaj stronię od obyczajówki, jednak w tym wypadku nie miałam wyjścia - zostałam skazana na tę książkę i postanowiłam podjąć to wyzwanie. Zazwyczaj nie piszę też recenzji książek (chyba że chodzi o początkujących pisarzy),ale tu również zrobiłam wyjątek.
Przede wszystkim, pani Stryjewska pisze w taki sposób, że czytając "Kołysankę" czułam się,...

Stronię od obyczajówek, a ta książka mnie tylko w tym utwierdziła. Autorka bardzo stara się wzruszyć czytelnika, ale powieść jest zbyt przewidywalna, a główna bohaterka wzbudza raczej irytację niż współczucie.

Stronię od obyczajówek, a ta książka mnie tylko w tym utwierdziła. Autorka bardzo stara się wzruszyć czytelnika, ale powieść jest zbyt przewidywalna, a główna bohaterka wzbudza raczej irytację niż współczucie.