Na początku jest chaos, który jak błyskawica przetacza się przez strony komiksu, przykuwając uwagę czytelnika. Jednakże, w miarę jak fabuła rozwija się, zaczynamy dostrzegać misterną konstrukcję tego niezwykłego świata. Autentyczność i intensywność narracji prowadzą nas przez zakamarki psychodelicznej podróży, a każda strona jest jak malarskie arcydzieło, układające się w logiczną całość.

Twórcy komiksu "Stal" zaskakują nie tylko wizualnie, ale również umiejętnie wplatają ciekawe myśli i spostrzeżenia. W miarę jak bohaterowie rozwijają swoje historie, pojawiają się głębokie refleksje, które zmuszają do zastanowienia się nad naturą rzeczywistości. Jest to nie tylko podróż wizualna, ale także intelektualna.

Warto sięgnąć po "Stal", jeśli szukasz czegoś więcej niż tylko powierzchownej rozrywki – to prawdziwa uczta dla zmysłów i umysłu.

Na początku jest chaos, który jak błyskawica przetacza się przez strony komiksu, przykuwając uwagę czytelnika. Jednakże, w miarę jak fabuła rozwija się, zaczynamy dostrzegać misterną konstrukcję tego niezwykłego świata. Autentyczność i intensywność narracji prowadzą nas przez zakamarki psychodelicznej podróży, a każda strona jest jak malarskie arcydzieło, układające się w...

Tak jak bohater dąży do znalezienia szczęścia i sensu, tak ja szukam odpowiedzi na pytanie "czy ten komiks mi się podobał?". Podobał? To źle postawiona kwestia. Sztuka nie jest od podobania, sztuka ma intrygować, zachwycać lub odrzucać - byle nie zostawiać odbiorcy obojętnym. Otóż, "Żywa stal" może irytować, może powodować mętlik nadmiarem wątków i pretensjonalną otoczką. Może wkurzać konstrukcją, w której bohater trafia po prostu na kolejnych przeciwników, ale jednocześnie w swoim wariactwie i odwiecznych pytaniach o "sens" jest to lektura cholernie ciekawa. "Jak mam żyć i dlaczego nie żyłem" - to zdanie definiuje "Żywą stal" bardziej niż jakakolwiek próba streszczenia historii. Czasem kojarzyłem ją z odjazdami Moebiusa, czasem z tymi wszystkimi komiksowymi Sagami o muskularnych wojownikach, ale tak naprawdę klimat dzieła Argentyńczyków był bardzo osobliwy i unikalny. Nie wiem czy kiedyś do tego wrócę, ale odłożyłem na półkę z poczuciem dobrze spędzonego czasu

Tak jak bohater dąży do znalezienia szczęścia i sensu, tak ja szukam odpowiedzi na pytanie "czy ten komiks mi się podobał?". Podobał? To źle postawiona kwestia. Sztuka nie jest od podobania, sztuka ma intrygować, zachwycać lub odrzucać - byle nie zostawiać odbiorcy obojętnym. Otóż, "Żywa stal" może irytować, może powodować mętlik nadmiarem wątków i pretensjonalną otoczką....

Gdyby nie rozbuchana przedmowa miałabym mniejsze oczekiwania, na szczęście po drugim rozdziale zostałam sprowadzona na ziemię. Komiks dostarcza niewyszukaną rozrywkę w dość oryginalnej oprawie wizualnej, niektóre ilustracje ma pewno spotkam w swoich koszmarach.

Gdyby nie rozbuchana przedmowa miałabym mniejsze oczekiwania, na szczęście po drugim rozdziale zostałam sprowadzona na ziemię. Komiks dostarcza niewyszukaną rozrywkę w dość oryginalnej oprawie wizualnej, niektóre ilustracje ma pewno spotkam w swoich koszmarach.

Będę szczery. Próbowałem ten komiks przeczytać do końca, ale jednak po dobrnięciu do połowy uznałem że szkoda mojego czasu.

Szkoda, że Mandioca zdecydowała się na wydanie tego komiksu.

3 gwiazdki za ładne wydanie.

Na szczęście nie kupiłem tego komiksu, lecz go miałem z biblioteki.

Będę szczery. Próbowałem ten komiks przeczytać do końca, ale jednak po dobrnięciu do połowy uznałem że szkoda mojego czasu.

Szkoda, że Mandioca zdecydowała się na wydanie tego komiksu.

3 gwiazdki za ładne wydanie.

Na szczęście nie kupiłem tego komiksu, lecz go miałem z biblioteki.

Oddane w połowie - nie wiem co czytałam. Za jakiś czas pewnie podejmę kolejną próbę.

Oddane w połowie - nie wiem co czytałam. Za jakiś czas pewnie podejmę kolejną próbę.