Za e-booka bardzo dziękuję autorce i wydawnictwu
Wysoko w górach żyje pewne plemię. Nazywa się Okula a jego charakterystyczną cechą jest cytrynowa cera i czarne piegi. Umieją oni chodzić po rozgrzanym podłożu, dzięki bardzo grubej skórze. Wśród nich są Mądre. Mają one trzecie oko i widzą więcej. Warunki życia ich stają się coraz cięższe. Z góry coraz częściej wydobywa się lawa, a woda staje się zatruta. Plemię musi opuścić swoje dotychczasowe miejsce pobytu i szukają najodważniejszego, który zdoła ich wyprowadzić przez niebezpieczny Labirynt. Rada plemienia decyduje się posłać na tę misję młodą i dość lękliwą Viktorię. Czy się jej to uda? Czym jest Kula Widzeń?
„Trzecie oko” to krótka i bardzo ciekawa historia o plemieniu Okula. Postacie w niej są bardzo barwnie przedstawione. Nie ma w niej za wiele dialogów. Autorka skupiła się bardziej na opisie myśli i przeżyć plemienia. Książeczka jest o pokonywaniu swoich lęków, strachów, i uwierzeniem we własne siły. Pani Agnieszka również w świetny sposób oddała klimat wioski i wędrówki plemienia. Opisy postaci i ich przygód na pewno pobudzają wyobraźnię nie tylko dziecka, ale również dorosłego. Polecam!

Za e-booka bardzo dziękuję autorce i wydawnictwu
Wysoko w górach żyje pewne plemię. Nazywa się Okula a jego charakterystyczną cechą jest cytrynowa cera i czarne piegi. Umieją oni chodzić po rozgrzanym podłożu, dzięki bardzo grubej skórze. Wśród nich są Mądre. Mają one trzecie oko i widzą więcej. Warunki życia ich stają się coraz cięższe. Z góry coraz częściej wydobywa się...

Na zboczu wulkanu mieszkało plemię Okulo. Ich skóra była cytrynowa, twarz ozdabiały czarne piegi, a od rąk po uda ciągnęły się błony, przypominające skrzydła. A jednak nikt spośród Okulo nie latał. Miejsce, w który żyli, choć piękne, potrafiło być bardzo niebezpieczne. Czasem bóg mieszkający w kraterze, gniewał się i sprawiał, iż wulkan pluł lawą i trawił ogniem wszystko co żyło. Bywało też, że bogini jeziora potrzebowała odpocząć, a wtedy woda w akwenie zmieniała kolor i nie była zdatna do picia. Ten, kto odważył się przeszkadzać bogini i napił się wody, zwykle ciężko chorował, a nierzadko umierał. I to właśnie teraz bogini postanowiła bardzo długo odpoczywać…

Okulo nie mogli dłużej zwlekać – tak niepewne i niesprzyjające warunki zagrażały członkom plemienia. Teraz musieli wybrać najodważniejszego spośród Okulo, by znalazł miejsce na nową osadę. Będzie to jednak zadanie równie niebezpieczne jak gniew bogów, bowiem śmiałek zmuszony będzie pokonać Labirynt, który zatrzymał niejednego. Nikt jednak nie spodziewał się, że wybrańcem wodza zostanie… Viktoria. Będąca w zasadzie dzieckiem, nieśmiała, nieco lękliwa dziewczyna sama nie wierzyła w to, iż uda jej się pokonać drogę, prowadzącą do ocalenia swoich bliskich. A jednak to właśnie w jej rękach spoczął los wszystkich Okulo. Czy Viktoria znajdzie wyjście z Labiryntu? I czy będzie w stanie zmierzyć się nie tylko z przeciwnościami losu, ale także z własnym strachem? Sprawdźcie sami!

Naprawdę rzadko sięgam po audiobooki. Jestem wzrokowcem, a zdania napisane na kartce papieru zdecydowanie bardziej pomagają mi odkryć skrywaną w słowach historię, niż te czytane przez lektora. Najczęściej trudno mi się skupić w czasie słuchania książki mówionej, umykają mi niuanse i często muszę wracać do określonego fragmentu, by faktycznie wyłapać te smaczki, które czynią historię spójną, wyjątkową, pełną. A jednak „Trzecie oko” było naprawdę dużym odkryciem. Przede wszystkim jest to niedługa i bardzo esencjonalna opowieść. Historia plemienia Okulo została przez autorkę zamknięta w trzech około osiemnastominutowych częściach, spośród których każda przedstawia inny etap niezwykłej przygody Viktorii i jej bliskich. Sama fabuła jest naprawdę ciekawa. Okulo muszą się zmierzyć nie tylko z utratą domu, ale także z niełatwym powrotem do korzeni, rozliczeniem z przeszłością i tym, z czym często zmierzyć jest się nam najtrudniej – ze strachem, brakiem pewności siebie, potrzebą akceptacji oraz umiejętnością spojrzenia w głąb siebie.

To, co jest sporym zaskoczeniem w tej historii to fakt, że jest to opowieść, w której dialogi schodzą na drugi plan. Książka Agnieszki Rautman-Szczepańskiej skupia się przede wszystkim na tym, co dzieje się w sercach i myślach bohaterów. Opisy przemyśleń poszczególnych postaci są bardzo rozbudowane, podobnie zresztą jak te dotyczące scenerii czy samych bohaterów. Może to właśnie dzięki temu książka jest idealna do słuchania. Jednak prawdziwą wisienką na torcie jest lektorka. Niezwykle melodyjny głos Magdaleny Zając-Zawadzkiej stwarza naprawdę niesamowity klimat i sprawia, że z łatwością dacie się porwać historii. Ta zaś naprawdę urzeka, i choć niedługa, jest bardzo spójna i zaskakująca. Jedyne, czego odrobinę mi zabrakło, to subtelnego rozbudowania samego świata wokół Okulo. Choć może wtedy znikłaby lekkość i czytelność historii… A może autorka celowo pozostawiła przestrzeń, by powrócić do losów Viktorii i jej rodziny?

Polecam „Trzecie oko” słuchaczom od 12. roku życia, a także dorosłym. Książkę znajdziecie zarówno w formie książki mówionej, jak i e-booka, jeśli wolicie czytać niż słuchać 😊. Jednak ze względu na hipnotyzujący, baśniowy wręcz głos lektorki, zdecydowanie zachęcam Was do sięgnięcia po audiobook. Nie rozczarujecie się!

Na zboczu wulkanu mieszkało plemię Okulo. Ich skóra była cytrynowa, twarz ozdabiały czarne piegi, a od rąk po uda ciągnęły się błony, przypominające skrzydła. A jednak nikt spośród Okulo nie latał. Miejsce, w który żyli, choć piękne, potrafiło być bardzo niebezpieczne. Czasem bóg mieszkający w kraterze, gniewał się i sprawiał, iż wulkan pluł lawą i trawił ogniem wszystko co...

Jak dobrze jest ponownie przenieść się do krainy dzieciństwa i poczuć się małą dziewczynką.
Trzecie oko to krótka, ale jakże baśniowa opowieść i moje pierwsze spotkanie z autorką.
Słuchając audiobooka przeniosłam się w inny, wyjątkowy świat, ale świat z takimi problemami, jakie mamy w tym realnym. Tak to czuję i - i szczerze mówiąc miałam wrażenie, że widzę w tej historii samą siebie. Myślę, że wielu z Was odczyta tu swoją własną ścieżkę.
Każdy z nas czegoś się boi, a w dorosłym życiu czasami jedyną opcją jest zmierzenie się z własnymi lękami. Ile razy słyszę - trzeba wyjść poza własną strefę komfortu i mam wrażenie, że robię to każdego dnia - ale faktem jest, że w ten sposób poznajemy też swoje możliwości, stajemy się mocniejsi i dojrzewamy.
Z drugiej strony zdarza nam się szybko oceniać osoby wycofane, okazujące lęki. Od razu pojawia się przeświadczenie - że komuś takiemu sukces nie jest pisany, do niczego nie dojdą. Opinie przychodzą nam tak łatwo, zbyt łatwo...

Plemię Okulo staje w obliczu zagrożenia i musi znaleźć nowe, bezpieczne miejsce do życia. Ku zdziwieniu i niezadowoleniu części do misji wybrana zostaje młoda, pełna obaw i lęków Viktoria. Co ją spotka, czy sobie poradzi w drodze przez Labirynt? Sprawdźcie!

Przeniosłam się do świata baśni, a dawno nie sięgałam po takie pozycje. Jednak ta opowieść jest dla wszystkich i w każdym wieku. Bardzo mądra, budująca, ucząca pokory, pokazująca siłę umysłu, i wartość ze zbieranych na naszych ścieżkach doświadczeń.
Cudna to historia!

Jeśli nie macie jeszcze pomysłu na prezent dla bliskich - polecam! Klimat świąt sprzyja właśnie takim refleksjom!

Jak dobrze jest ponownie przenieść się do krainy dzieciństwa i poczuć się małą dziewczynką.
Trzecie oko to krótka, ale jakże baśniowa opowieść i moje pierwsze spotkanie z autorką.
Słuchając audiobooka przeniosłam się w inny, wyjątkowy świat, ale świat z takimi problemami, jakie mamy w tym realnym. Tak to czuję i - i szczerze mówiąc miałam wrażenie, że widzę w tej historii...

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i wiem, że nie ostatnie. Dziś mam przyjemność przedstawić Wam książkę, którą odsłuchałam w wersji audio na Storytel. Krótka bajka składająca się z trzech części. Z córką mamy ogromną nadzieję, że pozycja ta może kiedyś ukaże się jako druk oraz że może temat, pomysł zostanie jeszcze raz wykorzystany i rozszerzony, bo to co pokazuje, uczy, uzmysławia jest warte zwrócenia uwagi. Idealnie w naszej sytuacji sprawdziła się przed snem.
Ile razy jako dziecko baliśmy się różnych miejsc, rzeczy, osób? Zdaję sobie sprawę, że większość z nas przeżyła kiedyś coś podobnego i tutaj mowa jest o cudownej dziesięcioletniej dziewczynce Viktorii, która była bardzo lękliwa, lecz mimo to udało się jej pokonać strach to jeszcze uratowała swoje plemię Okulo.
Sami mieszkańcy wyglądali jak cudowne motyle o cytrynowej skórze, lecz pozwólcie, ale więcej to sami odkryjecie czytając (ebook) albo słuchając(audiobook) Krótka historii opowiadająca o odwadze, wierze w siebie i we własne możliwość oraz o tym, że wszystko jest możliwe pytanie tylko czy podejmiesz się uratowania rodziny, przyjaciół, plemienia? Bardzo mądrze napisana/opowiedziana. Ręczę, że po zapoznaniu się z tą pozycją większość jak nie każde dziecko będzie chciało być odważnym jak Viktoria i będą chcieli pokonywać własne lęki, bo jak się uwierzy we własne siły to jest to do osiągniecia.
Bardzo dziękuje autorce za kontakt i mam nadzieje, że spotkamy się niebawem w nowej historii dla dzieci.

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i wiem, że nie ostatnie. Dziś mam przyjemność przedstawić Wam książkę, którą odsłuchałam w wersji audio na Storytel. Krótka bajka składająca się z trzech części. Z córką mamy ogromną nadzieję, że pozycja ta może kiedyś ukaże się jako druk oraz że może temat, pomysł zostanie jeszcze raz wykorzystany i rozszerzony, bo to co pokazuje,...

Pomiędzy tym, co dostrzegamy, a rzeczywistością czasem wkradają się nasze osądy i emocje. Bywa, że zbyt szybko kogoś oceniamy i nie zauważamy tkwiącej w nim siły albo kierujemy się własnym strachem, a od tego już tylko krok by podciąć komuś skrzydła. Niekiedy kierujemy się dobrymi chęciami, lecz nie zawsze przynosi to dobre skutki.

Kto powinien zostać wyznaczony do najtrudniejszego zadania, jakie może ocalić całą społeczność? Na pewno nie ktoś taki jak Victoria, wciąż zalękniona i wycofana, chowająca się przed innymi. To właśnie ona ma stawić czoła niebezpieczeństwom czyhającym w Labiryncie, nikt inny tylko dziewczyna, która wydaje się być najmniej odpowiednia. Czy podoła tak ważnej misji? Wielu ma obawy, nie wierzy w wybraną wysłanniczkę, zresztą i ona sama nie jest pewna czy jest właściwą osobą. Jednak musi wyruszyć, wbrew własnym obawom i temu, co mówią nawet bliscy. Tam gdzie nie zapuszczał od bardzo dawna się nikt z plemienia nie ma nic znajomego, nikt nie udzieli jej rad i nie uratuje, jedynie ona może pomóc wszystkim. Co kryje legendarny Labirynt? O tym przekonuje się szybciej niż przypuszczała, od niej teraz zależy przyszłość, za sobą ma don, a przed sobą? Strach nie jest dobrym przewodnikiem, tak samo jak i samotność, lecz nie jedynie je czuje. Pojawia się coś zupełnie niespodziewanego, dając nadzieję na, to czego pragną pozostali. Ta próba zmieni dużo, lecz przeznaczenie jeszcze nie powiedziało ostatniego słowa, wprost przeciwnie dopiero rozpoczyna się najistotniejsze …

Niesamowita opowieść o dorastaniu i poznawaniu siebie oraz stawiania czoła przeciwnościom. „Trzecie oko” to książka tak naprawdę dla czytelników w każdym wieku, jedni czytelnicy mogą utożsamić się z młodszymi postaciami oraz wyzwaniami przed jakimi stoją. Natomiast drudzy spojrzą na nią ze swojego punktu widzenia, dostrzegając odbicie tego, co jest i ich udziałem. Fantastyczna kraina została oddana tak, że nie jest jedynie płaskim tłem, lecz wielowymiarową przestrzenią, pełną życia, zapachów, wrażeń. Agnieszka Rautman-Szczepańska już na samym wstępie intryguje tajemnicami oraz tym, że postacie będą musiała się z nimi zmierzyć prawie od razu. To, co staje się ich udziałem jest bliskie czytającym, uczucie takie jak strach, niepewność zostały oddane realnie, bez nadmiernego wyolbrzymiania, ale równocześnie z naciskiem na to jak są odbierane przez tych, którzy je czują oraz postronne osoby. Autorka nie poprzestaje na nich, pokazuje całych wachlarz emocji oraz zachowań im towarzyszących, znanych wszystkim z realnego świata, jednocześnie wplatając je w to, co jest udziałem bohaterów. „Trzecie oko” jest wielowarstwową historią, prawdziwą sagą i jednocześnie ma w sobie ducha przygody, wszystko to łączy się w postaciach, których losy poznajemy. W tej książce nie ma niczego przypadkowego, widzimy jak poszczególne fragmenty zaczynają składać się na wyrazistą całość, zagadkową, kuszącą i jednocześnie z ukrytymi w niuansach ostrzeżeniem oraz sprawdzaniem swoich możliwości. Brawo dla pisarki za to, iż tak umiejętnie splotła baśniowość z realnymi problemami, bez grama moralizowania, lecz pozwalając swoim bohaterom przemówić na swój sposób.

Pomiędzy tym, co dostrzegamy, a rzeczywistością czasem wkradają się nasze osądy i emocje. Bywa, że zbyt szybko kogoś oceniamy i nie zauważamy tkwiącej w nim siły albo kierujemy się własnym strachem, a od tego już tylko krok by podciąć komuś skrzydła. Niekiedy kierujemy się dobrymi chęciami, lecz nie zawsze przynosi to dobre skutki.

Kto powinien zostać wyznaczony do...

„NIE TEN JEST NAJODWAŻNIEJSZY, KTO NIE ODCZUWA STRACHU, ALE TEN KTO POKONUJE NAJWIĘKSZY.”

Dzięki Agnieszce Rautman-Szczepańskiej przenosimy się do magicznej krainy. Tam razem z jedną postacią próbujemy uratować świat, a właściwie jedno z jego plemion. Członkowie plemienia Okulo wyglądają niesamowicie. Jesteście ciekawi, dlaczego? Mają cytrynową skórę. Ich twarze pokrywają czarne piegi. Nie posiadają brwi. Nie mają paznokci na palcach. Na stopach mają grubą skórę, która pozwala im chodzić po gorącym podłożu. Pod ramionami mają błony, które pozwalają im delikatnie opadać z dużej wysokości. Niestety nie potrafią latać. Prawda, że wyglądają cudownie?
Rada plemienia musi wybrać jedną osobę, która uratuje ich, a właściwiej przeprowadzi przez niebezpieczny Labirynt. Wybraniec musi być bardzo odważny.
Nasza główna bohaterka to Viktoria. Córka Lemo. Członkini plemienia Okulo. Jest nieśmiała, bojaźliwa, boi się być sama, niesamodzielna i niestety nie ma pewności siebie. Ma 10 lat. Ma przyjaciela- szarego królika i Gretę- motylka. Czy tak młoda osoba i tak bardzo lękliwa jest wstanie uratować świat? Czy nasza bohaterka pokona swój największy strach?
Bardzo fajny audiobook. Przyjemnie się go słucha. Wszystko za sprawą niesamowitej historii stworzonej przez autorkę Agnieszkę Rautman-Szczepańską oraz niesamowity głos Magdaleny Zając- Zawadzkiej.
Wejrzycie głęboko w siebie, a zobaczycie, że możecie o wiele więcej niż myślicie.
Bardzo dobra odskocznia od szarych jesiennych dni. Opowieść nie jest długa, ale treściwa.
Poznajcie Viktorię, Szarulę, Gretę oraz pozostałych członków plemienia Okulo.
Książka „Trzecie oko” napisana przez Agnieszkę Rautman-Szczepańską urzekła mnie swoją innością. Magiczna historia, krótka baśń. Idealnie nadaje się dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
„Trzecie oko” mówi nam o odwadze, pokonywaniu własnych słabości oraz odkrywaniu swoich własnych możliwości, które są ukryte głęboko w nas.
Co zrobilibyście, gdyby wasza rodzina była zagrożona? Czy ruszylibyście w podróż pełna niebezpieczeństw?

Zapraszam was do poznania plemienia Okulo i jego odważnej członkini.

Polecam „Trzecie oko”.

„NIE TEN JEST NAJODWAŻNIEJSZY, KTO NIE ODCZUWA STRACHU, ALE TEN KTO POKONUJE NAJWIĘKSZY.”

Dzięki Agnieszce Rautman-Szczepańskiej przenosimy się do magicznej krainy. Tam razem z jedną postacią próbujemy uratować świat, a właściwie jedno z jego plemion. Członkowie plemienia Okulo wyglądają niesamowicie. Jesteście ciekawi, dlaczego? Mają cytrynową skórę. Ich twarze pokrywają...

Pisarka potrafi zaczarować czytelnika. Historie, bohaterowie, a przede wszystkim sposób ich ukazania sprawiają, że my nie tylko czytamy, ale i przenosimy się w ten magiczny świat. Przeżywamy spore emocje, fascynujemy się ukazanymi niezwykłościami, a czasem wstrzymujemy dech i z drżeniem czekamy na rozwój sytuacji. I wcale nie chcemy opuszczać tej baśniowej rzeczywistości wraz z ostatnią kropką.

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2021/06/trzecie-oko-agnieszka-rautman.html

Pisarka potrafi zaczarować czytelnika. Historie, bohaterowie, a przede wszystkim sposób ich ukazania sprawiają, że my nie tylko czytamy, ale i przenosimy się w ten magiczny świat. Przeżywamy spore emocje, fascynujemy się ukazanymi niezwykłościami, a czasem wstrzymujemy dech i z drżeniem czekamy na rozwój sytuacji. I wcale nie chcemy opuszczać tej baśniowej rzeczywistości...