Niewinność potrafi być bardzo brutalna, szczególnie wtedy, gdy spotkało ją coś bardzo niedobrego, co ją wypaczyło. Podsycane nienawiścią umysły najmłodszych, z łatwością przyswajają zasady też nietypowej, krwawej rodziny.

Ile tajemnic kryje w sobie ośrodek wychowawczy zapomniany przez ludzi? Czy przypadkowy student, nieświadomy realiów swej wakacyjnej pracy na zlecenie, może odwrócić losy tego miejsca?
O tym przekonacie się, czytając mangę poświęconą dzieciom, lubującym się w ćwiartowaniu.
Manga tylko dla ludzi o mocnych żołądkach ;)

Po więcej zapraszam do mojej wideorecenzji.

Niewinność potrafi być bardzo brutalna, szczególnie wtedy, gdy spotkało ją coś bardzo niedobrego, co ją wypaczyło. Podsycane nienawiścią umysły najmłodszych, z łatwością przyswajają zasady też nietypowej, krwawej rodziny.

Ile tajemnic kryje w sobie ośrodek wychowawczy zapomniany przez ludzi? Czy przypadkowy student, nieświadomy realiów swej wakacyjnej pracy na zlecenie,...

Całość naprawde jest fajna. Zakończenie mimo, że przewidywalne to ciekawe. Polecam każdemu kto lubi sadystyczne mangi z ciekwym konceptem.

Całość naprawde jest fajna. Zakończenie mimo, że przewidywalne to ciekawe. Polecam każdemu kto lubi sadystyczne mangi z ciekwym konceptem.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2022/04/manga-tez-ksiazka-children-miu-miura.html

„Children” to jedno wielkie zaskoczenie. Sięgnęłam po tę mangę z dobrze wiadomego Wam względu – kolorowa okładka. Nie sądziłam jednak, że środek tej historii nie będzie tak niewinny, jak jego obwoluta. Co tu się dzieje!

FABUŁA

Tooru Igarashi dostaje propozycje nie do odrzucenia. Mama proponuje mu, aby pojechał do jednego schroniska dla dzieci, aby się nimi opiekować i dorobić sobie całkiem niezłe pieniądze. Chłopak nie czekając długo, pakuje się i wyjeżdża. Mogłoby się wydawać, że opieka nad dziećmi nie może być niczym trudnym, ale już na samym początku Tooru podejrzewa, że za takie pieniądze nie może to być prosta praca. I tak też jest. W ośrodku dla dzieci dzieją się krwawe, brutalne i mordercze rytuały, które mrożą krew w żyłach osiemnastolatkowi. A co ciekawe, on sam okazuje się być osobą, która niewiele pamięta o przeszłości, która wcale nie czyni go lepszym, niż to co ma przed oczami.

OPRAWA GRAFICZNA

Niech Was nie zmyli obwoluta! Uśmiechnięta dziewczynka, cała masa barw to największe zło, jakie jest w tej mandze! Widzicie co ta bohaterka trzyma w ręce? Patrzcie uważnie. Ja, sięgając po „Children” nie zauważyłam tego i stąd moje zdziwienie, pojawiające się na każdej kolejnej stronie, kiedy to manga okrywała swoje „walory”. Kreska tej historii jest bardzo ostra, ale jednocześnie przyjemna dla oka. Specjalnie nie zamieszczam tu żadnego zdjęcia ze środka mangi, ponieważ każdy kadr zdradza bardzo dużo, a „Children” najlepiej odkryć samemu.

OPINIA OGÓLNA

„Children” to naprawdę dobra manga! Mamy tu dwa tomy, zamknięte w jednym grubasku, które lubię najbardziej, a wszystko to oprawione w barwną obwolutę, która zwraca uwagę. Nic, ale to nic nie zapowiada tego, co będziemy czytać w środku. Doskonale zdaje sobie sprawę, że jest to manga, która nie jest dla każdego Czytelnika. Brutalność i przemoc, a przy okazji też i krew są tutaj na porządku dziennym, zatem dla wrażliwych fanów mang historia może być nieco przytłaczająca i zwyczajnie za mocna. Miu Miura nie pozostawia dla wyobraźni pola do manewru. Wszystko, co może się dziać, dzieje się na kartach mangi, obojętnie jak brutalne rzeczy to są. Krótko pisząc: ta manga momentami jest po prostu obrzydliwa. Aczkolwiek w tej obrzydliwości jest coś fascynującego i ujmującego, coś co przyciągało mnie cały czas do skończenia tego tomiku.


„Children” to manga, która zadowoli fanów horroru. Mangaka pokazał historię pełną zła i nienawiści, która ma swoje wytłumaczenie. Jednak otoczka, w jaką wsadził tę opowieść sprawia, że jest ona jeszcze bardziej wymowna, niż normalnie. Zdecydowanie warta przeczytania manga, ale nie dla wszystkich. No chyba, że chcecie spróbować, to nie zatrzymuje, ale żeby nie było, że nie ostrzegałam.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2022/04/manga-tez-ksiazka-children-miu-miura.html

„Children” to jedno wielkie zaskoczenie. Sięgnęłam po tę mangę z dobrze wiadomego Wam względu – kolorowa okładka. Nie sądziłam jednak, że środek tej historii nie będzie tak niewinny, jak jego obwoluta. Co tu się dzieje!

FABUŁA

Tooru Igarashi dostaje propozycje nie do...

Piękna masakra, która autentycznie skradła moje serduszko.

Piękna masakra, która autentycznie skradła moje serduszko.

Książka bardzo ciekawa i krwawa co bardzo lubię ale koniec książki jest dość chaotyczny i ginie większość bohaterów. Spotkanie dwójki bohaterów na samym końcu jest dość nie spodziewana ale w przyjemny sposób. Polecam jak ktoś lubi krwawe mangi

Książka bardzo ciekawa i krwawa co bardzo lubię ale koniec książki jest dość chaotyczny i ginie większość bohaterów. Spotkanie dwójki bohaterów na samym końcu jest dość nie spodziewana ale w przyjemny sposób. Polecam jak ktoś lubi krwawe mangi

DZIECI!!! ;_;

Nie wiem co było nie tak z tą historię, dosłownie.

Nie wiedziałam, że może istnieć historia która może być zbyt porąbana nawet jak dla mnie. Szczerze, poziom patosu i skomplikowania mnie trochę przerósł. Liczyłam mimo wszystko na coś lepszego.

Jednak i tak polecam tę historię, dla testu wytrzymałości psychiki.

DZIECI!!! ;_;

Nie wiem co było nie tak z tą historię, dosłownie.

Nie wiedziałam, że może istnieć historia która może być zbyt porąbana nawet jak dla mnie. Szczerze, poziom patosu i skomplikowania mnie trochę przerósł. Liczyłam mimo wszystko na coś lepszego.

Jednak i tak polecam tę historię, dla testu wytrzymałości psychiki.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-children/

Trzy miliony jenów – tyle miał zarobić 18-letni student Tôru za pół roku pracy z dziećmi w ośrodku opiekuńczym na dalekiej i odludnej północy. Pomoc w pracach domowych i opieka nad najmłodszymi nie wydawała się trudnym zajęciem, a zarobek był bardzo atrakcyjny. Młoda 14-letnia dyrektorka ośrodka, zajmująca się grupą dzieci, wydała mu się dość zaskakująca. Nie zwiastowało to jednak tego, co miało przyjść później. Już pierwszej nocy radosna atmosfera i uśmiechy dzieci, przerodziły się w prawdziwy koszmar, z którego bohater chciał się jak najszybciej obudzić. Od tego momentu jego „praca” przybierze szalonego, niebywale krwawego i bardzo dramatycznego oblicza. Wszystko za sprawą słodkich milusińskich, którzy skrywają wielką tajemnicę.

O mocnej nietuzinkowości tytułu świadczy już sama grafika na obwolucie. Kolorowa oprawa przypominająca rysunki dzieci, do tego dochodzi uśmiechnięta dziewczyna i zakrwawiony rzeźnicki nóż. Odkrywa to, co prawda przed potencjalnym czytelnikiem pewny zarys historii, jednak fabuła jest na tyle złożona, szalona i skomplikowana, że i tak będzie czekać na niego wiele scenariuszowych zaskoczeń.

Nie można więc tutaj zbytnio zagłębiać się w pewne szczegóły, aby nie psuć innym „zabawy”. Mogę jedynie dodać, że miałem przyjemność obcowania z setkami różnych mangowych historii. Żadna jednak nie była tak szokująca, brutalna i momentami wręcz obrzydliwa niż to, co przygotowała na swój debiut Miu Miura. Niektóre treści mangi jadą po przysłowiowej bandzie i dziwie się, że ograniczenie wiekowe jest tutaj ustalone na jedynie 16+.

Cała recenzja na stronie.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-children/

Trzy miliony jenów – tyle miał zarobić 18-letni student Tôru za pół roku pracy z dziećmi w ośrodku opiekuńczym na dalekiej i odludnej północy. Pomoc w pracach domowych i opieka nad najmłodszymi nie wydawała się trudnym zajęciem, a zarobek był bardzo atrakcyjny. Młoda 14-letnia dyrektorka ośrodka, zajmująca się grupą...

Komiks z takich, którymi lata temu mogłyby nas straszyć media.
Wyjątkowo brutalna, łamiąca kilka tabu, a przy tym naprawdę udana jednotomowa ciekawostka od Waneko. Rozwiązania fabularne są zadowalające, a postaciami da się przejąć. Szkoda tylko, że pewne warsztatowe niedociągnięcia wprowadzają momentami trochę zbędnego chaosu w narracji.

Rynek mangowy potrzebuje jednotomowych interesujących pozycji wychodzących poza tematykę szkolnych romansów, dlatego każdy tytuł, przynajmniej na poziomie Children, witam z otwartymi rękami.

Komiks z takich, którymi lata temu mogłyby nas straszyć media.
Wyjątkowo brutalna, łamiąca kilka tabu, a przy tym naprawdę udana jednotomowa ciekawostka od Waneko. Rozwiązania fabularne są zadowalające, a postaciami da się przejąć. Szkoda tylko, że pewne warsztatowe niedociągnięcia wprowadzają momentami trochę zbędnego chaosu w narracji.

Rynek mangowy potrzebuje...

Wiele razy podpytywałam na Instagramie czy w ogóle i dlaczego historie jednotomowe są dobre bądź też złe, czy je Czytacze lubią czy też nie. Dzisiaj po przeczytaniu jednej z najbardziej zaskakujących mang w mojej karierze, sama rozumiem dlatego właśnie wolę historie, które kończą się na jednej części. Kolorowa okładka sugeruje słodko – jednorożcową historię, co prawda opis lekko niepokoi, ale przecież jeśli bohaterami są dzieciaki to co złego może czyhać na nas za rogiem?

Ahhhhhhh! Cóż za zaskoczenie na rok 2021! Ta manga sprawiła, że koparę zbierałam kilka razy z podłogi, martwiłam się, że chwilami to nawet z piwnicy, a mieszkam na pierwszym piętrze. Jednak od początku! Poznajemy młodego chłopaka, Tooru, który przyjechał do ośrodka z dzieciakami żeby zarobić. Już na starcie okazuje się, że dyrektorką miejsca jest nie starsza jak czternastoletnia Sakurako. I tutaj rozpoczyna się prawdziwy horror z piekła rodem. Otóż miejsce, do którego trafia nasz bohater jest (można powiedzieć) pułapką. Dzieciaki od górnie mają narzucone zasady, ale po prawdzie są zdrowie, bezpieczne i w jakimś stopniu szczęśliwe (?).

A tu psikus! Ten ośrodek to epicentrum piekła! Pierwsze co mi do głowy przyszło, gdy tylko wzięłam w dłonie tę historię to „Igrzyska Śmierci”, na których lata temu byłam w kinie. Tam jednak mordują się dzieci, by reszta mogła przeżyć (czy jakoś tak, bo po prawdziwe już nie pamiętam). Tutaj mamy małych ludzi, którzy wymierzają karę tym, którzy je skrzywdzili. Z jednej strony można posądzić Autora o jakieś psychodeliczne zapędy, ale z drugiej ta pozycja jest rewelacyjna! Czytałam z rozdziawioną buzią, z zaskoczeniem, z przerażeniem i (o dziwo!) mogłam spać. W końcu horror to nie moja liga, ale taki horror, który robi wrażenie i wbija się w moją wyobraźnię tak mocno, nie ma co ukrywać, że mogę określić go nowoczesnym słowem: „sztos”!

Jedynym mankamentem było moje chwilowe zagubienie przy wspomnieniach jakie się pojawiły między naszym Bohaterem, a panią Dyrektor. Wtedy nie do końca mogłam nadążyć, ale to nic, bo po prostu dwa razy na spokojnie przeczytałam owy wątek i zaskoczyłam na odpowiednie trybiki. Ta historia jest po prostu dobra. Horror, prawdziwy, hardcore'owy, konkretny, bez zbędnego pitu – pitu, o którym się już nie zapomni. Poprzeczka jest wysoko postawiona i mam wrażenie, ze będzie ciężko to przebić. BOMBA!

Wiele razy podpytywałam na Instagramie czy w ogóle i dlaczego historie jednotomowe są dobre bądź też złe, czy je Czytacze lubią czy też nie. Dzisiaj po przeczytaniu jednej z najbardziej zaskakujących mang w mojej karierze, sama rozumiem dlatego właśnie wolę historie, które kończą się na jednej części. Kolorowa okładka sugeruje słodko – jednorożcową historię, co prawda opis...

“Children” to debiut Miu Miury i przyznaję, że jestem pod wrażeniem tego jaki rollercoaster przygotował czytelnikom. To bardzo dosadna, krwawa i bezlitosna w przekazie opowieść. Horror pokroju mistrzów jak Jack Ketchum czy Mort Castle, który wwierca się w pamięć i pozostaje w niej na bardzo długo. Jeśli macie mocne nerwy i szukacie historii o depresyjnym wydźwięku, nie możecie przegapić tego albumu.
Cała recenzja: https://tinyurl.com/3axh3bs9

“Children” to debiut Miu Miury i przyznaję, że jestem pod wrażeniem tego jaki rollercoaster przygotował czytelnikom. To bardzo dosadna, krwawa i bezlitosna w przekazie opowieść. Horror pokroju mistrzów jak Jack Ketchum czy Mort Castle, który wwierca się w pamięć i pozostaje w niej na bardzo długo. Jeśli macie mocne nerwy i szukacie historii o depresyjnym wydźwięku, nie...