Autor się rozkręca. Inna planeta, inni kosmici, bohaterowie Ci sami.

Autor się rozkręca. Inna planeta, inni kosmici, bohaterowie Ci sami.

Trzyma poziom. Na swój sposób kawał porządnego military SF.

Trzyma poziom. Na swój sposób kawał porządnego military SF.

Mialem na tym tomie zakonczyc, ale jakos nie moge. Autor skupia sie na innych watkach niz te, ktore najbardziej by mnie interesowaly, jednak calosc jakims cudem trzyma sie kupy. Ksiazka wybitnie rozrywkowa, nic glebszego nie da sie znalezc. I chyba dlatego wciaga - Larson od poczatku nie obiecuje powaznej powiesci, a czytelnik jej nie oczekuje.
W tomie piatym wiecej intrygi niz akcji. Taki przerywnik przed kulminacja, jaka niewatpliwie musi nastapic. Kalmary nie beda w nieskonczonosc znosic bezczelnosci Ziemian.

Mialem na tym tomie zakonczyc, ale jakos nie moge. Autor skupia sie na innych watkach niz te, ktore najbardziej by mnie interesowaly, jednak calosc jakims cudem trzyma sie kupy. Ksiazka wybitnie rozrywkowa, nic glebszego nie da sie znalezc. I chyba dlatego wciaga - Larson od poczatku nie obiecuje powaznej powiesci, a czytelnik jej nie oczekuje.
W tomie piatym wiecej...

Trochę gorsza od poprzedniej, ale może dlatego że poprzedniczki skupiały się na mocnej akcji a tutaj tego brak - więcej się umiera niż walczy - no ale taki świat, jak tytuł wskazuje.

Planeta roślinna, toksyczna. Bardzo przypomina Obcego i Xenomorphy :)

Wątek Clavera wciąż żywy i przewiduje, że będzie dalej ciągnięty. Mam tylko nadzieję, że zanim spotka go śmierć to poznamy go dogłębnie (skoro tyle czasu mu się poświęca to trochę głupio by było go od tak odstrzelić).

McGill, wioskowy głupek, ponownie zaskakuje.

Czas na tom 6.

Trochę gorsza od poprzedniej, ale może dlatego że poprzedniczki skupiały się na mocnej akcji a tutaj tego brak - więcej się umiera niż walczy - no ale taki świat, jak tytuł wskazuje.

Planeta roślinna, toksyczna. Bardzo przypomina Obcego i Xenomorphy :)

Wątek Clavera wciąż żywy i przewiduje, że będzie dalej ciągnięty. Mam tylko nadzieję, że zanim spotka go śmierć to...

Świat Śmierci to piąty tom przygód Jamesa McGilla. Tym razem eksplorować będziemy nietypową planetę, gdzie wszystko jest wymarłe. Książkę zaczynamy od przeczytania fragmentu książki historycznej o Początkach legionów. Drobne uzupełnienie wiedzy o świecie.
Fabuła podobnie jak w poprzednich tomach zaczyna się na Ziemi. James odpoczywa po ostatniej przygodzie oraz wizycie jednej ze swych licznych partnerek. Jego rodzice dowiadują się, że są dziadkami. McGill nic o tym wcześniej nie mówił, bo po co? Taki umysłowy nastolatek, zrobił dziecko i uciekł w diabły od odpowiedzialności.
Potem po pewnym wydarzeniu związanym z Legionem Varus, wyrusza w kolejną, ekscytującą podróż. Świat Śmierci to ponure, niegościnne miejsce, gdzie nie zgadnięcie, ale łatwo o zgon. Oprócz standardowych zachowań głównego bohatera i jego oddziału (umierają, walczą, grzmocą się między sobą),warto zaznaczyć, że ta planeta nigdy dotąd nie była odwiedzana przez ludzi.
Na Świecie Śmierci znajdzie się pewna istota, dość ważna dla fabuły. Komunikacja z nią jest dość specyficzna, lecz nie jest to przeszkodą, dla Jamesa, ale o tym sami sobie przeczytacie.
Jeżeli dobrze pamiętam, to w tym tomie bardziej rozbudowane były kwestie polityczne niż przygody na planecie. Claver (powinien zginąć w Świecie Maszyn),Turov, Winstlade. Te trzy postacie ciągle się przewijają, ciągle coś knują, zabijają się, wskrzeszają, żywią urazę do McGilla, powinien ich wysłać na permy, ale z jakiegoś widzimisię autora, tego nie robi. Mam nadzieję, że Larson jakoś tę kwestię rozwinie w kolejnych książkach.

PODSUMOWANIE:
Jeśli szukasz mało wymagającej lektury, dzięki której zapomnisz o upalnych, wakacyjnych dniach, to ta książka oraz jej poprzedniczki są dla Ciebie. Od siebie dodam, że w niedalekiej przyszłości cykl B. V. Larsona zostanie „bezczelnie splugawiony”. Co zresztą, jego antyfani przyjmą z aprobatą. Jednak to będzie inna opowieść. ;)

OCENA: 6/10

PS: Przypominam, że moja skala pod „Legion Nieśmiertelnych” została jakiś czas przeze mnie zaktualizowana. Przez co, może znacznie się różnić od waszych odczuć. Ta seria od drugiego, albo trzeciego tomu jest oceniana przeze mnie, tylko w skali rozrywkowej. Jak chcesz lepsze książki SF, to z wydawnictwa „Drageus Publishing House” mogę polecić takich autorów jak Nieściur, Domagalski, Dębski i Alanson, bo jest lepszy niż Larson, może dlatego, że jest inny typ narracji i więcej się dzieje. ;)

Świat Śmierci to piąty tom przygód Jamesa McGilla. Tym razem eksplorować będziemy nietypową planetę, gdzie wszystko jest wymarłe. Książkę zaczynamy od przeczytania fragmentu książki historycznej o Początkach legionów. Drobne uzupełnienie wiedzy o świecie.
Fabuła podobnie jak w poprzednich tomach zaczyna się na Ziemi. James odpoczywa po ostatniej przygodzie oraz wizycie...

Mam wrażenie po przeczytaniu tej książki, że jest ona mocno powtórzona. Te same problemy, te same zagrania. Jedynie sama końcówka zmieniła moją opinię o tej pozycji literackiej.
Niestety poziom książek spada z tomu na tom, a szkoda bo pomysł na przeciwników jest ciekawy, ale jednak nie jest on wykorzystany w taki sposób jak mógł by być.

Mam wrażenie po przeczytaniu tej książki, że jest ona mocno powtórzona. Te same problemy, te same zagrania. Jedynie sama końcówka zmieniła moją opinię o tej pozycji literackiej.
Niestety poziom książek spada z tomu na tom, a szkoda bo pomysł na przeciwników jest ciekawy, ale jednak nie jest on wykorzystany w taki sposób jak mógł by być.

Powieść rozpoczyna się dość idyllicznie. Rodzice głównego bohatera dowiadują się, że są dziadkami. Szybko planują podróż na inną planetę, aby poznać wnuczkę. Pełnię rodzinnego szczęścia ma dopełnić honorowe powitanie pierwszego transportowca przewożącego minerały ze Świata Maszyn, dzięki którym Ziemia stanie się bardziej niezależna. Nikt nie spodziewał się, że ten „wspaniały dzień” zamieni się w istny koszmar, który pochłonie tysiące istnień. Nasza planeta zostaje bowiem zaatakowana przez nieznanego wroga. Po tej tragedii członkowie Legionu Varus skupieni są tylko na chęci dokonania krwawej zemsty. Planeta, na którą trafią, skrywać będzie nie tylko zaskakujących przeciwników, ale również wiele sekretów mogących mieć wpływ na całą galaktykę. W środku tych wydarzeń oczywiście znajdzie się McGill, który kolejny raz udowodni, że potrafi walczyć jak nikt inny i w ma niesamowity dar wnerwiania wszystkich dookoła.

Kolejny raz „śmierć” wypełnia sporą liczbę stron książki. Nie jest to jednak czynnik znacząco wpływający na widowiskowość tytułu. Bohaterowie umierają, zostają ożywieni, aby po pewnym czasie ponownie dopadła ich kostucha. Autor z uśmiercania stworzonych przez siebie postaci zrobił coś zupełnie naturalnego, na co nie zwraca się już większej uwagi. Dużo większy wpływ na widowiskowość akcji ma tutaj nie sam „zgon”, ale sposób, w jaki dana osoba została uśmiercona. Twórca z każdą kolejną częścią pokazuje swoją „makabryczną kreatywność”, szykując dla czytelnika nowe szalone pomysły zabicia postaci.

Obok tego wszystkiego nie zapomina on jednak o odpowiednim urozmaiceniu historii. Rozdziały piątej części serii wypełnia więc treść, w której jeszcze mocniej zostaje rozwinięta wielka galaktyczna intryga w której „żołnierze” są jedynie malutkimi pionkami na wielkiej szachownicy. Nie zabrakło tutaj również charakterystycznego dla cyklu lekkiego i bardzo przyjemnego humoru, czy nieźle rozwijających się bohaterów i zachodzących pomiędzy nimi relacji. Ewolucję najlepiej widać w przypadku McGilla, który odkąd został ojcem, troszkę inaczej postrzega świat (chociaż nadal potrafi być uroczo irytujący).

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-legion-niesmiertelnych-5/

Powieść rozpoczyna się dość idyllicznie. Rodzice głównego bohatera dowiadują się, że są dziadkami. Szybko planują podróż na inną planetę, aby poznać wnuczkę. Pełnię rodzinnego szczęścia ma dopełnić honorowe powitanie pierwszego transportowca przewożącego minerały ze Świata Maszyn, dzięki którym Ziemia stanie się bardziej niezależna. Nikt nie spodziewał się, że ten...

Jeśli miałabym wskazać na najlepszy, ukazujący się obecnie w naszym kraju powieściowy cykl spod znaku militarnego science fiction, to wskazałabym na znakomitą serię B.V. Larsona pt. „Legion nieśmiertelnych”! Ta opowieść o kosmicznej wojnie ludzkich żołnierzy w rolach najemników przywódców naszej części galaktyki, ma swoją jakość, znakomity pomysł i niepowtarzalny klimat. Dlatego też z tym większą przyjemnością sięgnęłam po najnowszą część tego cyklu - powieść „Świat śmierci”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Drageus Publishing House.

Kolejna, wojskowa misja Jamesa McGilla i jego kompanów z Legionu Varus ma zupełnie inny charakter. Otóż nieznani sprawcy sprowadzili śmierć na dziesiątki tysięcy niewinnych mieszkańców Ziemi, a Legion Varus podąża za nimi w kosmiczny pościg. Ten doprowadzi ich do przedziwnej i tajemniczej planety, na powierzchni której przyjdzie zmierzyć się im z nieznanym niebezpieczeństwem. Tradycyjnie też James McGill uwikła się w skomplikowane, osobiste problemy, które tym razem mogą doprowadzić go do permanentnej śmierci...

B.V. Larson nie zwalnia tempa, oddając w nasze ręce kolejną znakomitą, intrygującą i świetnie napisaną powieść science fiction. Powieść, która z jednej strony korzysta ze sprawdzonego już doskonale schematu - nowa misja Legionu Varus, nowy świat i nowe kłopoty..., ale jednocześnie i niesie sobą coś zupełnie świeżego, czyli dramatyczne okoliczności podjęcia ów wyprawy. W efekcie mamy świetną historię z walką na powierzchni planety i w kosmicznej przestrzeni, wartką akcją i barwną przygodą oraz pokaźną porcją dobrego, raczej czarnego, humoru.

Fabułę powieści wypełnia tradycyjnie pierwszoosobowa relacja Jamesa McGilla, która przedstawia nam okoliczności wyprawy na Świat Śmierci, zastałą na miejscu sytuację i dramatyczne losy całego Legionu, który chyba jeszcze nigdy nie był tak blisko całkowitej zagłady. I mamy tu podróże po nieznanym globie, spotkanie z jego autochtonami, walkę oraz trudne relacje McGilla z jego wojskowymi zwierzchnikami - w tym te jak najbardziej obyczajowe, co zwiastuje same kłopoty. Jest ciekawie, zaskakująco i niezwykle klimatycznie - czyli dokładnie tak, jak zawsze przy spotkaniu z tym cyklem.

James McGill, ach ten James McGill... To niezwykle interesująca, inteligentna i budząca tylko i wyłącznie naszą sympatię, postać. To świetny żołnierz, coraz lepszy dowódca, dobry człowiek i być może tylko trochę nazbyt niestały w uczuciach do kobiet, facet, który idealnie sprawdza się w roli głównego bohatera tego typu opowieści. Oczywiście spotkamy tu wielu znanych nam bohaterów z drugiego planu - na czele z zabawnym Carlosem, poczciwą, Natashą, przebiegłym Claverem czy też nieobliczalną Galiną Turov, którzy odegrają tu także ważną rolę i tym samym wniosą wiele dobrego do tej barwnej historii.

O powieściowej rzeczywistości można wyrażać się w samych superlatywach. I słowa te odnoszą się zarówno do nieznanej, specyficznej i mrocznej planety, na jaką trafiają tym razem legioniści Varusa..., ale też i nie mniej fascynującego spojrzenia na pozycję i sytuację Ziemi w ogólnym zarysie obecnej sytuacji Galaktycznego Imperium, która przybiera bardzo enigmatyczną postać. To także skomplikowana polityka, wojskowe gierki na najwyższych szczeblach, ciekawy obraz do najmniej dwóch nacji Obcych, jak i również spektakularne sceny walki, które stoją na naprawdę wysokim poziomie.

Spotkanie z tą powieścią można porównać do filmowego seansu w dniu premiery super hitu, gdzie to jest ekscytacja, radość, przyjemność i skupienie się na każdym detalu, by nic nie przeoczyć. Tym samym nie zaskoczę nikogo stwierdzeniem, że bawimy się tu świetnie, cieszymy każdą stroną i emocjonujemy losami bohaterów od pierwszej chwili. Poza tym powiem z pełnym przekonaniem, iż w mej ocenie jest to jedna z najlepszych odsłon tej sagi – tak na polu fabuły, perfekcyjnie budowanego napięcia, jak i wielkiego znaczenia dla całości niniejszej serii.

Powieść B.V. Larsona pt. „Legion nieśmiertelnych. Świat śmierci”, to kolejna udana, a być może i najlepsza odsłona tego znakomitego cyklu. To emocje, akcja i wielka inteligencja relacji w klimatach military science fiction, której nie sposób tu nie docenić. Dlatego też ze swej strony gorąco zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł, życząc równie udanej rozrywki, jaka stała się moim udziałem podczas lektury tej książki. Polecam!

Jeśli miałabym wskazać na najlepszy, ukazujący się obecnie w naszym kraju powieściowy cykl spod znaku militarnego science fiction, to wskazałabym na znakomitą serię B.V. Larsona pt. „Legion nieśmiertelnych”! Ta opowieść o kosmicznej wojnie ludzkich żołnierzy w rolach najemników przywódców naszej części galaktyki, ma swoją jakość, znakomity pomysł i niepowtarzalny klimat....

Kolejne zadanie na Planecie Śmierci, a tam najdziwniejsi z kosmitów.

Kolejne zadanie na Planecie Śmierci, a tam najdziwniejsi z kosmitów.

przy okazji ostatnie, przeczytanej z tej serii książki rzeknę co myślę. kiedyś było takie powiedzenie : "zabili go i uciekł" 🙂. oddaje ono idealnie w streszczeniu wszystkie części i to dosłownie. jeśli ktoś potrzebuje czegoś na podróż, czy dla zabicia czasu to jest to niezła pozycja jeśli ktoś oczekuje oryginalnych, ciekawych czy zaskakujących zwrotów akcji czy skomplikowanych bohaterów, to się rozczaruje. wszystko jest przewidywalne i proste jak rzadko. ale gdy ukaże się kolejny tom, przeczytam go w samolocie czy pociągu.

przy okazji ostatnie, przeczytanej z tej serii książki rzeknę co myślę. kiedyś było takie powiedzenie : "zabili go i uciekł" 🙂. oddaje ono idealnie w streszczeniu wszystkie części i to dosłownie. jeśli ktoś potrzebuje czegoś na podróż, czy dla zabicia czasu to jest to niezła pozycja jeśli ktoś oczekuje oryginalnych, ciekawych czy zaskakujących zwrotów akcji czy...