Pierwszy emigracyjny kraj - Gruzja, był dla Martyny Skury prawdziwą szkołą życia i samodzielności, szokiem kulturowym.
Autorka szybko poczuła poczucie beznadziei, spowodowane niekorzystnymi warunkami. Myślami uciekła, jednak fizycznie walczyła i jak sama przyznaje, pobyt ten uodpornił ją na kolejne podróże.
Już nic nie wydawało się tak straszne w porównaniu z gruzińskimi, niezbyt miłymi niespodziankami.
Książka w porządku, jednak już chronologia w niej, nie. Skakanie z tematu na temat, z kraju do kraju, z daty na datę, wyglądające niczym kompilacja notatek pisanych w przypływie chwili, powoduje galimatias, przez co czytanie trochę męczy. Zdecydowanie wolę większą organizację treści.
Sporo przykuwających wzrok zdjęć, poniekąd rewanżujących (lecz nie końca) trudy przebrnięcia przez niedogodności.
Pisząc, że książka jest w porządku, mam na myśli, że można wyrywkowo się z niej czegoś dowiedzieć o kulturze innych krajów, o społeczeństwie, jednak...dużo też w niej dyrdymał niestety. Wiele rozdziałów dotyczy skupiania się na czterech ścianach. Podtopienia, przeciekajacy dach w Gruzji, brak ogrzewania w Chinach, zapiaszczone mieszkanie, które ciagle trzeba zamiatać na Malediwach, opisy łazienek, szukanie w nich pincety, itd. "Bardzo istotne" sytuacje dnia codziennego, które dotknęły autorkę. Dużo dywagacji i wręcz dziwnego tłumaczenia się (może samousprawiedliwiania się lub usprawiedliwiania przed innymi?),na temat tego czy dom to mąż i dzieci w towarzystwie oczywiście stałej pracy, czy też może dom jest w sercu i można go ze sobą zabrać. A może jednak dom jest w drugiej osobie? Z nią podróż jest również możliwa. Wszak rodzinka, zwłaszcza dziadek, oczekiwali, że autorka założy swoją rodzinę. A tutaj taki "pech"... 9 lat podróżowania i nie zanosi się na to, by marzenie dziadka się zrealizowało.
Jednak wolałabym, aby w pozycji de facto podróżniczej, było więcej podróży.
Kupując książkę kucharską spodziewam się w niej konkretnych przepisów, a nie dogłębnej analizy skąd dany składnik pochodzi i jakie są etapy jego rozwoju.
No ale cóż...nie każdy ma dar dzielenia się swoimi doświadczeniami. Martyna Skura pod tym względem nie popisała się.
Książkę można określić jako: "mogę przeczytać, ale za wiele nie stracę, gdy tego nie zrobię".

Pierwszy emigracyjny kraj - Gruzja, był dla Martyny Skury prawdziwą szkołą życia i samodzielności, szokiem kulturowym.
Autorka szybko poczuła poczucie beznadziei, spowodowane niekorzystnymi warunkami. Myślami uciekła, jednak fizycznie walczyła i jak sama przyznaje, pobyt ten uodpornił ją na kolejne podróże.
Już nic nie wydawało się tak straszne w porównaniu z gruzińskimi,...

Bardzo przyjemna i wciągająca książka, pełna prawdziwych opowieści, sytuacji, które realistycznie opisane pozwalają czytelnikowi poczuć emocje, z którymi prawdopodobnie zmagała się Martyna. Podróże nie zawsze są łatwe i przyjemne i ta książka pozwala to zrozumieć a jednocześnie wzmaga apetyt na kreowanie własnych przygód i doświadczeń. Podoba mi się też wydanie i rodzaj czcionki, co dla niektórych czytelników jest bardzo ważnym elementem. Polecam przeczytać, szczególnie podczas wakacji! Cieszę się, że mam swoją kopię z autografem :)

Bardzo przyjemna i wciągająca książka, pełna prawdziwych opowieści, sytuacji, które realistycznie opisane pozwalają czytelnikowi poczuć emocje, z którymi prawdopodobnie zmagała się Martyna. Podróże nie zawsze są łatwe i przyjemne i ta książka pozwala to zrozumieć a jednocześnie wzmaga apetyt na kreowanie własnych przygód i doświadczeń. Podoba mi się też wydanie i rodzaj...

Jeśli spodziewasz się przewodnika podróżniczego - będziesz zawiedziony/zawiedziona. Jeśli spodziewasz się książki o najurokliwszych miejscach na świecie - nie znajdziesz tu przesłodzonych wspomnień. Jeśli nie spodziewasz się niczego i podchodzisz do tej książki z otwartą głową - przeczytasz jednym tchem. O tym, co trudne w samotnych dalekich podróżach, o tym czego nie widzisz na pięknych pocztówkowych zdjęciach z instagrama, a co pozbawia spokojnego snu w tych wszystkich z pozoru rajskich miejscach świata. I o tym co sprawia, że chce się to wszystko przeżyć na własnej skó(U)rze - czyli o ludziach, czasem pomocnych i przyjacielskich, czasem zabawnych, a czasem doprowadzających do refleksji, że jeśli umiesz liczyć, licz na siebie. Dobrze, że przeważają jednak te wartościowe relacje! Polecam wszystkim znudzonym przesadnie wyidealizowanym światem instagramowych relacji! W tej książce jest prawda.

Jeśli spodziewasz się przewodnika podróżniczego - będziesz zawiedziony/zawiedziona. Jeśli spodziewasz się książki o najurokliwszych miejscach na świecie - nie znajdziesz tu przesłodzonych wspomnień. Jeśli nie spodziewasz się niczego i podchodzisz do tej książki z otwartą głową - przeczytasz jednym tchem. O tym, co trudne w samotnych dalekich podróżach, o tym czego nie...

Totalne nieporozumienie. Zbieranina blogowych notatek i kilka "złotych" myśli autorki kompletnie do mnie nie przemówiły. Myślę, że jest wielu innych blogerów podróżniczych, którzy mają do opowiedzenia ciekawsze historie. Od Martyny Skury dowiecie się co najwyżej, gdzie co jadła, gdzie bolał ją ząb i jak rozpadł się jej związek. Strata czasu i pieniędzy.

Totalne nieporozumienie. Zbieranina blogowych notatek i kilka "złotych" myśli autorki kompletnie do mnie nie przemówiły. Myślę, że jest wielu innych blogerów podróżniczych, którzy mają do opowiedzenia ciekawsze historie. Od Martyny Skury dowiecie się co najwyżej, gdzie co jadła, gdzie bolał ją ząb i jak rozpadł się jej związek. Strata czasu i pieniędzy.

Coś tu ewidentnie poszło nie tak. Wygląda na to, że Martyna opowiadała ludziom te historie i ktoś jej powiedział, że są tak świetne, że powinna napisać o nich książkę. No i napisała, tyle, że to, co ciekawie brzmi przy piwie, niekoniecznie sprawdza się w formie literackiej. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Coś tu ewidentnie poszło nie tak. Wygląda na to, że Martyna opowiadała ludziom te historie i ktoś jej powiedział, że są tak świetne, że powinna napisać o nich książkę. No i napisała, tyle, że to, co ciekawie brzmi przy piwie, niekoniecznie sprawdza się w formie literackiej. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Lekka książka o wrażeniach, przeżyciach, życiu autorki oraz jej znajomych na walizkach w różnych, mniej lub bardziej egzotycznych miejscach na świecie. Książkę ubogacają fotografie.

Lekka książka o wrażeniach, przeżyciach, życiu autorki oraz jej znajomych na walizkach w różnych, mniej lub bardziej egzotycznych miejscach na świecie. Książkę ubogacają fotografie.

Książka lekka, przyjemna niezwykle ciekawa. Opowiadająca o dziewczynie, która próbuje życia w różnych zakątkach świata . Książka idealna dla miłośników podróży, a także osob którym brakuje odwagi by coś w swoim życiu zmienić ☺️👌🏼

Książka lekka, przyjemna niezwykle ciekawa. Opowiadająca o dziewczynie, która próbuje życia w różnych zakątkach świata . Książka idealna dla miłośników podróży, a także osob którym brakuje odwagi by coś w swoim życiu zmienić ☺️👌🏼

Moim zdaniem książka zasługuje na wyższą ocenę, jest bardzo ciekawa, inna niż te które do tej pory na temat podróżowania przeczytałam, tak bardzo prawdziwa- wiele kwestii, zwłaszcza dotyczących samotnego podróżowania przez kobiety :)

Moim zdaniem książka zasługuje na wyższą ocenę, jest bardzo ciekawa, inna niż te które do tej pory na temat podróżowania przeczytałam, tak bardzo prawdziwa- wiele kwestii, zwłaszcza dotyczących samotnego podróżowania przez kobiety :)

Super książka, bardzo przyjemnie się czytało 😊

Super książka, bardzo przyjemnie się czytało 😊

Książka pokazuje, że podróż nie zawsze musi być łatwa i trzeba być czujnym na każdym kroku, a także mieć na uwadze różnice kulturowe. Trochę zabrakło chronologii i czuję niedosyt, ponieważ mało dowiedziałam się o kulturze państw z wyjątkiem Gruzji.

Książka pokazuje, że podróż nie zawsze musi być łatwa i trzeba być czujnym na każdym kroku, a także mieć na uwadze różnice kulturowe. Trochę zabrakło chronologii i czuję niedosyt, ponieważ mało dowiedziałam się o kulturze państw z wyjątkiem Gruzji.