Niezwykły kryminał. To nie jest książka, którą się zapomina po przeczytaniu, jak większość kryminałów. Ja jej szybko nie zapomnę. Ostatnie dni w pracy policjantki o mocno zagmatwanym życiorysie. Niektórzy tak mają. To pierwszy tom z trylogii o Huldzie. Często zaczynam serię nie od początku. Tą zaczęłam wyjątkowo od początku i efekt może być identyczny jak zwykle. Chyba, że to jakiś niezwykły zabieg autora o czym się przekonam, bo oczywiście jestem w połowie 2 tomu. Serdecznie polecam. Jest nad czym się zastanawiać po przeczytaniu.

Niezwykły kryminał. To nie jest książka, którą się zapomina po przeczytaniu, jak większość kryminałów. Ja jej szybko nie zapomnę. Ostatnie dni w pracy policjantki o mocno zagmatwanym życiorysie. Niektórzy tak mają. To pierwszy tom z trylogii o Huldzie. Często zaczynam serię nie od początku. Tą zaczęłam wyjątkowo od początku i efekt może być identyczny jak zwykle. Chyba,...

Pierwsze spotkanie z islandzkim kryminałem. Jestem pozytywnie zaskoczony.

Pierwsze spotkanie z islandzkim kryminałem. Jestem pozytywnie zaskoczony.

Dużo ciekawsza pozycja niż "Milczenie lodu". Zaskakujące zakończenie ale jednak niezbyt rozbudowana fabuła. Określiłbym, że to pozycja na jeden wieczór a nie do delektowania się przez kilka dni.

Dużo ciekawsza pozycja niż "Milczenie lodu". Zaskakujące zakończenie ale jednak niezbyt rozbudowana fabuła. Określiłbym, że to pozycja na jeden wieczór a nie do delektowania się przez kilka dni.

Przygnębiające historie. Ciemność i dołujące rozwiązania. Akcja toczy się wolno. Islandzki mroczny klimat. Mi się jednak podobała. Sięgnę po następne.

Przygnębiające historie. Ciemność i dołujące rozwiązania. Akcja toczy się wolno. Islandzki mroczny klimat. Mi się jednak podobała. Sięgnę po następne.

bohaterka komisarz policji musi przejść na emeryturę , oprócz pracy nie ma hobby ,znajomych ,rodziny....prowadzi ostatnie śledztwo .

bohaterka komisarz policji musi przejść na emeryturę , oprócz pracy nie ma hobby ,znajomych ,rodziny....prowadzi ostatnie śledztwo .

Moje pierwsze zderzenie z autorem i muszę przyznać, że czyta się to dobrze. Może wątek kryminalny nie jest za bardzo rozbudowany, lecz po przeczytaniu wszystkich książek topowych europejskich autorów gatunku seria z komisarz Huldą nada się znakomicie na relaks z czytnikiem. Styl jest trochę mankellowski, ale na plus, że nie ma tu takich oderwanych od wątku zdań, które można często spotkać u Mankella. Za to czuć klimat Islandii, szczególnie jak się tam było i widziało. Główna bohaterka z ciągnącymi się wątkami z przeszłości (jak każdy główny bohater w seriach kryminalnych) wzbudza sympatię, więc z pewnością sięgnę po kolejne części.

Moje pierwsze zderzenie z autorem i muszę przyznać, że czyta się to dobrze. Może wątek kryminalny nie jest za bardzo rozbudowany, lecz po przeczytaniu wszystkich książek topowych europejskich autorów gatunku seria z komisarz Huldą nada się znakomicie na relaks z czytnikiem. Styl jest trochę mankellowski, ale na plus, że nie ma tu takich oderwanych od wątku zdań, które można...

Mnie się podobała. Jest smutna i dołująca a zakończenie zaskakujące. Na pewno przeczytam kolejne części.

Mnie się podobała. Jest smutna i dołująca a zakończenie zaskakujące. Na pewno przeczytam kolejne części.

Czyta się bardzo szybko i lekko (niewielka objętość, krótkie rozdziały, lektura niewymagająca intelektualnie). Czy jest ciekawa - to rzecz względna; według mnie dość przeciętna i początkowo przymierzałam się do 6 gwiazdek, coś na zasadzie "można przeczytać, ale nie powala na kolana". Owszem, lubię literaturę skandynawską, lubię w powieściach mroczny klimat Islandii, od czasu do czasu autorowi udało się mnie zaintrygować, a w roli mordercy obstawiałam inną postać (niepodejrzewaną przez nikogo),więc było zaskoczenie, natomiast ogólnie fabuła "Ciemności" nie była porywająca. Po kolejne części cyklu o Huldzie ani po kolejne książki Ragnara nie sięgnę, a to przede wszystkim dlatego, że "Ciemność" jest niezwykle przygnębiająca. Stanowczo odradzam czytelnikom wrażliwym, których łatwo zasmucić. Doceniam ciekawy zabieg zastosowany w epilogu i zazwyczaj nie stronię od książek (zwłaszcza skandynawskich) o pesymistycznym wydźwięku, lecz w tym wypadku zakończenie to już jak dla mnie przesada... Autorowi podziękuję, a fabuła pewnie stopniowo rozmyje mi się w pamięci.

Czyta się bardzo szybko i lekko (niewielka objętość, krótkie rozdziały, lektura niewymagająca intelektualnie). Czy jest ciekawa - to rzecz względna; według mnie dość przeciętna i początkowo przymierzałam się do 6 gwiazdek, coś na zasadzie "można przeczytać, ale nie powala na kolana". Owszem, lubię literaturę skandynawską, lubię w powieściach mroczny klimat Islandii, od...

Jako sama może być. Bardziej postrzegam ją przez pryzmat trylogii którą całościowo oceniam 7/10. Ciekawe i nie rozwleczone jak w wypadku Erikssona studium psychologiczne.

Jako sama może być. Bardziej postrzegam ją przez pryzmat trylogii którą całościowo oceniam 7/10. Ciekawe i nie rozwleczone jak w wypadku Erikssona studium psychologiczne.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką i jej główną bohaterką. Dla mnie przeciętna.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką i jej główną bohaterką. Dla mnie przeciętna.