Bardzo dobra książka o dość nietypowym podejściu do tematu. Autor przez większość czasu skupia się raczej na psychologicznych podstawach "dlaczego prokrastynujemy", i podchodzenia do samego odwlekania jak do nawyku, który można zmienić. Znacznie mniej miejsca jest poświęcone konkretnym systemach planowania czasu, czy sztuczkom produktywności.
Na te oczywiście również jest miejsce, w jednym z ostatnich rozdziałów, gdzie lotem koszącym streszczane są najważniejsze techniki, czy podejścia, razem z praktycznym opisem jak zebrać i pogrupować przeróżne zaległe sprawy.

Super pozycja dla kogoś kto sporo czasu spędził na czytaniu o produktywności, Getting Things Done i różnych technikach planowania, ale nigdy nie udało tego wdrożyć.

Dodatkowym plusem są liczne przypisy będące odwołaniami do konkretnych badań, coś niby oczywistego a jednak nie często spotykanego w książkach około rozwojowych.

Bardzo dobra książka o dość nietypowym podejściu do tematu. Autor przez większość czasu skupia się raczej na psychologicznych podstawach "dlaczego prokrastynujemy", i podchodzenia do samego odwlekania jak do nawyku, który można zmienić. Znacznie mniej miejsca jest poświęcone konkretnym systemach planowania czasu, czy sztuczkom produktywności.
Na te oczywiście również jest...

Być może i faktycznie jest to wartościowa książka - niestety za bardzo prokrastynowałem jej przeczytanie.

Być może i faktycznie jest to wartościowa książka - niestety za bardzo prokrastynowałem jej przeczytanie.

Książka jest zbiorem różnych technik odnośnie radzenia sobie z odkładaniem obowiązków czy wręcz rzeczy ważnych dla normalnego życia czy funkcjonowania. Znajdziemy tutaj "kondensat" z innych poradników i książek w wymienionym temacie. Niestety, ale czasami odnosiłem wrażenie, że autor albo stosował niektóre techniki samodzielnie (kanban, kaizen, pomodoro),albo opierał się tylko na źródłach. Chodzi mi o to, że każda z tych technik nie wytrzyma zderzenia z rzeczywistością w środowiskach takich jak korporacje czy grupy pracownicze zrzeszające więcej niż kilka osób. A dzieje się tak, ponieważ w takich miejscach, nie ma mowy aby dogodzić każdemu a charakter każdego człowieka jest inny i każdy będzie wymagał innych bodźców aby wydajnie pracować. Ja przykładowo, odkryłem po latach, już na swoim, że najlepiej pracuje mi się w ciszy, w oknach czasowych 45min i 10-15 min. przerwy i żadna ustawa, żadne badanie tego nie zmieni. Jeśli jednak ma to być poradnik do pracy indywidualnej, to jak najbardziej można spróbować opisanych tam metod. Bardzo dużym plusem, lecz niestety bardzo skromnym, jest krótkie, ale ważne zdanie w którymś z pierwszych rozdziałów, że wiele zależy od biologii i niewiele jesteśmy w stanie z tym zrobić. I ten fragment, moim zdaniem, należałoby znacznie rozwinąć, ponieważ świadomość swoich deficytów byłaby solidnym fundamentem i bazą do dalszych poszukiwań jeśli, przykładowo okresowa prokrastynacja jest u kogoś wynikiem zaburzeń zdrowotnych albo gwałtownych zmian na np. dietę czy warunki atmosferyczne. Mimo tego jednak, uważam, że książkę warto przeczytać chociażby na zbiór przykładów w jednym miejscu. W porównaniu z zagranicznymi książkami, treść nie jest rozdmuchana opisami grup ludzi, którzy po zastosowaniu metody A albo B ruszyli z kopyta generując X razy więcej. Autor skupił się tu na osobistych doświadczeniach i jest to o wiele prostsze do analizy i spróbowania wcielenia w życie.

Książka jest zbiorem różnych technik odnośnie radzenia sobie z odkładaniem obowiązków czy wręcz rzeczy ważnych dla normalnego życia czy funkcjonowania. Znajdziemy tutaj "kondensat" z innych poradników i książek w wymienionym temacie. Niestety, ale czasami odnosiłem wrażenie, że autor albo stosował niektóre techniki samodzielnie (kanban, kaizen, pomodoro),albo opierał się...

Warto. Krótko i konkretnie o sprawach bardzo istotnych.

Warto. Krótko i konkretnie o sprawach bardzo istotnych.

Wydaje się, że autor poruszył temat prokrastynacji z większości perspektyw. Przedstawił wiedzę w usystematyzowany sposób, a przede wszystkim zaproponował bardzo dużo ćwiczeń wszystkim chcącym porzucić odwlekanie. Czyli to co jest najważniejsze w książkach z rozwoju osobistego. Super spuentowana pozycja zbiorem narzędzi i technik. Tak jak momentami odnoszę wrażenie, że filmiki na YT tego samego autora jak i jego live’y o prokrastynacji są chaotyczne albo nie do końca usystematyzowane, tak książka wydaje się kompletna, od początku do końca przemyślana i zawierająca całość niezbędnej treści i ćwiczeń.

Wydaje się, że autor poruszył temat prokrastynacji z większości perspektyw. Przedstawił wiedzę w usystematyzowany sposób, a przede wszystkim zaproponował bardzo dużo ćwiczeń wszystkim chcącym porzucić odwlekanie. Czyli to co jest najważniejsze w książkach z rozwoju osobistego. Super spuentowana pozycja zbiorem narzędzi i technik. Tak jak momentami odnoszę wrażenie, że...

Nie, po prostu nie. O tej tematyce jest dużo więcej bardziej rzetelnych poradników. To jest kolejny poradnik na modny temat, czyli produktywność, rozwój a żeby było bardziej wiarygodnie to wrzucone najpopularniejsze badania psychologiczne. Nie podoba mi się z jaką łatwością autor wyraża swoje osądy (nie będąc specjalistą w dziedzinie psychologii lub psychiatrii). Np. "Działanie zrywam potrafi być po prostu bardzo frustrujące i nieprzewidywalne - przypomina bardziej działanie osoby z depresją niż normalna produktywność". Autor wyznacza normy i nawiązuje do poważnej i bardzo złożonej choroby.
Co więcej, wiele treści jest popartych po prostu własnych doświadczeniem. To jest ciekawe jako anegdotka ale nie na zasadzie" napisałem o tym książke bo też tak mialem". Dotarłam do 13 rozdziału i przejrzałam narzędziowni, dalej nie idę.

Nie, po prostu nie. O tej tematyce jest dużo więcej bardziej rzetelnych poradników. To jest kolejny poradnik na modny temat, czyli produktywność, rozwój a żeby było bardziej wiarygodnie to wrzucone najpopularniejsze badania psychologiczne. Nie podoba mi się z jaką łatwością autor wyraża swoje osądy (nie będąc specjalistą w dziedzinie psychologii lub psychiatrii). Np....

Najlepsza książka jaką dotychczas czytałem.

Najlepsza książka jaką dotychczas czytałem.

Czy ta książka mi pomogła? Nie, nie poprowadziła mnie za rękę. I chwała jej za to, że nie próbowała. Z niektórymi pewnie dałoby się i tak. Obserwuję to, jak psychologia, szczególnie ta popularna, rozwojowa, często mniej lub bardziej dyletancka, opiera drogę do sukcesu o neurotyczne wzorce, zastrzyki dopaminy z osiąganych wyników, niewiarę w szczęście i codzienne zdumienie. Pomaga wykorzystać nasze problemy do osiągnieć, ale nie pozwala się ich pozbyć. Nie mówi "poznaj siebie", ale "poznaj swoje możliwości". Prowadzi do tego, co często powtarza jeden z moich ulubionych trenerów rozwoju, że "nasza motywacja kończy się tam, gdzie sens jest mniejszy od cierpienia", a sens motywowany jest cierpieniem, które narasta, byśmy coraz bardziej dostrzegali jego bezsens. Ta książka uzupełniła moją wiedzę o tę, której w niej szukałem. Wskazała na źródło problemu. Uzależnienia, którego przyczyną nie jest to, od czego się uzależniamy. To zrozumiałem przechodząc chorobę alkoholową. Tam najbardziej znanym sposobem jest oczywiście ten polecany przez AA - walka z uzależnieniem. Odstawiasz alkohol, a napięcie które nim regulowałeś zostaje i żyjesz w strachu, i dobrze jak się masz do kogo modlić. Próbowałem tego i pękłem po kilku latach. Na szczęście intuicja mówiła mi, że to nie jest dobry sposób, a ja miałem wiarę, że wszystko jest zmienialne i uleczalne. Widziałem też świetny, naukowy wykład o tym, jak różne substancje nas regulują, mogą nam towarzyszyć i pomagać, a potem stawać się zbędne. Ze wszystkiego można wychodzić, lub utożsamiać się i sklejać na całe życie, jak często jest z depresją. Ja wiedziałem, że nie wytrzymam napięcia i nie mam siły walczyć, więc pozwoliłem wkroczyć alkoholowi i obserwowałem co się stanie, z tym, że tym razem zamierzałem cieszyć się życiem, rozwijać i budować zasoby. Alkohol odszedł sam. Nie miał już nic do roboty w moim życiu. Pozwól sobie na prokrastynację. Nie musisz walczyć, ale rób to, co Cię wzmacnia. Jęśli wybierzesz pionową drogę i spadniesz, będziesz obolały i wyczerpany, to nie nadrobisz większą determinacją. Musisz zrobić kilka swobodnych kroków, założyć obóz i odpocząć. Naostrzyć piłę, jakby powiedział Pan Covey. Gromadzić wiedzę, której w przystępnej formie zajdziesz masę na kanale autora; i stać się nieprzeciętnym. Chociaż nieukrywanym podejściem autora jest mieć, ja polecam nauczyć się być, aby mieć. Tak, problem jest w Tobie i to musisz wiedzieć, aby pożegnać prokrastynację. Zanim jednak będziesz mógł to zrobić, powinieneś ukończyć kurs "Zaopiekuj Się Swoją Prokrastynacją". Składa się na niego cała pozostała wiedza i doświadczenie, a także zasoby, które musisz zdobyć, by do pożegnania dojrzeć. To jak z toksyczną relacją, ale ta jest z Tobą samym. Jeśli chcesz mieć ze sobą zdrową relację, musisz wierzyć w zmianę. Czytałem gdzieś, że na jakiejś prestiżowej uczelni, w stylu MIT, niezależnie od wybranego kierunku każdy student musi ukończyć jeden semestr biologii. Bo ogólne pojęcie o świecie rozwija myślenie. Bo wiedza jest synergistyczna, jak zdrowa relacja. Nie oczekuj zbyt wiele od jednej książki. Ale nie czekaj, przeczytaj ją od razu. Zastanów się, co i w jakim czasie będziesz mógł wykorzystać, i pozwól się temu wszystkiemu ułożyć. Dostosuj to do swoich zasobów. Ja po kolejnej przeprowadzce nie stworzyłem jeszcze stanowiska do pracy na laptopie, więc go unikam, ale zainstalowałem już aplikację Pomodoro i wiem, że mocno skorzystam z tej techniki. Testowałem ją w pracy, natomiast tam się nie sprawdziła. Mam już jednak w głowie stworzenie zmodyfikowanej Tablicy Kanban dla zleceń, które otrzymuję. W domu na ścianie mam prostą listę zadań. Zrezygnowałem nawet z rozpisywania ich w Macierzy Eisenhowera, minimalizm rządzi. Nie planuję wszystkich zadań dzień wcześniej. Zostawiam wolne miejsca do wpisywania na bieżąco. Gdyby przypadkiem nawet najprostsze zadanie przerosło moje zasoby w danym dniu, to zgodnie z prawem Yerkesa-Dodsona mógłbym polec z nawykiem wykonywania co najmniej jednej zaplanowanej rzeczy według techniki "Choćby Skały S*ały". Dlatego mam obok listę czynności, które chcę wykonywać regularnie i są wśród nich takie, które jestem w stanie wykonać zawsze, np. zastaw ćwiczeń korekcyjnych, czy po prostu taniec. Lubię jednak robić dużo zadań, więc nie przepisuję tych niezrealizowanych na następny dzień, ale osobną listę, i nadrabiam w weekend. W tej chwili są na niej 3 zaległe :) A więc jak jest z moją prokrastynacją? O napisanie tej opinii zostałem poproszony wczoraj, więc chyba dobrze. W sensie źle. Z prokrastynacją ;]

Czy ta książka mi pomogła? Nie, nie poprowadziła mnie za rękę. I chwała jej za to, że nie próbowała. Z niektórymi pewnie dałoby się i tak. Obserwuję to, jak psychologia, szczególnie ta popularna, rozwojowa, często mniej lub bardziej dyletancka, opiera drogę do sukcesu o neurotyczne wzorce, zastrzyki dopaminy z osiąganych wyników, niewiarę w szczęście i codzienne zdumienie....

przeczytałem i powiem wam otwarła mi oczy na wiele kwestii odnośnie prokrastynacjii. Zastosowałem rady i ćwiczenia krok po kroku ;) polecam dla tych co nie chcą sie poddać i próbują walczyć :)

przeczytałem i powiem wam otwarła mi oczy na wiele kwestii odnośnie prokrastynacjii. Zastosowałem rady i ćwiczenia krok po kroku ;) polecam dla tych co nie chcą sie poddać i próbują walczyć :)

Jestem w trakcie kursu Pożegnaj Prokrestynacje, książka stanowi bardzo mocne i przydatne wsparcie. Zdecydowanie polecam zarówno książkę jak i kurs. Wiele przydatnej wiedzy podanej w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Jeśli chcesz pożegnać odkładanie sięgnij po tę pozycję. Ja to zrobiłem i widzę efekty. A Ty? Czy znów zamierzasz prokrestynować?

Jestem w trakcie kursu Pożegnaj Prokrestynacje, książka stanowi bardzo mocne i przydatne wsparcie. Zdecydowanie polecam zarówno książkę jak i kurs. Wiele przydatnej wiedzy podanej w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Jeśli chcesz pożegnać odkładanie sięgnij po tę pozycję. Ja to zrobiłem i widzę efekty. A Ty? Czy znów zamierzasz prokrestynować?