Po częściowym nadrobieniu zaległości co do znajomości treści książek tzw. bestsellerowych, zaczynam podejrzewać, że znalazłam wspólny mianownik gwarantujący ich komercyjny sukces. „Zostań, jeśli kochasz” to kolejny tytuł, który jest zlepkiem obrazów, tym samym stanowi gotowy materiał pod ekranizację – która już zresztą powstała. Dla wielu stanowi to zaletę – bo przemawia do wyobraźni, bo odbiór jest łatwiejszy, bo to taka oszczędność czasu. A we mnie zabija ciekawość – bo co to za przyjemność, kiedy mam wszystko podane na tacy i autor ograbia mnie z własnych przemyśleń, nie pozostawiając miejsca na jakąkolwiek interpretację czy refleksje? Przez taki sposób konstruowania powieści i przemieszanie akcentów, nie miałam cienia szansy by się zaangażować emocjonalnie, a narracja uboga w opisy oraz sprowadzająca dylemat bohaterki do kilku retrospekcji, nie ułatwiła tego zadania. Książka nie broni się warsztatowo - język jest zbyt prosty, nie oddaje złożoności sytuacji, nie wpływa na spotęgowanie emocji i nie polepsza odbioru bohaterów. Bohaterów, którzy są papierowi i bez wyrazu – psychologicznie książka leży i kwiczy, a szkoda.

Chyba fakt, że po przeczytaniu pierwowzoru i obejrzeniu ekranizacji najbardziej podobała mi się piosenka przewodnia do filmu w wykonaniu Toma Odella, to słaba rekomendacja.

Po częściowym nadrobieniu zaległości co do znajomości treści książek tzw. bestsellerowych, zaczynam podejrzewać, że znalazłam wspólny mianownik gwarantujący ich komercyjny sukces. „Zostań, jeśli kochasz” to kolejny tytuł, który jest zlepkiem obrazów, tym samym stanowi gotowy materiał pod ekranizację – która już zresztą powstała. Dla wielu stanowi to zaletę – bo przemawia do...