Po przeczytaniu ostatniego tomu mogę z czystym sumieniem polecić tę serię książek pani Zofii Mąkosy. Brawo dla autorki za ogromną staranność i rzetelność w ukazaniu realiów życia w czasach powojennych zarówno po stronie polskiej, jak i niemieckiej, za piękny styl pisania, za ciekawe wątki, chętnie sięgnę po inne książki tej autorki.

Po przeczytaniu ostatniego tomu mogę z czystym sumieniem polecić tę serię książek pani Zofii Mąkosy. Brawo dla autorki za ogromną staranność i rzetelność w ukazaniu realiów życia w czasach powojennych zarówno po stronie polskiej, jak i niemieckiej, za piękny styl pisania, za ciekawe wątki, chętnie sięgnę po inne książki tej autorki.

Trudno było mi się rozstać z bohaterami „Wendyjskiej winnicy”. Ostatni tom pozwala poznać losy nie tylko Matyldy, ale także pobocznych bohaterów, bez których powieść straciłabym swój urok. Poznajemy losy Polaków na Ziemiach Odzyskanych, rozterki przesiedlonych przymusowo Wendów, oraz Niemców pozostających w zbombardowanym Berlinie. I choć akcja rozgrywa się niespiesznie, powoli odsłania przed nami kolejne tajemnice, to czujemy ekscytację i zaciekawienie fabułą. Powieść oparta na solidnym historycznym fundamencie pozwala na zmianę perspektywy i odkrycie nieznanych kart historii.

Koniec wojny, wejście Armii Czerwonej, a w końcu masowe przesiedlenia i nowa władza zmuszają do rozpoczęcia życia na nowo. Starsi mieszkańcy Chwalimia tęsknią za pozostawioną ojcowizną i wierzą w jej odzyskanie. Młodzi spragnieni normalności po wojnie układają sobie życie na obczyźnie. Kult Stalina i komunizm wpychają się drzwiami i oknami do domów. Mieszkańcy miast narzekają na puste półki, rolnicy mają stale podnoszone kontyngenty. Po niespodziwanym powrocie Aliny, żony Kazimierza, Matylda opuszcza Zieloną Górę i przeprowadza się za niemiecką granicę, do kuzynostwa. Choć serce jej krwawi, a podjęta decyzja ciąży wyjazd z Polski i życie wśród „swoich” wydają się jedynym słusznym wyjściem. Czy po traumatycznych przeżyciach w końcu wzejdzie słońce i Tila zazna szczęścia?

Trudno było mi się rozstać z bohaterami „Wendyjskiej winnicy”. Ostatni tom pozwala poznać losy nie tylko Matyldy, ale także pobocznych bohaterów, bez których powieść straciłabym swój urok. Poznajemy losy Polaków na Ziemiach Odzyskanych, rozterki przesiedlonych przymusowo Wendów, oraz Niemców pozostających w zbombardowanym Berlinie. I choć akcja rozgrywa się niespiesznie,...

Cudowna trylogia, tom drugi najciekawszy, najbardziej mnie zaintrygował, trzeci tom momentami nużący, jednak świetna to pozycja warto przeczytać i mieć w swojej biblioteczce.Polecam.

Cudowna trylogia, tom drugi najciekawszy, najbardziej mnie zaintrygował, trzeci tom momentami nużący, jednak świetna to pozycja warto przeczytać i mieć w swojej biblioteczce.Polecam.

Trzecia część sagi jest częścią ostatnią. I dobrze. Uważam, że pomysł na historię i rozplanowanie losów głównej (w pierwszej części) bohaterki, Marty, był intrygujący. Jednak historia jej córki Matyldy doskonale mogłaby zamknąć się w drugim tomie, wyczerpując wszystkie wątki (pozytywne i negatywne) jakich może doświadczyć protagonistka sagi obyczajowej. Mam małe zastrzeżenia co do finału powieści, niemniej... warto było :)

Trzecia część sagi jest częścią ostatnią. I dobrze. Uważam, że pomysł na historię i rozplanowanie losów głównej (w pierwszej części) bohaterki, Marty, był intrygujący. Jednak historia jej córki Matyldy doskonale mogłaby zamknąć się w drugim tomie, wyczerpując wszystkie wątki (pozytywne i negatywne) jakich może doświadczyć protagonistka sagi obyczajowej. Mam małe...

IO koniec. W sumie dobrwe to było.

IO koniec. W sumie dobrwe to było.

Wspaniałe zakończenie cyklu :)

Wspaniałe zakończenie cyklu :)

"Dolina nadziei" jest zwieńczeniem sagi "Wendyjska winnica", Myślę, że jak dotąd to jedna z najlepszych serii, traktujących o czasach wojennych i powojennych, zwłaszcza, że przedstawia ona życie i losy mieszkańców zachodnich terenów obecnej Polski, a wówczas zamieszkiwanej w dużej mierze przez ludność niemiecką. Autorce należą się brawa za tytaniczną pracę nad materiałami źródłowymi, za poświęcony czas na odszukanie i wysłuchanie, ostatnich już powoli, świadków tamtych zdarzeń. Także za kunszt pisarski, prosty i nieskomplikowany, a jednak tak trafnie oddający klimat wsi na pograniczu polsko-niemieckim, u progu drugiej wojny światowej, atmosferę bombardowanego Berlina i trudnych relacji międzyludzkich w obliczu tragedii tak wielu narodów. Jedna z bohaterek sagi mówi, że wojna zmieniła nas wszystkich, nikomu nie darowała. I tak jest w istocie. Ofiarami tej straszliwej wojny są i zwycięzcy i przegrani. Tysiące ludzi wygnanych ze swych domów, Niemcy poza granice nowego państwa polskiego, Polacy z dawnych wschodnich terenów Polski, przesiedleni na odzyskane ziemie zachodnie. Jedni i drudzy bez dachu nad głową, osieroceni, głodni, zagubieni i obcy, często wręcz wrogo traktowani w nowych miejscach. Jedni i drudzy żyjący w poczuciu tymczasowości, mając nadzieję na powrót do swych małych ojczyzn. Jedni i drudzy na gruzach swoich miast i domów, próbują odnaleźć bliskich i na nowo poskładać swój świat i życie, często przepełnione koszmarnymi wspomnieniami, odarte z godności i woli życia. Jednocześnie wszyscy oni są świadkami kształtowania się nowego porządku w Europie, który znów dla dla wielu oznacza strach, represje i poczucie zniewolenia.
W tak trudnej rzeczywistości toczą się dalsze losy bohaterów sagi wendyjskiej. Z poranionymi ciałami i duszami, jak większość, szukają swojego miejsca na ziemi. Opłakujący swoje krzywdy, utratę najbliższych, zmęczeni i samotni, a mimo to z wiarą i nadzieją wyglądający lepszej przyszłości.
Pani Mąkosa opisała te wydarzenia nie tylko z punktu widzenia Polaków, ale przede wszystkim oczyma ludności niemieckiej, zachowując przy tym absolutną bezstronność. Nikomu nie przypisuje win ,a jedynie przedstawia rzeczywistość, taką, jaką ona była. Jednocześnie nie pozwala pozostać obojętnym na losy bohaterów, po żadnej ze stron. Ta saga powinna być dla nas jedyną w swoim rodzaju nauką, a także przestrogą na przyszłość.
"Trzeba mieć nadzieję, że nauczymy się dostrzegać zło, zanim stanie się trudne do pokonania."

"Dolina nadziei" jest zwieńczeniem sagi "Wendyjska winnica", Myślę, że jak dotąd to jedna z najlepszych serii, traktujących o czasach wojennych i powojennych, zwłaszcza, że przedstawia ona życie i losy mieszkańców zachodnich terenów obecnej Polski, a wówczas zamieszkiwanej w dużej mierze przez ludność niemiecką. Autorce należą się brawa za tytaniczną pracę nad materiałami...

Choć losy Matyldy były dla mnie logiczne to, uważam że na taką ilość pecha jaką ta dziewczyna miała zakończenie było zbyt banalne i trochę za mocno wyciągnięte z kontekstu. Mimo to ta część trylogii podobała mi się najlepiej wciągnęła mnie bez reszty, odnalazłam tutaj długo oczekiwane przeze mnie dokończenie wątków bohaterów, które po pierwszej części się urwało. To sprawiło, że czytałam bez końca i opamiętania. Na temat tej trylogii wypowiedziałam się już wystarczająco dużo recenzując poprzednie części, ale na zakończenie dodam, że jest to choć nie do końca doskonała to jednak dobra luźniejsza pozycja na wakacyjne dni.

Choć losy Matyldy były dla mnie logiczne to, uważam że na taką ilość pecha jaką ta dziewczyna miała zakończenie było zbyt banalne i trochę za mocno wyciągnięte z kontekstu. Mimo to ta część trylogii podobała mi się najlepiej wciągnęła mnie bez reszty, odnalazłam tutaj długo oczekiwane przeze mnie dokończenie wątków bohaterów, które po pierwszej części się urwało. To...

Część równie dobra jak poprzednie - choć rozczarowało mnie bardzo samo zakończenie. Spodziewałam się innego rozwiązania wątku Tili. Wszystko zbyt szybko się zamknęło, ze zbyt wieloma zbiegami okoliczności.

Część równie dobra jak poprzednie - choć rozczarowało mnie bardzo samo zakończenie. Spodziewałam się innego rozwiązania wątku Tili. Wszystko zbyt szybko się zamknęło, ze zbyt wieloma zbiegami okoliczności.

Przepiękne zakończenie trylogii. Polecam.

Przepiękne zakończenie trylogii. Polecam.