Jakaś postapokaliptyczna rzeczywistość i historia dzieciaka (chciałem napisać chłopaka, ale przez zastosowanie nijakich końcówek w całym tekście, właściwie nie wiem jak pisać),który znalazł przejście między światami. Dużo abstrakcji, psychodelicznych kolorów i rysunków, a do tego fabuła oparta głównie na przemieszczaniu się między coraz dziwniejszymi rzeczywistościami. Jest jakaś forma dydaktyzmu, ale schowana za fantastyczną podróżą, co jest w sumie idealną proporcją. Podobało mi się - błyskotka, która powinna zaciekawić dzieciaków.

Jakaś postapokaliptyczna rzeczywistość i historia dzieciaka (chciałem napisać chłopaka, ale przez zastosowanie nijakich końcówek w całym tekście, właściwie nie wiem jak pisać),który znalazł przejście między światami. Dużo abstrakcji, psychodelicznych kolorów i rysunków, a do tego fabuła oparta głównie na przemieszczaniu się między coraz dziwniejszymi rzeczywistościami....

Psychodeliczny komiks. Pełen kolorów i kształtów. Rozmazanych. Kreska jest właściwie krechą, plamą i diabli wiedzą czym jeszcze. Na dobrą sprawę ciężko czasami w tym chaosie bohaterów odnaleźć. A bywa i tak, że akurat postacie są wyjątkowo blade i nijakie na tle szału barw rozgrywającego się wśród pejzażu. Przeczytałam. Powędrowałam wraz z… no właśnie. Z Wyrostkiem i Kleksem. Przy czym obie postaci są rodzaju nijakiego. Zapewne takie było zamierzenie tłumacza, ale przy okazji wyszło na jaw, że język polski jest bardzo niełaskawy dla tych, którzy by chcieli ukryć płeć swojego bohatera. Jak nie ma płci, to w liczbie mnogiej jest kobietą. W trakcie lektury zastanawiałam się, czy było warto walczyć o bezpłciowość postaci. I czy wybrana forma gramatyczna nie była jednak pokraczna. Ciekawi mnie jak odbierze ją młode pokolenie czytelnicze, ponieważ temat i przesłanie jest skierowane raczej dla młodego nastolatka, takiego z czwartej klasy szkoły podstawowej, niż dla jego rodzica. Podsumowując, przeczytać można, lecz namawiać na lekturę nie będę.

Psychodeliczny komiks. Pełen kolorów i kształtów. Rozmazanych. Kreska jest właściwie krechą, plamą i diabli wiedzą czym jeszcze. Na dobrą sprawę ciężko czasami w tym chaosie bohaterów odnaleźć. A bywa i tak, że akurat postacie są wyjątkowo blade i nijakie na tle szału barw rozgrywającego się wśród pejzażu. Przeczytałam. Powędrowałam wraz z… no właśnie. Z Wyrostkiem i...

Wyrostek dostał od mamy zadanie, zaraz przed tym, jak ona musiała wyjechać. Miał pilnować naszyjnika. Jednak chłopiec, bawiąc się przy jeziorze, zgubił go i postanowił wskoczyć do jeziora, aby go odnaleźć. Po jakimś czasie okazało się, że przeniósł się do innego świata. Tam poznaje Kleksa, z którym szybko się zaprzyjaźnia. Razem próbują odnaleźć drogę do jego domu, a po drodze przeżywają wiele, nie zawsze bezpiecznych przygód. Jakich? Czy Wyrostek?

Zarówno syn, jak i córka przeczytali komiks z dużym zainteresowaniem, a to się dość rzadko zdarza (jednak pięć lat różnicy to dużo, jeśli chodzi o książki). Historia ciekawa i wciągająca, a przy tym niebanalna i wartościowa. To historia o przyjaźni, odwadze, a jednocześnie o samotności i stracie.

Wizualnie komiks zachwyca. Ilustracje są w żywych kolorach, niebanalne, przyciągają wzrok i zachęcają do sięgania po niego.

Komiks posiada twardą, solidną okładkę, dzięki której nie zniszczy się szybko.

Moim dzieciom komiks zdecydowanie się podobał i z przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/07/wydawnictwo-centrala-komiks-pt-skok.html

Wyrostek dostał od mamy zadanie, zaraz przed tym, jak ona musiała wyjechać. Miał pilnować naszyjnika. Jednak chłopiec, bawiąc się przy jeziorze, zgubił go i postanowił wskoczyć do jeziora, aby go odnaleźć. Po jakimś czasie okazało się, że przeniósł się do innego świata. Tam poznaje Kleksa, z którym szybko się zaprzyjaźnia. Razem próbują odnaleźć drogę do jego domu, a po...

Komiks? Proszę bardzo! Przekonane już na dobre do tego gatunku sięgnęłyśmy po „Skok” wydawnictwa Centrala. Najpierw zachwycił się mąż – że to nie manga tylko prawdziwy komiks, dokładnie taki, jak komiks powinien wyglądać. Potem ja – bo przecież przygoda i wędrówka i akcja. No i dziewięciolatka – mamo…te rysunki są mega. Czytamy oczywiście wszyscy jednocześnie i to taki nasz prywatny komiksowy walor, który odkryliśmy i chcemy podkreślić: komiksy najlepiej czyta się wspólnie. Im więcej ludzi, tym więcej spostrzeżeń. odkryć i większa frajda.
Bohaterem jest Wyrostek, chłopiec, który wraz ze swoim opiekunem mieszka na wyspie oddzielonej od stałego lądu przez ogromne jezioro. Chłopiec nie zna innego życia, niż wyspowe, dlatego kiedy jego opiekun niespodziewanie odpowiada na wołanie o pomoc i wyrusza na ratunek nieznajomym, Wyrostek zostaje zupełnie sam. Zrządzeniem losu przenosi się do innego świata, gdzie poznaje sympatycznego banitę Kleksa, stworka energicznego, spontanicznego i trochę nieodpowiedzialnego, ale w zestawieniu z zrównoważonym, spokojnym Wyrostkiem tworzą duet świetnie dobranych przyjaciół. Chłopiec, który obiecał swojemu opiekunowi, że podczas jego nieobecności zatroszczy się o jezioro, jak najszybciej chce wrócić do domu. Jednak wszystkie podejmowane próby powrotu zawodzą i nasi przyjaciele lądują w coraz to innych światach. Natrafiają na płaczliwych olbrzymów, gubią się wzajemnie i odnajdują, lądują na wyspie krokodyli, kłócą się i godzą. Przeżywają mnóstwo szalonych podróży, mało komfortowych lądowań i ekspresowych ucieczek. A wszystko po to, by wróciwszy do domu mogli zmierzyć się z własnymi osobistymi obawami. Historia o pokonywaniu trudności i odkrywaniu własnych mocnych stron, wierze we własne siły i zdolności. Podobała nam się wszystkim i chociaż miejscami nieco traciliśmy wątek, zdecydowane, sugestywne ilustracje naprowadzały nas na właściwą ścieżkę. Mocne kolory, które zmieniają się w zależności od odwiedzanych przez bohaterów wymiarów oraz odczuwanych emocji. Tych ilustracji jest mnóstwo i trafiają się strony zupełnie bez tekstu. Co za pole do wyobraźni! Nie można także nie wspomnieć o intrygującym sposobie zastosowania przez Autorkę form czasownikowych; w polskim tłumaczeniu jest to użycie bezokolicznika, który to zamiar bez dwóch zdań zafascynował moją dziewięciolatkę. Zdecydowanie dodaje tekstowi sympatii i zachęca do odkrywania coraz to kolejnych przygód naszych sympatycznych bohaterów. Twarda, elegancka okładka, stosunkowo niewiele tekstu, za to ilustracji odważnych i zdecydowanych, soczyście kolorowych i przyciągających wzrok – całe mnóstwo.
Komiks raczej dla starszych dzieci, takich 9+.

Komiks? Proszę bardzo! Przekonane już na dobre do tego gatunku sięgnęłyśmy po „Skok” wydawnictwa Centrala. Najpierw zachwycił się mąż – że to nie manga tylko prawdziwy komiks, dokładnie taki, jak komiks powinien wyglądać. Potem ja – bo przecież przygoda i wędrówka i akcja. No i dziewięciolatka – mamo…te rysunki są mega. Czytamy oczywiście wszyscy jednocześnie i to taki nasz...

Graficznie bardzo ładne i oryginalne. Historia jest prosta, skupiona na przeżyciach wewnętrznych. Czasami mimo, że plastycznie jest ciekawie to jednak bardzo nieczytelnie. Motyw neutralnych zaimków/końcówek nie wiem co miał wnosić do całości - jeszcze dla leśnych stworków pasował, ale zastosowany do wszystkich ludzi wydawał się trochę na siłę.

Graficznie bardzo ładne i oryginalne. Historia jest prosta, skupiona na przeżyciach wewnętrznych. Czasami mimo, że plastycznie jest ciekawie to jednak bardzo nieczytelnie. Motyw neutralnych zaimków/końcówek nie wiem co miał wnosić do całości - jeszcze dla leśnych stworków pasował, ale zastosowany do wszystkich ludzi wydawał się trochę na siłę.

Dobrze jest komiksowo zacząc nowy rok od jednej z ciekawszych pozycji ostatniego

Dobrze jest komiksowo zacząc nowy rok od jednej z ciekawszych pozycji ostatniego

Baśń o odwadze i przyjaźni, cudowna wizualnie. Jak to z baśniami – prosta fabularnie.

Baśń o odwadze i przyjaźni, cudowna wizualnie. Jak to z baśniami – prosta fabularnie.

Fabuła mnie nie porwała, ale grafika jest zachwycająca. To forma, a nie tekst "opowiada" historię i to jest coś za co doceniam tę publikację.

Fabuła mnie nie porwała, ale grafika jest zachwycająca. To forma, a nie tekst "opowiada" historię i to jest coś za co doceniam tę publikację.