Muszę się tutaj zgodzić z komentarzami tej książki, które zostały tu wcześniej dodane. To jest książka dla Norwegów o Norwegach broniących swojej ojczyzny w 1940 roku. Oczywiście nie umniejsza to samej bohaterskiej postawie Norwegów broniących się przed okupantem. Książka składa się z rozdziałów, które są wspomnieniami lub opisami taktycznymi każdego dnia bohaterskiej obrony. W książce zostało także ujęte opuszczenie przez siły sprzymierzone Norwegii i gorycz który po tym pozostał.

Muszę się tutaj zgodzić z komentarzami tej książki, które zostały tu wcześniej dodane. To jest książka dla Norwegów o Norwegach broniących swojej ojczyzny w 1940 roku. Oczywiście nie umniejsza to samej bohaterskiej postawie Norwegów broniących się przed okupantem. Książka składa się z rozdziałów, które są wspomnieniami lub opisami taktycznymi każdego dnia bohaterskiej...

Inne spojrzenie na historię, bardziej punkt widzenia mieszkańców niż działania wojenne. Ciekawe, ale trudno zrozumieć przebieg bitwy wyłącznie na jej podstawie. Interesujący norweski komentarz na temat stosunku Polaków do jeńców niemieckich.

Inne spojrzenie na historię, bardziej punkt widzenia mieszkańców niż działania wojenne. Ciekawe, ale trudno zrozumieć przebieg bitwy wyłącznie na jej podstawie. Interesujący norweski komentarz na temat stosunku Polaków do jeńców niemieckich.

Fascynująca książka historyczna ubiegłego roku. Bardzo niesamowicie się ją czyta. Strona po stronie pokazane zmagania o te miasto.

Fascynująca książka historyczna ubiegłego roku. Bardzo niesamowicie się ją czyta. Strona po stronie pokazane zmagania o te miasto.

Nie lubię dawać niskich ocen, być może miałem nadmierne oczekiwania? Książka został napisana dla mieszkańców Narwiku i okolic, może oni ocenią ją wyżej?

Nie lubię dawać niskich ocen, być może miałem nadmierne oczekiwania? Książka został napisana dla mieszkańców Narwiku i okolic, może oni ocenią ją wyżej?

Niestety nie tego się spodziewałem. Książka napisana z pozycji Norwega i ludności norweskiej.

Niestety nie tego się spodziewałem. Książka napisana z pozycji Norwega i ludności norweskiej.

„Bitwa o Narwik – wybiórczo i z błędami”
Książka ma mocno mylący tytuł, gdyż opisuje tylko wybrane epizody- bitwy o Narwik. Jest pisana „ku pokrzepieniu serc” dla skandynawskiego czytelnika. Autor skacze po wybranych fragmentach bitwy, opisuje historię cywilnych rodzin, na podstawie ich wspomnień, by a chwilę przejść do walk na linii frontu, a dalej do gabinetów politycznych. Miejscami jest to bardzo nieskładne i można się pogubić. Dość niezwykle potraktowano niektóre obce jednostki walczące o Narwik. Polacy, walczą dzielnie (wąski fragment),ale dopuszczają się potwornych zbrodni wojennych, na niemieckich jeńcach, Legia Francuska to głównie rabunki i rabunki, a Brytyjczycy są niekompetentni.
Ciekawymi fragmentami są wspomnienia ludności cywilnej z linii frontu. Ostrzał brytyjskich okrętów powodował straszliwe cierpienia i ofiary. Rzadko się o tym pisze.
Książka zawiera mnóstwo błędów zarówno rzeczowych jak i stylistycznych. Zdarzają się zadania w których oba te błędy występują naraz. Jeżeli chodzi o terminologię wojskową, to pomyłka, goni pomyłkę. Zabrakło specjalistycznych konsultacji ?
Zaraz na początku dowiadujemy się, że ówczesne samoloty miały panel sterowniczy. Inne wybrane błędy to:
Str. 340
„… leciał tak nisko i blisko niego, że wyraźnie widział pilota za szybą kokpitu”.
Pomylono pojęcia kokpitu i owiewki kabiny (osłony kabiny)
str 43 „Nie było powodu, by czekać na skrócenie odległości od niszczyciela, wprost przeciwnie, okręty były tak blisko siebie, że mogły się pojawić problemy, jeśli lufy dział na Eidsvold trzeba było opuścić tak nisko, że stykały się z relingami”
Dyskusyjne pozostaje skrócenie odległości od, czy do niszczyciela. Okręt raczej skraca odległość do celu. Niewielu czytelników nieobeznanych z tematem, wywnioskuje co to za problemy, z tego zdania koszmaru. I nie chodzi tu o relingi, ale o opuszczenie luf tak nisko, że niżej się nie da i trafienie w okręt znajdujący się w pobliżu jest niemożliwe (pociski przelatują nad nim).
Str 311 „Jeden z samolotów, przelatując szczególnie blisko i wydając nieprzyjemny dźwięk dochodzący cięgien na skrzydłach, nazywany był diabłem”
Masakra, prawdopodobnie chodzi o dwupłatowy samolot, ale pewności nie mam.
Takich potworków jest dużo więcej.
W środku mapy szczegółowe i kilkanaście zdjęć. Wydanie w oprawie twardej z obwolutą.
Podsumowując – chcecie zobaczyć norweski punkt widzenia, możecie sięgnąć. Reszta niech omija tą publikację.

„Bitwa o Narwik – wybiórczo i z błędami”
Książka ma mocno mylący tytuł, gdyż opisuje tylko wybrane epizody- bitwy o Narwik. Jest pisana „ku pokrzepieniu serc” dla skandynawskiego czytelnika. Autor skacze po wybranych fragmentach bitwy, opisuje historię cywilnych rodzin, na podstawie ich wspomnień, by a chwilę przejść do walk na linii frontu, a dalej do gabinetów...

Książka napisana przystępnym językiem, plus za duże zdjęcia i kolorowe mapy. Patrząc na obwolutę można było oczekiwać więcej informacji na temat walk polskiej brygady. Tymczasem jest to praca głównie z punktu widzenia Norwegów. Co samo w sobie nie jest złe. Jednakże o ORP Grom wypadało wspomnieć. Ostatnimi czasy na Zachodzie modne stało się przedstawiać
Polaków jako antysemitów, a polskich żołnierzy jako zbrodniarzy wojennych...

Książka napisana przystępnym językiem, plus za duże zdjęcia i kolorowe mapy. Patrząc na obwolutę można było oczekiwać więcej informacji na temat walk polskiej brygady. Tymczasem jest to praca głównie z punktu widzenia Norwegów. Co samo w sobie nie jest złe. Jednakże o ORP Grom wypadało wspomnieć. Ostatnimi czasy na Zachodzie modne stało się przedstawiać
Polaków jako...

Dość dobre ukazanie bitwy o Narwik. Autor jednocześnie postarał się przedstawić zarówno tragedie cywilów jak i żołnierzy. Minusem pozycji jest jednak to że czasami osobiste relacje zacierają spójny obraz całej bitwy. Oprawę graficzną trzeba zdecydowanie ocenić na plus (dużo zdjęć, mapy bitew).

Dość dobre ukazanie bitwy o Narwik. Autor jednocześnie postarał się przedstawić zarówno tragedie cywilów jak i żołnierzy. Minusem pozycji jest jednak to że czasami osobiste relacje zacierają spójny obraz całej bitwy. Oprawę graficzną trzeba zdecydowanie ocenić na plus (dużo zdjęć, mapy bitew).

Ciężko to przyznać ale dzieło Jaklina jest zwyczajnie słabe. Zresztą nigdy nie nazwałbym tego książką historyczną, a w najlepszym wypadku reportażem historycznym. Na blisko 500 stronach przedstawiono całe mnóstwo osobistych relacji głównie samych Norwegów żyjących i walczących w rejonie Narviku wiosną 1940 roku które nijak nie składają się w żadną zborną opowieść o 62 dniach bitwy o Narvik. Inne uczestniczące w starciu nacje potraktowane są bardzo zdawkowo i zdecydowanie nieobiektywnie. W sumie niniejsza publikacja jest raczej książką o Norwegach dla Norwegów. Dodatkowo trzeba zauważyć rażącą niekompetencję polskiego tłumacza który wyraźnie nie ma najmniejszego pojęcia o terminologii wojskowej co przy takiej tematyce jest dużym uchybieniem.

Ciężko to przyznać ale dzieło Jaklina jest zwyczajnie słabe. Zresztą nigdy nie nazwałbym tego książką historyczną, a w najlepszym wypadku reportażem historycznym. Na blisko 500 stronach przedstawiono całe mnóstwo osobistych relacji głównie samych Norwegów żyjących i walczących w rejonie Narviku wiosną 1940 roku które nijak nie składają się w żadną zborną opowieść o 62...

Asbjorn Jaklin przedstawia bitwę o Narwik z norweskiej perspektywy. Książka, która w warstwie narracyjnej przypomina kronikę, w dużej mierze oparta jest na wspomnieniach norweskich żołnierzy oraz cywilów. Autor generalnie nie unika krytyki swoich rodaków, ale też pokazuje w jak trudnych warunkach znaleźli się ludzie przebywający wówczas w okolicach Narwiku. Norwescy żołnierze zapadali na ślepotę śnieżną, brakowało granatów i pistoletów maszynowych, norweskie samoloty nie miały odpowiedniej ilości bomb oraz paliwa, dwa norweskie pancerniki zostały zatopione, w tym jeden nawet nie zdążył nawet oddać strzału, ludność cywilna musiała uciekać ze swoich domów. Ciekawe są fragmenty dotyczące walki w górach, kwestie kamuflażu, dostarczania Niemcom zaopatrzenia przez Luftwaffe, tego jak miano traktować niemieckich jeńców czy polityki Szwecji wobec walczących stron. Stosunkowo mało miejsca autor poświęca innym nacjom przebywającym pod Narwikiem, a jeśli już, to raczej ma wobec nich sporo zarzutów. Brytyjska flota ostrzeliwała ludność cywilną, francuska Legia Cudzoziemska wszędzie widziała szpiegów i nie wahała się nawet łupić plecaków norweskich żołnierzy, Polacy walczyli dobrze, ale dokonywali zbrodni wojennych, a Niemcy przebierali się w norweskie mundury i używali lokalnej ludności jako żywych tarcz. Moim zdaniem kuleje trochę narracja, osobno fragmenty są z pewnością bardzo ciekawe, ale cytowane osoby znajdowały się w różnych miejscach w różnym czasie stąd trudno uchwycić bitwę jako całość wydarzeń trwających 62 dni. Na plus wygląda natomiast warstwa graficzna, książka zawiera sporo fotografii z norweskich archiwów czy literatury, do tego należy doliczyć siedem kolorowych map. W aneksach znajdują się listy poległych norweskich żołnierzy z 6. Dywizji, łodzi i załóg uczestniczących w działaniach pod Narwikiem oraz cywili, którzy zginęli podczas lądowania aliantów 13 maja 1940 roku.

Asbjorn Jaklin przedstawia bitwę o Narwik z norweskiej perspektywy. Książka, która w warstwie narracyjnej przypomina kronikę, w dużej mierze oparta jest na wspomnieniach norweskich żołnierzy oraz cywilów. Autor generalnie nie unika krytyki swoich rodaków, ale też pokazuje w jak trudnych warunkach znaleźli się ludzie przebywający wówczas w okolicach Narwiku. Norwescy...