Ta książka wyprowadza czytelnika z błędnego przekonania, że bajki przeznaczone są wyłącznie dla dzieci. Jest to bowiem zbiór bajek dla dorosłych, bajek, dających czytelnikowi nadzieję, że modlitwy mogą zostać wysłuchane.

Chociaż rozwiązywaniem trudności nie zawsze zajmuje się sam Bóg. Czasem zastępuje go mały pan Tałesowicz, który za pomocą cudownego szala modlitewnego (tałesu) i modlitewnych rzemyków (tefilin) lata pomagać ludziom, gdy sami sobie nie radzą.

Karol Sidon opowiada nam dziewiętnaście bajek – dziewiętnaście historii z dyskretnym morałem. Przy okazji mówi ciekawe rzeczy o judaizmie, o żydowskich zwyczajach i żydowskiej mistyce. Ten autor nie byłby sobą, gdyby nie pokazał, że wiele rzeczy może wyglądać zupełnie inaczej, niż nam się w pierwszej chwili wydaje, że dobre uczynki wcale nie muszą być takie dobre i że na wszystko warto patrzeć z różnych stron.

Opowieści o panu Tałesowiczu twórczo nawiązują do żydowskich legend o cudownym ocaleniu. Żydzi opowiadali je od dawien dawna, na pewno od czasów biblijnej Księgi Wyjścia, kiedy to Bóg wybawił lud Izraela od ucisku złego faraona i wyprowadził z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Przekazywane z ust do ust, później pieczołowicie zapisywane, jako część folkloru wyrażającego wiarę w opatrznościową rolę Stwórcy, legendy i przypowieści trafiały do zbiorów midraszy i na karty Talmudu, do modlitewników, kronik gminnych i ksiąg pamięci. A później także do świeckiej literatury żydowskiej tworzonej we wszystkich językach świata. Żydom towarzyszyły w wędrówkach i tułaczkach, w domach nauki i przy świątecznym stole, tak samo jak towarzyszyło im przekonanie (czy naiwne, nie nam oceniać),że lud Izraela przetrwa i ocaleje z wszelkich opresji, jeżeli trzymać się będzie własnej tradycji i pozostanie wierny swojemu Bogu i jego przykazaniom.

Karol Sidon, ur. w 1942 r., prozaik, dramatopisarz, scenarzysta, sygnatariusz Karty 77 i naczelny rabin Czech.

W młodości pisał scenariusze filmowe, m.in. dla wybitnego słowackiego reżysera Juraja Jakubisko, dramaty, słuchowiska radiowe i prozę. Jego debiutancka powieść Sen o moim ojcu ukazała się także po polsku (PIW, 1970). Po 1968 roku objęty zakazem publikacji pracował w kiosku, w gospodarstwie rolnym i jako palacz. Zmuszony do emigracji na początku lat 80. zamieszkał w Heidelbergu, gdzie studiował judaistykę. Później ukończył w Jerozolimie studia rabinackie. Wrócił do Pragi w 1992 r. jako rabin.

Od czasu Aksamitnej Rewolucji wydano w Czechach większość jego książek publikowanych wcześniej w drugim obiegu. W ostatnich latach oprócz historii o panu Tałesowiczu (wydanej pod pseudonimem Chaim Cigan) opublikował m.in. czterotomową powieść Gdzie diabeł mówi dobranoc. To przekraczająca granice gatunków, erudycyjna, pełna humoru i fantazji opowieść o podróżach w czasie. Ca całokształt twórczości w 2019 r. uhonorowano go prestiżową Nagrodą Państwową za Literaturę.