Jak mnie ta trzecia osoba denerwowała...

Drogi autorze, nie pisz tak więcej.

Jak mnie ta trzecia osoba denerwowała...

Drogi autorze, nie pisz tak więcej.

Na początku byłam zachwycona. Chirurg Paweł w lekki i zabawny sposób opowiadał o pracy lekarza. Podając wiele zabawnych "smaczków" ze swojej pracy z pacjentami, bawił do łez. Potem było trochę nudnawo, ale pod koniec książki, znów zaczęło być ciekawie, choć już nie tak zabawnie. Jak to w pracy chirurga. Nie każda operacja się udaje, nie wszyscy pacjenci zdrowieją. Ogólnie książka na plus.

Na początku byłam zachwycona. Chirurg Paweł w lekki i zabawny sposób opowiadał o pracy lekarza. Podając wiele zabawnych "smaczków" ze swojej pracy z pacjentami, bawił do łez. Potem było trochę nudnawo, ale pod koniec książki, znów zaczęło być ciekawie, choć już nie tak zabawnie. Jak to w pracy chirurga. Nie każda operacja się udaje, nie wszyscy pacjenci zdrowieją. Ogólnie...

Świetna krótka książeczka o tematyce medycznej, oparta na prawdziwych faktach.
Lektura podobna do ,, Będzie bolało’’ i ,, Świąteczny dyżur’’ Adama Kay’a ze względu na humor autora. Trochę się jednak różnią, gdyż u Kay’a jest humor bardziej kąśliwy, ironiczny.
U Pawła Kabata są to anegdoty, śmieszne sytuacje.
Paweł Kabat jest bardziej łagodny w swojej wymowie, aczkolwiek wszystko przeżywa jak Kay.

Kay chciał zostać chirurgiem ,ale nie wytrzymał presji.
Dr. Paweł zarzekał się ,że nigdy nim nie zostanie, a stało się wręcz odwrotnie.
Jest chirurgiem w całym swoim słowa znaczeniu , ale również pisarzem.

Dr. Paweł kilka lat prowadzi profil na FB i Instagramie. Ma wiele osób obserwujących jego zmagania i zabawne sytuacje z kuluarów szpitalnych korytarzy.
Pisze lekko, dowcipnie i umie przemówić do serc ogółu.

W książeczce zawarł swoje przeżycia z czasów studiów, wyjazdu na stypendium, stażu, rezydentury, pracy chirurga przy stole operacyjnym, życia prywatnego i jak to się stało,że wybrał medycynę.
Opowiada jak to jest być lekarzem chirurgiem i przeżywać piękne chwile, ale też i trudne , gdy pacjenci umierają, chwile zwątpienia co można było jeszcze zrobić i drążenie tego tematu przy sekcji zwłok.

Podoba mi się ten fragment z czasów studiów – scena przed prosektorium.
,,… technik, który pojawił się znikąd i kiwnięciem dłoni zaprosił podniecony tłum do sal prosektoryjnych.
- To się raczej panu tu nie przyda – powiedział drwiąco do niskiego studenta, który w przypływie nadgorliwości zabrał na zajęcia stetoskop
- A pani, proszę dokończy bułeczkę przed drzwiami – pouczył inną studentkę, która wpadła w ostatniej chwili, dojadając spóźnione śniadanie.’’

Książka jest bardzo dobrze napisana. Do jednego można się przyczepić , że narrator dr. Paweł opisując swoje wspomnienia umieszcza je w trzeciej osobie. Wyraźnie przeszkadzało mi to podczas czytania, gdyż zastanawiałam się czy to na pewno o niego w tej chwili chodzi.

Wspomnienia są podzielone na rozdziały tematyczne, a te z kolei na krótkie opowiadania, ale dłuższe niż u Kay’a.

Książka wywołuje u czytelnika różne emocje od uśmiechu, po śmiech perlisty, wzruszenie, łezkę w oku, strach, zdenerwowanie.
Lektura dodatkowo zawiera kolorowe autentyczne fotografie z pracy szpitalnej autora jak i zacisza domowego.

Polecam tym , którzy lubią tematykę medyczną oraz Adama Kay’a. Dr. Paweł też im się spodoba.

Świetna krótka książeczka o tematyce medycznej, oparta na prawdziwych faktach.
Lektura podobna do ,, Będzie bolało’’ i ,, Świąteczny dyżur’’ Adama Kay’a ze względu na humor autora. Trochę się jednak różnią, gdyż u Kay’a jest humor bardziej kąśliwy, ironiczny.
U Pawła Kabata są to anegdoty, śmieszne sytuacje.
Paweł Kabat jest bardziej łagodny w swojej wymowie, aczkolwiek...

Czytałam wiele książek traktujących o medykach, medycynie w lżejszy sposób i zdecydowanie stwierdzam, że ta jest jedną ze słabszych. Mało dramatyzmu jak i mało komizmu, taka mocno średnia pozycja. Drugi raz bym po nią nie sięgnęła

Czytałam wiele książek traktujących o medykach, medycynie w lżejszy sposób i zdecydowanie stwierdzam, że ta jest jedną ze słabszych. Mało dramatyzmu jak i mało komizmu, taka mocno średnia pozycja. Drugi raz bym po nią nie sięgnęła

Raczej o życiu autora niż o samej chirurgii, historie nie są ani zabawne ani wciągające ani pouczające. Ksiazka ewidentne wydana tylko dla pieniędzy, korzystając z mody na takie pozycje.

Raczej o życiu autora niż o samej chirurgii, historie nie są ani zabawne ani wciągające ani pouczające. Ksiazka ewidentne wydana tylko dla pieniędzy, korzystając z mody na takie pozycje.

Chirurgia jest fascynująca, czego nie można powiedzieć o wszystkich chirurgach. Lekarze bywają znakomitymi gawędziarzami, choć wielu jest nudziarzami. Chirurg Paweł może i jest dobrym lekarzem, świetnym chirurgiem, ale pisać nie powinien. Kilka jego opowieści jest wartych przeczytania, ale w skali całej książki, to drobiazgi. Razi brak pomysłu na tą publikację, drażni używanie trzeciej osoby... Jeśli miał to być dziennik, to takowy pisze się w pierwszej osobie... Przeczytałam tą książkę, bo to moja tematyka, ale powiem szczerze, chętnie bym ją pocięła i zostawiła 1/3. Ot taka resekcja publikacji, jak w chirurgii zmniejszanie żołądka.

Chirurgia jest fascynująca, czego nie można powiedzieć o wszystkich chirurgach. Lekarze bywają znakomitymi gawędziarzami, choć wielu jest nudziarzami. Chirurg Paweł może i jest dobrym lekarzem, świetnym chirurgiem, ale pisać nie powinien. Kilka jego opowieści jest wartych przeczytania, ale w skali całej książki, to drobiazgi. Razi brak pomysłu na tą publikację, drażni...

Niesamowicie się zawiodłam na tej książce - pisana na siłę, w dziwnie brzmiącej trzeciej osobie. Zbiór nieciekawych, nic niewnoszących, bez ładu i składu opowiastek z życia. Tydzień i książka uleci całkowicie z mojej pamięci. Niestety śmiało mogę stwierdzić, że jest to jedna z najsłabszych pozycji jakie w życiu czytałam. Nie da się ukryć, że wydaje się być wydana na fali popularności - "a bo i tak się sprzeda" :)

Niesamowicie się zawiodłam na tej książce - pisana na siłę, w dziwnie brzmiącej trzeciej osobie. Zbiór nieciekawych, nic niewnoszących, bez ładu i składu opowiastek z życia. Tydzień i książka uleci całkowicie z mojej pamięci. Niestety śmiało mogę stwierdzić, że jest to jedna z najsłabszych pozycji jakie w życiu czytałam. Nie da się ukryć, że wydaje się być wydana na fali...

Uff, nareszcie koniec. To było OKROPNE! Wywody zadufanego w sobie lekarza, który pisze o sobie w trzeciej osobie. Narcyzm z tej książki aż kipi, mimo że próbowano go przykryć kołderką skromności. Nie wyrzuciłam tej książki za okno tylko dlatego ze była z biblioteki. Dotrwałam do końca tylko dzięki niewielkiej liczbie stron. Okropny styl (jak pisarski nadpobudliwy neofita),dałam 3 (a nie 1) głównie dlatego że doceniam ogrom pracy jaką wykonują lekarze, którzy muszą mierzyć się z polskim systemem zdrowia. Ale generalnie nic ta książka nie wnosi, nic nie uświadamia. Taka, ot, pisanina, która powstała chyba bardziej dla znajomych autora, bo wydawać to w formie książki to trochę żenada...

Uff, nareszcie koniec. To było OKROPNE! Wywody zadufanego w sobie lekarza, który pisze o sobie w trzeciej osobie. Narcyzm z tej książki aż kipi, mimo że próbowano go przykryć kołderką skromności. Nie wyrzuciłam tej książki za okno tylko dlatego ze była z biblioteki. Dotrwałam do końca tylko dzięki niewielkiej liczbie stron. Okropny styl (jak pisarski nadpobudliwy neofita),...

Świetna książka, lekko napisana. Ukazuje trudną drogę dojścia do zawodu lekarza od momentu wyboru studiów do odbioru pieczątki lekarskiej. Przedstawia też wiele przypadków z praktyki lekarskiej w formie kilkustronicowych
opowiadań, do "połknięcia" w parę godzin.

Świetna książka, lekko napisana. Ukazuje trudną drogę dojścia do zawodu lekarza od momentu wyboru studiów do odbioru pieczątki lekarskiej. Przedstawia też wiele przypadków z praktyki lekarskiej w formie kilkustronicowych
opowiadań, do "połknięcia" w parę godzin.

Przesłuchana w jeden wieczór na Storytelu. Bardzo przyjemnie się słucha, tym bardziej, że czyta ją autor. Pełna specyficznego poczucia humoru historia, złożona z krótkich opowiadań, które oswajają ze światem mrocznych szpitalnych korytarzy. Przy kilku śmiałam się głośno :) Jeśli będzie kontynuacja sięgnę z przyjemnością.

Przesłuchana w jeden wieczór na Storytelu. Bardzo przyjemnie się słucha, tym bardziej, że czyta ją autor. Pełna specyficznego poczucia humoru historia, złożona z krótkich opowiadań, które oswajają ze światem mrocznych szpitalnych korytarzy. Przy kilku śmiałam się głośno :) Jeśli będzie kontynuacja sięgnę z przyjemnością.