Życie (...) Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne. Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy, jakie będzie miało barwy i co z nim zrobimy".

Tak zaczyna się książka "Kolory życia". A jest to pozycja niekonwencjonalna, bowiem tuż przy słowach pisanych, znajduje się również ich odzwierciedlenie w muzyce, na dołączonej płycie.

Czytałam tę pozycję dwukrotnie. Najpierw przedpremierowo w postaci ebooka, w którego nie mogłam się do końca wczuć i treść finalnie nie zapisała się w mojej pamięci. Postanowiłam zagłębić się w ten tytuł jeszcze raz, i dzięki papierowemu wydaniu, czytałam uważniej każdy rozdział, ponadto słuchając tematycznych piosenek, śpiewanych przez samą autorkę. Ten zabieg sprawił, że lepiej mogłam zrozumieć przekaz, otworzyć zmysły, jak też doświadczyć palety barw w dźwiękach.

W książce spotykamy się z przemyśleniami autorki, bazującymi na jej doświadczeniach życiowych. Przeczytamy o czasie, o próbach dopasowania się i o odmienności, o radościach i smutkach, krętych drogach, zaufaniu do siebie, odwadze i zmianach, jak też o szczęściu i miłości.
Poznajemy te refleksje ze strony osoby niewidzącej, która niejednokrotnie doświadczała przeciwności losu i dyskryminacji. A mimo to, nie poddawała się, tylko parła do przodu. Bo ta historia też o tym jest. O tym, że człowiek ma w sobie siłę do starania się o dobre życie. Ten tytuł więc dodaje otuchy i skłania do rozmyślań. Czy pozostanie ze mną na dłużej? Tego nie jestem w stanie przewidzieć, ale czuję, że ta muzyczno-czytelnicza przygoda była mi potrzebna.

Życie (...) Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne. Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy, jakie będzie miało barwy i co z nim zrobimy".

Tak zaczyna się książka "Kolory życia". A jest to pozycja niekonwencjonalna, bowiem...

,, Jeśli lubisz życie albo chcesz je polubić, to ta książka jest dla ciebie. Znajdziesz tu przemyślenia o czasie, szczęściu, miłości, domu, pustce, wdzięczności i radości".

Jest to dosyć krótka książka zawierająca płytę CD. Autorka jest osobą niewidomą i opisuje wszystko z własnej perspektywy. To osoba niezwykle czuła, ale i uparta, wierząca w dobro i szczęście.
W książce przeplatają się różne zagadnienia wraz z piosenkami. Są one rymowane i mają na celu uświadomienie nam tego, na co z pozoru nie zwracamy uwagi. Znajdziemy tu przemyślenia nad którymi warto się zastanowić. Weźmy np. czas opisany przez autorkę. Nikt go nie liczy, a przecież w naszym życiu odgrywa ważną rolę. Każdy z nas za czymś goni nieraz nawet nie spostrzegając, że zawaleni pracą zwyczajnie się starzejemy. Dopiero kiedy przyjdzie pewien etap w naszym życiu, zaczniemy zdawać sobie z niego sprawę. Wtedy zadamy sobie pytanie, czy warto było robić to wszystko tylko po to, by nagle obudzić się i stwierdzić, że zostaliśmy sami? Czy kiedykolwiek cieszyliśmy się tak naprawdę czymkolwiek? Czy dobrze wykorzystaliśmy te chwile, kiedy dane nam było stąpać po ziemi?
Niesamowite jest jak bardzo ta książka na mnie wpłynęła. Miałam ją tylko przeczytać i zrecenzować, a tymczasem wywróciła moje myśli i postrzeganie świata do góry nogami. Do tego wciąż chodzi mi po głowie. Ukazała mi świat, który wiedziałam, że istnieje, ale go nie dostrzegałam.
Tekst napisany jest bardzo prostym stylem. Roztrząsane są sprawy i rzeczy materialne wraz z niematerialnymi. Ingeruje w nasze uczucia, co wyraźnie odczujecie na sobie. To nie jest powieść. To autobiografia, choć ja bym ją określiła jako poradnik, który ma na celu przywrócić nam równowagę i spokój. Bywa wzruszający, oczywisty i nieprzewidywalny. Nie ma dla niego określonego schematu, bo choć autorka już od samego początku zaznacza nam, jakie tematy poruszy, to i tak nie są to słowa, które spodziewacie się przeczytać. Mądra i pouczająca pozycja warta poznania i poświęcenia jej nie tylko czas na czytanie ale i ten po.

,, Jeśli lubisz życie albo chcesz je polubić, to ta książka jest dla ciebie. Znajdziesz tu przemyślenia o czasie, szczęściu, miłości, domu, pustce, wdzięczności i radości".

Jest to dosyć krótka książka zawierająca płytę CD. Autorka jest osobą niewidomą i opisuje wszystko z własnej perspektywy. To osoba niezwykle czuła, ale i uparta, wierząca w dobro i szczęście.
W książce...

Jak to się stało, że jeszcze nikt nie wpadł na pomysł, żeby nagrać soundtrack do powieści / antologii opowiadań?

Pierwszy raz zaczęłam się nad tym zastanawiać, słuchając „Przy sąsiednim stoliku” Ani Dąbrowskiej. Chociaż „Najpiękniejsi” Kuby Badacha w duecie z Kayah, wszystkie numery z „Po drugiej stronie lusta” Haliny Mlynkowej i gro tekstów (zazwyczaj anglojęzycznych) pisanych na modłę country albo folku zawsze powodowały u mnie: „ej, ja chcę wiedzieć, co było dalej! Niechże to ktoś rozwinie”. Bo ogólnie mega lubię, gdy piosenki mają narrację fabularną. Stąd mój totalny odjazd na punkcie tego, co z warstwą liryczną w swoich utworach robi Taylor Swift. To właśnie przy jej ostatniej płycie doszłam do wniosku, że kurczę, jeśli tej kobiecie nie przyszło do głowy, żeby przełożyć te swoje muzyczne historie na prozę, to już chyba nikt nie odważy się na coś takiego.

Kilka tygodni później odezwało się do mnie Wydawnictwo Psychoskok z propozycją objęcia patronatu medialnego nad dwuodsłonową kompilacją – książka + CD z piosenkami – której elementy tematycznie ze sobą korespondują. 🔥🔥🔥🔥 Jakieś pytania?

„Kolory życia” są inicjatywą Ewy Domańskiej. Dziennikarka, wokalistka i kompozytorka jest osobą niewidomą, a jej projekt ma charakter autobiograficzny. Ale nie przesadzałabym z tym określeniem. Mimo że zapiski dotyczą głównie jej doświadczeń, bliżej im chyba do felietonów, aniżeli skrupulatnego opisu całego dotychczasowego życia. Są to generalnie luźne przemyślenia odnośnie czasu, nieuchronności następujących zmian, relacji z innymi ludźmi i samym sobą czy też spełniania marzeń. Ton tych treści może być pretekstem do porozmyślania o  różnych sprawach, które na co dzień raczej nie zaprzątają głowy, ale sporo mówią o podejściu do życia, charakterze, priorytetach itd. „Kolory życia” zostały opisane prostym językiem, na mniej niż 100 stronach. Druga część w wersji muzycznej znajduje się na dołączonej do książki płycie. Choć tej jeszcze nie słyszałam, bardzo liczę na ten zapowiedziany w opisie jazz.

Jak to się stało, że jeszcze nikt nie wpadł na pomysł, żeby nagrać soundtrack do powieści / antologii opowiadań?

Pierwszy raz zaczęłam się nad tym zastanawiać, słuchając „Przy sąsiednim stoliku” Ani Dąbrowskiej. Chociaż „Najpiękniejsi” Kuby Badacha w duecie z Kayah, wszystkie numery z „Po drugiej stronie lusta” Haliny Mlynkowej i gro tekstów (zazwyczaj anglojęzycznych)...

„Kolory życia” to projekt nietypowy, w którym autorka zawarła wiele chwil pokazujących piękno życia, jego barwy i różnorodność. Udziela wielu porad i wskazówek, które pomogły zbudować jej szczęśliwe życie i stanowią osobiste drogowskazy dla każdego. Wspomina ludzi dających siłę, wydarzenia, które odcisnęły swój ślad w sercu. To nostalgiczna podróż w głąb siebie i prowadząca przez meandry życia. Pani Ewa Domańska snuje swoje rozważania o odkrywaniu siebie na nowo, stawianiu czoła przeciwnościom losu a jednocześnie pokazuje utrudnienia, z jakimi spotykają się osoby niepełnosprawne. Takim ludziom ciężko ciężko jest podążać swoją ścieżką ale autorki pokazuje, że każdy może realizować swoje pragnienia jeśli sukcesywnie będzie do tego dążył i nie poddawał się zbyt szybko.

Recenzja pochodzi z mojego bloga: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/04/762-kolory-zycia.html

„Kolory życia” to projekt nietypowy, w którym autorka zawarła wiele chwil pokazujących piękno życia, jego barwy i różnorodność. Udziela wielu porad i wskazówek, które pomogły zbudować jej szczęśliwe życie i stanowią osobiste drogowskazy dla każdego. Wspomina ludzi dających siłę, wydarzenia, które odcisnęły swój ślad w sercu. To nostalgiczna podróż w głąb siebie i prowadząca...

"Życie to najwspanialszy skarb, jaki mogłam dostać. Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne.
Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy jakie będzie miało ono barwy i co z nim zrobimy".
Tak pisze o życiu Pani Ewa Domańska, a my zgadzamy się z nią na sto procent.
Pani Ewa jest osobą niewidomą od urodzenia, samodzielną w życiu i w pracy. W "Kolorach życia" znajdziemy opowiadania i teksty piosenek. "Mogą one stać się inspiracją do stworzenia swojej własnej recepty na udane życie w zdrowiu, spełnieniu i harmonii"- zachęca autorka.
Książkę można zakupić w dwóch wersjach: tradycyjne wydanie z płytą z CD z piosenkami, bądź audiobook.

Książka podzielona jest na krótkie opowiadania.
Pierwsze to "Tajemnice wewnętrznego zegara". Autorka radzi, jak dobrze rozplanować czas, jak zrozumieć czas, jak panować nad swoim własnym czasem.
Kolejne opowiadanie to: "Szablon z szuflady" pokazuje jak spróbować nie dać się "zaszufladkować", zamknąć w ścisłe schematy, klucze, które nakreśla społeczeństwo.
"W mroku wyobraźni" to wspaniałe, poruszające opowiadanie o pustce i rozpaczy, niespodziewanych zdarzeniach i próbach walki oraz podejmowaniu odważnych decyzji. "Po wielu latach na pytanie: -Kiedy pojawia się największa pustka? Odpowiadam: -Gdy jest brak wiary w Boga oraz we własne siły i możliwości".
W "Lekcjach krętych dróg" Pani Ewa pisze o dyskryminacji i dążeniach do celów. Także o tym jak zaczęła tworzyć muzykę i pisać teksty.
W opowiadaniu "Wyczekana miłość" autorka pisze o oswojeniu z marzeniami, nauce marzenia, a także o czekaniu na miłość.
"Mówca dyktator" porusza problem nawiązania dialogu z własnym sercem, intuicją.
W opowiadaniu "Aktorzy teatru świata" Pani Ewa pięknie porównuje życie ludzkie do spektaklu, w którym jesteśmy aktorami.
W "Nieporozumieniu" autorka porusza temat wewnętrznej walki, rozmowy z samym sobą, o nieporozumieniu kobiety i mężczyzny.
Opowiadanie "Fala i przystań" jest bardzo wzruszające. Pani Ewa opowiada m. in. o tym, jak jako osoba niewidomą nauczyła się funkcjonować samodzielnie, poruszać się po różnych miastach. Także jest mowa o przeprowadzkach, o nauce w dwóch szkołach jednocześnie- państwowej i muzycznej. "Nie znajduję schronienia nigdzie na długi czas. Dryfuję między przystaniami. Cumuję tam, gdzie poniesie mnie fala." A co jest falą dowiecie się czytając książkę.
Kolejne opowiadanie "Jak odnaleźć szczęście?" mówi o szczęściu jako dobrostanie, wielkiej wartości.
W "Na skrzydłach życia, czyli jak żyć z pasją" Pani Ewa porusza tematy pasji i hobby. Piekne spojrzenie na pasję jako cierpienie i miłość.
Ostatnie opowiadanie to "Moje spełnione życzenia". Treść jest bardzo wzruszająca. Pani Ewa porusza temat dziękowania za małe rzeczy.

Pani Ewa wspaniałe opowiada o swoim życiu, także o dzieciństwie. Opowiada o życiu w rodzinie z dużymi wadami wzroku i w szkole dla niewidomych w Laskach. Pięknie ukazuje trudności, załamania życiowe, jak strata pracy, zmiana pracy, przeprowadzki z punktu widzenia osoby niewidzącej. Wspaniale pokazuje walkę z przeciwnościami losu oraz wytrwałość w dążeniu do celów. Pokazuje swoją drogę do miejsca, w którym jest obecnie.

Pani Ewa pisze w sposób bardzo przystępny dla czytelnika, rozdziały są krótkie. Kazdy rozdział zakończony jest tekstem piosenki. Bardzo spodobały nam się teksty piosenek "Taka jestem", "Walc". Twórczość Pani Ewy mówi o autorce bardzo dużo, o jej marzeniach, pragnieniach. Teksty zdradzają za czym autorka tęskni. W piosence "Zmienni kapryśni" Pani Ewa pisze o zmienmości mężczyzn. Caĺym sercem zgadzamy się z autorką, że ta cecha nie jest tylko zarezerwowana dla kobiet.
Zapoznałyśmy się z niektórymi piosenkami na YouTube. Zachecamy i Was do tego.

Spodobała nam się także konstrukcja rozdziałów. Autorka stawia pytania i próbuje na nie odpowiedzieć. Interesujące są także przykłady podawane przez Panią Ewę, m. in. w formie dialogu. Jest to bardzo jasny przekaz dla czytelnika.

Książka jest autobiografią autorki, ale
dużo wspaniałych rad bierzemy dla siebie. Autorka pisze ciekawie, mądrze. Książka jest wspaniałym impulsem do zastanowienia się nad własnym życiem, do przemyśleń, do podjęcia nowych wyzwań, określenia nowych celów życiowych. Zachęca do działania.

Serdecznie gratulujemy Pani Ewie Domańskiej napisania i wydania książki. Gratulujemy także Wydawnictwu Wydawnictwo Psychoskok - książki wydania oraz serdecznie dziękujemy za możliwość przeczytania książki.
Zachęcamy Was do przeczytania książki. Poznacie wspaniałą osobę, którą jest Pani Ewa Domańska, ale przede wszystkim spojrzycie na własne życie w inny sposób. Książka skłania do refleksji nad własnym życiem, do zatrzymania się na chwilę, do przemyśleń, co tak naprawdę w życiu jest ważne.
Pani Ewa jest artystką, muzykiem klasycznym, rozrywkowym, twórcą tekstów i muzyki, dziennikarką, ale przede wszystkim jest wspaniałym człowiekiem. Poznacie życiorys autorki, ale także jej spojrzenie na świat, z którego może skorzystać. My już korzystamy.
Serdecznie polecamy książkę i zapraszamy Was do "zapoznania się" z Panią Ewą Domańska. Nasza ocena autobiografii Pani Ewy Domańskiej: 5/5.

"Życie to najwspanialszy skarb, jaki mogłam dostać. Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne.
Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy jakie będzie miało ono barwy i co z nim zrobimy".
Tak pisze o życiu Pani Ewa Domańska, a my...

„Jeżeli lubisz życie, lub chcesz je polubić – ta książka jest dla ciebie”. Tak autorka „Kolorów życia” pisze we wstępie swojego niekonwencjonalnego projektu. Niekonwencjonalnego, bo łączącego w sobie słowo pisane i słowo śpiewane. Oznacza to, iż jego treść, stanowiąca refleksje o życiu – o pasji, miłości, relacjach damsko-męskich, sposobach dążenia do celu, poszukiwaniu stabilności i drodze do spełnienia - przedstawiona została w dwóch formach: w formie książki i w formie autorskich piosenek.

W pierwszej z form uwidacznia się wątek autobiograficzny. Poznajemy bowiem historię niewidomej od urodzenia autorki, pokazującą, dlaczego istotniejsza od osiągniętego celu bywa droga do niego, świadczącą, iż „kłody rzucane człowiekowi pod nogi” przez los, czy społeczeństwo, nie wykluczają realizacji marzeń, oraz dowodzącą, że można żyć w spokoju, w harmonii ze światem nawet, jeśli nadal poszukuje się w nim swojego miejsca.

Opowieść Ewy Domańskiej może stanowić swego rodzaju pocieszenie dla tych, którym wydaje się, że tkwią w miejscu, w jakim nigdy być nie powinni. Być może też podniesie na duchu odczuwających pustkę.
Historia ta, będąca opisem poszczególnych etapów pracy autorki nad sobą, może zainspirować czytelnika do rozpoczęcia obserwacji swoich emocji, stanów i reakcji lub też obserwację tę wzbogacić o nowe spostrzeżenia.

We Wstępie „Kolorów życia” czytamy, iż piosenki są uzupełnieniem spisanej opowieści, ściśle z nią korespondują, stanowią jej ilustrację. Można powiedzieć także, że rozbudowują ujęty w książce wątek biografii autorki, dotyczący jej przygody z muzyką. Słuchając bowiem piosenek Ewy Domańskiej, odbiorca ma możliwość sprawdzenia „na własnym uchu”, jak ukształtował się jej gust muzyczny:

Nie rozumiem tych współczesnych mocnych dźwięków
Tych melodii co to robią gdzieś za tło
Wolę pisać w stylu retro,
Bo mam taki dar i lekkość
Do piosenek, które mają dawny ton

Cytat ten, pochodzący z jednej z piosenek, wskazuje, że na płycie znajdziemy utwory niekomercyjne, inspirowane twórczością artystów (kompozytorów i tekściarzy) działających w niedalekiej przeszłości, specjalizujących się w piosence z wartościowym tekstem.
Usłyszymy pełne liryzmu ballady: o szczęściu, spokoju, tęsknocie i wdzięczności; piosenki jazzowe – skoczne, żywe, bo wyrażające to, co człowiekowi daje w życiu radość; także utwory taneczne – sambę i walc – przeciwstawne sobie, bo tekst samby motywuje do działania a walc jest o strachu i samotności człowieka.

Płyta zawiera także pierwiastek mocniejszego brzmienia, pokrewnego muzyce rockowej i utwory pod względem gatunku muzycznego niejednolite.

Projekt Ewy Domańskiej jest zatem paletą „kolorów życia” – mieszaniną stanów, uczuć, emocji i reakcji człowieka oraz paletą, uwydatniających je, barw dźwięków. Taka różnorodność gwarantuje, że odbiorca znajdzie w projekcie coś dla siebie. A może nawet siebie w nim dostrzeże?

„Jeżeli lubisz życie, lub chcesz je polubić – ta książka jest dla ciebie”. Tak autorka „Kolorów życia” pisze we wstępie swojego niekonwencjonalnego projektu. Niekonwencjonalnego, bo łączącego w sobie słowo pisane i słowo śpiewane. Oznacza to, iż jego treść, stanowiąca refleksje o życiu – o pasji, miłości, relacjach damsko-męskich, sposobach dążenia do celu, poszukiwaniu...