Hmm... szczerze to...
Fajne. Bardziej pochlebnej opinii nie będzie.
A i tak to, że tak przychylnie oceniam tę książkę opiera się głównie na wątku z Alec'iem i Magnusem. Wczoraj w nocy skończyłam ten tom i do teraz mam ochotę krzyczeć: ZA MAŁO!! Za mało o Alec'u, za mało o Magnusie, za mało o NICH! Od kiedy w pierwszej części dowiedziałam się o zainteresowaniu Jace'm przez Aleca czekałam na jakąś tego kontynuacje, jakiś postęp, a tu nic! Oh! To takie frustrujące. Z czasem Alec coraz więcej zaczynał mieć wspólnego z Magnusem, no i okej. Magnusa polubiłam od pierwszej wzmiance o nim, więc Alec i Magnus? niech będzie. A z czasem perspektywa Magnusa i Alec'a w związku coraz bardziej mi się podobała. Chłonęłam każde słowo, gdy była o nich choć krótka wzmianka i (niekoniecznie cierpliwie) czekałam. Czekałam aż będzie o nich coś więcej. Bo ja mam gdzieś Jace'a i Clare, i całą resztę. Ja chcę Alec'a! Ja chcę Magnusa!!!
I wielkie rozczarowanie, gdy tylko dotarłam do ostatniej strony trzeciego tomu... Aż mam ochotę przeklinać tę autorkę. Dlaczego o NICH są tylko takie krocie?!
Wrrr...
A tak przy okazji, jeśli ktoś zna jakiś adres bloga, czy czegoś tam co jest związane z MagnusemxAleciem to proszę mi go podać, bo nic nie mogę znaleźć.

Hmm... szczerze to...
Fajne. Bardziej pochlebnej opinii nie będzie.
A i tak to, że tak przychylnie oceniam tę książkę opiera się głównie na wątku z Alec'iem i Magnusem. Wczoraj w nocy skończyłam ten tom i do teraz mam ochotę krzyczeć: ZA MAŁO!! Za mało o Alec'u, za mało o Magnusie, za mało o NICH! Od kiedy w pierwszej części dowiedziałam się o zainteresowaniu Jace'm przez...