Mam strasznie mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony jest interesująca i przytaczane w niej sprawy mnie interesują, choć nie zawsze mam poglądy zbieżne do autora.
Z drugiej mam wrażenie, że w całej książce Zieje jakąś taka pogarda, szczególnie dla ludzi mieszkających w mieście i wegetarian. Autor sam chodzik do szkoły w mieście i mieszka w mieście ale w książce gdy wypowiada się o ludziach mieszkających w mieście, to robi się niezbyt przyjemnie - a z drugiej strony czy każdy musi być takim miłośnikiem przyrody by spędzać ciągle czas w terenie? Według mnie niekoniecznie. Szczytem był dla mnie fragment, w którym napisał że według WHO najwięcej samobójstw jest popełnianych przez dzieci mieszkające w mieście i teraz cytując autora: "im są potrzebni nie tyle terapeuta czy psycholog ile raczej kumpel na wsi, praca w ogrodzie, spacery po lesie (...)" serio?!
Tak samo fragment, w którym odebrali staruszce psa bo miał dziurawa budę i był trzymany na krótkim łańcuchu. Według autora trzeba było zamiast odbierać psa załatać te dziury w budzie (z tym się zgodzę) i "dać nowy lub dłuższy łańcuch" - naprawdę?...
No i jeszcze jeden przykład hipokryzji gdy autor pisze o tym, że koty wychodzące niszczą populację ptaków i innych zwierząt (prawda),a sam ma kota wychodzącego, który według autora jest chyba jakimś wyjątkiem bo "nie poluje na ptaki"
Takich kwiatków w całej książce jest niestety więcej (jak np. kilkukrotne napisanie Allah przez ch) aczkolwiek są też fragmenty ciekawe i pokazane z innego punktu widzenia (co dla mnie jest czymś na plus)

Mam strasznie mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony jest interesująca i przytaczane w niej sprawy mnie interesują, choć nie zawsze mam poglądy zbieżne do autora.
Z drugiej mam wrażenie, że w całej książce Zieje jakąś taka pogarda, szczególnie dla ludzi mieszkających w mieście i wegetarian. Autor sam chodzik do szkoły w mieście i mieszka w mieście ale w książce...