Moim ulubionym przedmiotem w szkole była historia. Wiele osób jej nienawidziło z powodu ilości dat, które trzeba było zapamiętać, natomiast ja byłam zafascynowaną historią.

Historie kobiet, które wychodziły za mąż za polskich władców. Niektóre z nich, miały większe jaja niż faceci np. Bona, zostały zapomniane przez historyków np. Helena Moskiewska, Eleonora Habsburg pomimo tego, że wiele im zawdzięczano, były stworzone wręcz do politykowania np. Bona, Rycheza i Ludwika Maria.

Tutaj mamy życiorysy królowych, które pomimo, że nosiły koronę, były też kobietami, które poszukiwały szczęścia i akceptacji, zarówno u męża jak i poddanych. Nie wszystkim z nich się udało, jedne kochane, drugie znienawidzone... niemniej jednak zostały utrwalone na kartach historii.

Moim ulubionym przedmiotem w szkole była historia. Wiele osób jej nienawidziło z powodu ilości dat, które trzeba było zapamiętać, natomiast ja byłam zafascynowaną historią.

Historie kobiet, które wychodziły za mąż za polskich władców. Niektóre z nich, miały większe jaja niż faceci np. Bona, zostały zapomniane przez historyków np. Helena Moskiewska, Eleonora Habsburg...

Bardzo ciekawa książka

Bardzo ciekawa książka

Jest to typowa dla autorki, bardzo sprawnie napisana książka popularno-naukowa o cudzoziemkach na polskim dworze. Są tu panie powszechnie znane, są też takie o których historia trochę już zapomniała. A wszystkie łączyło to, że albo dały nam króla, albo były żonami królewskimi. Całość czytała się zacnie, i bardzo szybko, ale zaznaczam, jak to zwykle z książkami pani Kienzler, są dużo bardziej popularne niż naukowe. Nie doświadczymy tutaj rozbudowanej bibliografii, czy przypisów. Za to znajdziemy sporo ciekawostek z nieznanych źródeł. Jeżeli komuś to przeszkadza - powinien odjąć gwiazdkę lub dwie od mojej oceny. Natomiast, jeżeli chce po prostu miło spędzić czas i czegoś się tam dowiedzieć o kobietach królów, polecam.

Jest to typowa dla autorki, bardzo sprawnie napisana książka popularno-naukowa o cudzoziemkach na polskim dworze. Są tu panie powszechnie znane, są też takie o których historia trochę już zapomniała. A wszystkie łączyło to, że albo dały nam króla, albo były żonami królewskimi. Całość czytała się zacnie, i bardzo szybko, ale zaznaczam, jak to zwykle z książkami pani...

Bardzo ciekawa książka przedstawiająca mniej znane żony polskich władców. Oczywiście znajdziemy tu historię Bony, czy Marysieńki jednakże te mniej znane panie bardziej mnie zaciekawiły.
Bycie żoną króla to trudny chleb, a bardzo często,, kiła i mogiła".
Polecam miłośniką historii.

Bardzo ciekawa książka przedstawiająca mniej znane żony polskich władców. Oczywiście znajdziemy tu historię Bony, czy Marysieńki jednakże te mniej znane panie bardziej mnie zaciekawiły.
Bycie żoną króla to trudny chleb, a bardzo często,, kiła i mogiła".
Polecam miłośniką historii.

Z wielkim utęsknieniem powróciłam do książki o tematyce historycznej. Wszak ostatnio gościł u mnie reportaż. A zaczęło się tak niewinnie od wyzwania majowego na LC i wciągnęło mnie.

Tym razem historia z innej strony, a mianowicie kobiecej. Nie dość, że autorka, kobieta, to jeszcze główne bohaterki powieści same Panie w roli głównej, cudzoziemskie żony naszych królów, władców Polski.

Powieść zaczynamy od poznania Rychezy, córki Matyldy, siostry cesarza Ottona III, żony Mieszka II. Historia tu opowiedziana bardziej dotyczy Bolesława Chrobrego i jego syna Mieszka niż samej Rychezy.

Drugą dzielną kobietą opisaną przez autorkę jest Elżbieta Rakuszanka, matka królów, żona Kazimierz Jagiellończyka. Niezbyt urodziwa, oszpecona przez chorobę przebytą w dzieciństwie, ale za to nadrabiająca inteligencją.

Helena Moskiewska to trzecia opisana przez autorkę postać, niesłusznie zapomniana, żona Aleksandra, syna Elżbiety Rakuszanki. Najpiękniejsza królowa na polskim tronie, broniąca za wszelką cenę swojej wiary-prawosławia. Oddana mężowi, nie mająca potomstwa.

Kolejna postacią jest Bona Sforza. Niezwykle wykształcona, urocza, ambitna, energiczna, władcza. Interesowała się polityką i ekonomią. Miała do tego ogromny talent.

Piąta to Katarzyna Habsburżanka, córka Ferdynanda I Habsburga, żona Zygmunta Augusta. Mimo licznych zdrad i niechęci męża do jej osoby, kochała go do ostatnich dni życia.

Następnie poznajemy Ludwikę Marię Gonzagę, ambitną żonę dwóch Wazów. Władysława IV Wazy i Jana Kazimierza. Niezwykle inteligentna, waleczna, wspaniały polityk i przywódca.

Siódmą postacią jest Eleonora Wiśniowiecka ( Habsburżanka) , ulubiona przez poddanych i szlachtę królowa.

Na końcu autorka opisuje Marię Kazimierę Sobieską- Marysieńkę i Marię Józefę.
Pierwsza z nich znienawidzona przez poddanych, samolubna, zapatrzona w siebie, ale mądra i waleczna. Druga żona Fryderyka Augusta, niesamowicie pobożna, górująca nad mężem zarówno charakterem, jak i inteligencją.
Dziewięć kobiet, dziewięć różnych życiorysów jakże ważnych w historii Polski.

Jedne z nich bardziej mi znane o innych dopiero dowiedziałam się z kart powieści.

Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest bardzo prostym językiem, tak że łatwo przyswaja się mnogość faktów i postaci. Jest jedno ale… Nie ma tu dialogów, nie ma jakby niczego od samej autorki. Książki za nic nie można porównać do powieści Pani Cherezińskiej, ani Józefa Ignacego Kraszewskiego, autorów których jestem ogromną fanką. Jest jakby zbiór faktów przepisanych z różnych źródeł. Owszem jest to ciekawe dla tych, którzy lubią historię, ale może niekoniecznie zachęci do czytania tych, którzy mają z nią troszkę na bakier. Nie ma żadnej akcji, są lakoniczne opisy postaci, czasami ubioru, a poza tym fakty, daty, fakty. Sama jestem w szoku, że mimo to ta książka, styl w jakim jest napisana potrafiła mnie zaintrygować i zainteresować tak bardzo, że przeczytałam ją w ciągu jednego dnia.

Myślę, że warto przeczytać, wszak zawsze dobrze jest wiedzieć więcej na temat naszych polskich władców i ich dzielnych żon.

Z wielkim utęsknieniem powróciłam do książki o tematyce historycznej. Wszak ostatnio gościł u mnie reportaż. A zaczęło się tak niewinnie od wyzwania majowego na LC i wciągnęło mnie.

Tym razem historia z innej strony, a mianowicie kobiecej. Nie dość, że autorka, kobieta, to jeszcze główne bohaterki powieści same Panie w roli głównej, cudzoziemskie żony naszych królów,...