Imponderabilia zawsze mię interesowały. Niestety, rzadko trafiam na tego rodzaju fabularyzowaną historię ale taką, żeby była dobrze napisana. A ta jest. Warto sięgnąć. Moim zdaniem.
No. Raczej.

Imponderabilia zawsze mię interesowały. Niestety, rzadko trafiam na tego rodzaju fabularyzowaną historię ale taką, żeby była dobrze napisana. A ta jest. Warto sięgnąć. Moim zdaniem.
No. Raczej.

Bardzo lubię powieści autorki. Jedne bardziej, drugie mniej, a ta zapadnie mi w pamięci na pewno na długi czas. Przejdźmy do konkretów.

Wielki plus za wielowymiarowość bohaterów i dobre wykreowanie ich na kanwie renesansowej Rzeczpospolitej. Bardzo polubiłam Halszkę oraz Katarzynę Telniczankę. O dziwo, mimo mojej ogólnej obojętności dla Bony, w tej książce dała się darzyć sympatią. Na minus zasługuje dla mnie przedstawienie Anny Jagiellonki – późniejszego króla Polski. Znowu spotykamy się tutaj ze stereotypem brzydkiej starej panny z wyłupiastymi oczami (portrety, na których Ania jest przedstawiona jako stara i pomarszczona kobieta nie były malowane za jej życia, więc de facto nie wiemy, jak naprawdę wyglądała).

Przejdźmy do rysu historycznego i stylu. Tutaj kolejny plus. Piękne stylizacje językowe, emocjonujące dialogi i dosyć wartka akcja. Rozdziały mi się nie dłużyły, a wszystkie intrygi były naprawdę tak mocno dopracowane, że momentami nie mogłam się oderwać. „Królewska krew” to idealne uzupełnienie „Izabeli Jagiellonki”. Serdecznie polecam!

Bardzo lubię powieści autorki. Jedne bardziej, drugie mniej, a ta zapadnie mi w pamięci na pewno na długi czas. Przejdźmy do konkretów.

Wielki plus za wielowymiarowość bohaterów i dobre wykreowanie ich na kanwie renesansowej Rzeczpospolitej. Bardzo polubiłam Halszkę oraz Katarzynę Telniczankę. O dziwo, mimo mojej ogólnej obojętności dla Bony, w tej książce dała się darzyć...

Bardzo trudno sfabularyzować dawne dzieje historyczne. Autorce się to udało, choć język powieści jest raczej niewyszukany. Co prawda dziś historycy są niemal pewni, że Beata Kościelecka nie była córką Zygmunta Starego, niemniej przez wiele wieków utrwaliły się takie plotki ze względu na wcześniejszy romans króla z Matką Beaty - Katarzyną Telniczanką. Tytuł powieści jest mylący, bo w książce właściwie opisane są głównie losy Beaty Kościeleckiej i jej córki- Halszki. Dzieje nieślubnych dzieci Telnicznaki i Zygmunta, co do których ojcostwo króla jest pewne (Jana, Reginy i Katarzyny) są ledwie wspomniane. Niemniej książka dość interesująca, zwłaszcza dla osób znających i lubiących polską historię.

Bardzo trudno sfabularyzować dawne dzieje historyczne. Autorce się to udało, choć język powieści jest raczej niewyszukany. Co prawda dziś historycy są niemal pewni, że Beata Kościelecka nie była córką Zygmunta Starego, niemniej przez wiele wieków utrwaliły się takie plotki ze względu na wcześniejszy romans króla z Matką Beaty - Katarzyną Telniczanką. Tytuł powieści jest...

Bardzo dobra powieść historyczna opisująca losy bocznej gałęzi z drzewa genealogicznego dynastii Jagiellonów. Autorka pisze głównie o kobietach, kochance Zygmunta Starego, jego córkach i wnuczkach, o nieślubnym synu ledwie wspomina. Jest to powieść o walce o własną tożsamość, o samodzielność i samostanowienie w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Bardzo dobra powieść historyczna opisująca losy bocznej gałęzi z drzewa genealogicznego dynastii Jagiellonów. Autorka pisze głównie o kobietach, kochance Zygmunta Starego, jego córkach i wnuczkach, o nieślubnym synu ledwie wspomina. Jest to powieść o walce o własną tożsamość, o samodzielność i samostanowienie w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Uwielbiam czytać takie książki. Polecam

Uwielbiam czytać takie książki. Polecam