Kiedy nienawiść jest podsycana przez ignorancję oraz wyimaginowany strach przed nieznanym, do głosu dochodzą nasze barbarzyńskie instynkty. Zatracamy wtedy swoje człowieczeństwo i przestajemy być posłańcami cywilizacji, której przedstawicielami zawsze się uważaliśmy.

"Czekając na barbarzyńców" przenosi nas w świat nieokreślonego imperium w nieokreślonym czasie. Nie można określić kiedy i gdzie dokładnie dzieje się akcja powieści. Wiemy tylko tyle, że na rubieżach imperium stoi twierdza, która strzeże porządku przed hordami dzikich plemion czekającymi tylko na sygnał do zniszczenia wszystkiego co cywilizacyjnie bardziej zaawansowane. Władzę w mieście sprawuje sędzia który rzetelnie i uczciwie wykonuje swoje obowiązki. Wszystko się zmienia wraz z rozkazami ze stolicy imperium, które wzmagają poczucie zagrożenia ze strony barbarzyńców. Sędzia przez swoją słabość do dziewczyny pochodzącej z bezkresnych nieznanych nizin, popada w konflikt z przysłanymi z miasta stołecznego stróżami porządku. Od tego momentu problemy zaczynają się mnożyć jeden za drugim.

John Maxwell Coetzee ukazuje nam poprzez sytuację głównego bohatera głos prawdy, który próbuje się wybić ponad otaczającą go ksenofobię. Wrogość wobec obcych jest tak zakorzeniona wśród wielu społeczeństw, że wręcz paraliżuje ich działanie. Stereotypy wzmacniane przez przesądy tylko powiększają różnice pomiędzy ludźmi innej narodowości, a "Czekając na barbarzyńców" bardzo dokładnie to podkreśla.

W książce stykamy się z brakiem moralności wśród władzy, która jest w dużym stopniu odpowiedzialna za ład społeczny w obliczu zagrożenia. Zamiast uspokajać nastroje ludności, podgrzewa atmosferę dążąc do konfrontacji z obcą kulturą.

Noblista swoim gładkim, literackim językiem uświadamia nas, że to nie zewnętrzne wymyślone zagrożenia są zarzewiem barbarzyństwa a jedynie nasz obszar kulturowy. Poprzez sylwetkę sędziego ukazuje, że można zerwać więzi z ksenofobicznym podejściem do życia i pogodzić się z odmiennościami. Trzeba mieć tylko cywilną odwagę do posiadania swojego zdania, które nie musi być takie samo jak zdanie innych. Coetzee sprzeciwia się karze śmierci, to wielki humanista przeciwny instynktom drzemiącym w zbrodni na człowieku.

Książka przedstawia dylematy moralne bohatera, który mając za wybór poddanie się wszechogarniającej nienawiści wobec obcych, wybiera opór i dążenie do sprawiedliwości. To właśnie on walczy o to, aby tam gdzie zaczyna się granica nigdy nie zakwitły czarne kwiaty imperium.

Bardzo polecam tą powieść, która napisana pięknym językiem mogłaby zostać naszym zwierciadłem duszy. Dzięki niej dowiemy się na ile jesteśmy otwarci na świat zewnętrzny i jak odporni możemy być na zagrożenia wynikające z lęku wobec obcych kultur.

Kiedy nienawiść jest podsycana przez ignorancję oraz wyimaginowany strach przed nieznanym, do głosu dochodzą nasze barbarzyńskie instynkty. Zatracamy wtedy swoje człowieczeństwo i przestajemy być posłańcami cywilizacji, której przedstawicielami zawsze się uważaliśmy.

"Czekając na barbarzyńców" przenosi nas w świat nieokreślonego imperium w nieokreślonym czasie. Nie można...