Jedna ze smutniejszych części serii (bo śmierć Hughesa),która trzyma stale czytelnika w napięciu.

Jedna ze smutniejszych części serii (bo śmierć Hughesa),która trzyma stale czytelnika w napięciu.

Jak oni mogli tak wcześnie zabić Hughesa?!! Znaczy, okej, ogółem zabicie Hughesa jest okrutne, ale jeszcze tak prawie na początku... ;____;

Jak oni mogli tak wcześnie zabić Hughesa?!! Znaczy, okej, ogółem zabicie Hughesa jest okrutne, ale jeszcze tak prawie na początku... ;____;

Uważam, że jest to jedna z lepiej dopracowanych mang fantasy. Postacie może i są przewidywalne, ale w tym wszystkim zabawne i łatwo się z nimi utożsamić.
Zdaje mi się, że ta manga spełnia wszystkie wymogi gatunku i to w pięknym stylu.

Uważam, że jest to jedna z lepiej dopracowanych mang fantasy. Postacie może i są przewidywalne, ale w tym wszystkim zabawne i łatwo się z nimi utożsamić.
Zdaje mi się, że ta manga spełnia wszystkie wymogi gatunku i to w pięknym stylu.

Głupi nawyk zaglądania na ostatnie strony. Ale i tak stwierdzam, że tomik bardzo dobry.

Głupi nawyk zaglądania na ostatnie strony. Ale i tak stwierdzam, że tomik bardzo dobry.

Muszę przyznać, że prawie się rozpłakałam czytając ten tomik. Tak silne emocje wywołała we mnie scena pogrzebowa Hughes'a. Nie mogłam się pogodzić z tym i ten ból, który łapał za serce, kiedy Ed tak beztroską twierdził, że wrócą do Centrali i będą mogli mu podziękować za wszystko.
Również moment, kiedy to Al oskarżył Ed'a o sztuczne wspomnienia. Ten fragment mnie w anime osłupił i tak samo było teraz. Na swój sposób "lubię" tą scenę, ponieważ można dostrzec łączącą ich więź w momencie, kiedy Al biegnie się pogodzić z bratem.
Również po raz kolejny ubawiłam się przy dodatkowym rozdziale na temat przygarnięcia Black Hayate przez Hawkeye. Śmieszy mnie musztra jaką robi szczeniakowi. Bądź też kolejne dodatkowe rozdziały o Mustangu, który pragnie mieć własny harem, bądź też kotach(kocham kociaki!).

Muszę przyznać, że prawie się rozpłakałam czytając ten tomik. Tak silne emocje wywołała we mnie scena pogrzebowa Hughes'a. Nie mogłam się pogodzić z tym i ten ból, który łapał za serce, kiedy Ed tak beztroską twierdził, że wrócą do Centrali i będą mogli mu podziękować za wszystko.
Również moment, kiedy to Al oskarżył Ed'a o sztuczne wspomnienia. Ten fragment mnie w anime...

Mam ambiwalentne uczucia co do tego tomu. Bo z jednej strony jest tu masa tego co było wcześniej czyli samych dobrych i pozytywnych rzeczy. Choć niestety postać Maesa Hughes'a nie zajmowała wiele miejsca na kartach tej mangi od początku jej istnienia, to właśnie ona kupiła moje serce. Zgaduję, że stało się tak właśnie dlatego, że po raz pierwszy od niepamiętnych przeze mnie czasów mogłem identyfikować się z tą właśnie postacią. Jak mniemam stąd moja niechęć do tego tomu, nie chcę tutaj spoilerować więc tutaj zakończę, ale mam nadzieję, że Ci co przeczytają mangę zrozumieją skąd wzięła się moja niechęć do tego tomu.

Mam ambiwalentne uczucia co do tego tomu. Bo z jednej strony jest tu masa tego co było wcześniej czyli samych dobrych i pozytywnych rzeczy. Choć niestety postać Maesa Hughes'a nie zajmowała wiele miejsca na kartach tej mangi od początku jej istnienia, to właśnie ona kupiła moje serce. Zgaduję, że stało się tak właśnie dlatego, że po raz pierwszy od niepamiętnych przeze mnie...

Najlepszy tomik jak do tej pory.
Więź między braćmi + bonusowe historyjki o kotach wygrywają wszystko.

Najlepszy tomik jak do tej pory.
Więź między braćmi + bonusowe historyjki o kotach wygrywają wszystko.

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Niby ślady zacierają, a idzie im to tak beznadziejnie. Ech. Przeżyłam strasznie pogrzeb, wszystko mi się przypomniało i wróciłam pamięcią w skórę Elici. Tak mi przykro.

Niby ślady zacierają, a idzie im to tak beznadziejnie. Ech. Przeżyłam strasznie pogrzeb, wszystko mi się przypomniało i wróciłam pamięcią w skórę Elici. Tak mi przykro.

Za każdym razem gdy Fullmetal trochę mnie rozczaruje potrafi szybko wrócić na właściwe tory i tak właśnie jest w tym tomie. Mamy tu kontynuacje wątków z poprzedniego tomiku związanych z utratą wspomnień Alphonsa oraz tego jak Edward nie daleko stoi od swoich wrogów. Oba wątki dostają bardzo fajną konkluzje i wrócą do nas później. Dużą rolę gra w nich Winry, której nie jestem wielkim fanem, ale musze przyznać po mimo schematyczności postać ta dostaję sporo miejsca i udaję się jej stworzyć nawet niezłą role.

Podobają mi się również następne zeszyty skupione bardziej na wojskowych. To całkiem ciekawa grupa postaci, a tutaj zaskakująco fajnie udało się popchnąć ich historie. Mamy pewien mocno dramatyczny zwrot akcji, który robi sporą robotę.

Generalnie dzieje się tutaj zdecydowanie mniej niż w poprzednim tomie wychodzi mu to jednak na dobre bo może mocniej skupić się na rozwoju bohaterów i rozstawianiu pionków na planszy.

Za każdym razem gdy Fullmetal trochę mnie rozczaruje potrafi szybko wrócić na właściwe tory i tak właśnie jest w tym tomie. Mamy tu kontynuacje wątków z poprzedniego tomiku związanych z utratą wspomnień Alphonsa oraz tego jak Edward nie daleko stoi od swoich wrogów. Oba wątki dostają bardzo fajną konkluzje i wrócą do nas później. Dużą rolę gra w nich Winry, której nie...