Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka której ciężko "zdobyć" wysokie oceny. Nie jest naszpikowana opisami bitew i karkołomnych akcji z okresu II wojny światowej. Choć ciężkie przeżycia jakie ta wojna przyniosła ludziom też się w niej pojawiają. Choćby pokazując życie na łodzi podwodnej Kretschmera („asa” Ubotów),czy na zatapianych statkach handlowych. W takim razie, o czym jest książka? To kolejna nieznany (no, mi słabo) element tego światowego konfliktu, czyli rozgrywającego się na też na oceanach. Tutaj chodzi o zmagania Royal Navy z U-bootami na atlantyckich szlakach konwojów. Pokazuje, że zwycięstwo z „wilczymi stadami” to nie nos i łut szczęścia dowódców okrętów wojennych oraz przewaga technologiczna – jak dotychczas to opisywano, zwłaszcza u nas. Lecz systematyczne: analiza, ocena i wyciąganie wniosków z bitem w tym przegranych. Na tej podstawie w Liverpoolu powstało centrum szkoleniowe dla oficerów brytyjskiej i sprzymierzonych marynarek wojennych. Szkolące w systematycznym poszukiwaniu i zwalczaniu niemieckich łodzi podwodnych na podstawie …… gier logicznych. Odpowiednio opracowana i powiększona „planszówka” posłużyła do opracowania metod skutecznej osłony konwojów. Była to ciężka praca i wiara w ludzką innowację tak rzadko spotykana w naszych dziejach. Zwłaszcza gdy wiemy kto był twórcą owego innowacyjnego centrum taktyki. Schorowany komandor z rezerwy i młode kobiety, ochotniczki wrenki to oni opracowali, wdrożyli i przekonali do przełożonych do zastosowania zasada gier planszowych. To co opisał Simon Parkin jest kolejnym dowodem na to, że aby wygrać wojnę potrzeba wielu współgrających i zazębiających się elementów jak: pieniędzy, przewagi technicznej, dobrego planowania no i determinacji i motywacji. W naszej historii tylko te dwa elementy występują często (choć nie zawsze) pozostałe niestety są rzadkością. Druga prawda, to że imperium brytyjskie musiało się nauczyć jak walczyć z III Rzeszą i potrzebowało na to ok.3 lat. Bo nie ma tak jak chcą nasi domorośli stratedzy, że wystarczy wydać rozkaz „do ataku” i już tylko czekać na zwycięstwo.